|
|
Wojna rosyjsko-turecka 1877-78
|
|
|
nosferatu23
|
|
|
I ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 21 |
|
Nr użytkownika: 59.157 |
|
|
|
|
|
|
Witam. Potrzebuje jak najwiecej informacji dotyczacej wojny rosyjsko- tureckiej z 1878r.
(taktyka obu stron, liczebnoś wojsk, umundurowanie, bronie jakich uzywały poszczególne strony, mile widziane ilustracje ) Z gory dziekuje.
|
|
|
|
|
|
|
|
A jak wygląda wierność historii tych filmów? Można się z nich czegoś dowiedzieć, zapoznać z umundurowaniem itd.? Dobrze oddają ducha epoki czy zbyt wiele wymagam?
|
|
|
|
|
|
|
|
Wereszczagin malował bardzo wiernie. Reszta też wygląda mi niezgorzej (choc nie wszystko przegladnąłem). Sama wojna była też dośc "ciekawym" (jeżeli takie okreslenie uzyc mozna w tym przypadku) starciem, także z powodu udziały floty i roli jaką ta odegrała. to była chyba pierwsza wojna w której siły lekkie marynarki odegrały kluczową rolę.
|
|
|
|
|
|
|
|
Szanowni Przedmówcy! Panowie malarze towarzyszyli walczącym armiom, obrazy powstały wg szkiców poczynionych w trakcie bałkańskich kampanii. Wasyl Wereszczagin był z wojskiem rosyjskim już podczas wcześniejszych zmagań w Azji Środkowej. W filmie „Bohaterowie Szypki” sportretowano go zresztą z Krzyżem Św. Jerzego, otrzymanym w azjatyckim interiorze. Artystę tego znano z osobistego męstwa i szkicowania na pierwszej linii frontu. Napoleon 7 wie zapewne, że Wereszczagin zginął podczas wojny japońskiej na pokładzie jednego z okrętów.
„Bohaterowie Szypki” stanowią kronikę całej wojny tureckiej na jej bałkańskim teatrze. W filmie ukazano wszystkie najważniejsze operacje: forsowanie Dunaju, obronę Przełęczy Szypczeńskiej przed atakami armii Sulejmana paszy, szturmy Plewny, zimowe przejście przez Starą Płaninę, bitwę szejnowską i marsz w stronę Konstantynopola. W warstwie fabularnej oparto się na wspomnieniach uczestników wojny, wizualnie na istniejącej ikonografii z epoki, jak też na zachowanych rekwizytach. W filmie przewinęło się mnóstwo postaci historycznych, które można rozpoznać na pierwszy rzut oka nawet po wyłączeniu fonii: car Aleksander II, wielki książę Mikołaj, kanclerz Gorczakow, kanclerz Bismarck, Helmuth von Moltke starszy, gen. Skobielew, gen. Hurko, gen. Niepokojczycki, gen. Lewicki, gen. Milutin, gen. Stoletow, gen. Dragomirow i wielu innych. Tych ludzi rozpoznaje się od razu, co świadczy o świetnym doborze aktorów, a także o odpowiedniej charakteryzacji i właściwej pracy kostiumologów. W warstwie ideologicznej mamy do czynienia z produkcją z lat 1950-ych, więc odnajdujemy między wierszami rywalizację na osi Układ Warszawski – NATO, reprezentowanymi tutaj odpowiednio przez Rosję i Bułgarię z jednej, a Turcję i państwa Zachodu z drugiej strony. Liczyć się też trzeba ze scenami w rodzaju: ciężko ranny Bułgar ukradkiem opuszcza namiot sanitarny, aby na nowo włączyć się do bitwy.
Linkowana produkcja rumuńska uchodzi za przykład wiernego odwzorowania umundurowania z epoki, jak też realiów walki.
