Zwycięzcy lubią sobie torturować wroga. Albo skrajnie upokorzyć (w społeczeństwach, gdzie wyżej niż złoto stawiano honor i godność osobistą).
Więc lepiej szybka śmierć z własnej ręki niż powolna, bolesna agonia.
Chyba podobne mechanizmy jak w przypadku samobójstwa śmiertelnie chorych.

W te skaczące dzieci jakoś słabo wierzę.

Hmmmm tylko trzeba wziąć jeszcze pod uwagę kwestie religijne wszak według chrześcijan samobójstwo oznacza piekło. Nie wiem jak jest w judaizmie i innych religiach...

Widocznie w boga wierzy się mniej niż w okrucieństwo swojego wroga smile.gif

Sprawa chrześcijaństwa jest o tyle problematyczna, że chrześcijaństwo do czasów Augustyna w ogóle nie zajmowało się tematyką samobójstwa, a nawet uznawała samobójców za świętych, jak np. św. Pelagia, która wybrała śmierć przez utonięcie niż zostać zgwałconą i tym samym ocalając swoje dziewictwo.
Jeśli uznamy jej czyn za chęć obrony wiary (identycznie jak z honorem) to można ją przyrównać do sytuacji mitologicznego Ajasa, który popełnił samobójstwo chcąc oczyścić się z hańby. Jeśli jednak odrzucimy otoczkę jaka wyrosła u Pelagii to może popełnienie samobójstwa to wynik strachu przed bólem gwałtu, a może i jedno i drugie miało coś z sobą wspólnego, ale tego się nie dowiemy nigdy, co wtedy w jej głowie siedziało.
W samym chrześcijaństwie, a nawet judaizmie, uznaje się za wielkie postacie samobójców, jak Samson, który odebrał sobie życie, ale odebrał też je wrogom. To samobójstwo altruistyczne, które popełniają ludzie chcąc dobra innych. Tacy ludzie też godzili się z byciem złożonym w ofierze, wiodąc nawet szczęśliwe życie, i to tylko po to, aby poprawić byt innych. Ten rodzaj samobójstwa jest uznawany za najrzadszy ze wszystkich rodzajów w dzisiejszych czasach, bo w sumie dziś nie ma zbytnio potrzeby zabijać się dla dobra innych.
Sprawa Saula nie jest jednoznaczna, bo ten mógł popełnić się zabić z różnych powodów, czyli ratując honor niczym Ajas, ale równie dobrze mógł to zrobić dla dobra swojego ludu, bo jakby wpadł w ręce wroga to Izraelici przegraliby wojnę albo przynajmniej poważnie nadużyliby swój skarbiec, który i tak mógłby utrudnić dalsze prowadzenie wojny.
Judasz jest typowym samobójcą XXI-wiecznym, czyli z wewnętrznego bólu, nie mogącym się pogodzić z rzeczywistością, do której się także przyczynił. Kościół katolicki z tego co wiem, dzisiaj nie potępia samobójców, ale ich osąd chce zostawić tylko Bogu.