Są poszlaki wskazujące na istnienie prymitywnego życia na Tytanie

Oto pod wpływem energii słonecznej w atmosferze Tytana uwalnia się wodór, który opada na powierzchnię globu, tam jednak

w zagadkowy sposób znika.

Wiemy tak mało o procesach zachodzących na Tytanie i innych ciałach niebieskich, że należy być bardzo ostrożnym z takimi twierdzeniami. To, że nie znamy wytłumaczenia jakiegoś zjawiska (znikający acetylen na Tytanie czy pojawiający się metan na Marsie) nie oznacza jeszcze, że jedynym wytłumaczeniem tego zjawiska jest życie.

Mechanizm czerpania energii przez komórki z wiązań wielokrotnych węgla jest ciekawy. Jest pewną rewolucją w myśleniu, nawet jeśli jest ona jedynie w głowach naukowców.
My dopiero zaczynamy badać makro-cząsteczki z węgla (grafen, fullereny, nano-rurki), a hipotetyczne życie oparte na węglu w takim środowisku (Tytan) powinno wykorzystywać choćby częsciowo takie wiązania

Problem w tym jak miałyby funkcjonować takie związki jako cząstki strukturalne w środowisku węglowodorów jako rozpuszczalników?

Przecież komórka żywa nie jest rozpuszczalna w wodzie.

Postacie węgla o jakich wspominałem to są przeważnie pierścienie aromatyczne. Węgiel taki jest - tworzy te pierścienie zawsze.

No właśnie. A w ciekłych węglowodorach już tak.

Powiedz, że żartujesz albo się przejęzyczyłeś...
Nie, grafen, nanorurki, fullereny ani grafit NIE SĄ zbudowane z pierścieni aromatycznych. Nie każdy pierścień węglowy to pierścień aromatyczny...

Węgiel ze swojej natury tworzy warstwy pierścieniowe, nie chcę rozwijać dlaczego, że to przez hybrydyzację sp2, że tworzą się wiązania pi - tak po prostu jest i trzeba mi wierzyć na słowo wink.gif
Pisząc że grafen czy fullereny nie są zbudowane z pierścieni aromatycznych - negujesz aromatyczność tych pierścieni, czy negujesz same pierścienie? Pozwoli mi to ustalić czy czepiasz się słówek, czy negujesz całokształt.
Węglowodory mogą być cykliczne (też pierścienie), ale wtedy posiadają wiązania sigma czyli na każdy atom węgla trzeba 2 atomy wodoru - to wymusza konkretną strukturę przestrzenną (kolokwialnie mówiąc to łamańce, choć oscylujące), nie są możliwe jakieś wielkie zawansowane struktury zbudowane z takich pierścieni - i o nich nie rozmawiamy. Tak ogólnie to nawet o węglowodorach nie rozmawiamy tylko planarnym węglu zbudowanym z układów aromatycznych.

Wspominałem o barierze chroniącej komórkę, życie oparte o medium węglowodorowe może korzystać z takiego węgla. Taka bariera jeśli zbudowana jest w sposób ciagły, nie jest rozpuszczalna w węglowodrach, tylko się w nich znajduje - tak jak komórka "życia wodnego" może znajdowac się w wodzie i się nie rozpuszczać. Taka komórka w osłonie węglowej ma pewne zalety odróżniajace ją od komórki "wodnej" - może adsorbować elektrony poprzez swoją powierzchnię, po zewnątrz dołącza elektron np. z wiązania wielokrotnego pi (wspominany acetylen), a od wewnątrz się odłącza i uczestniczy w reakcjach wewnętrznych komórki, taka bariera może być wymiennikiem elektronów.

Wokół czerwonych karłów nie ma życia

​Czerwone karły są najbardziej rozpowszechnionymi we wszechświecie gwiazdami. Krążących wokół nich egzoplanet jest bardzo dużo, ale najprawdopodobniej na żadnej nie istnieje życie.

Zespół astrofizyków z Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics pod kierownictwem Ofera Cohena przeprowadził symulacje otoczenia planet z ekosfery czerwonych karłów. W ich trakcie okazało się, że gwiazdy urządzają planetom śmiercionośną kąpiel, nie pozwalając na rozwinięcie się jakichkolwiek form życia.

- Stwierdziliśmy, że na planetach okrążających czerwone karły muszą panować ekstremalne warunki. Jeżeli przysuniesz planetę blisko gwiazdy siła wiatru słonecznego będzie tak duża, że może pozbawić ją całej atmosfery. Chyba, że planeta od samego początku ma silne pole magnetyczne lub grubą warstwę atmosfery - powiedział Cohen.

Astrofizycy obliczyli, że jeżeli na powierzchni planety krążącej wokół czerwonego karła miałaby znajdować się woda w stanie ciekłym, planeta musiałaby znajdować się w odległości 15-30 mln km od gwiazdy. Jest to niewielka odległość. Dla przykładu - od Słońca Merkurego dzieli 58 mln km, a Ziemię 150 mln km. Czerwone karły są mniejsze i chłodniejsze od gwiazd takich jak Słońce, ale ciśnienie promieniowania jest takie samo. Gwiazdy te emitują więcej promieni X i ultrafioletu, a także mają zmienne pole magnetyczne. Warunki panujące wokół czerwonych karłów nie sprzyjają rozwojowi życia.

