Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
3 Strony  1 2 3 > 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Katarzyna II
     
ugedej
 

?
*****
Grupa: Użytkownik
Postów: 561
Nr użytkownika: 1.240

?
Stopień akademicki: doktorant historii
Zawód: soldier
 
 
post 26/09/2004, 10:08 Quote Post

Cześć

21 kwietnia 1729 o wpół do trzeciej nad ranem urodziła się dziewczynka. Na chrzcie otrzymała imiona: Zofia, Augusta, Fryderyka, ale w historii zapisała się później jako Katarzyna II. Księżniczka dzieciństwo spędziła początkowo w pałacu „Pod Globusem”, następnie w dawnym zamku piastowskim. Na początku Zofia była wychowywana przez matkę. Kolejne narodziny dalszych dzieci, z których większość okazała się słabego zdrowia, nie pozwoliły księżnie poświęcać córce zbyt wiele uwagi. Wychowaniem zajęli się wynajęci guwernerzy. Byli to m.in.: panna Cardel (zaszczepiła uczennicy zamiłowanie do Racina, Corneille’a i Moliera), nauczyciel kaligrafii Laurent, religii Perard, nauczyciel niemieckiego Wagner, nauczyciel od muzyki Roelig. 1740r. zaczyna rządzić w Rosji daleka kuzynka Elżbieta matki młodej księżniczki. Księżna Zerbst wraz z Carycą Elżbietą wydają zaręczają Zofię za Karola Piotra, który później zapisał się w historii jako Piotr III. Księżniczka Zofia przeszła na prawosławie i otrzymała nowe imię na cześć królowej Katarzyny, matki carowej Elżbiety. Z okazji zaręczyn Elżbieta podarowała swojej synowej klejnoty o wartości 150 tysięcy rubli. Za dwa dni Lestocq ofiarował Katarzynie w imieniu cesarzowej brylantową bransoletę z przywieszonymi miniaturami wyobrażającymi Elżbietę i Piotra. Kosztowne prezenty zaczęły stawać się niemal codziennym zwyczajem na dworze rosyjskim. Dawano je z okazji imienin, urodzin, szczęśliwego wyzdrowienia itp. W tym samym czasie setki tysięcy chłopów rosyjskich pozbawionych jakichkolwiek praw, przymierały głodem i zastanawiały się, w jaki sposób przetrwać przez najbliższe miesiące.
Zaręczyny z następcą tronu były jednym z momentów przełomowych w życiu Katarzyny. Miała dopiero piętnaście lat, a już otrzymała pełną samodzielność. Matka byłej Zofieńki traciła znaczenie, natomiast Katarzyna była coraz ważniejszą osobistością. Cesarzowa stworzyła nawet swojej synowej mały dwór. Po powrocie do Moskwy zachorował na ospę wielki książę. Odizolowano Katarzynę, która czuła się bardzo osamotniona. 1745 Wielki książę powraca po chorobie z cesarzową do Petersburga. Katarzyna była przerażona jego wyglądem. Ospa dokonała na nim ogromnych spustoszeń. Na ogolonej głowie nosił wielką perukę. Był bardzo wychudzony. Od dnia urodzin prawie wcale nie pokazywał się publicznie, aby nie dawać powodów do złośliwych komentarzy. Różnica między urodą obojga młodych stała się tak znaczna, że w ich małżeństwie nie mogło być wcale mowy o miłości. Imperatorowa wyróżniała, więc Katarzynę na każdym kroku, żeby w razie potrzeby nawet zmusić ją do wyjścia za mąż. Przygotowania do ślubu Katarzyny z Piotrem zaczęły się dość wcześnie. Elżbieta nagliła do pośpiechu. 21 sierpnia (1 września) 1745r. odbył się ślub. Nazajutrz Katarzyna otrzymała od męża kolię, kolczyki i bransolety z szafirów i brylantów. Uroczystości ślubne trwały przez dziesięć dni. Pierwsze dni po ślubie przyniosły Katarzynie pierwsze rozczarowania. Po ślubie grzecznie wyproszono księżną do domu. Na otarcie łez otrzymała 50 tys. Rubli i dwie skrzynie pełne jedwabi. Oprócz tego Piotr ofiarował swojemu teściowi brylantowe guziki, szpadę wysadzaną brylantami i wiele innych kosztownych drobiazgów. Katarzyna została sama. Piotr zachowywał się jak rozpieszczone dziecko. Szybko wyzdrowiał. Urządzał we własnej sypialni teatry kukiełek, a na prostackie spektakle zapraszał wszystkich, łącznie z kobietami. Nawet posunął się do zbiorowego podglądania swojej matki z kochankiem.
