Narażał życie, by sfotografować łódzkie getto. Ocalił zdjęcia, zakopując je na podwórku swojego domu

Te zdjęcia nie miały prawa ujrzeć światła dziennego. Zrobione nielegalnie, zakopane w drewnianej skrzyni i wykopane po wojnie. Ich autor był jednym z dwóch Żydów, którzy w getcie mieli aparat fotograficzny i jednym z kilkuset, którzy dożyli wyzwolenia. Jego zdjęcia nie tylko ocaliły od zapomnienia mieszkańców getta, ale też były jednym z dowodów w procesie przeciwko Adolfowi Eichmannowi.

Henryk Ross był łódzkim fotografem. W getcie był zatrudniony przez urząd statystyczny do robienia zdjęć identyfikacyjnych i tworzenia materiałów propagandowych z fabryk, w których Żydzi pracowali przy produkcji zaopatrzenia dla armii niemieckiej. Po pracy zajmował się dokumentowaniem realiów życia w getcie.

Te zdjęcia miały być idealne. Ale nie były. W Chinach czasów Mao mieli na to jednak sposób [PRZED I PO RETUSZU]

Chwilę po zrobieniu tego zdjęcia żołnierz już nie żył. Przynajmniej według najpopularniejszej wersji wydarzeń

Fotograf ukucnął w okopie tuż przy głównej linii obrony. To był już dziesiąty czy jedenasty atak tego dnia. Przestał liczyć. Straty po stronie Armii Czerwonej były ogromne. Dowódca - ranny. Niemcy ruszyli, powietrze rozdarł grzmot artylerii. I nagle tuż przed obiektywem wyrosła postać. ''Za mną! Za Ojczyznę! Naprzód!'' - krzyknął żołnierz. Fotograf błyskawicznie nacisnął spust migawki.