„Gambit turecki” to przygodówka wg prozy jednego z najpoczytniejszych rosyjskich pisarzy ostatnich lat. Film zrealizowano w autentycznych bułgarskich plenerach. Jeśli chodzi o stroje, to nie ma co narzekać. Zobaczycie tu przecież niewidzianych gdzie indziej rosyjskich huzarów z roku 1877, jak też serbską piechotę. Film powstał na fali nowej odsłony walki z wojującym islamem. Rosjanie to ci szlachetni, uczciwi i prostolinijni ludzie. Głównym orężem Turków okazuje się podstęp i zdrada. Borys Akunin z uwagi na przeplatanie historii fikcją wykreował świat postaci na poły historycznych, a na poły zupełnie zmyślonych. Wojskowi i korespondenci ukazani w filmie mieli swoje prawdziwe pierwowzory, ale tutaj występują pod zmyślonymi nazwiskami, choć często brzmiącymi podobnie do tych noszonych przez rzeczywiste postaci sprzed ponad wieku.
„Bajazet” stanowi ekranizację powieści napisanej jeszcze w czasach radzieckich, ale sfilmowanej w epoce wojen kaukaskich prezydentury Putina. Opowieść ta osnuta została wokół obrony twierdzy Bajazet (w literaturze pol. Bajazyt) przez garstkę żołnierzy rosyjskich przed przygniatającymi siłami wroga. Jest to historia u nas mało znana, gdyż rozgrywająca się na zakaukaskim teatrze wojny tureckiej. Przeczytacie o niej więcej w jednym z podrozdziałów wydanej u nas przed 30 laty pracy zbiorowej o konflikcie z lat 1877-1878, przygotowanej pod redakcją Rostunowa. Warto przy tym nadmienić, iż tylko obrońcy Szypki i Bajazytu mieli prawo nosić srebrny medal pamiątkowy za udział we wspomnianej wojnie, inni żołnierze tureckiego konfliktu otrzymywali medale brązowe. W serialu sportretowano m. in. ppłk Kowalewskiego, głównodowodzącego pod Bajazytem oficera polskiego pochodzenia, jak też syna jednego z chanów azjatyckich, również zasłużonego dla obrony wspomnianej twierdzy. Bajazyt miał też swojego ormiańskiego Skrzetuskiego, który wyrwał się z oblężonego miasta z prośbą o odsiecz. Jego historia jest jak najbardziej prawdziwa.
|
|
|
|
|
|
|
|
Jedną z głównych spraw tej wojny była sprawa bułgarska.Bułgarzy licznie stanęli po stronie Rosyjskiej głównie że oba narody były słowiańskie,Turcy "morderczymi okupantami" którzy po powstaniu kwietniowym krwawo rozprawili się z powstańcami i zwykłą ludnością bułgarską.Lecz jaki dokładny był wkład narodu bułgarskiego w ten konflikt?Wyczytałem na wikipedii że były jakieś oddziały bułgarskie lecz jakie?byli jacyś dowódcy pochodzenia bułgarskiego którzy nimi dowodzili?jak tworzono podstawy pantwa Bułgarów?
|
|
|
|
|
|
|
|
Adrianie! Budowa bułgarskich struktur państwowych nie należy do tego tematu. Odnośnie tego zagadnienia odsyłam do dowolnej pracy poświęconej całościowym dziejom Bułgarii. Wkład samych Bułgarów w zwycięstwo nad Portą miał wiele odcieni. Bułgarzy żywili armię rosyjską, dawali schronienie jej żołnierzom, dostarczali tejże armii zwiadowców, przewodników i tragarzy. Na bazie dawnych czetników utworzono zalążek przyszłej armii bułgarskiej. Bułgarskie opołczenie, czyli pospolite ruszenie, składało się z trzech drużyn sformowanych na terenie rosyjskiej Mołdawii i Królestwa Rumunii z weteranów bułgarskich powstań, a także Bułgarów służących w oddziałach serbskich. Po przekroczeniu Dunaju przez Rosjan utworzono następne drużyny. W chwili przekroczenia rzeki owa bułgarska armia liczyła ok. 7,5 tys. ludzi, u schyłku wojny już 12 tys. Uzbrojona była zrazu w zakupione przez komitety słowiańskie francuskie karabiny zdobyte przez Niemców w latach 1870-1871. Podczas działań przeciwko Turkom drużyny stopniowo przezbrajały się w nowsze typy broni, przejmowane po poległych Rosjanach lub odbierane nieprzyjacielowi. Bułgarzy podlegali gen. Mikołajowi Stoletowowi, a ich oficerami byli ludzie służący uprzednio w wojsku carskim. Tylko dziewięciu spośród owych „Rosjan” miało mieć bułgarskie korzenie. Drużyny wzięły udział w szeregu bojów, spośród których najgłośniejszym echem odbiły się te w obronie Przełęczy Szypczeńskiej. Samych drużynników w walce wśród skał odnajdziesz na poniższej stronie internetowej. Zostali oni szeroko przedstawieni w linkowanym w jednym z poprzednich postów filmie „Bohaterowie Szypki”. http://temadaily.bg/publication/6765-%D0%9...F-%D1%81%D0%B8/
|
|
|
|
|
|
|
|
Dzięki za odpowiedź,lecz tworzenie państwa bułgarskiego jak najbardziej w tym temacie,pokój w San Stefano utworzył Wielką Bułgarię lecz już Kongres Berliński okroił ją i podzielił na ks. Bułgarii i Rumelię Wschodnią -oba zebrania dotyczyły właśnie wojny turecko-rosyjskiej 1877-1878.