Katarzyna miała za zadanie wydać następcę tronu. Piotr natomiast nie kwapił się w ogóle do skonsumowania związku. Związał się później z księżniczką kurlandzką. Życie Katarzyny było coraz bardziej uciążliwe. 1747 umarł jej ojciec. Pozwolono jej tylko na ośmiodniową żałobę. W 1749 Elżbieta dostała boleści i musiała przez kilkanaście dni leżeć w łóżku. Po kilku miesiącach boleści ponowiły się. Lekarze nie mieli wątpliwości. Elżbieta dostała raka, jednak żyła jeszcze przez ponad dziesięć lat. Carowa wiedziała, że już długo nie pożyje, a książęca para małżeńska nie ma jeszcze potomków. Piotr wcale nie zmienił swoich poglądów. Wcale nie myślał nawet o skonsumowaniu związku z żoną. Był tak jak zawsze dzieckiem. Pił, bawił się i romansował. Doszło nawet do takiego kulminacyjnego momentu, że caryca wybierała kochanków dla Katarzyny, aby za wszelką cenę podtrzymać dynastię. Po narodzeniu potomka nagle zajęto się dzieckiem, a księżna przestała wzbudzać zainteresowanie ze względu na spełniony warunek małżeństwa. W maju 1760 umiera księżna Zerbst, matka Katarzyny.
W tym czasie nastąpił, a tak naprawdę zaostrzył się konflikt prusko-rosyjski.
Katarzyna bała się, że król Francji Ludwik XV mógłby przekazać jej korespondencję z matką Elżbiecie. Na szczęście udało jej się spalić wszystkie listy. Umiera caryca Elżbieta. Piotr nie starał się nawet ukrywać radości z powodu śmierci Elżbiety. Wydał uroczysty obiad. W następnym dniu wysłał do króla pruskiego adiutanta Gudowicza z zawiadomieniem o objęciu tronu rosyjskiego. Sypialnię kochanki urządził koło sypialni żony. Codziennie upijał się prawie do nieprzytomności. Jego postępowanie nie tylko zrażało żołnierzy, przywiązanych do tradycyjnych obyczajów i pałających niechęcią do wprowadzanych siłą niemieckich wzorów, ale również najbliższe otoczenie monarchy. Pogrzeb Elżbiety stał się kolejną okazją do nowego widowiska urządzonego przez cara. Za karawanem szedł wraz z żoną, a za nimi kroczyli urzędnicy i oficerowie uszeregowani wg rang. Piotr zwalniał, a kiedy karawan wyprzedził go o kilkanaście metrów, ze śmiechem podbiegał. W tym czasie kamerdynerzy niosący długi i ciężki płaszcz cesarski wypuszczali go, a wiatr unosił go jak chorągiew.
Polityka prowadzona przez Piotra III w stosunku do Prus wywoływała powszechne niezadowolenie na dworze rosyjskim. 24 kwietnia został podpisany traktat pokojowy. Król pruski otrzymywał z powrotem wszystkie ziemie zajęte przez armię rosyjską w wyniku działań wojennych. Obydwie strony wyrażały zgodę na przyłączenie się króla szwedzkiego do postanowień traktatu. W polityce wewnętrznej z cerkwi rozkazał Piotr powyrzucać wszystkie ikony poza tymi, które przedstawiały Chrystusa i Matkę Boską. Polecił ostrzyc brody wszystkim duchownym i zmienić im szaty na takie, które przypominałyby odzież pastorów ewangelickich. Również wystąpiło powszechne niezadowolenie wśród wojska. Zmuszano ich do uczenia się nowej musztry opartej na wzorach pruskich. W przeciwieństwie do rządów poprzedniczki, dekrety wychodziły z rządu w tempie błyskawicznym. Jednak były one nieprzemyślane i czasem sprzeczne ze sobą. Np. na początku panowania car przeniósł Kolegium Manufaktur z Moskwy do Petersburga, lecz wkrótce rozkazał powtórne przenosiny - z Petersburga do Moskwy. W styczniu zniesiono urząd policmajstra, w marcu przywrócono go ponownie.
