Miałem na myśli choćby historię z tą sadzawką Betsaida w Jerozolimie. Wcześniej wielu historyków uważało, że informacja z Ewangelii św. Jana, gdzie opisano, że istniała i miała pięć krużganków to czysta fikcja, wymyślona przez autora Ewangelii. Gdy wreszcie odnaleziono to miejsce i owe pięć krużganków zostało odsłoniętych, wielu poprzednim "nieomylnym mędrcom" musiało być niezmiernie głupio i chciałbym zobaczyć ich miny.

Dlatego lepiej nie śpieszyć się z ocenami czegoś - że nie istniało czy jakieś zdarzenie miejsca nie miało, by potem nie narazić się na kpiny ze strony tych co inaczej myśleli, gdy coś nowego ujrzy światło dzienne. Takie odkrycia nie zdarzają się co prawda zbyt często, ale gdy już się to zdarzy, potrafią zmienić poglądy w radykalny sposób.

Jeśli zestawić Papiasza ur. ok. 60 r. n.e. z Walentynem ur. ok. 100 r. n.e. i Ireneuszem ur. ok. 130 r. n.e. to ten pierwszy siłą rzeczy stoi najbliżej tradycji apostolskiej (z czym nota bene wcale nie polemizuje Ireneusz, wypisujący słowa Jezusa właśnie z Papiasza, zamiast ze swoich chłopięcych wspomnień nauk Polikarpa). Poza tym co innego napisać pięciotomowe dzieło o słowach Jezusa, zawierające m.in. perykopę o cudzołożnicy przed jej umieszczeniem w kanonie, a co innego napomknąć niezobowiązująco o apostolskich referencjach.

Wydaje mi się, że obowiązuje to dziś

Nie o to chodzi by przestać rozumować, tylko nie wychodzić z wnioskami zbyt daleko, opierając się tylko na przypuszczeniach własnych. Często neguje się zbyt wiele.
Skoro Ty znalazłeś informację, że do III w. n.e te krużganki można było oglądać, zapewne było trochę takich osób, którzy wcale o tym nie wiedzieli i pletli trzy po trzy. Ba, mimo informacji u Józefa Flawiusza niektórzy negowali istnienie postaci Poncjusza Piłata (no sam powiedz, czy to już nie było "przegięcie"?), aż znalazł się dodatkowo na potwierdzenie ów kamień z inskrypcją.

Problem z Papiaszem jest taki, iż brak wzmianki, że znał kogokolwiek któregoż z Dwunastu Apostołów czy Pawła. Jest wzmianka o Janie, ale to może się odnosić to Jana prezbitera czy jeszcze kogoś, a niekoniecznie jednego z Dwunastu.

Paweł i jego uczniowie zakładali różne gminy, ale te gminy z czasem żyły swoim życiem i nie zachowywały wierności Apostołom i to mimo tego, że wśród tych gmin były osoby, które musiały znać kogoś Dwunastu, Jakuba czy Pawła. O konfliktach wewnątrz Kościoła czytamy w samej Biblii i to nie tylko w kontekście zachowania zwyczajów żydowskich. Moim zdaniem Papiasz czy Polikarp mogli znać kogoś, kto znał jakiegoś biblijnego Apostoła, ale niekoniecznie żyli w jedności z jego naukami. Jednak siłą rzeczy, skoro mógł znać kogoś, kto znał tych podstawowych Apostołów to część prawdziwych nauk czy słów mogła do niego dotrzeć.

Co do Perykopy to ona była pierwotnie częścią Ewangelii Hebrajczyków i moim zdaniem z niej zna motyw kobiety cudzołożnej, zwłaszcza że on działał w okresie, kiedy prawie na pewno była już spisana.
Pozdrawiam

Problem z sadzawką Bezeta, czy Betsaida, jest bardziej złożony niż myślałem, bo jestem w posiadaniu kilku mapek (planów) Jerozolimy z czasów Chrystusa (czyli bez trzeciego muru, który powstał później). Tekst Ewangelii św. Jana wskazuje raczej na Sadzawkę Owczą przy Bramie Owczej, ale na jednym z nich narysowano jeszcze jedną sadzawkę z taką samą nazwą Betesda  nieco wyżej i odrobinę w bok od sadzawki Siloe i Kanału Ezechiasza, najbliżej dzielnicy Ofel. Czyżby były takie dwa miejsca o podobnej nazwie? Dziwne, bo ten rysunek sadzawki powinien był powstać na bazie jakiejś informacji.  Analizowałem i inne rysunki ukazujące miasto z tego czasu i drugiej sadzawki (poza Siloe) w rejonie Ofel na nich wcale nie ma. Hmm...

Podasz namiary przekłady tych fragmentów? 

Dojrzała postawa...
Rozumiem, że coś złego jest w przytaczaniu starożytnych opinii oraz opinii badaczy, z którymi mogę się zgodzić się lub nie, skoro aż tyle opcji jest?

A kogo chciałbyś tam widzieć? Boga Ojca? Biblii obca jest myśl, żeby Boga nazywać bratem, bo to umniejszałoby samemu Bogu, zrównywałoby go z człowiekiem.

