| |
|
|
 Renovatio Imperium Romanum
| |
|
|
|
|
QUOTE smae piaczecie nie daja podstaw do twierdzen ze odnowa taka miała miejsce. pozatym właśnie odnowa czego, skoro sami powiedzieliście że imperium trwało.
Trwało, owszem, ale w teorii. Cesarze powoływali się na jego trwaniem jak choćby Barbarossa, który uważał się za następcę cezarów, czemu dał wielokrotnie wyraz. W praktyce było z tym gorzej. A co do źródeł... choćby Gall Anonim podaje przykłady cesarskiej retoryki posłów Henryka V w rozmowch z Krzywoustym. A co do samego Ottona III, to o jego próbach przywracania cesarskiego obyczaju pisze choćby Thietmar.
Podsumowując, uniwersalizm cesarski jako doktryna trwał w zasadzie w większym lub mniejszym stopniu co najmniej do Karola V. Gorzej było z przekuciem tego w praktykę, co nie udało się nikomu. Stąd to ciągłe odnawianie - był to proces, który w zasadzie nie miał szans się zakończyć sukcesem.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
tak, bo isntniały ogromne tendencje od środkowe.
Dużym jednak wzrostem tej "idei: cesarskiej, imperialnej, tudzież uniwersalistycznej, cechuje się ruch krucjatowy, na którym Rzesza chciała zbudować podwaliny Cesarstwa.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(Egzeginum @ 11/04/2005, 19:06) Spuścizna Imperium przetrwa niemal nieprzerwanie do XX wieku... trudno aby to IDEALNE Pańśtwo nie fascynowało Średniowiecznych włdców, w tym najsilniejszego i najbardziej wpływowego - Ottona... Oczywiście nie mówimy o kulturze, obyczajach, załorzeniach, które się zmianiły od upadku Rzymu, jednak chodzi o IDEĘ...
na wiki jest takie info:
QUOTE Należy pamiętać, że ciągłość instytucjonalna Cesarstwa Rzymskiego formalnie nigdy nie została przerwana. W 476 r. n.e. król ostrogocki Odoaker uznał się symbolicznie wasalem Zenona, cesarza wschodniego. Po upadku państwa ostrogockiego zawsze któryś z italskich możnych przyjmował tytuł cesarski, choć oczywiście nie był w stanie wymusić uznania swojego autorytetu przez ówczesnych władców. Przyjęcie godności cesarza rzymskiego najpierw przez Karola Wielkiego w 800 r. a potem Ottona I w 962 r. należy traktować jako odnowienie realne Cesarstwa Rzymskiego, jednakże na płaszczyźnie ideologiczno-formalnej było to jedynie przekazanie owej godności, nigdy nie zarzuconej, w nowe ręce.
http://pl.wikipedia.org/wiki/%C5%9Awi%C4%9...du_Niemieckiego
przyznam szczerze, że nigdy wcześniej o tym nie słyszałem. Naprawdę była jakaś ciągłość władzy, w sensie formalnym oczywiście?
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE Należy pamiętać, że ciągłość instytucjonalna Cesarstwa Rzymskiego formalnie nigdy nie została przerwana. W 476 r. n.e. król ostrogocki Odoaker uznał się symbolicznie wasalem Zenona, cesarza wschodniego. Po upadku państwa ostrogockiego zawsze któryś z italskich możnych przyjmował tytuł cesarski, choć oczywiście nie był w stanie wymusić uznania swojego autorytetu przez ówczesnych władców.
Poproszę listę tych władców!!!
Niezwykle interesujące, ale to chyba nieprawda!!!
Poza tym to cesarstwo rzymskie wschodnie ale Imperium Romanu przetrwało do XX wieku jako imperium tureckie, wraz z forumowiczami zastanawiałem sie nad tym w temacie poświęconym Sułtanatowi Rzymskiemu, czy czasem sułtani tureccy nie byli przedstawicielami tureckiej dynastii na tronie rzymskim, ale to taka dygresja offtopic.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE Należy pamiętać, że ciągłość instytucjonalna Cesarstwa Rzymskiego formalnie nigdy nie została przerwana. W 476 r. n.e. król ostrogocki Odoaker uznał się symbolicznie wasalem Zenona, cesarza wschodniego. Po upadku państwa ostrogockiego zawsze któryś z italskich możnych przyjmował tytuł cesarski, choć oczywiście nie był w stanie wymusić uznania swojego autorytetu przez ówczesnych władców.
To pomieszanie prawdy i półprawd.
1. Odoaker nie był królem Ostrogotów.
2. Po przejęciu władzy odesłał insygnia koronacyjne cesarzy rzymskich do Konstantynopola
3. Władcy germańcy do Karola Wielkiego nie używali tytułu cesarzy oficjalnie - gdyż to wymagało formalnej akceptacji przez Konstantynopol
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
O idei "renovatio Imperii Romani" nie da się powiedzieć wszystkiego, jeżeli nie weźmie się pod uwagę tzw. mistyki władzy albo teologii politycznej.
Cesarstwo wschodniorzymskie uważało się po prostu za cesarstwo rzymskie, np. w nazewnictwie tytułowali się "romani", nawet wtedy gdy zostali całkowicie zhellenizowani, tj. opanowanie w sensie kulturowym przez grekę. Fikcja ta była podtrzymywana długo - insygnia cesarskie Andrzej Paleolog przekazał hiszpańskim królom katolickim, po nich odziedziczyli za sprawą polityki małżeństw, Habsburgowie. Stąd roszczenia Karola V by być władcą uniwersalnym - uważał się bowiem za spadkobiercę cesarzy wschodu i zachodu (po Karolu Wielkim, którego uważał za swojego przodka).
Co do Ludolfingów - dziadek Ottona III został obwołany imperatorem na polu bitwy. Sam Otto uważał, że jest jedynym który może panować nad chrześcijańskim światem - był potomkiem bazylissy Teofano i zachodnio-niemieckiego cesarza. Fascynował się (jak wszyscy późniejsi cesarze) Karolem Wielkim, nakazał nawet poszukiwania w cesarskiej kaplicy w Akwizgranie, wykopane szczątki - jak relikwie - wystawił na widok publiczny,kawałki szat i jabłko Karola wykorzystywano w rytach koronacyjnych późniejszych cesarzy, którzy przejmowali władzę zasiadając na kamiennym tronie K. Wielkiego W rozkopywaniu grobu Karola Wielkiego - wiele na to wskazuje - towarzyszył Ottonowi Bolesław Chrobry, którego znał, gdyż ten jako zakładnik wychowywał się na dworze cesarskim. Bolesławowi, który w jego koncepcji odgrywał rolę zasadniczą - władcy Sclavinii, wręczył kopię włóczni św. Maurycego, która należała do insygniów cesarskich. Było to dla współczesnych czytelne i zgodne ze średniowieczną wizją świata: tak jak papież stoi nad biskupami i innymi księżmi, tak świecki władca świata - cesarz, stoi nad królami i książętami.
Otto chciał przenieść swoją stolicę na Aventyn, Rzym uważał za stolicę świata. I pewnie by dokonał "renovatio", ale zmarł. Późniejsi uznali jego koncepcje za idealistyczne, dla późniejszych władców święte cesarstwo bowiem, łączyło się po prostu z ekspansją, także (ale nie tylko) na wschód.
Za poźnieszych spadkobierców "Świętego Cesarstwa" uważali się:
- Habsburgowie - idea wielonarodowej monarchii,
- Napoleon - koncepcja "Le Grande Empire" (z tym, że on wyraźnie nawiązywał do Karola Wielkiego, pomijając Habsburgów),
- II Rzesza - odwoływanie się do Ludolfingów i Staufów, krytyka Austro- Węgier za odejście od niemieckich ideałów,
Pzdr,
|
| |
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
12/04/2005, 17:11
