OK... ale jeżeli wchodzi pluton wsparcia, to liczba żołnierzy w plutonie spada do około 40. Czyli albo układ 3 x 13 albo lepiej 4 x 10

Jest jeszcze wariant oszczędnościowy na wzór kawalerii czyli 3 drużyny (tam plutony) a do tego w "poczcie" dowódcy plutonu (tam w poczcie dowódcy szwadronu - jako "zalążek" 4 plutonu) dodatkowa obsługa rkm.

Był w "PP" artykuł o drużynie w walce ogniowej (Z. 2/33) - dość szczegółowa analiza kwestii karabin powtarzalny, karabin wyborowy i broń maszynowa w drużynie. Tak podawane szybkostrzelności dla wz. 28 były nieco bardziej praktyczne: ogień pojedynczy 15 s./min, krótkie serie 100 s./min, długie serie 200 s./min przy założeniu pierwszego wycelowania 5 sekund

Wywalając cały magazynek ciągiem to musiałbym mieć cel chyba 50mm przed lufą... aby miało to sens, nawet w warunkach strzelnicy.

Podejrzewam, ze była to kalkulacja dla odpierania szturmu gdzie cel jest pewnie w odległości maks. 100 metrów bo na 50 m to już lecą do nas granaty. Tylko, że to jest wynik "chwilowy" - wątpię aby to trwało minutę...

Autor tych analiz brzmi jakby zajmował się wyszkoleniem strzeleckim - zarówno teoretycznie jak i praktycznie.

Po pierwsze nie "grzebano", bo niezrealizowane z braku czasu to:

- zmodyfikowanie rkm wz.28 tak by można było wymieniać lufę,

- karabin maszynowy kompanii strzelców czyli ckm wz.30 z lufą chłodzoną powietrzem,

- ciężki karabin maszynowy chłodzony powietrzem z wymiennymi lufami ale to bardziej na zapotrzebowanie broni pancernej i fortyfikacji (tzw. km typ C),

- jakaś próba z km typu B tworzona na wypadek niepowodzenia z typem C, ze szczątkowych opisów wynika, że była to koncepcja przerobienia rkm wz. 28 na zasilanie taśmowe, taki lkm zrobiony z rkm wz.28. Nie powstał nawet prototyp.

Po pierwsze nie "grzebano", bo niezrealizowane z braku czasu to:

- zmodyfikowanie rkm wz.28 tak by można było wymieniać lufę,

- karabin maszynowy kompanii strzelców czyli ckm wz.30 z lufą chłodzoną powietrzem,

- ciężki karabin maszynowy chłodzony powietrzem z wymiennymi lufami  ale to bardziej na zapotrzebowanie broni pancernej i fortyfikacji (tzw. km typ C)

- jakaś próba z km typu B tworzona na wypadek niepowodzenia z typem C, ze szczątkowych opisów wynika, że była to koncepcja przerobienia rkm wz. 28 na zasilanie taśmowe, taki lkm zrobiony z rkm wz.28. Nie powstał nawet prototyp.

Żadna z projektowanej broni nie miała cech ukm - w przypadku kmks czy km typ B można mówić o broni o nieco innych cechach (zbliżonych do lkm), wyprowadzonej albo z ckm, albo z rkm przy zachowaniu pewnej liczby części wspólnych, produkcji wykorzytsującej istniejące oprzyrządowanie, uproszczone szkolenia i obsługę znanej broni itp.

Kolejna kwestia... broni się nie wymienia co chwilę. Jeśli rkm wz. 28 jest produkowany do 1940, podobnie jak ckm wz.30 to nie możesz liczyć, że za 10 następuje wymiana broni skoro nie ma wojny, nie ma rabunkowej gospodarki i nie ma strat sprzętowych. Tak więc ukm-u doczekasz się w latach 50-tych, a i tak dopiero będzie wprowadzany.

Gdyby jednak wprowadzono do produkcji "km dla dowódcy kompanii strzeleckiej", a on miałby takie cechy, że dałoby się zaakceptować pomysł "produkowania tylko tego wzoru karabinów maszynowych, które by zastąpiły dotychczasowe rkm wz. 28 i ckm wz. 30.", to mógłby zacząć karierę jako właśnie km kompanijny, a z czasem zostać ukm-em pełną gębą.

Czy były próby zastosowania go w piechocie?

Gdyby wziąć ważący 18 kg km C2, dać mu lufę o masie 2 kg zamiast lufy o masie 10 kg, dwójnóg i kolbę, to ważyłby pewnie gdzieś 12 kg.

A co myślisz o szczeniaku?
Czy były próby zastosowania go w piechocie?

Nie bardzo widziałbym sens takiego działania. To był lotniczy karabin z grubsza oparty na mechanizmie BAR-a (tylko jakby odwróconym, z magazynkiem u góry) z typowo lotniczymi przystosowaniami: podniesioną szybkostrzelnością (1100/min) i maksymalnie odchudzoną konstrukcją (7 kg bez magazynka). Do walki na lądzie tak duża szybkostrzelność jest niepotrzebna, a lekka konstrukcja niekoniecznie dobrze znosiłaby intensywny ogień i eksploatację w trudnych warunkach. Ewentualnie jeszcze jakby potraktować go jako punkt wyjścia do opracowania lądowego km-u o analogicznej konstrukcji (z magazynkiem z góry)...

