Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Roman Hrabar: dzieci z programu "Lebensborn"
     
Anqa88
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 6
Nr użytkownika: 59.703

anna anna
Zawód: student
 
 
post 31/01/2010, 17:20 Quote Post

Roman Hrabar jest autorem książek popularno - naukowych na temat krzywd wyrządzonych Polakom podczes II wojny światowej, skupiał się głównie na grabieży dzieci polskich. Mimo moich usilnych poszukiwań, nie ukrywam, ze również na stronach internetowych, nie udało mi się znaleźć żadnych przydatnych informacji, poza tym iż z wykształcenia był prawnikiem oraz pełnomocnikiem rządu do spraw rewindykacji dzieci polskich. Czy jest ktoś, kto pomógłby mi rozszerzyć wiedzę o Romanie Hrabarze i jego życiu?
 
User is offline  PMMini Profile Post #1

     
Net_Skater
 

IX ranga
*********
Grupa: Supermoderator
Postów: 4.753
Nr użytkownika: 1.980

Stopień akademicki: Scholar & Gentleman
Zawód: Byly podatnik
 
 
post 17/12/2020, 23:10 Quote Post

Dla porzadku informuje, ze ponizszy tekst jest dostepny na polskiej Wiki - przytaczam go, by odpowiedziec na pytanie lezace dziesiecioletnim odlogiem:

Po zakończeniu okupacji Roman Hrabar wyjechal do Katowic, gdzie zajal się organizowaniem opieki społecznej dla ludności Śląska. Gdy pracował w katowickim urzędzie wojewódzkim, poruczono mu organizację opieki społecznej dla ludności Śląska. Jedną z form działalności była organizacja systemu informacji dla poszukujących swoich rodzin. W trakcie tej pracy zetknął się po raz pierwszy w powojennej Polsce z problemem zaginionych polskich dzieci. Zainteresował się bliżej tym problemem, zwłaszcza, że zaczęły pojawiać się dokumenty na temat planowej kradzieży i germanizacji polskich dzieci, prowadzonej przez "Lebensborn" nie tylko na Śląsku, ale i na wszystkich okupowanych przez Niemców ziemiach polskich. W końcu stał się koordynatorem na skalę całej Polski w tym zakresie. W marcu 1947 r. został Pełnomocnikiem Rządu Polskiego do Rewindykacji Dzieci. Wykonując tę misję zorganizował zespół, który wiosną tego samego roku wyjechał z nim do Heidelbergu, do Kwatery Głównej UNRRA, na terenie amerykańskiej strefy okupacyjnej. Tu uzyskał akredytację jako Senior Child Research Officers w barwach Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK). Bardzo pomocną w prowadzonej misji stałą się jego znajomość z Eileen Blackley, dobrą przyjaciółką żony prezydenta USA – Eleonorą Roosevelt oraz współpraca z dr Edmundem Schwenkiem, jednym z prokuratorów przygotowujących tzw. VIII proces norymberski, w którym oskarżono 14. wysokich rangą członków SS i urzędników cywilnych o udział w akcji porywania dzieci z terenów okupowanych przez III Rzeszę, nie tylko polskich.
Pierwszym miejscem poszukiwania polskich dzieci był Regensburg w Bawarii, tamtejsza kwatera UNRRA, gdzie E. Blackley znalazła dokumentację dotycząca 4 tys. uprowadzonych śląskich dzieci. Późną wiosną 1947 r. pierwsze transporty z małymi repatriantami docierają do Katowic. Wielkim sukcesem zespołu Hrabara jest odzyskanie 25 dzieci z zakładu opiekuńczego "Schloss Hubertus" w bawarskim Oberlauringen.
Latem 1947 r. rząd USA podjął decyzję o likwidacji działu poszukiwań dzieci w UNRRA. Było to m.in. efektem coraz bardziej rozwijającej się idei tzw. "żelaznej kurtyny". Interwencja wspomnianej E. Blackley u Eleonory Roosevelt i burmistrza Nowego Jorku – Fiorello La Guardii pozwoliła na przedłużenie działalności tego działu jeszcze o rok.
Coraz gorzej rozwijała się też współpraca z władzami angielskiej strefy okupacyjnej pomimo dużych wysiłków R. Hrabara nad uregulowaniem tej sprawy; dobrze natomiast z władzą francuskiej strefy, ponieważ z ich kraju w ramach tej akcji wywieziono ok. 100 tys. dzieci.
Dużym sukcesem zespołu Hrabara, który odbił się szerokim echem w polskiej prasie, było odzyskanie córek poznańskiego lekarza Franciszka Witaszka – Alodii i Darii. Dr Witaszek został stracony za udział w wielkopolskim ruchu oporu, a jego córki w dniu 9 IX 1943 r. zabrane przez gestapo i umieszczone w ośrodku "Lebensborn" w Kaliszu. Tu, po zmianie im imion i nazwiska na Wittke zostały oddane do adopcji. Alodia jako Alice w Niemczech, a Daria jako Dora do rodziny zamieszkałej w Austrii. Hrabar odzyskał je w listopadzie i grudniu 1947 roku.
Dzięki zeznaniom odnalezionych przez zespół Hrabara uprowadzonych dzieci – Aliny Antczak, Barbary Mikołajczyk i Sławomira Grodomskiego-Paczesnego we wspomnianym już VIII procesie norymberskim trzynastu w nim oskarżonych zostaje skazanych na wieloletnie więzienia.
W sierpniu 1950 r. brytyjskie władze podjęły decyzję, że znajdujące się na ich terenie uprowadzone polskie dzieci mają pozostać przy adopcyjnych rodzinach niemieckich lub zostać przekazane do adopcji w Wlk. Brytanii, pomimo że zespół Hrabara ustalił już do tego czasu nazwiska 6,5 tys. polskich dzieci.
W wyniku coraz bardziej zaostrzających się stosunków pomiędzy aliantami a ZSRR (tzw. "zimna wojna") do 31 sierpnia 1950 r. delegatury PCK w Niemczech ostatecznie przestały działać. 70% zidentyfikowanych do tego czasu uprowadzonych dzieci stanowili Polacy. Zespołowi R. Hrabara udało się sprowadzić zaledwie 15-20% dzieci (ok. 33 tys., w tym 20 tys. ze strefy radzieckiej, 11 tys. ze stref zachodnich w Niemczech i ok. 2 tys. z Austrii. Około 170 tys. pozostało poza Polską. Najmłodsze z nich mają dziś ok. 80 lat. Szacuje się, że dziś ok. 2-3 mln ludzi na świecie jest potomkami uprowadzonych podczas II wojny światowej z Polski dzieci.
Po powrocie z misji R. Hrabar osiadł w Katowicach gdzie rozpoczął praktykę adwokacką, ale nadal zajmował się, jako jeden z nielicznych w Polsce, tą tematyką. Między innymi udzielał pomocy osobom poszukującym swoich dzieci, które zwracały się w tej sprawie do Głównej lub Okręgowych Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Polsce. Napisał też kilka książek na ten temat, które są podstawową bazą merytoryczną dla tego tematu po dzień dzisiejszy.


N_S
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #2

 
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej