Być może metody geometryczne zapewniały dużą precyzję, niemniej są dużo mniej wygodne w użyciu. Algebra wektorów i ogólnie geometria analityczna pozwala w prosty sposób rozwiązać wiele zagadnień, które geometrycznie są do rozwiązania niezwykle trudne. Podobnie jeśli chodzi o rachunek różniczkowy, który jest właściwie podstawą matematyki stosowanej. Nawet jeśli poziom matematyki czystej był w Grecji wysoki, to nie była ona wygodna w użyciu dla tych, dla których matematyka jest jedynie narzędziem.

Nie jest. Grecy używali dwóch niepraktycznych systemów - codziennego, który nie nadawał się do prac naukowych i naukowego, który w życiu codziennym byłby katorgą (jak np. wystawić rachunek na 17 drachm?). Oba miały zatem wewnętrzne braki.

Twierdzę że dobry gimnazjalista z dzisiejszych czasów rozjechałby jak Ferrari dowolnego uczonego starożytności w konkurencji na szybkość wykonywania działań arytmetycznych na dużych liczbach. Na pytanie o źródło od razu odpowiadam, nie ma go i nigdy nie będzie bo nikt nigdy nie przeprowadzi takiego eksperymentu ale to w żaden sposób nie podważy mojego przekonania o słuszności takiej tezy. Znam oba systemy i wiem dlaczego indyjski wyparł zupełnie rzymski i grecki (na szczecie dla naszej cywilizacji).
Sargon, chodziłeś do szkoły jak każdy z nas. Uczyłeś się pisemnych algorytmów dodawania, mnożenia itd. Czy nigdy nie zastanowiło Cię dlaczego w szkole nie uczy się takiej biegłości rachunkowej w liczeniu rzymskimi? Albo dlaczego nikt nawet na studiach nie próbuje uczyć szybkich rachunków geometrycznymi metodami starożytności?
Bardzo Cię proszę (kolejny raz) spróbuj choć raz wykonać jakieś większe obliczenia na liczbach greckich lub ich metodami geometrycznymi a potem ponownie przeczytaj to co napisałeś. Jeżeli nadal będziesz twierdził że jest to równie dobry system jak arabsko/indyjski to ja się poddaję i przechodzę na głębokie rozważania nad sensem edukacji matematycznej