Notka o książce:

Położone na francuskich wodach wewnętrznych Wyspy Normandzkie, należące do Wielkiej Brytanii, to nie lada anomalia składająca się z 8 zamieszkałych wysepek o różnej wielkości, kilku mniejszych – niezamieszkałych i kilku skał. Ten archipelag ma na kilku wyspach lotniska, a więc jest swoistym lotniskowcem u wybrzeży francuskich. Z wojskowego punktu widzenia wyspy stanowią wysunięte punkty obserwacyjne i miejsca bazowania okrętów, przydatne do planowania różnorodnych operacji, jeśli zajdzie taka potrzeba. Odległość wysp od lądu francuskiego wynosi zaledwie 13-20 km.

Zawładnięte przez Niemców w 1940 r. wyspy intensywnie fortyfikowano i przygotowywano do obrony przed ew. siłami desantowymi. Ogromny wkład rzeczowy i finansowy Rzeszy nie przyniósł nigdy spodziewanych korzyści bowiem wyspy pozostawały poza głównymi kierunkami działań bojowych stron walczących...

(z rec. Prof. dra hab. Antoniego Komorowskiego)


Spis treści:

Wstęp

I Najstarsze posiadłości Korony

II Swastyka nad Wyspami Normandzkimi

III Niemiecki garnizon i umocnienia na Wyspach Normandzkich

IV Brytyjczycy pod okupacją

V Brytyjskie działania specjalne na Wyspach Normandzkich

VI Ostatnie akordy wojny i koniec okupacji

Zakończenie

Bibliografia

Spis map i schematów (9)



Notka o autorze:

Krzysztof Kubiak Kmdr por. rez. prof. zw. dr hab. (1967) – absolwent Akademii Marynarki Wojennej i Uniwersytetu Gdańskiego. W roku 1998 obronił rozprawę doktorską „Ocena zagrożenia wybrzeża i polskich obszarów morskich działaniami terrorystycznymi i specjalnymi w czasie pokoju i w sytuacji kryzysowej”. W roku 2003 przeprowadził kolokwium habilitacyjne. Tytuł rozprawy habilitacyjnej to „Ewolucja morskiej sztuki wojennej po II wojnie światowej”.

Autor był szefem Katedry Działań Sił Morskich na Wydziale Strategiczno-Obronnym AON, kierownikiem Zakładu Bezpieczeństwa Międzynarodowego w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu, prorektorem ds. rozwoju tej uczelni, a następnie dziekanem Wydziału Nauk Technicznych. Obecnie wykłada na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach.

Bardzo fajna książka, miałem okazję czytać już dwa lata temu. Bardzo syntetyczna, w zasadzie wyczerpująco poruszająca dotychczas bardzo mało znany aspekt II wojny światowej.

Zdaje się, że byłem jednym z pierwszych czytelników tej pracy, jeszcze w formie bez redakcji i korekty. Myślałem, że ukaże się wcześniej, ale lepiej później niż wcale.