Wydaję mi się że w pozycjach popularnonaukowych zbędne są cytaty w pierwotnych językach. W pracy naukowej są konieczne. Moim zdaniem straszną stratą jest to że autorzy często wplatając w teksty cytaty w obcych językach nie zamieszczają w przypisie ich tłumaczenia, bo skoro umieszczają cytaty z obcych języków jako źródła to sami powinni je rozumieć i być w stanie nawet zapisać ich tłumaczenie na polski?

Po części jest to chyba nastawienie że "jak ja cytat rozumiem to inni też powinni, a jak nie to ich problem!". Postawa taka w pracach naukowych ma sens, o tyle w popularnych jest chyba zaprzeczeniem przesłania takiego typu literatury mającego być jak najpowszechniej czytelna.

W posłowiu książki Edwarda Arthura Thompsona "Hunowie" (wyd. pol. z 2015) Peter Heather napisał że w rozmowach z autorem przy pracy nad kolejnym wydaniem jego książki określił cytaty zapisane łaciną i greką w wydaniu z 1948 r. "młodzieńczą próżnością". Heather zaś dodał od siebie że jego zdaniem wynikało z powszechniejszej wówczas znajomości klasycznych języków. To też doświadczam w polskich pracach, tak do roku 1939, gdzie często autorzy powszechnie rzucają cytatami po francusku bądź łacinie nie będąc łaskawymi ich nawet streścić w przypisach. Tak samo irytują mnie wtręty angielskie w polskich tekstach (nie cytat z źródła)mający być oznaką erudycji, które mimo że czasem nawet rozumiem, to jednak wyobrażam sobie że ktoś inny może ich nie zrozumieć.
Ostatnio czytałem nawet wstęp do wydania Dziejów Polski pod panowania Augusta II aut. Erazma Otwinowskiego z 1849 roku, gdzie wydawca wręcz ubolewał nad uczynieniem w wydania z 1838 r. przystępniejszym poprzez tłumaczenie łaciny na polski.

Zajrzałem do bibliografii pracy Grzegorza Szymborskiego i zobaczyłem że korzystał właśnie z pierwszego wydania. Nie ukrywam że sam szukałem tego wydania w internecie (niestety nie znalazłem) bo zamierzałem czytać oba wydania równolegle, od sarmackiej łaciny mnie w żołądku skręca.

A co panowie myślicie o rozważaniu przez autora w tekście które źródło jest bardziej wiarygodne?Czytelnik ma sobie wybrać czy co?
Pierwszy przykład z brzegu:str.235 "Niemcy stracili w dwugodzinnym starciu 2 tyś ludzi,do niewoli dostało się 700 zołnierzy(de Parthena i Adlerfeld twierdzą,że jeńców dostało się 1500,autor polskiej relacji pisał o 800 Niemców i ok.150 Rosjanach,Defoe o 1200 zabitych i 1000 jeńcach,zaś Merkuriusz o 1 tyś zabitych,2 tyś rannych i 800-900 jeńcach).Łotewska historyk sadzi,że dotychczasowe dane mogą być zawyżane,przy czym uwzględniają kilkuset poległych Rosjan.Arajs twierdzi,że straty Niemców należy rachować na 500 zabitych,tyluż rannych i tyluż pojmanych"...
Załamuję ręce:(To w końcu ilu tych poległych i rannych?Autor pisze książkę a nie umie się zdecydować komu wierzyć i pozostawia to czytelnikowi?Mam sobie sam wybrać?Wyciągnąć średnią?Mnie interesowałaby raczej wersja autora bez wskazywania na rozbieżności,które sieją tylko zamęt w tekście,w końcu po to wydałem pieniążki na książkę by się czegoś dowiedzieć w tym temacie a nie zastanawiać się które źródło ma rację.I cała książka jest w ten sposób napisana.A także kilka innych pozycji z Infora na ten temat.Krytyka może i brutalna,może komuś taka forma książki odpowiada ale sądzę,że przeciętnemu Kowalskiego nie.I te staropolskie cytaty do tego.Pozycja wędruje za karę na OLX.

Takie rozważania o stratach świadczą tylko o rzetelności autora.

Lordzie...
Takie rozważania nie świadczą o rzetelności autora,wręcz przeciwnie,czynią z książki debatę zamiast pozycji popularnonaukowej.Dzieło jest przez to bardzo trudne w odbiorze.Idąc twoim tokiem rozumowania inne tytuły są nierzetelne,bo autor nie robi porównań w tekście ani nie posiłkuje się trudnymi w czytaniu cytatami.Np. Połtawa 1709 z Infora. Kapitalna wg mnie książeczka,wiele się dowiedziałem,język autora wartki,przeczytałem szybciutko.A z kolei z pracą Pana Szymborskiego męczyłem się bardzo.Zdecydowanie wolę zdać się na autora i wierzyć w to co ma mi do przekazania po swoich analizach niż męczyć się,niejako sam polemizować z różnymi źródłami i sam dochodzić do jakichś wniosków,nie jestem historykiem-badaczem.Znacie pewnie Panowie takich autorów jak Rochala,Kęciek,Swoboda albo Rychter od Wilderness??Fantastyczny styl pisania i o to chyba chodzi,nawet jeśli są pewne nieścisłości lub błędy.Jako amator historii,który czyta a nie bada i tak ich raczej nie znajdę.

Autor podał różne wersje danych strat- dla mnie jest to to rzetelne o tyle, że nie pominął żadnego źródła.

Brak wskazani, kto jest jego zdaniem bardziej wiarygodny albo wysnuć na tej podstawie jakieś własne liczby jest dla mnie brakiem warsztatowym, a nie jakimś merytorycznym błędem.

Mogę tylko napisać,że książka przypadła mi do gustu i poszerzyła ,,trochę'' wiedzę,na temat kampanii inflanckiej 1700-1701 i litewskiej wojny domowej.Temat, który do tej pory, był mi znany pobieżnie ze szkoły podstawowej i średniej,gdzie zazwyczaj w książce jest parę zdań.
Moim zdaniem,, w książce było to,co być powinno tło polityczne,ekonomiczne,militarne,relacje czy wspomnienia uczestników tamtych wydarzeń,czyli to co powinno być w takiej publikacjii.