Błyskawiczna i całkowita zmiana orientacji politycznej, dokonana wbrew interesom Rosji, rezygnacja z krwawo zdobytych ziem, rozprzężenie w kraju, powszechne lekceważenie tradycji, niechęć do wszystkiego, co rosyjskie oraz wzrastające wpływy elementu niemieckiego na dworze - to smutny bilans półrocznego panowania Piotra III. W 1762r. Katarzyna dokonuje przewrotu pałacowego. Pomógł jej w przewrocie m.in. Nikita Iwanowicz Panin, bracia Orłowowie (cała piątka, a wysuwał się na czoło Grzegorz kochanek Katarzyny). Również oficerowie pułków przeobrażeńskiego i izmajłowskiego. W czerwcu 1762 wzburzenie osiągnęło kulminacyjny moment. Dwór przeniósł się z Petersburga do letniej rezydencji w Orianienbaumie. W stolicy została tylko Katarzyna. W tym czasie również został aresztowany wybitny polityk rosyjski Passek. Katarzyna wyjechała na miasto z dużym poparciem i została obwołana cesarzową. Piotr dowiedział się o zamachu bardzo późno. W tragiczny dla niego piątek obudził się z silnym bólem głowy i było już za późno. Nawet nie próbował, a może i nie potrafił odzyskać tronu. Piotr podpisał akt abdykacji bez sprzeciwu. Katarzyna w drodze wyjątkowej łaski pozwoliła Piotrowi zamieszkać w pałacyku w Ropszy. Później po kilku latach Piotr zostaje zabity podczas próby odbicia więźnia.
Katarzyna dążąc do pozyskania szlachty, wydała ukazy umacniające jej prawa nad chłopami; przeprowadziła wiele reform w duchu ówczesnych idei oświeceniowych (m.in. jednolity system zarządzania, samorząd stanowy - zgromadzenia gubernialne i powiatowe, prawa dla bogatych mieszczan). Zniosła samorząd Kozaków dońskich, zlikwidowała (jako ognisko rozruchów, o czym gł. Zadecydowało powstanie Pugaczowa 1773-1775) Sicz zaporoską. Jej najwybitniejszym doradcą politycznym (zarazem faworytem) był G. Potiomkin. Katarzyna prowadziła politykę ekspansji zewnętrznej, wzmagana przez jej kolejnych faworytów, pragnących zdobyć wielkie majątki; głównym jej celem było opanowanie Stambułu z cieśninami Bosforem i Dardanelami, jednak w wojnach z Turcją 1768-1774 i 1787-1791 przyłączyła tylko Krym i stepy nad Morzem Czarnym. Starała się podporządkować Polskę i wprowadziła na tron polski w 1764 swego faworyta Stanisława Augusta Poniatowskiego; na sejmie 1768 wymogła uchwalenie tak zwanych praw kardynalnych i uznanie jej za legalną gwarantkę ich nienaruszalności (prawna możliwość ingerencji w wewnętrzne sprawy Rzeczypospolitej). Stłumiła konfederację barską; uczestniczyła w trzech rozbiorach Rzeczypospolitej, zagarniając większość jej terytoriów, w 1792 przy pomocy konfederacji targowickiej i ponad stutysięcznej armii rosyjskiej obaliła Konstytucję 3 maja i reformy Sejmu Czteroletniego, a w 1794, popierana przez Prusy, zdławiła powstanie kościuszkowskie; ziemie zagarnięte w rozbiorach starała się zrusyfikować i całkowicie włączyć do Rosji. U schyłku panowania Katarzyna stała się jedną z najzacieklejszych przeciwniczek rewolucji francuskiej 1789 (nakazała wszystkim Rosjanom opuścić Francję, przyjęła emigrantów francuskich, m.in. braci Ludwika XVI). Umiera 1796 w listopadzie. Była to środa, wstała jak zawsze o szóstej rano i wypiła filiżankę kawy. Pracowała do szóstej rano, później kamerdyner Zachar Zotow znajduje ją leżącą nieprzytomną w ubikacji. Przeniesiono ją na łóżko. Pomoc lekarska była bezskuteczna. Cesarzowa wyglądała strasznie. Co pewien czas wymiotowała. Zmarła po 36 godzinach męczarni w czwartek o godzinie 9.45 wieczorem. Imperatorowa przeżyła 67 lat. Przyczyną śmierci był wylew krwi do mózgu połączony z jednoczesnym pęknięciem woreczka żółciowego. Pozostawiła po sobie obfitą korespondencję, pamiętniki oraz sztuki teatralne.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
ugedej
 

