Właściwie każdy z tych cytatów dałoby się poddać dość druzgocącej ocenie.

Pojawiają się wiele lat po jego śmierci - i opierają się te zarzuty nie na tym co zrobił, tylko na tym czego nie zrobił a powinien. W ten sposób można oskarżyć każdego. A oskarżony bronić się nie może.

Po pierwsze nie wiemy co papież wiedział, a pełnej wiedzy o skali zjawiska na pewno nie miał, bo w dużej mierze się ujawniła po jego śmierci. O pewnych rzeczach oczywiście wiedział (bo były powszechnie znane), ale zarzuty dotyczą tego że miał on jakąś dodatkowa wiedzę o pedofili, niedostępną ogółowi i nic z tym nie zrobił.

Formułując oskarżenia tworzy się zresztą taki łańcuszek w stylu biskup chronił księdza pedofila, biskupa zachęcał kardynał, kardynała pochwalił papież itp. Tyle, że w ten sposób to aż się prosi o wyciąganie błędnych wniosków wskutek różnych nieścisłości.

Po drugie otrzymanie informacji nie jest tożsame z wiedzą. Istnieją informacje nieprawdziwe, plotki, przeinaczenia, informacje mające na celu czy to atakowanie Kościoła czy też służące wewnętrznym rozgrywkom, jakimś koteriom. Dodatkowo ten papież miał doświadczenia z komunistycznego kraju, że informacją się walczy.
Dawanie z założenia wiary każdej tego typu informacji to katastrofa czyli samobójstwo w zarządzaniu. To po prostu brak bezstronności.
Jestem przekonany, że papież otrzymał mnóstwo informacji na temat różnych księży i biskupów zawierających różnorakie zarzuty bynajmniej nie tylko o charakterze seksualnym. Tyle, że on sam miał świadomość, że informacje te nie mają cechy wiarygodności, mało tego miał świadomość (bo musiał mieć), że zajmując to stanowisko jakie zajmował musiał być dezinformowany.

Po trzecie papież jest papieżem a nie proboszczem czy nawet lokalnym biskupem. W zasadzie z założenia nie zajmuje się indywidualnymi wypadkami. Indywidualne wypadki pozostawia się właściwym służbom, np. sądom kościelnym, obdarzając te organy zaufaniem - bo inaczej nie można. Jedyne co można zrobić to np. zmienić się procedury postępowania czy ściganie - co akurat zrobiono.
Nic też nie wskazuje aby papież celowo coś zatajał czy ukrywał.

Dalsze zarzuty, w stylu, że w przemówieniu o tym powiedział a o tym nie powiedział, czy że dobierał tak bezbarwne słowa - to już nawet trudno traktować poważnie.

Te cytaty z książki z postu Chochlika trudno uznać za przejaw bezstronności autora książki.
W istocie to przejaw skrajnego braku bezstronności.

Generalnie czepianie się słów, słówek, czepianie się, że tego a tamtego nie powiedział, czepianie się tego, że wyrażał troskę o wiernych aby nie porzucili wiary na skutek wiedzy o skandalach seksualnych.

i o co chodzi z tym wtrętem? Skąd wiemy że papież nie uznawał przemocy seksualnej za główny problem? Ponadto oczywiste jest, że dla papieża istotne było aby ludzie nie odchodzili od wiary z powodu skandali seksualnych i nie widzę niczego nagannego w jego postawie. To troska o wiernych

Nie wspomniał o ofiarach tylko stwierdził, że trzeba się zająć ofiarami. Jasne. Nie użył słowa gwałt czy przemoc - i co z tego wynika ? Co wynika z tego, że napisał, że trzeba ograniczyć szkody w społeczeństwie? .

Dyskusje tego typu zazwyczaj są prowadzone z góry założoną tezą i właśnie ignorują fakty. Przecież wizja JP II jako osoby zdemoralizowanej, nie przejmującej się losem ofiar - to jest właśnie wizja która w ogóle nie "pasuje do reszty faktów" o nim, jego życiorysu, wspomnień osób które go spotkały itd. Całkowity odlot. Opiera się to wszystko o jakieś insynuacje, dziwne interpretacje wypowiedzi co zresztą ładnie widać po cytatach z tej książki, czasami o jakieś niesprawdzone informacje z 2, 3, 4 ręki.

Przecież wizja JP II jako osoby zdemoralizowanej, nie przejmującej się losem ofiar - to jest właśnie wizja która w ogóle nie "pasuje do reszty faktów" o nim, jego życiorysu, wspomnień osób które go spotkały itd.

