Najciekawsze jest to, że coś mi się obiło o uszy, że sprawa wcale nie była taka jasna… koniec końców. Le Gris umierając miał przysięgać że Małgorzaty nie zgwałcił. Pytanie czy była to prawda czy wolał ratować swój honor niż zbawienie duszy. W dodatku w tle były jakieś kłopociki finansowe, coś tam nie tak z posagiem (???) damy.

Czyli mógł być materiał na świetny, osadzony w realiach średniowiecza dramat sądowy, gdzie z braku współczesnych możliwości śledczych wszystko opiera się tylko na słowie i pozycji dającego/ej słowo, w przypadku braku świadków.

Ale coś mi się nie wydaje, by Scott kiedykolwiek był reżyserem zdolnym wdrapać się na ten poziom. No gdyby żył np. Patrice Chereau…

I dlatego że to adaptacja komiksu, który sam w sobie już był bają – proponowałabym go wyłączyć z oceny historycznej. Trudno mu nawet nadać kategorię taką jak np. mógłby mieć Gladiator czy Królowa Margot – które są bardzo dobrymi do oglądania (G) lub wspaniałymi (KM) filmami kostiumowymi, ale tylko osadzonymi w realiach… mniej lub bardziej…

Nikt tutaj nie wspomniał o ekranizacji dramatu Szekspira "Tytus Andronikus", a uwierzcie- naprawdę bardzo ciężko o gorszy film z punktu widzenia prawdy historycznej. Rzecz dziejąca się w starożytnym Rzymie, a pojawiają się w nim czołgi i motocykle, a barbarzyńcy grają w gry komputerowe.
To oczywiste, że nie jest to zgodne z prawdą historyczną nawet dla osoby, która nie interesuje się historią.

Podsumowując- świetny film, historyczna i logiczna bzdura.

O to to to Co do działania filmowego Marka Aureliusza to rządzący wszelkich epok nie takie genialne pomysły miewali, a z drugiej strony głupio z punktu widzenia konstrukcji postaci by było, gdyby szlachetny władca np. zrobił to co należało w takich okolicznościach i na przykład… skazał na śmierć własnego syna.

W sumie szkodliwość Gladiatora jest umiarkowana, film nie ukazuje żadnej z istotnych postaci odwrotnie do tego, co jest ich rzeczywistą charakterystyką. Nawet jeśli prawdziwy Marek Aureliusz starał się zapewnić synowi sukcesję, to i tak Kommdus zaczął niezbyt imponująco a skończył z damnatio memoriae.

W sumie teraz przypomniałam sobie że ten biedny Mr Scott był również reżyserem 1492: wyprawa do raju. Nie pamiętam dokładnie całego filmu, ale tu podnoszone są zarzuty o to, że Kolumb był w rzeczywistości kawał świni, co w filmu nie wynika… chyba. Ja w każdym razie pozostaję w zachwycie dla Sigourney Weaver oraz sekwencji procesji na okręty i wyjścia w morze.