Wojtek !
Link  2 ,,Do rzeczy" - karta 44 to jest chyba pismo i podpis Kieżunia - mylę się ? Treść nie jest paskudna, a wręcz przeciwnie , ale podpis świadczy o tym że wiedział, iż ma taki ps. operacyjny. Piszesz,że ten podpis jest innym charakterem zrobiony - według mnie nie - tym samym piórem pisany tyle że zrobiony wielkimi literami ( drukowanymi) - nie jestem grafologiem ale Wielkie a w słowie ,,USA" jest takie samo jak w słowie ,,Tamiza "

karty 91 - 100 - sporządzone na kartkach z notesu to już chyba raczej regularny i świadomy donos , a to też wg mnie pismo odręczne Kieżunia

A poza wszystkim to czy uważasz że teczkę spreparowało SB a cenCkiewicz i Wojciechowski się nie poapali czy wykazali się złą wolą ?

[...] niewątpliwie Służba Bezpieczeństwa prowadziła różnorodną dokumentację, w tym z podsłuchów telefonicznych, pokojowych, także z rozmów, które mogły być zupełnie inaczej odebrane przez drugą stronę, czyli osobowe źródło informacji. Bardzo często zdarzają się dokumenty, w których informacje de facto pochodzące ze Służby Bezpieczeństwa są wkładane w usta rozmówcy tylko i wyłącznie po to, żeby w ten sposób przed wyższymi przełożonymi uwiarygodnić informację rzekomo pozyskaną (w rzeczywistości druga strona tylko skwitowała potwierdzająco usłyszane od funkcjonariusza zdania).

Mam jeszcze pytanie odnośnie Leszka Moczulskiego. O nim też chodziły słuchy, że był TW. Jak z nim było, wie ktoś coś bliżej ? Szczególnie jakby ktoś sam te jego papiery przeglądał - byłbym wdzięczny za parę słów w temacie.

A czy Cenckiewicz wykazał się złą wolą (w sprawie Kieżunia)?

Ciekawa sprawa. Cenckiewicz zastosował tę sama metedologie co zawsze. I tę samą co np. Gontraczyk w pracy o Tygodniku Powszechnym. I okazuje sie, ze nalezy stosowac rózne metodologie w zalezności od tego o kim sie pisze. Wobec redakcji Tygodnika Powszechnego, Wałesy itd była dobra. Wobec Kiezunia jest zła. Bo przy jednych chodzi o to by im jak najmocniej dokopać a przy innych juz nie.
Dlatego mamy wierzyć Gontarczykowi, że facet co dostał wyrok 8 lat i nie pękł, to potem dał sie zwerbować za butelkę whisky. Skoro pracował w TP tu wiadomo kim musiał być. Ale Kiezunia jeszcze tak traktowac nie należy.

Znam kilka takich spraw ludzi, również ważnych postaci historycznych, zaskoczonych sytuacją, przestraszonych, złapanych z ulotkami albo przyłapanych w jakichś kompromitujących sytuacjach, którzy podpisywali zobowiązanie do współpracy, a po chwili otrzeźwienia mówili funkcjonariuszom prosto w oczy, że nie może być mowy o jakiejkolwiek kooperacji z SB. Casus Andrzeja Przyłębskiego zaliczam właśnie w poczet takich spraw. Zadziałał efekt zaskoczenia, znalazł się w sytuacji niekomfortowej, ale już w rozmowie z funkcjonariuszem nie był szczery, a nawet… krytykował ówczesną władzę! To się rzadko zdarza. Nie ma żadnych śladów, które wskazywałby na to, że wspomniana sprawa miała jakiś inny element niż to jedno spotkanie. Według mojej wiedzy historycznej te dokumenty nie pozwalają na to, żeby kogokolwiek posądzać o współpracę agenturalną. Tego tutaj nie ma.

Te dokumenty w żadnej mierze nie obciążają p. Przyłębskiego.

Z dokumentów IPN wynika, że ambasador Polski w Berlinie Andrzej Przyłębski, mąż prezes Trybunału Konstytucyjnego był tajnym współpracownikiem SB o pseudonimie Wolfgang. - Sposób "wyjaśniania" tej sprawy przez czynniki państwowe - ale również przez zainteresowanego - uważam za nieprofesjonalny i niestosowny - ocenia członek Kolegium IPN Sławomir Cenckiewicz.

