Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Polityka królów z dynastii Saskiej co do Polski , EUROPA
     
przemo00001
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 3
Nr użytkownika: 6.636

 
 
post 21/05/2005, 17:34 Quote Post

Polityka królów z dynastii saskiej wobec Polski.

Pomóżcie.Szybko.Z góry wielkie dzięki!!!
 
User is offline  PMMini Profile Post #1

     
Belfer historyk
 

VIII ranga
********
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 3.525
Nr użytkownika: 8.375

Pawel
Stopień akademicki: posiadam
Zawód: patrz nick
 
 
post 25/10/2005, 18:03 Quote Post

Dynastię saską, zwaną inaczej dynastią Ludolfingów zapoczątkował w 919 r. Henryk I, a ostatnim przedstawicielem był Henryk II, zmarły w 1024 r. O stosunkach między władcami tej dynastii a Polską możemy mówić dopiero od roku 963 r. kiedy to po raz pierwszy poświadczony jest w źródłach Mieszko I. Mieszko I ok.960-992 podjął ekspansję w kierunku północno-zachodnim, co doprowadziło do konfliktu z silną koalicją wielecką dowodzoną przez niemieckiego banitę - Wichmana. W początkowym etapie walk książę polski został dwukrotnie pokonany i ograbiony. Prawdopodobnie te niepowodzenia wojenne zmusiły go do wejścia w ściślejszą zależność od Cesarstwa i płacenie trybutu "z ziem po Wartę" o czym pisze Thietmar. Polska nie została jednak uzależniona lennie, a były to jedynie osobiste stosunki księcia z cesarzem, korzystne dla obu stron (wspólne przeciwdziałanie samowoli margrabiów). Jednocześnie kronikarz nazywa Mieszka "przyjacielem cesarskim". Być może, że te wydarzenia wpłynęły w jakiś sposób na podjęcie przez władcę Polan decyzji o przyjęciu chrześcijaństwa, ponieważ utrzymywanie kontaktów dyplomatycznych z poganami było zakazane, a oni sami traktowani jak barbarzyńcy. Przyjęcie przez Mieszka chrztu w 966 r. umożliwiło więc nawiązanie oficjalnych stosunków z Cesarstwem. w pierwszym okresie wprowadzania nowej religii dużą rolę odegrasło w tym procesie duchowieństwo z południowych Niemiec, które już wcześniej chrystianizowało Czechy. Mieszkowi udało się jednak uniknąć podporządkowania pod względem kościelnym Niemcom, a powstałe w 968 r. biskupstwo misyjne było podporządkowane bezpośrednio Rzymowi.
W 972 roku margrabia Hodon [Hodo] przedsięwziął samowolnie wyprawę przeciw Mieszkowi, ale został pokonany pod Cedynią. Sąd cesarski w Kwedlinburgu (973) doprowadził do wyjaśnienia sytuacji, ale winnym zakłócenia pokoju uznał Mieszka, w wyniku czego jego pierworodny syn - Bolesław musiał zostać oddany na dwór cesarski w charakterze zakładnika. Niesprawiedliwy w mniemaniu księcia polskiego wyrok popsuł jego stosunki z Ottonem I do tego stopnia że po śmierci cesarza w 973 r. wmieszał się on w wojnę domową na terenie Niemiec popierając Henryka Kłótnika, księcia bawarskiego przeciwko przedstawicielowi Ludolfingów. Represyjna wyprawa Ottona II, który ostatecznie umocnił się na tronie po pokonaniu Henryka przeciw Polsce w 979 roku (pierwsza w historii) zakończyła się niepowodzeniem (nie udało się przekroczyć Odry). Prawdopodobnie w jej wyniku została zerwana zależność od Niemiec. Zawarty pokój został przypieczętowany małżeństwem owdowiałego Mieszka z Odą, córką margrabiego Dytryka.
Po śmierci Ottona II w 983 r. książę polski sprzymierzony z Bolesławem czeskim ponownie poparł kandydaturę Henryka Kłótnika i udzielił mu pomocy wojskowej. Jednak gdy obóz zwolenników cesarzowej Teofano i małoletniego Ottona III uzyskał przewagę w Rzeszy Mieszko przezornie przerzucił się na ich stronę. W 986 roku zjawił się w Saksonii i złożył osobisty hołd wasalski cesarzowi. W ostatnich latach życia książę polski pozostał mu wierny i brał udział w wyprawach przeciwko pogańskim Lutykom. Otton III odebrał Czechom Miśnię co było korzystne dla Polski liczącej na otrzymanie tej krainy, poprzez koligacje rodzinne Mieszka I z pogranicznymi margrabiami niemieckimi. Mieszko wykorzystał poparcie niemieckie i oderwał od Czech Śląsk (przed 990 r.), a następnie Małopolskę (około 990 r.). Stosunki z Ottonem III aż do śmierci księcia polskiego w 992 roku układały się bardzo poprawnie.
Po śmierci Mieszka i wygnaniu macochy Ody z synami władzę w całym państwie objął Bolesław Chrobry (992-1025), który kontynuował politykę ojca w stosunku do Cesarstwa. W 1000 r. pielgrzymka do grobu św. Wojciecha stała pretekstem do spotkania obu monarchów, które przeszło do historii pod nazwą zjazdu gnieźnieńskiego. Przebiegało ono w przyjaznej atmosferze, a jego postanowienia były niezwykle doniosłe. Została bowiem utworzona niezależna polska organizacja kościelna, a Bolesław otrzymał od cesarza prawo inwestytury biskupów. Otton III zachęcił go również do starań o koronę (wkładając mu na głowę swój diadem wyraził na to zgodę). Być może wiązało się to z planami Ottona zakładającymi stworzenie cesarstwa uniwersalnego w skład którego miało wejść również panstwo polskie jako część Słowiańszczyzny - czwartego członu odnowionego cesarstwa rzymskiego.
Niestety z planów tych nic nie wynikło, ponieważ w 1002 roku zmarł Otton, a jego następcą został Henryk II, który nie był przyjaźnie nastawiony do Bolesława i powrócił do tradycyjnej już niemieckiej polityki ekspansji na wschód. Doprowadziło to do długotrwałych wojen z Polską. Bolesław na wiadomość o zgonie Ottona zajął Milsko, Łużyce i Miśnię, a następnie próbował zalegalizować zdobycze. Zamach na życie księcia na zjeździe w Kwedlinburgu dodatkowo zaognił sytuację i doprowadził do wybuchu wojny, która z przerwami trwała 15 lat. Okres walk z Cesarstwem zakończył pokój w Budziszynie (1018), który należy uznać za niewątpliwy sukces Bolesława. Polska obroniła swą niezależność i uzyskała nowe nabytki terytorialne (Milsko i Łużyce). Tak długo jednak jak żył Henryk II, mający silne wpływy w Kurii Papieskiej, Bolesław nie mógł myśłeć o dokończeniu ceremonii koronacji królewskiej. Dopiero śmierć Henryka w 1024 r. ostatniego przedstawiciela dynastii saskiej umożliwiła polskiemu władcy przeprowadzenie w roku następnym koronacji królewskiej. Kilka miesięcy później Chrobry zmarł.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #2

     
arkadiusz bednarczyk
 

IV ranga
****
Grupa: Użytkownik
Postów: 405
Nr użytkownika: 32.229

Arkadiusz Bednarczyk
 
 
post 26/04/2008, 17:33 Quote Post

A dla zainteresowanych nowa książka o tej tematyce A. Pleszczyński, Niemcy wobec pierwszej monarchii Piastowskiej.(963-1034).Lublin 2008.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

 
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej