Dość śmiałe stwierdzenie. Na początku wojny siedmioletniej nasycenie wojska artylerią było kilkakrotnie niższe (biorąc pod uwagę liczbę, wagomiar i szybkostrzelność dział), niż w czasie wojen napoleońskich, więc jakim cudem miałoby się wziąć te 50% w połowie XVIII w.?






Grapeshot zacytowal opinie wyrazona przez Jonathan B.A. Bailey.
A kto to jest ? Oto strona:
https://www.ausa.org/people/jba-bailey
Wyglada na to, ze ten gosc cos wie.
Moderator N_S

Raczej nie wie. O ile jeszcze można traktować tę skuteczność na poziomie 50% za okres od 1750 do 1850 za, eufemistycznie mówiąc, uproszczenie czy generalizowanie, to już twierdzenie, o 6 dekadach dominacji broni strzeleckiej i stratach od broni małokalibrowej w tym okresie na poziomie 90% jest ewidentnym błędem merytorycznym.

Znaczy gdy pojawiła się masowa broń strzelecka odtylcowa gwintowana (a później maszynowa) to ta przewaga była, ale na pewno nie przez 6 dekad i nie 90%.

Znaczy gdy pojawiła się masowa broń strzelecka odtylcowa gwintowana (a później maszynowa) to ta przewaga była, ale na pewno nie przez 6 dekad i nie 90%.

Tzn. w przypadku dwóch konfliktów można spotkać takie dane o ok. 90% efektywności broni strzeleckiej.

Chodzi o wojnę prusko-austriacką i prusko-francuską? W tej ostatniej to pruska artyleria decydowała o zwycięstwach w bitwach, więc i pewnie straty duże zadawała.

Speedy, z tą bronią maszynową chodziło mi o kartaczownice (jeśli można uznać je za karabiny maszynowe). Ale kopii o to kruszyć nie będę.

Francuskie kartaczownice się nie spisały w trakcie tej wojny. Ale na to wpływ miała też błędna koncepcja ich użycia.

O secesyjną i prusko-francuską. Takie straty dla wojny francusko-pruskiej podaje choćby Herr.

Drugi wybuch, ten w powietrzu,

Rysunek pokazuje skorupę załadowaną kulkami ołowianymi oraz kulkami z antymonu:

Skorupa pocisku miała zapalnik, była ponacinana i wypełniona materiałem wybuchowym oraz małymi kawałkami metalu. Taki pocisk miał eksplodować w małej odległości od celu. W czasie wybuchu przed celem, cały ładunek poruszał się już z ogromną szybkością
Drugi wybuch, ten w powietrzu, tworzył nad celem, podwójnie przyśpieszony deszcz ostrych kawałków gorącego metalu, po którym niewiele życia mogło pozostać nietkniętym. Była to okropna broń i dała Brytanii wielką przewagę na polu walki. Sekret tej broni pozostawał nieodgadnięty przez wiele kolejnych lat”.

Moje pytanie:
Czy jest w historii jakoś szczególnie podkreślona rola brytyjskich armat pod Waterloo?

Tam jest jeszcze jeden ciekawy szczegół. W pierwotnym szrapnelu proch był po prostu wymieszany z kulkami. Szkodzić to to bardzo może nie szkodziło, proch czarny jest stosunkowo mało wrażliwy na tarcie czy udary, no ale jednak całkiem niewrażliwy też nie jest. Więc jak się kule przypadkowo ułożyły tak, że odpowiednio cienka warstwa prochu znalazła się między kulą i ścianką albo między dwiema kulami, to przyspieszenie przy wystrzale mogło spowodować zapłon i wybuch pocisku w lufie. Więc na drugim rysunku widzimy modyfikację. Proch umieszczony jest tylko w sąsiedztwie zapalnika i oddzielony od kulek blaszaną przesłoną.