Kazimierz Przerwa-Tetmajer to jeden z moich ukochanych poetów. Wielki artysta i nieszczęśliwy człowiek, ale tylko nieszczęśliwa osoba mogła napisać pesymistyczne, acz piękne wiersze. Fascynujące jest to, że oryginalna poezja Tetmajera tak szybko się zbanalizowała, według mnie spowodowane jest to głównie modą na dekadentyzm i kopiowaniem pomysłów ludźmierskiego mistrza przez innych poetów. Co do jego twórczości epickiej szczerze mówiąc nie jestem z nią zaznajomiony, znam pobieżnie Legendę Tatr, nie przypadła mi zbytnio do gustu, szczerze powiedziawszy. Cenię go głównie za twórczość poetycką

Jacob - "panicz z Ludźmierza" napisał 8, a nie 7 tomików poezji

Co do jego twórczości epickiej szczerze mówiąc nie jestem z nią zaznajomiony, znam pobieżnie Legendę Tatr, nie przypadła mi zbytnio do gustu, szczerze powiedziawszy.

Może właśnie dlatego nie przypadła Ci do gustu, że Legendę Tatr znasz li tylko pobieżne (i co to w ogóle oznacza?)...

Pozwól, że odpowiem za Szeszu. A więc myślę, że znajomośc nawet fragmentów "Legendy Tatr" może wystarczyć do oceny tego dzieła, którym zresztą Tetmajer nic nie osiągnął.

Tak w ogóle co ty się tak uparłeś na tę "Legendę Tatr"?

No to omów może nieco szerzej te fragmenty, co? Chętnie się dowiem, które to spośród nich wystarczają do tego, by powiedzieć, iż Legendą Tatr Tetmajer nic nie osiągnął...

Uparłem się, bowiem nie wiem, jak można krytykować coś, czego się nawet nie raczyło przeczytać.

Nie ma sensu ich omawiać. Tetmajer nie był wybitnym twórcą epiki. Nie tylko ja tak stwierdziłem po pobieżnym przeczytaniu "Legrndy Tatr" - zrobił to także Szeszu. To, że Ty ten utwór uważasz za wielkie dzieło, nie znaczy, że takie było.

Nie możesz mówić, że nie przeczytałem, skoro przeczytałem - choc co prawda we fragmentach.

Już raz wspomniałem, że warto zająć się lirykami "panicza z Ludźmierza", bo właśnie tutaj artysta miał największe osiągnięcia, a poza tym są to najpiękniejsze wiersze jakie kiedykolwiek powstały w historii polskiej poezji.

Nie żartuj - widzę, chłopaki, że nadal trzymacie się sztywno tzw. klucza (czy jak to się tam nazywa po reformie) i nie potraficie wyciągać żadnych wniosków samodzielnie... Dzięki temu wciąż uważacie Mickiewicza za największego tuza polskiego romantyzmu, Tetmajera zaś kojarzycie li tylko z poezją, podczas gdy prawdziwe jego oblicze ujawnia się w prozie właśnie - prozie żywej, na wskroś przesiąknietej duchem epoki, jednakże posiadającej także drugie dno; by je ujrzeć jednak, trzeba przeskoczyć tę magiczną niejako barierę tzw. klucza.

Wydaje mi się, iż nie Tobie dyktować, czym powinniśmy się zająć, skoro już mamy dyskutować o Tetmajerze...

To właśnie ta poezja oddawała najlepiej nastroje epoki, była głosem pokolenia modernistycznego.

I to wszystko co masz do powiedzenia o tym genialnym artyście?

Jedna "Legenda Tatr" wystarczy patrząc na całą twórczość?

Cała liryka, dramaturgia, poematy...