?
*****
Grupa: Użytkownik
Postów: 561
Nr użytkownika: 1.240

?
Stopień akademicki: doktorant historii
Zawód: soldier
 
 
post 8/10/2004, 15:23 Quote Post

Katarzyna II zwana Semiramidą Północy to postać nie do przebicia.
Jej oświecony charakter był jedynie komedią pozorów. Cesarzowa nadzwyczaj zręcznie odgrywała dwulicową despotkę. Była mistrzyną Public-Relations. Na zachodzie Katarzyna była żywą legendą. Często korespondentowała z Wolterem, który wszystkie jej zakłamane poczynania przelewał na papier a przy okazji chwaląc ją jak tylko mógł.
Cesarzowa oczarowała również takich ludzi jak Diderot, d'Alembert i Grimm.
Prowadziła intelektualno-polityczny flirt z Filozofami. Obdarowywała poetów i filozofów bogatymi prezentami w zamian za ich uznanie.
Katarzyna będąc młoda czytała dzieła Woltera i Monteskiusza a przez co była po części kobietą Oświecenia. Natomiast Rosję fascynowali francuscy filozofowie ze względu na nieurodzaj rosyjskich pismaków.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #2

     
Anakin
 

Premier RP wg Historyków.org
********
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 4.355
Nr użytkownika: 1.334

 
 
post 14/01/2005, 8:48 Quote Post

QUOTE(ugedej @ Sep 26 2004, 11:08 AM)
21 kwietnia 1729 o wpół do trzeciej nad ranem urodziła się dziewczynka. Na chrzcie otrzymała imiona: Zofia, Augusta, Fryderyka, ale w historii zapisała się później jako Katarzyna II. Księżniczka dzieciństwo spędziła początkowo w pałacu „Pod Globusem”, następnie w dawnym zamku piastowskim. Na początku Zofia była wychowywana przez matkę.
*



ale komu i gdzie sie urodzila !!!
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
Anarina
 

II ranga
**
Grupa: Użytkownik
Postów: 72
Nr użytkownika: 2.695

 
 
post 14/01/2005, 18:12 Quote Post

Katarzyna ur.w Szczecinie, jako córka księcia niemieckiego Christiana Augusta.

Kandydatów na kochanków carycy miał jej podsuwać jeden z nich- przez niektórych historyków uważany za jej potajemnego męża- jednooki Grigorij Aleksandrowicz Potomkin. Katarzyna zakochała się w nim "przytłoczona jego olbrzymią posturą, zuchwałą odwagą, bystrą inteligencją i niemal zwierzęcą seksualnością..."
Wśród ówczesnych kobiet Potomkin wzbudzał niemałe obrzydzenie z powodu długich, zawsze przetłuszczonych włosów i brudnego ciała (caryca miała doskonały gust worthy.gif ) W miłosnych liścikach zwykła nazywać go :"Moja posągowa piękność", "moje najdroższe kochanie","moja kochana laleczko", "złoty kogucie".
Ich związek przetrwał do śmierci Potomkina w 1791 r., ale namiętność wygasła szybko.
Mimo, że Potomkin utracił uprzywilejowaną pozycję jaką dawało mu łóżko carycy, pozostał w łaskach Katarzyny przez umiejętne podsuwanie jej kolejnych kochanków.

Z Michael Farquhar "Królewskie skandale"
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #4

     
Anarina
 

II ranga
**
Grupa: Użytkownik
Postów: 72
Nr użytkownika: 2.695

 
 
post 14/01/2005, 18:21 Quote Post

A oto i sama caryca...Kiedy zaczęła samodzielnie rządzić wprowadzając szereg reform i nawiązując do kultury i tradycji rosyjkich, złośliwi mawiali, że wcześniej Rosjanin (Piotr) starał się nauczyć ich jak być Niemcami, a teraz Niemka będzie ich uczyć jak być Rosjanami:))

Załączony/e plik/i
Dodany plik  k.bmp ( 281.42k ) Liczba pobrań: 865
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #5

     
Stanislaus Augustus
 

I ranga
*
Grupa: Użytkownik
Postów: 35
Nr użytkownika: 879

 
 
post 30/01/2005, 17:35 Quote Post

Przeglądając ostatnio stronę www.historia.rosji.prv.pl znalazłem tam prawie kompletną listę jej kochanków.

