Nie, bo nic takiego nie nastapilo, a zatem nie mogl sie wywiazac. Mozna dywagowac, czy dalby rade zapanowac nad grozna sytuacja, ale to juz watek na inny temat.

Wniosek jest zasadniczy: musial ich regularnie oplacac. To byl trzon zadymiarzy i ich najbardziej agresywny element.

Bandy Milona kilkukrotnie w bezposrednim starciu zwyciezyly, by ostatecznie Klodiusza zabic. Ten ostatni byl panem ulic tylko do momentu pojawienia sie Milona.

Idealistyczne, rzeklbym. Od mas ludowych trudno wymagac wiekszej swiadomosci politycznej, co potwierdzilo sie i tym razem.

Po prostu uczen przerosl mistrza.

Wybuchła rebelia Celiusza Rufusa i Milona. Drobna i szybko stłumiona, ale wybuchła.

Nie przeczę, że kogoś musiał opłacać, może jakąś bandę gladiatorów, może większą miniarmię. Ale tłumy, które przetoczyły się przez miasto z imieniem Klodiusza na ustach i spaliły kurię na pewno nie były w całości opłacane.

Zabiły go poza miastem, więc panem ulic pozostał - wszystkimi italskimi drogami, na swoje nieszczęście, nie władał. Milon był dla niego poważnym konkurentem, ale lud stał po stronie Klodiusza.

Badzmy powazni. Drobne niepokoje spoleczne, to jeszcze nie rebelia.

Czesc ludu stala po stronie Klodiusza, moze nawet wieksza czesc, ale nigdy caly lud, czy jego miazdzaca wiekszosc.

Obaj mieli poparcie różnych ludzi, częściowo opłacanych, częściowo związanych więzami klientelii, częściowo być może poszukiwaniem osobistych korzyści w czasie ulicznej wojny. Ale ludowy program posiadał Klodiusz, dlatego sądzę (bo sprawdzić nie mogę), że więcej miał w swoich szeregach ludzi szczerze oddanych idei, którzy chcieli odgrywać rolę w państwie, chcieli zwiększenia pomocy społecznej, chcieli dokopać wielkim panom.

Takie ujecie problemu w zupelnosci podzielam. Pozbawienie go drodze dyskusji uproszczen doprowadzilo do powstania sforumulowania pod ktorym sie podpisuje.