Tu masz rację! Musi działać mechanizm wcielający w życie dokonania owych geniuszy. Jak w starożytnych Chinach taki geniusz coś genialnego wymyślił, to mógł co najwyżej pokazać to cesarskim urzędnikom, a jak dobrze poszło, to i samemu cesarzowi. I jak się to coś spodobało, to dostawał nagrodę. A jak nie to dostawał w łeb. I tyle.

Jak w Europie ktoś coś genialnego wymyślił, to jego lokalny władca to podchwytywał, mając nadzieję, że dzięki temu wynalazkowi zyska przewagę nad sąsiednim władcą, lub przynajmniej zarobi dużo kasy w celu jak wyżej. Wynalazca zbierał kasę i pisał księgę, gdzie opisywał to co wynalazł, po latach inny wynalazca znajdował tę księgę i wymyślał, że coś tu jeszcze można ulepszyć albo wykorzystać to do czegoś innego itd. I tak to u nas szło rok za rokiem, stulecie za stuleciem. I teraz jesteśmy tu, gdzie jesteśmy. A Chiny są tam, gdzie są.