Ja uważam, że prezydent jako jednoosobowy przedstawiciel większości narodu powinien mieć duże kompetencje i dużą odpowiedzialność, bo widoczne jest wtedy dla wszystkich kto ma władzę i nie ma takich przepychanek między parlamentem, rządem, prezydentem itd.

Przez kryzys gospodarczy przechodzą państwa zarówno dobrze i źle sobie radzące. W latach pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych Jugosławia radziła sobie bardzo dobrze, a wojna wybuchła przez wzrost nacjonalizmu we wszystkich republikach, wspieranym zresztą przez niemieckie marki i amerykańskie dolary.

Ja zaproponowałem wstawienie się za utworzeniem w Niemczech autonomicznego landu dla Łużyczan

Gorbaczowa chyba nie

[Tiron,2/03/2020, 16:49]

Ale właściwie wybory powszechne można było przeprowadzić już w 1989 roku. Owszem, okrągły stół ustalał, że prezydent będzie z wyboru przez Sejm i Senat, ale np. na Węgrzech ich trójkątny stół też tak ustalał, ale opozycja to zerwała i przeprowadzono wybory powszechne. Po 4 czerwca PZPR złapał paraliż (vide upadek koncepcji rządu Kiszczaka i powstanie Mazowieckiego) i koalicja KO ,,S"+ZSL+PAX+UChS+PZKS mogłaby to przeforsować.

Co do przepychanek między parlamentem i prezydentem z różnych partii. Mam przekonanie graniczące z pewnością, że gdyby wybory odbyły się wiosną 1990 roku (przed wojną na górze i rozpadem OKP) to samodzielną większość zdobyłaby S, więc ta sama ,,partia"

jestem przecież przywódcą polskiego związku zawodowego! I jako przedstawiciel ,,Solidarności" nie powinienem przecież firmować zmian stojących w kompletnej sprzeczności z tym, co przez ostatnie 9 lat ten związek głosił. Niekoniecznie zresztą przecież wszystkie zakłady musiałaby przejść na system samorządnej demokracji (czy wręcz władzy rad jak chciała Solidarność w 80 roku). Pisałem też o powszechnym uwłaszczeniu. W takim wypadku mniej odpowiedzialni pracownicy mogliby sprzedać swoje udziały za grosze bardziej odpowiedzialnym albo i zagranicznym firmom skoro tak bardzo ich chcesz. Taka prywatyzacja przez powszechne uwłaszczenie (choćby i przez ten słynny bon na 100 milionów złotych dla każdego) byłoby o wiele bardziej równe i sprawiedliwe, zapewniające każdemu uczciwy start w nowej rzeczywistości niż wyprzedaż i likwidowanie jak leci.

Z drugiej strony czy natychmiastowe otwarcie na siebie rynków EWG i Polski nie doprowadzi do jeszcze bardziej masowej emigracji z Polski i większego wypierana polskiego produktu z Polski?

[Tiron,2/03/2020, 20:02]

To dlaczego realnie się zgodziły zaledwie rok później?

Nie 100%, ale sądzę, że demokratycznie w 1990 roku Solidarność miała jeszcze około 60% poparcia

[Tiron,2/03/2020, 21:06]

Najpierw twierdzisz, że nie dopuściłyby do wyborów prezydenckich w 1989, bo wiedziałyby, że przegrają, a potem, że dopuściły w 1990, bo nie zależało im na poparciu tylko na majątku  :?:

Jakoś w 1989 dostała między 60, a 70%, rok później może to poparcie było mniejsze, ale na pewno ponad 50%. A z programem nie prawda, w latach osiemdziesiątych powstało całkiem sporo różnych programów przemian.

[Tiron,4/03/2020, 22:05]
Po pierwsze nie iść na wojnę i nie rozwiązywać Komitetów Obywatelskich.

Specjalnie dla Ciebie trochę poszukałem i znalazłem - w wyborach samorządowych w maju 1990 roku KO ,,S" dostał 53,1% głosów (kandydaci lokalni 24,7%, PSL 4,3%, SdRP 2,7%, SD 2,1% i KPN 1%), a więc nieprawdą jest, że ludzie nie głosowali na nich, bo były tam różne idee. Po drugie przecież przed powołaniem rządu Mazowieckiego oraz przed powołaniem OKP pozycja Wałęsy w KO była niekwestionowalna. Możnaby więc przez machinacje i dogadania przeforsować do władz OKP kogoś bardziej konserwatywnego niż Geremek, a na premiera kogoś bardziej ze związkowej części opozycji niż Mazowiecki.

Ale dali mu czerwoną kartkę w wyborach. W 1990 Mazowiecki (czyli na tamte warunki kandydat liberałów) nie wszedł do drugiej tury, w 1991 partie liberalne zdobyły chyba jeszcze mniej głosów niż partie ludowe

Mam przekonanie graniczące z pewnością, że gdyby wybory odbyły się wiosną 1990 roku (przed wojną na górze i rozpadem OKP) to samodzielną większość zdobyłaby S, więc ta sama ,,partia"

[Tiron,5/03/2020, 18:23]

Np. nie schodzić z drogi ulicy (Wałęsa na nią wrócił, ale dopiero po kilku miesiącach siedzenia w Gdańsku),

forsować ludzi z mojego skrzydła opozycji na stanowiska,

podjąć próbę porozumienia z radykalną opozycją (KPN, Solidarność Walcząca, PPS, Stronnictwo Pracy, Gwiazdowie, Wolność i Pokój itd.)

(zresztą projekt zaproszenia do rządu przedstawicieli tych ugrupowań nawet chyba był, ale Mazowiecki go odrzucił), a w razie czego populistycznie straszyć społeczeństwo uwłaszczeniem nomenklatury i planami liberałów.

Mógłby może być Chrzanowski

albo i nawet ktoś z ugrupowań sojuszniczych, np. już wspomniany wcześniej Roman Malinowski.

Jeśli chodzi o Kaczyńskich to mogą być przydatni, bo są sprytni, ale z drugiej strony trzeba na nich samemu, bo... są sprytni

Wybacz, ale nie do końca rozumiem co napisałeś

[Pimli,6/03/2020, 12:51]

Jednak wśród działaczy i elektoratu dominowali ludzie szeroko rozumianych o poglądach prawicowych. Świadczą o tym np. wyniki wyborów z 1997 r. kiedy to na UW, partię reprezentującą liberalne i lewicowe frakcje obozu solidarnościowego padło ledwie 13% głosów a na AWS i ROP, formacje o charakterze prawicowym, prawie 40%.

Tak więc, dałoby się na bazie Komitetów Obywatelskich i NSZZ "Solidarność" stworzyć silną partię o orientacji centro-prawicowej, a środowisko "lewicy laickiej" zupełnie zmarginalizować.

Możliwe, tylko co potem, za kolejne 5 lat? Przykro mi, ale ja po prostu nie widzę tych ogromnych korzyści jakie wynikają z systemu prezydenckiego. Znacznie bardziej przemawia do mnie system obowiązujący w Niemczech lub Wielkiej Brytanii.

Co prawda pytanie nie do mnie, ale swój pomysł przedstawiłem na początku: nie forsować Mazowieckiego ani nikogo z jego środowiska na premiera. Przepchnąć kandydaturę figuranta bez własnego zaplecza politycznego, który byłby mi na 100% posłuszny. Np. Suchocką, wówczas nikomu szerzej nieznaną posłankę SD. Albo można by wcześniej wyciągnąć Jerzego Buzka.