historycy.org -> Florencki Cech Sukienników. Arte Della Lana.

Florencki Cech Sukienników. Arte Della Lana.

Drzewo · [ Standardowy ] · Linearny+

.:: Śledź ten temat :: Wyślij temat na email :: Wydrukuj ten temat ::.

sfragistyk

Nowicjusz

Grupa: Użytkownik

Postów: 3

Nr użytkownika: 108.842

S³awomir

Stopień akademicki: badacz niezale¿ny

Zawód: mgr in¿.

30/08/2022, 11:27

Właśnie ukazała się nowa publikacja profesora Jerzego Maika pt. "Sukiennictwo w średniowiecznej Polsce".
Profesor Maik jest archeologiem, od blisko 50 lat zatrudnionym w łódzkim ośrodku Instytutu Archeologii i Etnologii PAN. Kierował nim przez 14 lat, a przez następne 4 był dyrektorem Instytutu. Specjalizuje się w badaniu dziejów włókiennictwa starożytnego i średniowiecznego.
Polecam tę publikację.
W temacie sukiennictwa polecam też prezentację autorstwa S. Fałka pt. Florencki Cech Sukienników. Gildia Wełny – Arte della Lana (1192-1770). Dostępna jest na stronie https://www.muzeumtomaszow.pl/aktualnosci/f...-lana-1192-1770.
Oto krótkie streszczenie:
Florencka Gildia Wełny „Arte Della Lana” powstała przed 1192 r., w wyniku oddzielenia się od pierwszej odnotowanej Gildii Calimala. Gildia to cech sukienników, potężna i bogata korporacja handlowa zajmująca się obrotem i przerobem wełny. Była jedną z siedmiu Głównych Gildii (Arti Maggiori). Ich rygorystyczna kontrola jakości i rola polityczna w gminie, wpłynęły na historię Florencji. Wybrana pierwszą wśród cechów od początku XIII wieku) i czwartą w pierwszeństwie (w 1236 roku), wzrosła do trzeciej rangi (w 1282). Sprowadziła najlepszych wówczas tkaczy z Flandrii i Niemiec, wykorzystując kryzys sukiennictwa flamandzkiego spowodowany wojną stuletnią (1337–1453), a także dostępność (dzięki Wenecji i Genui) do znakomitych barwników i odczynników (np. ałun potasowy) by zapanować na rynku sukna luksusowego. Florencka Gildia Wełny Arte della Lana staje się jedną z najpotężniejszych korporacji w mieście a na pewno taką, która miała największą liczbę robotników - 1/3 populacji Florencji (przed epidemią dżumy 30 tys. a po jej zakończeniu 20 tys. zatrudnionych).
Florencja w drugiej połowie XIV w. dystansuje wszystkie inne ośrodki sukiennicze, intensyfikując przede wszystkim produkcję sukna luksusowego, na eksport. Florenckie tkaniny były najlepszymi i najdroższymi suknami poszukiwanymi na wszystkich rynkach: Hiszpanii, Portugalii, Anglii, Afryki Zachodniej, Francji, Majorki, Sardynii, Szampanii, Rzymu i Neapolu.
Wszyscy rzemieślnicy zajmujący się przetwórstwem wełny: wytwórcy, farbiarze i sprzedawcy, z miasta i okolicznych wsi, musieli się zapisać do Arti. Z tego obowiązku mogli być zwolnieni tkacze i prządki. Ponoć architekt i malarz Giotto, był właścicielem krosien, które wynajmował po wygórowanych cenach.
W mieście było wielu rzemieślników i ponad dwieście sklepów i składów.
Herb cechu przedstawiał srebrnego Agnus Dei z herbem Florencji i aureolą z krzyżem, nad którym umieszczono w górnej części tarczy cztery lilie.
Arte della Lana wsławiła się mecenatem przy budowie renesansowych budowli miasta. W 1308 r. gildia wybudowała nową siedzibę „Palazzo dell`Arte della Lana". Cech sfinansował budowę kopuły i frontowego ołtarza w Bazylice Santa Maria del Fiore oraz położonej w jej sąsiedztwie dzwonnicy (Il Campanile di Giotto) w kompleksie florenckiej Duomo.
Częściowe załamanie dominującej pozycji Gildii Wełny nastąpiło w wyniku katastrofalnej epidemii dżumy w latach 1347-1348. Nadmierne ustawodawstwo korporacyjne stworzone między XV a XVI wiekiem obfitujące w odniesienia do „dobrej reputacji florenckiego sukna”, którą należy chronić pod każdym względem, nawet kosztem innowacji technicznych, uczyniło ich produkty niekonkurencyjnymi na rynku światowym. Wyprzedziły ją ośrodki w Północnej Europie. Cech został rozwiązany razem z innymi gildiami w 1770 r.
Tradycje sukiennicze są oczywiście dalej rozwijane w wielu ośrodkach europejskich. Włochy zawsze słynęły ze swych ośrodków włókienniczych, ale w przerobie wełny zaczynają przodować ośrodki niemieckie, a za ich pośrednictwem tradycje docierają również do innych regionów, również Polski.
Proces technologiczny produkcji sukna prezentują malowane pędzlem i piórem na pergaminie sceny z życia Dwunastu Braci - Die Hausbücher der Nürnberger Zwölfbrüderstiftungen (= Księgi Domowe Norymberskie Dwunastu Braci) w zbiorach Stadtbibliothek im Bildungscampus Nürnberg (St.B. Nürnberg). Widoki budynków Arte della Lana zachowały pejzaże autorstwa Fabio Borbottoniego (1820–1902) ze zbiorów Cassa di Risparmio di Firenze Collection oraz Carta del Buonsignori.
Polecam tę prezentację.

Post #1

1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)

0 Zarejestrowanych:

« Następny starszy :: Średniowiecze ogólnie :: Następny nowszy »