Sławomir Cenckiewicz podkreśla, że nie zna akt Andrzeja Przyłębskiego. - Na dzień dzisiejszy znam jedynie zobowiązanie do współpracy z SB. Daleki jestem od stwierdzenia, że to nie znaczy dosłownie nic, ale podstawowym kryterium oceny w takich sytuacjach są materialne dowody współpracy, czyli doniesienia, treść przekazywanych informacji, regularne spotkania z funkcjonariuszami SB, realizowanie postawionych przez nich zadań. A w tych sprawach nie posiadamy w zasadzie jakiejkolwiek wiedzy - napisał na swoim profilu na Facebooku historyk.

MSZ w specjalnym oświadczeniu napisało, że ambasador Przyłębski zaprzecza swojej współpracy z SB, a resort nie posiada informacji, aby IPN podważył prawdziwość oświadczenia ambasadora. - Otrzymaliśmy informację od służb, które weryfikują (kandydatów na ambasadora), iż taka sygnatura istnieje, natomiast żadna służba nie potwierdziła jakiejkolwiek współpracy z tajnymi służbami PRL - mówi Wirtualnej Polsce minister Witold Waszczykowski. IPN wyjaśnia jednak, że nie badał jeszcze tej sprawy.

IPN nie weryfikowało jeszcze oświadczenia lustracyjnego prof. Andrzeja Przyłębskiego, ambasadora Polski w Berlinie. To dlatego - jak informowało w czwartek w komunikacie MSZ - nie wnosiło do niego zastrzeżeń. Po informacji o istnieniu w archiwach teczki TW Wolfganga szefowa Biura Lustracyjnego IPN uruchomiła proces weryfikacji oświadczenia ambasadora.

Nie rozumiem. Jest on kłamcą lustracyjnym, czy też nie?
Czy też jego fałszywe oświadczenie lustracyjne jest usprawiedliwione, bo walczy obecnie z komuchami w szeregach PiS?

IPN nie ma wątpliwości ws. prawdziwości oświadczenia Andrzeja Przyłębskiego, że nie współpracował z SB.

Prokurator IPN uznał, że nie doszło do realizacji zobowiązania do współpracy z SB. "Brak przesłanki materializacji i tajności".

Decyzja prokuratora została podjęta w oparciu o obowiązujące przepisy prawa i pozostaje w zgodzie z ugruntowanym przez 20 lat orzecznictwem sądowym w sprawach lustracyjnych, przede wszystkim orzecznictwem Sądu Najwyższego i Trybunału Konstytucyjnego. Tym samym należy ją uznać za uzasadnioną.

W orzecznictwie powszechnie przyjmuje się pięciopunktową definicję współpracy, sformułowaną po raz pierwszy jeszcze na podstawie poprzednio obowiązującej ustawy lustracyjnej, w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 1998 r., a powtórzoną w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 11.05.2007 r. sygn. K 2/7 i w szeregu orzeczeń Sądu Najwyższego i sądów niższych instancji. O istnieniu współpracy przesądza zatem pięć łącznie występujących przesłanek:

współpraca musi polegać na kontaktach z organami bezpieczeństwa państwa i przekazywaniu informacji tym organom, musi mieć charakter świadomy, co oznacza, że osoba musi sobie zdawać sprawę, że rozmawia/kontaktuje się z funkcjonariuszem jednej ze służb wymienionych w art. 2 ustawy lustracyjnej

współpraca musi być tajna, co oznacza, że fakt jej nawiązania i przebieg ma pozostać tajemnicą, w szczególności wobec tych osób i środowisk, których dotyczyły przekazywane informacje,
współpraca musi wiązać się z operacyjnym zdobywaniem informacji przez służby wymienione w art. 2 ustawy,

współpraca nie może się ograniczać do samej deklaracji woli, lecz winna się materializować w świadomie podejmowanych, konkretnych działaniach w celu urzeczywistnienia podjętej współpracy.

Prokurator uznał, że w sprawie niniejszej doszło do podpisania zobowiązania do współpracy z SB i przyjęcia przez lustrowanego pseudonimu, jednak nie występują łącznie wskazane powyżej przesłanki przesądzające o współpracy - przede wszystkim uznał, że brak jest przesłanki materializacji i tajności, o jakich mowa w przytoczonym powyżej orzecznictwie.

Nie rozumiem. Jest on kłamcą lustracyjnym, czy też nie?
Czy też jego fałszywe oświadczenie lustracyjne jest usprawiedliwione, bo walczy obecnie z komuchami w szeregach PiS?