Arcyciekawa dyskujsa w temacie porachunków między komunistami:
z okazji wydania książki Roberta Spałka "Komuniści przeciwko komunistom":
http://telewizjarepublika.pl/Kontra-magazy...ml#.VLkWHyvz1As

Przyczyną oskarżenia o odchylenie prawicowo-nacjonalistyczne była linia polityczna, którą reprezentował Gomułka, a która nie zgadzała się z linią Biura Politycznego, a przede wszystkim z wolą samego Stalina. Po pierwsze i najwazniejsze Gomułka nie akceptował linii działania, która Stalin zamierzał narzucic polskim komunistom. W tym mieściło się m. in. brak zgody Gomułki na połączenie PPR i PPS na zasadzie wchłonięcia tej drugiej przez PPR. Dalej Gomułka uważał, że Polska moze iść własną droga do komunizmu, a nie ślepo przyjmować wzory radzieckie (to jest ten nacjonalizm Gomułki). W tej postawie Gomułka popierał dążenia Jugosławii, gdzie Tito także sprzeciwiał się wzorom, które usiłował narzucić Belgradowi Stalin i chciał iść własną drogą. Gomułka nie potępił przywódcy jugosłowiańskiego i naraził się w ten sposób Stalinowi bo chciał aby także polscy komuniści zachowali chociaż trochę autonomii, a nie realizowali model radzieckiego "przyspieszenia". które oznaczało w praktyce wzmożenie represji wobec wszystkich . Po trzecie wreszcie Gomułka był przeciwny kolektywizacji polskiej wsi opartej także na wzorach radzieckich.

Czytam teraz książkę napisaną przez Franciszka Jóźwiaka "Witolda"-prominenta, który za czasów Bieruta niespecjalnie przepadał za Gomułką "Polska Partia Robotnicza w walce o wyzwolenie narodowe i społeczne" i tam to wyłożono na przysłowiową "kawę na ławę".



Problem w tym, że Gomułka taką samokrytykę złożył. Przynajmniej wg niechętnego mu "Witolda". I to dwukrotnie, choć pierwszą Jóźwiak ocenił jako pozorną. Obie złożył na sierpniowym plenum.

Tyle, że co tam w samokrytyce Gomułki się znalazło pewnie jest dobrze znane.