Wszystkich chętnych zapraszam więc do rzucenia okiem na ów listę rolleyes.gif
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #6

     
Radkojurgensen
 

II ranga
**
Grupa: Użytkownik
Postów: 56
Nr użytkownika: 3.470

 
 
post 1/02/2005, 15:40 Quote Post

Katarzyna1 carowa Rosjii w latach 1725-1727.Zona Piotra Wielkieg.Radzila wraz ze swym faworytem Mienszykowem.Opozycja wobec nich to Tolstoj i Apraskin,ktorzy opowiadali sie za Piotrm Aleksiejewiczem synem Piotra Wielkiego.Za jej radow utworzona TAJNA RADE,ktora tak naprawde kierowala sprawami panstwa.Byla mierna wladczynia nie mieszajaca sie specjalnie w sprawy panstwa.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #7

     
Fryderyk Wielki
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 191
Nr użytkownika: 700

£ukasz W...
Zawód: Student UW
 
 
post 21/02/2005, 10:40 Quote Post

Vitam

Mam pytanie do historycznej braci:Ilu tak naprawdę faworytów miała caryca KatarzynaII?

Pozdrawiam

Fryderyk
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #8

     
Stanislaus Augustus
 

I ranga
*
Grupa: Użytkownik
Postów: 35
Nr użytkownika: 879

 
 
post 26/02/2005, 21:27 Quote Post

Jak napisałem powyżej nie tak dawno trafiłem na prawie kompletną listę jej kochanków na forum www.historia.rosji.prv.pl

Chciałem ją przekopiować ale obawiam się, że naruszyłbym czyjeś prawa autorskie więc napisałem tylko gdzie można ją znaleźć.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #9

     
bryszard III
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 136
Nr użytkownika: 2.852

 
 
post 16/03/2005, 15:23 Quote Post

W sumie wszystko w biografii ok, oprócz tego, że Piotr III zginął w swoim więzieniu jeszcze w 1762 r., niecały miesiąc po uwięzieniu. Pilnowali go Orłowowie i już w sierpniu donosili Katarzynie II, iż więzięń zginął podczas próby ucieczki. Odegrali przy tym komedię przeprosin i błagania o łaskę za niedopełnienie obowiązków. Katarzyna oczywiście przychyliła się do prośby. Nie da się jednoznacznie stwierdzić czy to Katarzyna zleciła morderstwo czy zrobili to z własnej inicjatywy bracia Orłowowie, aby wzmocnić swoją pozycję na dworze i zadowolić carową. Niewątpliwie jednak śmierć Piotra III była Katarzynie na rękę.

Kilka lat później jak mówisz, w czasie próby odbicia z więzienia zmarł inny car - Iwan, wnuk bodajże Elżbiety, ale musiałbym to sprawdzić. Został zabity przez swoich strażników - taki był ich rozkaz w razie próby ucieczki lub odbicia.

Nom, a w kochankach Katarzyna zaczęła przebierać dopiero po 72 roku. Do tego czasu przez 9 lat miała jednego - Grzegorza Orłowa. Od 1774 kochankiem stał się Potiomkin i on jako jedyny ze wszystkich faworytów po odsunięciu od łoża stał się przyjacielem Katarzyny. Nieprawda, że Potiomkin trzymał się władzy tylko dlatego, iż podsuwał Katarzynie nowych kochanków. W rzeczywistości ci często działali później na szkodę Potiomkina i z konfliktów zawsze wychodził zwycięsko właśnie on.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #10

     
Egzeginum
 

Sancte Romane Ecclesiae Magnus Incvisitor
******
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 1.401
Nr użytkownika: 4.405

Szymon Nowicki
Stopień akademicki: magister
Zawód: Ksi¹dz
 
 
post 4/07/2005, 21:20 Quote Post

Oszczędźmy sobie na tym forum wszelkich płytkich impertynencji, nawet wobec postaci historycznych, a juz na pewno wobec dam (nawet jeżeli ich tytuł "dama" jest tylku tutułem, i to dość wątpliwym).