Pozasłoneczna "Super-Ziemia" z wodą. To pierwsza taka planeta
Środa, 11 września (21:36)

Astronomowie z University College London (UCL) ogłaszają na łamach czasopisma "Nature Astronomy" odkrycie pierwszej planety pozasłonecznej, która ma w atmosferze parę wodną. K2-18b krąży wokół swej gwiazdy w gwiazdozbiorze Lwa, 110 lat świetlnych od nas. Jest osiem razy bardziej masywna od Ziemi, znajduje się w tak zwanej strefie zamieszkiwalnej, gdzie woda może istnieć w postaci ciekłej. Faktyczne potwierdzenie, że woda, choćby w postaci pary wodnej, tam jest sprawia, że to pierwsza planeta, o której wiemy, że potencjalnie mogłoby istnieć tam życie.

Badacze z UCL wykorzystali archiwalne dane teleskopu kosmicznego Hubble'a z 2016 i 2017 roku. Analiza widma promieniowania przechodzącego przez atmosferę planety podczas jej przejścia przed tarczą gwiazdy wykazała obecność pary wodnej, wodoru i helu. Znalezienie wody na potencjalnie zamieszkiwalnej planecie innej niż Ziemia jest niezwykle ekscytujące - mówi Dr Angelos Tsiaras z UCL Centre for Space Exochemistry Data. K2-18b nie jest Ziemią 2.0, jest znacząco cięższa i ma inny skład atmosfery, jednak jej przypadek przybliża nas do odpowiedzi na pytanie, czy Ziemia faktycznie jest jedyna w swoim rodzaju - dodaje. Autorzy pracy są przekonani, że w atmosferze K2-18b mogą być także cząsteczki innych gazów, na przykład azotu, czy metanu, jednak dotychczasowe obserwacje nie pozwalały na ich wykrycie. Ocena ile dokładnie jest tam wody i jak wiele chmur, to sprawa kolejnych badań.

K2-18b została odkryta w 2015 roku przez należący do NASA teleskop kosmiczny Keplera. Jest jedną z setek planet zwanych Super-Ziemiami, których masy mieszczą się w przedziale między masą Ziemi a masą Neptuna. Choć temperatura na tej planecie sprzyja istnieniu wody w postaci ciekłej i woda jest obecna w atmosferze, co otwiera możliwość pojawienia się tam życia, to astronomowie zwracają uwagę, że silne promieniowanie od macierzystej gwiazdy - czerwonego karła - może zmniejszyć szanse, by było w stanie przetrwać.

Kolejne Super-Ziemie mogą zostać odkryte z pomocą nowej sondy TESS. W najbliższych dekadach spodziewamy się dostrzec ich bardzo wiele, obecny przypadek może być pierwszym z serii odkryć potencjalnych planet nadających się do zamieszkania - dodaje dr Ingo Waldmann (UCL CSED). Super-Ziemie typu K2-18b są najbardziej powszechnymi planetami w naszej galaktyce, Drodze Mlecznej, a mniejsze od Słońca czerwone karły, są najbardziej powszechnymi gwiazdami - zaznacza.

Nowa generacja teleskopów kosmicznych, James Webb Space Telescope oraz budowany przez Europejską Agencję Kosmiczną ARIEL będą w stanie badać atmosfery planet pozasłonecznych znacznie bardziej szczegółowo z pomocą dalece bardziej zaawansowanej aparatury. Nasze odkrycie sprawia, że K2-18b staje się jednym z najciekawszych obiektów przyszłych badań. Odkryto do tej pory około 4000 planet poza Układem Słonecznym, ale wciąż niewiele o nich wiemy. Obserwacje większej ich grupy powinny przynieść odkrycie nowych tajemnic ich budowy i ewolucji - mówi prof. Giovanna Tinetti (UCL CSED).

Te wyniki przyczyniają się do lepszego zrozumienia miejsc nadających się do życia poza naszym Układem Słonecznym - dodaje dr Tsiaras. To nowa era badań planet pozasłonecznych, która pozwala lepiej umiejscowić Ziemię, nasz jedyny dom, na tle większego obrazu całego kosmosu - podkreśla.

Do uzyskania dalszych szczegółów na temat K2-18b od początkowych obserwacji planety został wykorzystany Kosmiczny Teleskop Hubble’a; wyniki tam otrzymane potwierdziły obserwacje napływające z obserwatorium Keplera. Dwie osobne analizy w 2019 r., prowadzone osobno przez Uniwersytet Montrealski i przez University College London, wykorzystujące spektrogramy światła przechodzącego w pobliżu planety, potwierdziły, że K2-18b ma atmosferę helowo-wodorową o wysokim stężeniu pary wodnej (między 20% i 50%), zdolną do tworzenia chmur[4].