obrządku pogrzebowego, który nie jest przejmowany przez obserwację

Nazwa łacińska (w tym języku byli wszyscy uczeni) jest związana z Gotami.

Jeżeli liczysz na twarde dowody, to takich faktycznie przypuszczalnie nie znajdziemy.

Ale jest cały szereg poszlak, a z tego ta dotycząca Dobromira w gruncie rzeczy mało istotna. Tak na szybko przytoczę kilka:

1. Imię Emnildy, germańskie używane w kręgu rodzinnym Karolingów (zdrobnienie od Ermenegilda/Ermenegarda).
2. Imię córki Chrobrego i Emnildy – Regelinda, używane w kręgu rodzinnym Reginardów z Hennegau (Hauinot). Dlaczego Bolesław i Emnilda nadają córce takie imię – Regelinda? Może jest to imię po babce, matce Emnildy, NN żonie Dobromira, lub wskazanie rodu dziadka.
3. Lambert. Najstarszy syn Chrobrego i Emnildy otrzymuje imiona Mieszko Lambert, drugie imię takie jak nazywa się domniemany wuj Emnildy. Być może Lambert Brodaty był ojcem chrzestnym Mieszka i to po nim otrzymał on swoje drugie imię.
4. Banita Reginald (III) z Hauinut przebywa na wygnaniu w Czechach w latach ok. 958-578.
5. W roku 961 umiera Adela z Luvein żona Reginarda III. To możliwa data urodzenia NN żony Dobromira, matki Emnildy.
6. Ambicje koronacyjne. W Polsce nie było tradycji przeprowadzania obrzędu koronacyjnego. Koronacyjne ambicje Chrobrego miały prawdopodobnie swoje źródło w tradycji rodzinnej Reginaldów. Zapewne Emnilda opowiadała historię swojej rodziny, wyjaśniała znaczenie i treści związane z terminem „rex”– król, jako najwyższej godności zaraz po cesarzu. Wszak jej karoliński przodek cesarz Lothar miał 3 synów, z których każdy został koronowany na króla. Ludwik II został królem Włoch i cesarzem; Lotar II został królem Dolnej Burgundii, która od niego przyjęła nazwę „Lotaryngia”; natomiast Karol z Prowansji został królem Górnej Burgundii. Przyjmuje się, że Chrobry używał tytułu królewskiego co najmniej od 1013 r., może nawet już od roku 1000, od czasu zjazdu gnieźnieńskiego. Ale Emnildy mogło to nie i satysfakcjonować w pełni z uwagi na rodzinną tradycję odprawiania obrządków koronacyjnych przez synów pradziada Lothara. Objaśniała Chrobremu znaczenie sakramentalne i symboliczne koronacji królewskich, namaszczenia, niezbędne atrybuty koronacyjne (tron, korona, miecz, berło), konieczność posiadania własnej metropolii dla pozyskania koronatora. Tak więc przypuszczalnie to tradycje rodzinne i ambicja Emnildy inspirowały pierwsze koronacje naszych władców, chociaż ona sama tego już nie dożyła.
7. Dla związku z Emnildą Chrobry porzuca węgierkę i pierworodnego syna, poświęca sojusz z Węgrami. Miłość? Nie, polityka (dynastyczna)!
8. Pozycja Mieszka Lamberta w cesarstwie: jego związek małżeński z wnuczką cesarza, akceptowalny przez niemieckie elity, list Matyldy, itp.

Te i inne jeszcze poszlaki układają się w logiczny ciąg i prowadzą do jednego wniosku: Emnilda była prawnuczką Karola Wielkiego w ósmym pokoleniu (KW-LP-LI-NN-RI-RII-RIII-NN-Emnilda).

Tak zupełnie na marginesie: ciekawa jest kariera dynastii złożonej przez Lamberta Brodatego syna Reginalda III. W spadku po matce przejął Luvein, ożenił się z córką Karola z Lotaryngii, (Karolinga francuskiego) i założył tzw. dynastię z Luvein (dom Brabancki), młodszą linię Reginaldów. Dynastia z Luvein rządziła Dolną Lotaryngią od 1106 r. do 1404 r. Boczną linią dynastii z Louvain jest dynastia Heska, której z kolei boczną linię stanowią Battenbergowie i Montbattenowie. To powoduje, że Książę Walii Karol Winsdor może być pierwszym męskim potomkiem Karola Wielkiego na tronie brytyjskim. Ale czy Anglicy o tym wiedzą?

Sądzę, że nie od rzeczy będzie powrócić do sedna sprawy. Otóż wydaje się, iż koronacja pierwszych Piastów, a szczególnie Bolesława Chrobrego, miała trzy najistotniejsze cele.

Po pierwsze, w ówczesnych warunkach politycznych miała doprowadzić do osiągnięcia równoprawnej pozycji państwa Polan z innymi królestwami, czyli organizmami w sensie formalno-prawnym zupełnie niezależnymi. Pozostanie na poziomie princepsa/duxa sytuowało władcę "Polski" (jak i samo rządzone przez niego państwo) zdecydowanie poniżej realnego znaczenia w układzie europejskim. Trudno zresztą dziwić się Chrobremu, że nie chciał zajmować tego samego miejsca w hierarchii władców co byle książątko z Połabia. Być może wiedział nawet, iż potężni książęta takiej Bawarii czy Saksonii formalnie zajmowali niższą pozycję od królów mikroskopijnej Nawarry. To tyle jeśli chodzi w "zewnętrzny aspekt koronacji".

Po drugie, aż do czasów przyjęcia korony królewskiej Bolesław I, w rozumieniu mieszkańców swego państwa i krain ościennych, był równy innym pankom dzierżącym władzę (wprawdzie zapewne ograniczoną) już to na Pomorzu, już to na Mazowszu... A pewnie nawet równy swojemu rodzeństwu.  Że tacy książęta "regionalni" istnieli wynika nie tylko ze wskazówek pośrednich i analizy obyczajów średniowiecznych, ale również z gallowych wspominek o "poronionych książętach". Tym samym poprzez akt koronacji Chrobry osiągał pozycję nieosiągalną dla drobnych plemiennych panków, swoich braci i kuzynów (żyjących).

Po trzecie, nim założył na swą głowę koronę był książęciem plemiennym. Tytuł królewski dawał mu podstawy do wyjścia poza plemienną etykietkę. To było niezwykle ważnym, gdyż w naszym rejonie Europy w bardzo wielu przypadkach mamy do czynienia z sytuacją, iż dany władca sprawował rządy nad określoną grupą swych współplemieńców. Dopiero z upływem czasu prerogatywy władcze przesuwały się z "momentu" osobowego na terytorialny. Przykładem są tu przywódcy Waregów ruskich, którzy z początkowych władców Rusów stają się władcami Rusi, a więc tworu zamieszkałego przez różnorakie ludy. Za takim rozumieniem problemu świadczyć może właśnie napis na dawnym nagrobku Chrobrego. To "Slavorum, Gothorum sive Polonorum" oznacza, że syn Mieszka I wyszedł poza plemienność. Pewną analogię  odnajdujemy w tytulaturze książąt pomorskich, a dokładnie Barnima I, który pieczętował się  stemplem z napisem "Sigillum Barnym ilustris ducis Slauorum et Cassubie" (połowa XIII w.).

Epitafium istniało, bo widzieli i opisywali je żyjący setki lat temu. Za jego wczesnym (XI, XI/XII w.) pochodzeniem świadczy wiele, a opinię tę podzielali i podzielają znani badacze.

Był księciem polańskim, czyli wywodził się z plemienia,

Błędny pogląd! Administracja skarbowa oraz wszystkie inne przywołane atrybuty oparte na "zasadzie" terytorialnej występowały też w plemiennym państwie Longobardów, plemiennym państwie Bułgarów, plemiennym państwie Waregów, plemiennym państwie Litwinów... Dopiero z czasem, a więc dzięki wychodzeniu z ubranka ekskluzywizmu plemiennego, władztwo przybierało charakter terytorialny.

pojęcie "Polska" dotyczyło ziemi Polan, a więc - z grubsza - Wielkopolski. Tak też tytułowany był i tytułował się Bolesław Chrobry - np. Princes Polonie (ok. roku 1000), czyli książę Polski/ziemi Polan. Dopiero od połowy XIII w. dawna "Polska", czyli ziemia Polan, bywała nazwana "Wielkopolską". Oznacza to, iż Bolesław Chrobry był najwyższym zwierzchnikiem przede wszystkim członków plemienia Polan, którzy poprzez podboje i uzależnienie innych ziem doprowadzili do tego, że "Polakami" zaczęto zwać zarówno mieszkańców Wielkopolski jak i Śląska, Mazowsza, Małopolski..

Opisywana sytuacja jawi się więc niemal bliźniaczo do tej z Rusi, gdzie pojęcie "Ruś" jeszcze w XI/XII w oznaczało - w sensie terytorialnym - jedynie ziemie leżące nieopodal Kijowa (głównie zajmowane przez plemię Polan ruskich).

Bodzia
...a co ja napisałem? Otóż to

tymczasem dyskutant nie obraża twierdząc:

oczywiście że jak najbardziej jest przyjmowany przez obserwację czyli wpływy kulturowe. Obserwujemy to w wykopaliskach choćby archeologicznych kultur europejskich na przestrzeni tysiącleci - np obrządek megalityczny czy obrządek ciałopalny, szerzą się wręcz poprzez pewną modę - zresztą tak jest i dzisiaj. Wypowiedź oderwana od wiedzy historycznej - nawet tej sprzed 50-60 lat. Migracjonizm święcił triumfy za Kossiny i Hitlera

No bo są.
Badania strontu w szkliwie nie mówią o tym, że ktoś był Słowianinem tylko na jakim terenie spędził młodość, gdyż skład izotopowy otoczenia z okresu młodości odkłada się w szkliwie.
A zatem starszy rodu był zapewne Wikingiem z Pomorza, który dużą część życia spędził w Skandynawii by później powrócić na te tereny. Osoby z młodszych grobów są genetycznie pochodzenia skandynawskiego, część spędziła młodość na terenach Ukrainy.
Trzeba pamiętać, że niektóre tereny są pod względem izotopowym nieodróżnialne - np. tereny pomorskie od Danii do Pomorza Zachodniego wykazują te same poziomy izotopowe. To zależy od rodzaju gleb.

To również jakieś totalne niezrozumienie.
Przez obserwację można skopiować składanie ciał w skrzyniach, natomiast by skrzynie układać w odpowiedniej orientacji wobec stron świata to trzeba w tym obrządku uczestniczyć i go rozumieć.
Taka sama rzecz się ma z konstrukcją rytualnych kopców, wałów grodowych (konstrukcja hakowa) czy składem mieszanki ceramicznej - trzeba być uczestnikiem ich powstawania by móc je skopiować.

Cmentarzysko w Bodzi mówi nam bardzo wiele ciekawego o skandynawskich przybyszach w Polsce piastowskiej - byli, mieszkali, przez kilka pokoleń. Utrzymywali kontakty ze Skandynawią jak i z Rusią, skąd część z nich pochodziła. Bodzia znajduje się ok. 15 km od Włocławka - prężnie rozwijającego się ośrodka we wczesnym średniowieczu. Ale ci wikingowie w nim nie zostali pochowani - byli przyjezdnymi najemnikami, a nie miejscową elitą.

To również jakieś totalne niezrozumienie.
Przez obserwację można skopiować składanie ciał w skrzyniach, natomiast by skrzynie układać w odpowiedniej orientacji wobec stron świata to trzeba w tym obrządku uczestniczyć i go rozumieć.
Taka sama rzecz się ma z konstrukcją rytualnych kopców, wałów grodowych (konstrukcja hakowa) czy składem mieszanki ceramicznej - trzeba być uczestnikiem ich powstawania by móc je skopiować.

Kryzys ekologiczny oraz wydarzenia polityczne opisane powyżej poprzedziły o kilka lat przemiany, które miały doniosły wpływ na system społeczno-gospodarczy mieszkańców Wolina. Nowy model organizacyjny miał cechować tę społeczność przez kilka następnych dekad w 3. tercji X i w 1. połowie XI w. oraz oddziaływać na procesy społeczno-gospodarcze, zachodzące na terenach Pomorza Zachodniego oraz domeny wczesnopiastowskiej w Wielkopolsce, na Kujawach, Śląsku oraz śladowo także na Mazowszu. Dwa lata wcześniej, zanim wolinianie wyprawili się pod wodzą Wichmana na południe, zostały ścięte pierwsze dęby, które wykorzystano do budowy domu, jaki postawiono na szczycie wzniesienia w centrum Starego Miasta (wykop nr 6) (ryc. 5). Z tego budynku pochodzi pierwsza większa, a zarazem najstarsza i pewnie datowana kolekcja zabytków skandynawskich odkrytych w Wolinie. Biorąc jednak pod uwagę czas potrzebny na sezonowanie drewna, dom, o którym mowa, zbudowano najpewniej tuż po klęsce, którą zadał wolinianom Mieszko. Jest to początek okresu, z którego pochodzą bardzo liczne zabytki o rodowodzie skandynawskim, świadczące zarówno o kontaktach mieszkańców grodu z Normanami, jak i o pobycie w nim przybyszów z Północy. Okres ten trwał maksymalnie do połowy XI w., a jego kres nastąpił najpewniej w wyniku najazdu króla Magnusa Dobrego w 1043 r. Nie można jednak wykluczyć, że zakończył się we wcześniejszych dekadach XI w. Dwa powyższe wydarzenia stanowią klamrę spinającą okres, o którym będzie mowa w tej części niniejszego rozdziału. Był to jednocześnie przysłowiowy „złoty wiek” w dziejach Wolina oraz czas, kiedy ośrodek ten możemy określać mianem wielkiego emporium nadbałtyckiej strefy gospodarczej. Wówczas miało miejsce apogeum produkcji rzemieślniczej. Z tego okresu pochodzi też przytłaczająca większość dóbr pochodzenia obcego, szczególnie skandynawskiego.

Parametry chronologiczne kolekcji zabytków skandynawskich z Wolina wskazują, iż najstarszym z nich jest zespół I, datowany na okres po 966 r. Wystąpił on na terenie Starego Miasta, w jego najwyżej położonym punkcie na szczycie wzniesienia – wykop nr 6, warstwy XII-XI. Liczne elementy kultury skandynawskiej występują tam także w nawarstwieniach osadniczych datowanych na schyłek X i 1. połowę XI w. – warstwy X-IX-VIII i VII.

Na podstawie przedstawionych powyżej wniosków można zauważyć, iż w trzeciej tercji X w. miały miejsce dwa etapy/fale zjawiska przenikania elementów kultury skandynawskiej do Wolina – pierwszy po 966 r., drugi natomiast w latach 80. X w. Przy czym na podstawie zespołów zabytków, które pochodzą z okresu po 966 r., można identyfikować je głównie z kupcami. Natomiast w zespołach datowanych na okres po 980 r. są zauważalne zarówno elementy kupieckie, jak i wskazujące na obecność wojowników. Ustalenia te korespondują z rezultatami studiów historycznych J. Morawca, poświęconych Wolinowi w średniowiecznej tradycji skandynawskiej (2010; 2013). Jedną z konkluzji jego badań jest odpowiedź na pytanie: kiedy Wolin – identyfikowany przez autora z Jómsborgiem – mógł znaleźć się pod kontrolą króla duńskiego Haralda Sinozębego, któremu autor przypisuje również założenie Jómsborga. J. Morawiec stwierdza, że mogło to nastąpić nie wcześniej niż na początku lat 80. X w., a być może doszło do tego przy okazji odzyskania przez Duńczyków południowej Jutlandii w 983 r. Ponadto autor twierdzi, iż akcji podjętej przez Haralda mógł sprzyjać fakt pobytu nad Dziwną duńskich kupców i rzemieślników (2010, s. 151).

jakim Wikingiem z Pomorza?? CO ty wymyślasz teraz? Wikingowie dotarli na Pomorze około roku 960-970. Prowadzisz jakieś własne badania? Jakie kilka pokoleń - zgłaszam to do moderatora bo teraz lecą już zwykłe banialuki. Sprzeczne z wiedzą archeologiczną.

przez obserwację można skopiować wszystko - oczywiście trudno obserwować nie uczestnicząc. Skąd pomysł, że ktoś obserwował nie uczestnicząc? Miał kamerkę internetową?

Gniewko, bredzisz.
Truso funkcjonowało od końca VIII do połowy XI wieku.

no comments

starszy rodu był Wikingiem z Pomorza

Truso funkcjonowało od końca VIII do połowy XI wieku.

To również jakieś totalne niezrozumienie.
Przez obserwację można skopiować składanie ciał w skrzyniach, natomiast by skrzynie układać w odpowiedniej orientacji wobec stron świata to trzeba w tym obrządku uczestniczyć i go rozumieć.
Taka sama rzecz się ma z konstrukcją rytualnych kopców, wałów grodowych (konstrukcja hakowa) czy składem mieszanki ceramicznej - trzeba być uczestnikiem ich powstawania by móc je skopiować.

Jasne! Nie ma bo Ty tak chcesz. Powiedz to np. "Nestorowi", który co drugą stronicę swej "Powieści" upiększał nazwą konkretnego plemienia żyjącego pod władzą Rusów. Może Cie wysłucha i go przekonasz

Słabe. Tak postrzegać władztwo Bolesława Chrobrego mogli jedynie obserwatorzy zewnętrzni. I to nie wszyscy! Dla mieszkańców Odrowiśla "Polska" bardzo długo oznaczała ziemię Polan. Podobnie dla ludzi żyjących w Podnieprzu "Ruś" to były obszary okołokijowskie,dla mieszkańców Galii "Francia" to obszary wokół Paryża, dla Skandynawów "Szwecja" to ziemie Swijów itd.

Tyle na dziś