1. Przy normalnym strzelaniu to chyba problem nie był. Przy powiedzmy 40 strzałach na minutę (ktoś się tam wychyla, krótka seria, poszukiwanie kolejnego celu) chyba problem z przegrzewaniem nie występował. Przy szturmie już gorzej bo tam trzeba grzać ile wlezie do celów blisko i sie raczej celu w kierunku i tyle. Z drugiej strony ile to trwa? 30 sekund? Po tym albo szturm się załamie albo odniesie sukces, tak czy siak będzie chwila by lufa ostyga.
Wiec te potrzeby okładania szmatami gdzie lepiej by było ją zmienić raczej by były rzadkie i czy nie załatwiła by tego ciut cięższa lufa?
W Bren zdaje się nawet zapasowej lufy ze sobą nie taszczono i leżała na ciężarówce, czyli w praktyce nie bardzo odczuwano potrzebę jej zmieniania.
W FM 24/29 instrukcja mówiła, że po 400 strzałach ogniem ciągłym należy odczekać 10 minut, a ogień z przerwami można prowadzić z intensywnością koło 100 strzałów.

Nie bardzo widziałbym sens takiego działania. To był lotniczy karabin z grubsza oparty na mechanizmie BAR-a (tylko jakby odwróconym, z magazynkiem u góry)

Szczególnie interesuje mnie czy rzeczywiście lufa w szczeniaku była lepsza i czy były oprócz planów wypróbowane wersje z użyciem taśmy? Na ile strzałów wystarczyła niewymienialna lufa w szczeniaku?

W zasadzie to bym się w ogóle zastanawiał czy na tej wydajności wz 28 to się nie za bardzo wiesza psy.
Problemy są niby 4:
1. Mała pojemność cieplna i brak możliwości wymiany
2. Magazynek zakładany od dołu przez co musi to robić celowniczy
3. Mała pojemność magazynka
4. Zamek który nie pozostaje po opróżnieniu magazynka w tylnej pozycji.

1. Przy normalnym strzelaniu to chyba problem nie był. Przy powiedzmy 40 strzałach na minutę (ktoś się tam wychyla, krótka seria, poszukiwanie kolejnego celu) chyba problem z przegrzewaniem nie występował. Przy szturmie już gorzej bo tam trzeba grzać ile wlezie do celów blisko i sie raczej celu w kierunku i tyle. Z drugiej strony ile to trwa? 30 sekund? Po tym albo szturm się załamie albo odniesie sukces, tak czy siak będzie chwila by lufa ostyga.
Wiec te potrzeby okładania szmatami gdzie lepiej by było ją zmienić raczej by były rzadkie i czy nie załatwiła by tego ciut cięższa lufa?
W Bren zdaje się nawet zapasowej lufy ze sobą nie taszczono i leżała na ciężarówce, czyli w praktyce nie bardzo odczuwano potrzebę jej zmieniania.

2. Tutaj zdaje się trwa nierozstrzygnięta walka czy zmiana przez pomocnika przyspiesza czy nie.

3. Fakt mógłby być większy. Myślę, że optimum by było 25 naboi. Bren niby miał 30 ale w praktyce ładowano tylko 28, a 3 naboje już rewolucji nie robią. Zrobienie magazynków na 25 naboi do wz 28 zapewne by problemem nie było.

4. Tu się podobno dużo zyskiwało. Raz celowniczy wiedział do razu, że koniec amunicji i trzeba zmieniać, dwa nie musiał przeładowywać broni po wprowadzeniu nowego magazynka.
Z drugiej strony narzekań na to z epoki nie spotkałem.

Grzebano = zajęto się tym, nie znaczy, że prace były zaawansowane czy tym bardziej doprowadzone do końca.

Wydaje się mi, że lkm na bazie wz 30 zarzucono kompletnie. Na początku lat 30-tych próbowano ale na siłę chciano dać zbyt ciężką lufę jak w wz 25 i w związku z tym nie działał i sprawę zarzucono.

I właśnie typ B był ukm, miał on łączyć zalety rkm i ckm, czyli ciężar tego pierwszego z zasilaniem taśmowym i wymiennymi lufami.

Wydawało się mi, że oba miały takie same taśmy parciane. To już zaiste gorzej, ale nie demonizowałbym. Zresztą pewnie by się to dało załatwić przeróbkami w jednostkach.

Zakładając chłodzenie (08/18) powietrzne to 4 ludzi + woźnica biedki czyli 10 ludzi, dowódcy drużyny lkm nie ma co tworzyć i tak będę przydzielane ...

...lub będzie je nadzorował zastępca dowódcy kompanii.

W żadnej relacji z września nie czytałem o przegrzanej lufie rkm, wydaje się że przegrzanie lufy było czymś wyjątkowym więc dyskutowanie o tym jest czysto teoretyczne. Do ognia ciągłego były ckm.