Co do Katarzyny niezwykle światła, urodzona przywódczyni. Caryca i w pewnym sensie car pełną gębą. Kontynuowała politykę Piotra Wielkiego, poszerzała polityczne wpływy i znaczenie Rosji. Uzalezniła Polskę i inkorporowała ją, jednak musiała pójść na kompromis (zakładała wchłonięcie całości), jednak Rzeczpospolita okazała się zbyt krnąbrna, a następca tronu rokował zniweczenie jej panslawistycznego planu- był bowiem stronnikiem Rzeczypospolitej. Wytrawny polityk, zuchwała kokietka, rządna władzy i uciech. Istna famme fatale, uchodząca za "krzyk mody" wśród mężczyzn- to znaczy modnym był ten kto ja posiadał. Zwykła obcowac z każdym mężczyzną, miała romanse ze sługami. Zamordowała własnego męża, w imię władzy i skarbów. Ale to ona wzmocniła Rosję i nieświadomie przygotowała Rosję na epokę Napoleońską. Można powiedzieć, że w II poł. XVIII wieku Caryca Jekaterina rozdaje karty jako jedyna, to ona dzieli mapę i równie nieświadomie przygotowuje grunt pod epokę napoleońską. Ona wreszcie zaczyna epokę naśladownictwa Imperium Brytyjskiego na dworze Rosyjskim oraz wielkie zbliżenie obydwu krajów- robi to również w sposób wyrachowany- wie, że dzięki umowom handlowym oba kraje staną się bardzo od siebie zależne. Efekt- spójrzmy na "Blokadę Kontynentalną" Napoleona.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #11

     
piotpal
 

W Służbie Ich Królewskich Mości: Qltury i Nauki
******
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 1.255
Nr użytkownika: 7.889

Piotr P.
Zawód: student
 
 
post 17/07/2005, 10:57 Quote Post

Witam! Dodam tylko tyle, że Katarzyna II (1729-1796) była ostatnią cesarzową na tronie rosyjskim. Po jej śmierci wprowadzono zakaz piastowania najwyższej władzy w Rosji przez kobiety. Jak myślicie, dlaczego?
 
User is offline  PMMini Profile Post #12

     
zorro1979
 

IV ranga
****
Grupa: Użytkownik
Postów: 322
Nr użytkownika: 5.070

 
 
post 25/08/2005, 22:18 Quote Post

Witam!

Miała nienasycone aptetyty seksualne- w wieku 60 (!!) lat (nie miała już wtedy zębów) kolejny kochanek nie był w stanie zaspokoić ich i się wykończył, biedaczek. Ciekawa jest jej droga dojścia do władzy- poparło ją wojsko, a głównie młodzi oficerowie. Z pewnością woleli Katarzynę od znienawidzonego jej małżonka, Piotra. nikomu niemal nie znana księżna Zofia Anhalt-Zerbst stała się władczynią Rosji. Można to porównać do kariery od pucybuta do milionera. Wydała podobno 100 milionów rubli na swyh kochanków.
 
User is offline  PMMini Profile Post #13

     
Mefistofeles
 

Diabeł Łańcucki
*****
Grupa: Banita
Postów: 586
Nr użytkownika: 16.961

Carolus
Zawód: BANITA
 
 
post 29/08/2006, 19:01 Quote Post

Według mnie KAsia nie była wielką władczynią jak niektórzy ją o to posądzają. Jako człowieka nie chcę jej określać ,nie powstrzymałbym się od określeń nieprzystojnych. JAako władczyni. No cóż -> rozbiory Polski nie były w interesie Rosji. Po swych zdobyczach na Turcji Rosja nie musiała obawiać się wojny z Austrią, nie doszłoby do niej, ale Rosja się bała. W końcu lepiej zachować całą RON dla swoich wpływów ,nie dzieląc się nimi z Prusami i Austrią niż zyskać tereny na własność, ale okrojone. To był błąd rosyjskiej polityki. Co do rządów to bardziej szanuję w tym zagadnieniu Fryderykas. Jemu nikt nie wchodził w paradę robił wszystko sam, najwyższych urzędników sprowadzał nawet do roli wykonawców, a Kasia otacxzała się faworytami, z którymi dzieliła nie tylko władzę ,ale i łóżko.

Ale ten temat (lub podobny) chyba już istnieje.
 
User is offline  PMMini Profile Post #14

     
Andrzej80
 

powstaniec
******
Grupa: Użytkownik
Postów: 1.321
Nr użytkownika: 16.934

Andrzej
Stopień akademicki: magister
Zawód: historyk archiwista
 
 
post 4/09/2006, 16:27 Quote Post

Katarzyna II Wielki jest jedną z najlepszych carów Rosji poza Piotrem Wielkim i aleksandrem I. Wiele dobrego dla rosji zrobiła, może ludy podbite uwazają ją za tyranke bez serca ale dla rosjan jest jedną z lepszych władców.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #15

3 Strony  1 2 3 > 
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej