|
|
Celtyckie i nordyckie wyrocznie drzew, Drzewa przemawiały do ludzi
|
|
|
|
Witam. Znalazłem w internecie, że Celtowie mieli Wyrocznie drzew, które przepowiadały przyszłość. Znalazłem w internecie pełno informacji na ten temat czy na prywatnych stronach czy literaturze naukowej, jednak nie znalazłem żadnego źródła, które by nawet wspominało o Wyroczniach drzew u tych ludów. Już problem nie tylko znaleźć o wyroczniach drzew, ale i to, że drzewa przemawiały do ludzi. Oczywiście samo mówienie drzew do ludzi wygląda mitologicznie a także utożsamianie ich z mądrością przez te ludy - sprawiło dlatego, że postanowiłem zamieścić temat tutaj a nie w dziale Celtowie czy Germanie. Czy ktoś zna lub pomógłby mi odszukać jakieś źródła na temat wyroczni drzew, na w ogóle ich istnienie, i jeśli jest taka możliwość za co byłbym bardzo wdzięczny z przepowiadaniem przyszłości przez nie ludziom na czym zależałoby mi najbardziej? Nieważne w jakim języku źródła miałyby być.
Ten post był edytowany przez BLyy: 20/07/2013, 2:10
|
|
|
|
|
|
|
|
Witam.
Tu powinieneś znaleźć informacje które cię interesują.
w języku angielskim
Green, Miranda J. Dictionary of Celtic Myth and Legend. New York: Thames and Hudson, 1992. ISBN 0-500-27975-6. MacCana, Proinsias. Celtic Mythology. New York: Hamlyn, 1970. ISBN 0-600-00647-6. MacKillop, James. Dictionary of Celtic Mythology. Oxford: Oxford University Press, 1998. ISBN 0-19-280120-1. Matthews, John. Classic Celtic Fairy Tales. Blandford Books, 1997. ISBN 0-7137-2783-7. Monaghan, Patricia. The Encyclopedia of Celtic Mythology and Folklore. New York: Facts on File, Inc., 2004. ISBN 0-8160-4524-0. Sjoestedt, M. L. Gods and Heroes of the Celts. 1949; translated by Myles Dillon. repr. Berkeley, CA: Turtle Press, 1990. ISBN 1-85182-179-1.
w języku polskim (i tłumaczona)
Baśnie i legendy Wysp Brytyjskich., „Nasza Księgarnia”, Warszawa 1985. Sylwia i Paul F. Botheroyd - Słownik mitologii celtyckiej., Wyd. „Książnica”, Katowice 1998. Bogusław Bednarek - Epos europejski., Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2001, M. Dillon, N., K. Chadwick - Ze świata Celtów., Warszawa 1975. Elizabeth Hallam – Bogowie i boginie., Wyd. Diogenes, Warszawa 1998. M. Heaney – Za dziewiątą falą. Księga legend irlandzkich., Wyd. „Znak”, Kraków 1996. Jerzy Gąssowski – Mitologia Celtów., seria: "Mitologie świata", Wyd. Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1979. Lady Gregory – O Świętym Brendanie żeglarzu tudzież o innych świętych i bohaterach Irlandii., Oficyna Literacka, Kraków 1998. Andrzej M. Kempiński - Słownik mitologii ludów indoeuropejskich., Warszawa 1993. J. i C. Matthews – Mitologia Wysp Brytyjskich., Dom Wydawniczy REBIS, Poznań 1997. Mabinogion. Cztery gałęzie Mabinogi., Armoryka, Sandomierz 2008. Mabinogion. Pięć opowieści Walijskich., Armoryka, Sandomierz 2008. Mabinogion. Romanse arturiańskie., Armoryka, Sandomierz 2008. Stuart Piggot – Druidzi., Wyd. RTW, Warszawa 2000. Janina Rosen-Przeworska – Religie Celtów., Warszawa 1971. Táin czyli uprowadzenie stad z Cuailnge., Ludowa Współdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1983. Tadeusz Zubiński – Wyspa zaczarowana. Celtyckie mity i legendy dawnej Irlandii., Armoryka, Sandomierz 2008. Tam Lin i Królowa Elfów; prastare legendy i opowieści z Wysp Brytyjskich., Armoryka, Sandomierz 2008.
To pogrubione będzie chyba dla ciebie najlepsze .
|
|
|
|
|
|
|
|
Gąssowskiego mitologii Celtów nie polecają studenci anglistyki.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(aljubarotta @ 20/07/2013, 8:46) Gąssowskiego mitologii Celtów nie polecają studenci anglistyki.
Dlaczegoż ?
Ten post był edytowany przez Boczek 75: 20/07/2013, 9:09
|
|
|
|
|
|
|
|
Dziękuje, choć bardziej chodziło mi o źródła starożytne i średniowieczne niż współczesną literaturę naukową. Ale może coś tam wygrzebie się i znajdzie.
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(BLyy @ 20/07/2013, 12:08) Dziękuje, choć bardziej chodziło mi o źródła starożytne i średniowieczne niż współczesną literaturę naukową. Ale może coś tam wygrzebie się i znajdzie.
To może Juliusz Cezar ?
|
|
|
|
|
|
|
|
Masz z mojego ogródka do Twojego kamyczek, w właściwie listek:
hortante his adde deos. non somnia nobis nec volucres, sed clara palam vox edita luco (est): 'rumpe omnes, Alarice, moras; hoc impiger anno Alpibus Italiae ruptis penetrabis ad urbem.
Pisał to Aleksandryjczyk, oficer w służbie rzymskiego generała, a obrabiał tyłek oczywiście Germaninowi z grupy etnicznej mogącej mieć istotne wpływy celtyckie i bogowie jeszcze wiedzą jakie. Poeta stworzył ten tekst w latach 403-404. Mamy więc wspomnianą jakąś „leśną” bądź „drzewną” dywinację, pytanie skąd to Klaudian miał – z opowieści o Barbarzyńcach wykorzystywanej jako ozdoba literacka czy z konkretu: Goci istotnie taszczyli ze sobą taką tradycję. Ich świeżej daty konwersja na chrześcijaństwo raczej mało mogła w tym przeszkadzać. A już bardziej konkretnie: a może ich wódz kolportował na użytek „elektoratu” nadprzyrodzony dowód, że działa zgodnie ze swoim przeznaczeniem.
Tu należałoby wykluczyć „dobrze poinformowane zarośla” u Egipcjan, Greków i Rzymian, aby tekst Klaudiana nabrał większej mocy.
|
|
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|