Otóż zarzut dlaczego papież nie sprawdzał dochodzących do niego informacji (nie wiedzy!!!) jest po prostu absurdalny. Papież to osoba stojąca na czele wspólnoty miliarda wiernych i setek tysięcy może ponad miliona duchownych.
Informacje o przestępstwach to sobie może sprawdzać prokurator w prokuraturze rejonowej - a i tak nie wszystkie.
Po pierwsze papież nie jest w stanie sprawdzić tysięcy plotek czy pogłosek - musiałby się zamienić w prokuratora a i tak sprawdziłby niewielką część. To w ogóle do niego nie należy.
Po drugie, wychodzi się z założenia, że dane organy - także te watykańskie działają, albo więc ktoś (z reguły jakiś duchowny który uzyskał dostęp do papieża) tam zgłasza problem (przestępstwo), a jak nie zgłasza tylko dziwnymi pozakulisowymi drogami informuje papieża to jest wątpliwe aby informacja była wiarygodna.
Po trzecie skoro do papieża docierają te plotki i pogłoski, to znaczy dotarły i gdzie indziej, tam gdzie można je sprawdzić - no chyba że pogłoska jest niewiarygodna.
Po czwarte sprawdzanie każdej czy nakazywanie sprawdzania tego typu informacji oznacza brak zaufania do całej struktury a także konkretnych osób i szybko taki zwyczaj doprowadziłby do paraliżowania pracy całej instytucji. To jest kluczowe - nie można stać na czele takiej instytucji nie wykazując zaufania do podległych sobie ludzi i sprawdzając każdą plotkę.
Absurdem jest przekonanie, że jeżeli ktoś jest przywódca nie jest winny zbrodni swoich podwładnych. Jeżeli pojawiały się zarzuty, były wytaczane procesy, zwłaszcza w USA choćby moralnym obowiązkiem papieża, jako głowy Kościoła było interweniowanie.

Dzisiaj można się mądrzyć, tyle że jestem przekonany, że przygniatająca większość plotek i pogłosek, które papież otrzymał - lub z którymi się celowo nie zapoznał była faktycznie fałszywa lub silnie zniekształcona. Bo tak jest w tego typu strukturach.

Teoretyczne ble ble ble.
Papież oczywiście wiedział, że jakieś przypadku nadużyć seksualnych były - ale uznawał to za przypadki jednostkowe a przypadkami jednostkowymi co do zasady się nie zajmował - bo by zwariował. Poza tym te głośne przypadki były już ujawnione.
W końcu, widząc że skala zjawisk jest szersza podjął pewne działania w zakresie ścigania przestępstw seksualnych - ale również o charakterze instytucjonalnym i proceduralnym. Jednostkowymi przypadkami się nie zajmował.

Przemówienia czy raczej fragmenty z nich są autentyczne (chyba) ale wnioski wyciągane z tych przemówień to czysta insynuacja i przejaw złej woli.

W cytowanych fragmentach tej książki Storero ani razu nic nie powiedział o papieżu a tylko miał napisać w liście do biskupów, iż Watykan "wszczął „ogólnoświatowe badanie” dotyczące strategii postępowania w sprawach o wykorzystywanie" - z czego nic nie wynika a w szczególności nie wynika, że papież kazał ukrywać przestępstwa. Resztę insynuuje autor a Chochlik wierzy.

A kardynał Castrillon Hoyos cóż, zacytujmy:

W osobnym procesie Picana uznano winnym tego, że nie poinformował władz o przestępstwach seksualnych. Właśnie wtedy kardynał Castrillón Hoyos wysłał do niego pochwalny list. Kilka lat później, kiedy także reputacja Castrillóna Hoyosa legła w gruzach, twierdził on, że przed wysłaniem listu do Picana radził się Jana Pawła II: „Ojciec Święty upoważnił mnie do przesłania listu biskupom we wszystkich krajach i opublikowania go w internecie”.

Czyli co? kardynał Castrillon Hoyos wysłał list biskupowi Picanowi - bo papież upoważnił go do wysłania listu wszystkim biskupom i opublikowania go w internecie? To komu on ten list wysyłał? Czy jakiś ogólny list do wszystkich biskupów czy konkretny do biskupa Picana w związku z konkretnym zdarzeniem? Do czego go upoważnił papież? Tu się nic kupy nie trzyma.

Wszystkie te zacytowane treści są pisane w ten sposób - żadnych konkretów, mnóstwo insynuacji.

[Miro P,22/06/2019, 14:33]

A gdzie się z taką definicją zetknąłeś? Chyba chodzi raczej o to, że nie każdy mężczyzna dokonujący czynów pedofilskich na młodych chłopcach, jest homoseksualistą. Pedofil, który nie odczuwa żadnego pociągu seksualnego do dorosłych mężczyzn nie jest gejem(homoseksualistą).