| |
|
|
 Historia państwa Franków i Monarchii Karolińskiej, Do podziału w Verdun w 843 r.
| |
|
|
|
Bomber
|
| |
|
| I ranga |
|
 |
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 29 |
|
| Nr użytkownika: 1.939 |
|
|
|
|
| |
|
PAŃSTWO FRANKÓW I MONARCHIA KAROLIŃSKA
Na kształt polityczny Europy i średniowiecznego systemu władzy ogromny wpływ wywarło najpotężniejsze z królestw sukcesyjnych – monarchia Franków, której zjednoczenia dokonał CHLODWIG, po jego śmieci państwo uległo dezintegracji. Ponownie państwo zjednoczył PEPIN Z HERISTALU. Władzę w niej sprawowała dynastia MEROWINGÓW. Podporządkowała sobie drobne frankijskie władztwa w Nadernii oraz kształtujące się także na obszarze Germanii państwa plemienne na pd. zach. aż po Bawarię, na płn. wsch. Po Fryzję nad Morzem Północnym. Ekspansja przybrała na sile gdy do władzy doszedł ród zwany później KAROLINGAMI. Jego przedstawiciele sprawując kolejno urząd majordoma Autracji zdobyli w VII w okresie panowania merowińskiego faktyczną władze nad wsch. cz. królestwa, a pod koniec stulecia rządy nad resztą kraju. W pierwszej połowie VIII w. Ich potęgę umocnił KAROL MARTEL prowadząc dalsze podboje Franków i skutecznie odpierając ekspansję Arabów w zwycięskiej bitwie pod Poitiers ok. 752 r. W połowie tego stulecia jego syn PEPIN KRÓTKI ostatecznie odsunął od tronu Merowingów i koronował się na króla. Pod rządami jego następcy KAROLA WIELKIEGO (768 – 814 r.) monarchia frankijska panowała już nad większością chrześcijańskich terenów na Zach. (poza Wyspami Brytyjskimi, płn. zach. cz. płw. Iberyjskiego i pd. Włochami, które należały do Bizancjum. Papież poparł koronę Pepina, który zrewanżował mu się interweniując zbrojnie na płw. Apenińskim przeciwko Longobardom. Zdobyte przez niego terytoria w środkowej Italii nadał papieżowi w 755 r. Stały się one podstawą powstawania w okresie późniejszym Państwa Kościelnego. Dzięki sojuszowi z Frankami papież zdołał się wyzwolić spod zwierzchnictwa bizantyjskiego. Kilkadziesiąt lat później w latach 771 – 774, Karol Wielki zdobył królestwo Longobardów i koronował się na ich króla. Płn – wsch. Włochy stały się częścią imperium Karolińskiego. Po sukcesach w Saksonii, wyrwaniu płn. wsch. cz. płw. Iberyjskiego spod władzy Arabów (powstała tam Marchia Hiszpańska) i rozbicia groźnych Awarów (796 r.) papież nazwał Karola drugim Konstatnynem. Król Franków stał się najpotężniejszym na zach. władcą chrześcijańskim obrońcą kościoła i religii, szerzycielem chrześcijaństwa. W Boże Narodzenie 800 r. papież Leon III koronował Karola na cesarza Rzymian. Związane z tym były panowanie nad królestwem Longobardów (późniejszym królestwem Italii), opieka imperatora nad Rzymem i papiestwem oraz koronacja w Rzymie. Nie udało się jednak utrzymać jedności rozległego imperium Franków. Zwyczajowy podział monarchii między synów zmarłego władcy, rywalizacja między spadkobiercami, oraz tendencje odśrodkowe utrudniły konsolidację państwa. W 843 r. w Verdun synowie LUDWIKA POBOŻNEGO, w wnukowie Karola Wielkiego, podzielili władzę między siebie. Najstarszy LOTAR z tytułem cesarskim objął rządy nad Italią, Prowansją, Burgundią, Nadernią i częścią Niderlandów, zachowując główną rezydencję w Akwizgranie. LUDWIK NIEMIECKI otrzymał królestwo Wschodniofrankijskie (późniejsze Niemcy) – zamieszkałe przez ludność germańską, KAROL ŁYSY – zachodniofrankijskie (późniejsza Francja) – gdzie postępy czyniła romanizacja dawnych germańskich przybyszów. Stworzony przez Franków system władzy stał się wzorem dla państw kształtujących się w Europie Środkowej i Skandynawii. W językach słowiańskich władcę nazywano królem od imienia Karola.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
saphiru
|
| |
|
| Nowicjusz |
|
|
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 1 |
|
| Nr użytkownika: 4.794 |
|
|
|
|
| |
|
Merowech, legendarny heros, według przekazów pol-czlowiek, pol-byk, spłodzony nad brzegiem morza.
Pierwszym znanym merowingiem był Chlodio (ok. 425-455 r.) - przywódca franków salickich.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE rozbicia groźnych Awarów (796 r.)
Powiedziałbym po rzezi Saksonii...Jak to pieknie brzmi kiedy Francuzi ucza sie w szkole o swej wspaniałej historii.
Rozbicie groźnych Awarów wygladało mniej wiecej tak iż w roku 791 Karol Wielki przekroczył granicę terytorium Awarów w pobliżu rzeki Enns, i posuwał się na wschód doliną Dunaju. Od poczatku Awarowie przyjęli podobną taktyke jak Scytowie walczący z Cyrusem kilkaset lat wcześniej. Wycofywali sie bez angażowania się w decydującą bitwę, co nie jest być może romantyczne lecz bardzo efektywne. Dwa miesiące póżniej Frankowie zdziesiatkowani przez zimno i zarazy nie przedstawiali już sobą siły bojowej i odtrąbili odwrót . Kilka lat później imperium Awarów upadło nękane walkami wewnętrznymi i "morowym powietrzem" Frankowie pojawili się wtedy ponownie jak hieny aby zabrać w odpowiednim momencie owe 15 wozów naładowanych precjozami.... Oczywiscie propaganda Frankijska z biografem Karola, Einhardem z owych tchórzliwych czynów uczyniła ogromne zwycięstwo. Podobnie jak Jordanesowi za anty-bohaterów służyli Alanowie tak Einhard opisywał Awarów jako prymitywnych agresywnych wschodnich barbarzynców aby legitymizować najazd Franków po awarskie złoto jako obronę chrześcijańskiego Zachodu przed dzikim Wschodem.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Drogi Bomberze. Do Twojego wywodu warto co nie co dopowiedzieć, gdyż zastosowałeś duży skrót myślowy zrazu przechodząc od śmierci Karola Wielkiego do traktatu w Verdun.
Państwo Franków 814 - 843
Ludwik Pobożny bez przeszkód objął władzę po ojcu. Na początku panowania odtrącił od siebie wszystkich dotychczasowych doradców monarchy, a skupił przy sobie Benedykta Aniane - wybitnego reformatora życia monastycznego na wzór św Benedykta z Nursji. Za jego sprawą podjęto próby ustanowienia praw monarszych opartych na Piśmie Świętym. Stworzono w miarę jednolity i chrześcijański zespół norm prawnych. W roku 816doszło do powtórnej koronacji Ludwika Pobożnego w katedrze e Remis. Na uroczystość tą osobiście przybył papież Stefan IV. Już rok później w 817 Ludwik Pobożny w Akwizgranie stworzył swój testament dotyczący podziału państwa. Była to typowa zasada senioralna faworyzująca najstarszego syna mającego być spadkobiercą korony cesarskiej. Reszta braci miał rządzić w odpowiednio przydzielonych im częściach domeny karolińskiej. Ludwik miał już wówczas 3 synów. Prawo patrymonialne domagało się podziału kraju tak aby każdy z nich cos otrzymał. Owymi synami byli : LOTAR, PEPIN I LUDWIK. Już w 817r Akwizgranie-najstarszy Lotar otrzymał tytuł współcesarza. Gwarantowało mu to po smierci ojca prawa do korony cesarskiej. Cesarz miał też prawo ingerować w wewnętrzne sprawy podległych mu królestw zarządzanych przez młodszych braci.
W roku 832 z drugiego małżeństwa Ludwik Pobozny doczekał się kolejnego syna - KAROLA (później zwanego Łysym) Od razu pojawił się problem jak włączyć go do podziału władzy zadeklarowanej wczesniej w Akwizgranie. W tym samym roku jeszcze za swojego życia Ludwik pobożny doprowadził do koronacji cesarskiej Lotara. Ludwik Pobożny nie pytając o zdanie synów przydzielił Karolowi Łysemu Marchię Hiszpańska. W roku 826 decyzja ta spowodowała bunt przeciw Ludwikowi Pobożnemu. Na jego czele stał ściśle współpracujący z Lotarem Bernard. Za pomoca buntu Lotar chciał jak najszybciej przejąć władzę. Do buntu przyłączyli się także jego bracia, którzy nie byli zadowoleni z włączenia Karola Łysego do podziału domeny. W ten sposób w państwie frankońskim doszło do wojny domowej, która - swoją drogą - umożliwiła Arabom atak na Galię.