Dobrze a jaki był udział Rumunii?Widać że uzyskała dostęp do Morze Czarnego poprzez Dobrudżę lecz jak przedstawiała się armia rumuńska,jej przygotowanie i udział?Wiem że dowodził nią sam książę Karol
Ten post był edytowany przez Andzio1999: 21/10/2013, 19:29
|
|
|
|
|
|
|
|
Adrianie! W chwili objęcia tronu bukaresztańskiego przez Karola I, czyli w roku 1866, siły zbrojne Rumunii składały się z siedmiu dwubatalionowych pułków piechoty, trzech batalionów strzelców pieszych, jednej pieszej kompanii karnej, dwóch pułków ułanów, jednego sześciobateryjnego pułku artylerii i jednego batalionu inżynieryjnego. W sumie było to blisko 1200 oficerów, ok. 18 tys. żołnierzy armii stałej i prawie 26 tys. członków milicji, zaopatrzonych w 12 tys. koni. Budżet wojskowy opiewał na sumę 14 i pół miliona lei (rumuńska waluta). W rok potem sformułowano założenia mówiące o ok. 110 tys. ludzi, których Rumunia miała wystawić na wypadek wojny. W kolejnym roku sprecyzowano charakter armii, obejmującej wojsko stałe przeznaczone do działań na dowolnym kierunku, w którym okres służby wynosił 3 lata w linii i 4 w rezerwie; obronę terytorialną ze służbą siedmioletnią, formacje milicji dla ludzi do lat 36 i pospolite ruszenie, obejmujące Rumunów nie przekraczających 46 roku życia. W chwili wybuchu wojny z Turcją rumuńska armia liczyła w polu blisko 60 tys. ludzi, przeszło 12 tys. koni i 190 dział. Na gwałt powoływano przy tym starsze roczniki milicjantów, jak też świeże zastępy rekrutów. Podstawowym orężem karolińskiej piechoty stał się karabin Peabody-Martini, powszechny także w armii tureckiej. W chwili wybuchu wojny Rumunia posiadała 25 tys. sztuk owej broni, którą przeznaczono jednostkom operacyjnym. Obrona terytorialna korzystała przede wszystkim ze starszych pruskich karabinów Dreysego. Pruskie karabinki i rewolwery trafiły do rumuńskiej kawalerii, która szeroko wykorzystywała również uzbrojenie drzewcowe. Sformowano 16 baterii z z nowoczesnych dział Kruppa, resztę formacji artyleryjskich zaopatrzono w starsze wersje dział francuskich. Armia rumuńska wzięła udział w szeregu operacji, z których najbardziej absorbujące okazały się te pod Plewną. Straty bojowe Rumunów w poległych, rannych i zaginionych wyniosły ok. 7,5 tys. ludzi. Ocenia się, że blisko 20 tys. żołnierzy Karola I zapadło na różne choroby.
|
|
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|