Przeczytałem pierwszy rozdział. Wiele zawartych w nim stwierdzeń nie rozumiem, bądź się z nimi nie zgadzam. Może ujmę to inaczej, po prostu nie spotkałem w dostępnej mi historiografii bardzo wielu podanych przez autora "faktów". Skoro jednak autor używa bardzo mało przypisów, trudno mi wprost kwestionować powyższe tezy.

Zapewne odpowiedzi udzieliłby autor. Jest zarejestrowany na forum, ale był u nas ostatnio w 2013 r. Czyli dosyć dawno...

Pozdrawiam,
DW

Wojna półwyspowa jest bardzo ciekawa i - moim zdaniem - warto znać jej historię, żeby zrozumieć np. klęskę Napoleona pod Waterloo. Niestety temat nie ma w Polsce szczęścia. Uważam, że znacznie lepiej przeczytać "The Spanish Ulcer" Davida Gatesa, która te same zagadnienia przedstawia nieporównywalnie bardziej klarownie i z lektury można wynieść potężną dawkę wiedzy (jednocześnie to tylko jeden tom, a nie 14 tomów jak w przypadku dzieła Omana).

W tej pracy faktycznie mapy są aż tak słabe, jak piszą na Amazonie?

W zasadzie po przeczytaniu pierwszego akapitu szczęka mi opadła "... system funkcjonował doskonale dzięki wypracowanym przez wieki procedurom i prawom". Nie spotkałem się z sielankowym ujęciem życia w XVIII-sto wiecznej Hiszpanii.

Przeczytałem i ja. Mimo ogólnego interesowania się epoką napoleońską nie jestem jakimś fanem jej iberyjskiego rozdziału, niemniej pozytywnie odebrałem zapowiedź HB-eka z tej epoki. Właściwie poprzednie oceny także dla mnie trafnie określają prace. Faktycznie, brakuje choćby tych 5 stron poświęconych taktyce, wyposażeniu armii opisanych w książce. Można wypatrzyć wpadki, a to Drake dobijał Wielką Armadę w Kadyksie w... 1587, a to w przypisie przybliżającym klasy okrętów we flocie Albionu autor wymienia... krążowniki, a to w opisie zbierających się sił brytyjskich w Tarifie przed Barrosą mamy skład zbiorczego batalionu flankierów, w którym 6 kompanii wydzielono raz z dwóch wymienionych z nazwy pułków (a nawet ich batalionów), by na kolejnej stronie już z trzech. Fachowcy wypatrzą zapewne więcej. Ale przejdźmy do plusów - opis historii by przybliżyć podstawę niechęci obu sprzymierzeńców, jak i przyczyny francuskiej obecności na półwyspie był oczywisty. Ponieważ tak naprawdę jak na długość blokady Kadyksu niewiele się tam działo militarnie, także działania na całym półwyspie nie są tak niechciane. Widać różnicę w szczegółowości (choćby dokładne OdB) gdy czytamy opis działań w ścisłym związku z Kadyksem, a zupełnie ogólne choćby przy Salamance. Może za dużo polityki i faktycznie podsumowanie ciut przydługie i wtórne, choć ironiczna pointa o wkroczeniu w niedalekiej przyszłości armii francuskiej zgrabnie kończy książkę. Najmocniejszą częścią jest rzecz jasna opis starcia pod Barrosą, z uwzględnieniem bezpośrednich relacji.
Czego mi brakowało? Oczywiście map. Ukazane w ilustracjach mapy z epoki są ok, ale nie zastąpią tych bardziej czytelnych, współcześnie stworzonych. Kilka razy mamy podane ilości żołnierzy zgromadzonych w mieście w kolejnych etapach blokady. Jednocześnie kilka razy wspomina się o cyklicznych ekspedycjach do buntujących się kolonii. Ciekawiło mnie ilu ich wypływało, niestety, ani razu choćby zbliżonej liczby nie uzyskałem. I nie chodzi mi o kolonie, bo to zupełnie inny temat, ciekawiło oczywiście pod kątem ubytku garnizonu.

Pozdrawiam

W 1587 roku Francis Drake dokonał udanego ataku na okręty hiszpańskie stacjonujące w porcie Kadyksu, dobijając tym samym resztki Wielkiej Armady

(...) O samych działaniach na liniach oblężniczych informacji jest mało i są dość ogólne ale prawdopodobnie wynika to z faktu, że była to raczej blokada i nękanie miasta niż ,,prawdziwe" oblężenie.(...)