W roku 830 Lotar uwięził ojca i przejął władzę. Wzrost jego pozycji zaniepokoił resztę braci. LUDWIK MŁODSZY I PEPIN uwolnili ojca z rąk Lotara. Wojna domowa trwała jednak nadal. W roku 832 z kolei Pepin wystąpił przeciwko Ludwikowi Poboznemu, zaś rok później w 833 już wszyscy trzej solidarnie wystapili przeciw ojcu. Cesarz wobec takiej sytuacji dobrowolnie oddał się w niewolę synom, a Ci osadzili go w opactwie Saint - Denis pod Paryżem. Jeszcze w tym samym roku Ludwik Pobożny uciekł z monasteru i walczył z Lotarem, który musiał zbiec do Italii.
W roku 838 zmarł Pepin, a przydzieloną mu w b17 roku w Akwizgranie dzielnicę - Akwitanię oddano Karolowi Łysemu. W Akwitanii doszło jednak do powstania albowiem Pepin maił już swego syna - też Pepina J!, który domagał się dla siebie władzy w tej dzielnicy. W roku 839 doszło do układu w Wormacji, gdzie Lotar porozumiał się z ojcem uznając prawa Karola Łysego do Akwitanii
20 IV 840 roku zmarł Ludwik Pobożny. Układ w Wormacji największa władzę dawał Lotarowi. Zażądał on od wszystkich braci uznania go jedynym cesarzem. Przy okazji lotar zanegował jeden z punktów traktatu wormackiego jakim było uznanie praw dziedzicznych braci do poszczególnych dzielnic. W roku 840 KAROL ŁYSY I LUDWIK MŁODSZY( BAWARSKI) wyruszyli przeciw Lotarowi pokonując go w bitwie pod Fontenoy. Następnie w Strasburgu w 842 roku Ludwik Młodszy i Karol Łysy złożyli wspólną przysięgę sojuszu przeciw Lotarowi. Ciekawy jest fakt iż tekst przysięgi zacytowano w dwóch językach - będącymi zalążkami języka francuskiego i niemieckiego. Wobec tego sojuszu Lotar musiał zgodzić się na ustepstwa, co doprowadziło w końcu do słynnego tarktatu w Verdun w roku 843. Traktat ten gwarantował Lotarowi prawa do korony cesarskiej. W jego ręku pozostało terytorium zwane „ Francia media”. Rozciągało się ono od wybrzeży morza Północnego, aż po Morze Śródziemne. Do tego dołączono Burgundię, Prowansję i karolińską część Italii. Tereny te zwane były od tej pory jako Regnum Lotari. Tereny na zachód od Francia Media przypadły Karolowi Łysemu, natomiast na wschodzie powstała domena Ludwika Młodszego - zwanego bawarskim bądź niemieckim.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
czy znany jest jakiś przywódca franków przed chlodwigiem i upadkiem zach. ces.?????
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Bomber @ Nov 14 2004, 09:33 PM) Ich potęgę umocnił KAROL MARTEL prowadząc dalsze podboje Franków i skutecznie odpierając ekspansję Arabów w zwycięskiej bitwie pod Poitiers ok. 752 r. W połowie tego stulecia jego syn PEPIN KRÓTKI ostatecznie odsunął od tronu Merowingów i koronował się na króla.
Chciałabym zwrócić uwage, iz bitwa pod Poitiers była w 732 r.,
w 752 to panował już Pepin, a rok wcześniej odbył się zjzad w Soissons, na którym wyrazono zgode na jego sakrę królewską.
Ciekawy jest fakt iż tekst przysięgi zacytowano w dwóch językach - będącymi zalążkami języka francuskiego i niemieckiego.
Taak, Lothar przysięgał po francusku, a Karol w j. niemieckim (oczywiście jeszcze nie w pełni wykształconymi.) Chciałabym to zobaczyć....
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Gabrielle deMornay @ Apr 18 2005, 11:11 PM) Taak, Lothar przysięgał po francusku, a Karol w j. niemieckim (oczywiście jeszcze nie w pełni wykształconymi.) Chciałabym to zobaczyć....
A ja słyszałem, że był to jeszcze tzw język romański (później francuski)... Pozatym z jakiej paki Karol, w przyszłości rządzący w zachodniej części Frankoni, składał przysięgę po niemiecku a Lothar (najstarszy z braci), który w przyszłości rządził efemerycznym państwem złożonym z kolebki Frankońskiej (Metz, Akwizgran), Burgundii, Fryzji, Lotaryngii, Włoch i miał tytuł cesarski, czemu miał ją składać po francusku (pozatym przeciwko niemu powstał traktat więc troche to dziwne to jego tu uczestnictwo); słyszałem, że to Karol w takowym (tj. francuskim) właśnie składał a w niemieckim miał składać Ludwik (nomen-omen zwany Niemieckim)... chyba, że niechodzi o Strasburg, albo o rok 842.
Co do zjednoczeń i prób przewrotów: zdaje się, że po śmierci Chlodwiga a przed Pepinem z Heristalu (zjednoczyciel 687) były conajmniej dwa takie zjednoczenia; Chlotar I zjednoczył państwo w 558 a inny Chlotar, tym razem "II", zrobił to samo w 613. co do Karolingów to był sobie jeszcze kiedyś taki Grimoald, a i jeszcze Pepin Landen i Arnulf z Metzu (to oni wspomogli Chlotara II w zjednoczeniu 613). Ale wracając do pierwszego, tenże majordom odsunął w 656 niejakiego Chlodwiga II od władzy; niestety nie wyszło mu to (możni), a co więcej wzmocniło króla, który stał sie w 656 monarchą całego państwa (kolejne zjednoczenie!; tyle, że zmarło mu się w 657). To tak tytułem małego uzupełnienia.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Wtedy to byly bardzo proste jezyki, z których góre brala zgrancuszczona lacina. I w tym jezyku skladano przysiegi.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Ja pisząc swój post zastosowałem daleko-idącego uproszczenia i nazwałem te języki nie zalążkami a poprostu francuskim i niemieckim; pozatym trzeba przyznać, że napewno język Franków zachodnich a wschodnich już wtym czasie był cokolwiek różny i napewno te przysięgi były troche inne a nie składane w tej samej, zniekształconej łacinie.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
Selene
|
| |
|
| Nowicjusz |
|
|
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 5 |
|
| Nr użytkownika: 5.036 |
|
|
|
|
| |
|
mam pewnien problem związany z tym tematem, otóż ród merowingów niszczony walkami o wladzę podupadał. Królów "o długich włosach <symbol dumy> zaczeto nazywac królami gnuśnymi - władza wymykala im się z rąk. I mam do tego pytanie Jaki ród zyskiwal coraz większą władzę na dworze Merowingów? oraz Jaką funkcję na dworze pełnił majordonus ?
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE mam pewnien problem związany z tym tematem, otóż ród merowingów niszczony walkami o wladzę podupadał. Królów "o długich włosach <symbol dumy> zaczeto nazywac królami gnuśnymi - władza wymykala im się z rąk. I mam do tego pytanie Jaki ród zyskiwal coraz większą władzę na dworze Merowingów? oraz Jaką funkcję na dworze pełnił majordonus ?
Polecam lekturę podręcznika do historii na pozimie liceum.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
kora
|
| |
|
| Nowicjusz |
|
|
|
| Grupa: Użytkownik |
|
| Postów: 9 |
|
| Nr użytkownika: 4.812 |
|
|
|
|
| |
|
Na dworze królewskim wzrastali w siłę Karolingowie. Majerdosnus zarządzał dworem królewskim kontrolował innych "pracowników". Był najwyższym urzednikiem(urząd ten zniesiono w 751 r. po konoracji Pepina Małego <zwnego tez krótkim;]>
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Necrotrup @ Apr 19 2005, 11:26 PM) Polecam lekturę podręcznika do historii na pozimie liceum.
Niema co mówić o podręcznikach; korze niechce się nawet przeczytać co napisane jest na tym subforum.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE Wtedy to byly bardzo proste jezyki, z których góre brala zgrancuszczona lacina. I w tym jezyku skladano przysiegi.
Hmm - to był bardzo szeroki obszar geograficzny dlatego różnice językowe były na pewno. Z tego co wiem - przysięga odbywała się przy obecności wojsk popierających braci w walce z Lotarem. Oni spokojnie mogli się dogadac w oficjalnym języku. Chodzilo jednak o to aby swiadkami przysięgi(umowy)byli wojowie, a z ich znajomością uniwersalnej łaciny bywało różnie... Dlatego sięgnięto po pomysł przysięgi w dwóch językach - jakkolwiek one brzmiały mówi się o staro niemieckim i staro - francuskim( z grupy romańskich, a więc chyba najbardziej zbliżonego do łaciny)
QUOTE Królów "o długich włosach
Zdaje się że królowie długowłosi brali się stąd,że świeżo ochrzszczeni władcy zaczerpnęli wzory z biblijnych opowieści o silnym i niezwyciężonym Samsonie. Długie włosy - oznaka siły. Swoich przeciwników do tronu Merowingowie pozbawiali włosów stwierdzająć,że bez tych kudłów bliżej im do duchowej tonsury niż korony
|
| |
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
14/11/2004, 20:33