Weźmy Pawła, który określenie Brat Pański używa dwa razy, raz w liczbie pojedynczej, a raz w mnogiej. Paweł w Ga 1,19 spośród Apostołów spotkał Jakuba i wspomina, że jest on znany jako Brat Pański. Skoro spośród Apostołów przy Jakubie specjalnie zaznaczył, że to Brat Pański to znaczy, że wśród Apostołów są ludzie, których się tak nie nazywa, więc nimi nie są. A żeby było ciekawiej to w Biblii wszyscy wierzący w Nowym Testamencie nazywają siebie braćmi, ale nigdy nie nazywają siebie Braćmi Pańskimi. Potwierdzają to także właśnie Twoje Ga 1,19, który potwierdza, że Jakub jest Apostołem, ale zaznacza, że ten Jakub jest Bratem Pańskim, więc nie każdy Apostoł nim jest, czyli ten te określenie było czymś ważnym, co sprawiało, że ta osoba miała duży autorytet. Zresztą dwa wersy wcześniej w Ga 1,17 Paweł sam siebie mieni Apostołem, ale o sobie Brat Pański nie pisał ani u Galatów, ani w żadnym z autentycznych listów. Jeśli specjalnie zaznaczył, że ten Jakub to Brat Pański to nie wszyscy Apostołowie mają ten tytuł, nawet sam Paweł go nie posiada, skoro specjalnie tak nazywa Jakuba. Skoro tak określił Jakuba, a sam siebie nie, to znaczy, że sam Paweł nie był Bratem Pańskim. Natomiast w 1 Kor 9,5 wyraźnie rozgranicza Apostołów od Braci Pańskich. Wszyscy się nazywali braćmi, ale tylko niektórzy byli Braćmi Pańskimi. Nic nie wskazuje na to, aby to było duchowe znaczenie. Mamy tu wyraźnie zaznaczone pokrewieństwo. Hegezyp z II wieku mówi o krewnych Pańskich, czyli o ludziach spokrewnionych z Jezusem na zasadzie krwi.

Określenie brat we wspólnej wierze czy z klanu to dalej nie to samo co na przodka.

Pisałeś: "W dużym skrócie: w surze 19 podejmowana jest kwestia min rodowodu Jezusa i jego cudownych narodzin. Mahomet potwierdza, że Miryam wywodziła się z rodu kapłańskiego, co zresztą pojawiło się w narracji chrzescijańskiej już wcześniej ( chyba było o tym nawet w tym wątku). Ta rzekoma niedorzeczna replika Jezusa z łona matki, jest trawestacją dogmatu" Bóg wybiera w łonie matki". To, ze nie jest to trawestacja zbyt wyrafinowana intelektualnie to inna sprawa. "

- Aby mówić o kapłańskiej krwi Jezusa, to Maria, matka Jezusa wywodzić musiałaby się wprost od Aarona, a nie od siostry Miryam, która z kapłaństwem nie ma nic wspólnego. Ale jeśli dobrze Cię rozumiem, że w warstwie koranicznej do kapłańskości Jezusa wystarczałaby siostra Aarona, gdzie jej potomkowie mogliby być takimi samymi kapłanami, jak Aaron, to mamy kolejny błąd. Dalej więc wychodzi na to, że Mahomet sam się mieszał. Ale siłą rzeczy owa siostra Aarona nie ma nic wspólnego z kapłaństwem, nawet w warstwie koranicznej.

Nikt nikomu nic nie odbierał, jeśli tego nie posiadał.

Lepiej wierzyć w bajki z IX wieku.
Pozdro.

Myślę, że jeśli odrzucimy boże ojcostwo, Józef był dobrym, starszym facetem, który zaakceptował pannę młodą w ciąży, żeby ją uchronić od traumy społecznej. Przypisywanie dziecka nieznanego ojca Bogu jest dość sensownym zabiegiem.
...

...
Co do kwestii prawnych, to np. Geza Vermes nie wierzył, że żydowski proces w ogóle się odbył:

Gdyby taki proces się odbył i gdyby możliwe było zrekonstruowanie jego przebiegu na podstawie niespójnych, a często sprzecznych zapisów Ewangelii, wówczas jedynym słusznym wnioskiem byłoby stwierdzenie, że podczas jednego posiedzenia Sanhedrynowi udało się pogwałcić wszystkie zasady zawarte w Biblii: innymi słowy byłby to proces nielegalny. (Geza Vermes, Jezus Żyd, s. 42)

...Mówiłem "rodowód Jezusa nie ma znaczenia dla wiary chrzescijanskiej" Jeżli ma to udowodnij to. ...

Swoją drogą skromna obecność Józefa w Ewangeliach dla mnie jest dziwna. Ojciec nie interesował się pierworodnym? Nawet jego śmiercią?

"Wierzę w jednego Boga... I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony przed wszystkimi wiekami. ..."

Z braku wiedzy takie pytanie, ale dlaczego Jezusa skazali Rzymianie?