Ziemkiewicz dopiero, co płakał, że chcą go zrujnować, a teraz znów bawi się w gieroja.

Słuszne zdanie Red. Ziemkiewicza. Dobrze,że istnieją antybiotyki:
https://twitter.com/R_A_Ziemkiewicz/status/...043992734752774

https://www.o2.pl/artykul/gratuluje-takze-s...33712342832769a



Coś tak między Wałęsą, a Korwinem. Jestem środkiem świata i nie ważne co palnę, ważne, żeby zaistnieć.

Czyżby można oficjalnie stwierdzić, że Ziemkiewicz raz na zawsze pożegnał się ze środowiskiem, z którego wyrósł i na którym wybudował swoją "niezależną opinię"?

Specyfika mojego zawodu jest taka, że stale tkwi się w szitsztormach jak żeglarz w szkwałach – ohoho, przechyły i przechyły, ohoho, za falą fala mknie – jak nie z jednej, to z drugiej strony. Po wczorajszym „W tyle wizji” i „paszkwilu na Korwina” (czyli przygarści wiernych, choć oczywiście dobranych złośliwie, cytatów z jego wypowiedzi) fala ruszyła ze strony wyborców Konfederacji. Ponieważ, jak wielokrotnie deklarowałem, moje serce bije na prawo od PiS, zasługują oni w moich oczach na zwięzłą odpowiedź. Ponieważ jednak jest to temat zbyt niszowy, by interesował któregoś z moich dużych pracodawców, robię to tu. A ponieważ nie mam czasu odpowiadać na poszczególne wpisy i posty, odpowiadam zbiorczo.

Po pierwsze, szanowni Państwo, może nie zauważyliście, że nie jestem prezesem, dyrektorem, redaktorem programującym ani nawet szeregowym pracownikiem TVP. Tak jak wszędzie indziej, przychodzę tam umówiony na konkretną robotę, wykonuję ją, odbieram za nią wynagrodzenie, i fertig. W każdej chwili mogę się dowiedzieć, że firma nie jest zainteresowana dalszą współpracą ze mną, albo samemu podziękować, i żadnych wzajemnych pretensji – tak sobie zawodowe życie ułożyłem i odpowiada mi to. Pretensje Konfederatów, że są przez TVP bojkotowani, nie zapraszani do dyskusji na równych prawach z innymi komitetami, nie uwzględniani w porównywalnym stopniu w programach informacyjnych etc. są generalnie nie do mnie. Akurat w jedynym programie, za który częściowo odpowiadam (a i to tylko w te dni, gdy go współprowadzę) o Konfederacji zawsze mówiliśmy. I to też jak widzę budzi wściekłość jej działaczy i kibiców, bo mówimy, jak o wszystkich, żartobliwie i „ku uciesze gawiedzi”, a oni by chcieli na poważnie i z docenieniem ich starań. No sorry – taki mamy program.

Mimo jednak, że nie odpowiadam za programy informacyjne i publicystyczne TVP (gdybym, to zarządzałbym nimi zupełnie inaczej, co nie znaczy, że nie byłyby równie wściekle atakowane przez propagandowe tuby opozycji jaki „propagandowa tuba władzy”) to mogę wyjaśnić, bo mając w zawodzie prawie 30 lat doświadczenia, mniej więcej się domyślam, dlaczego Konfederacji się tam nie uważa za równorzędny element relacjonowanej polityki. Otóż powody pomijania Konfederacji zarówno w TVP, jak w TVN i Polsacie, są dwa. Pierwszy, to że jest ona postrzegana jako partia bez szans na wejście do przyszłego Sejmu, margines i folklor. A drugi, że jako partia nic nie wnosząca do zasadniczej narracji głównych mediów, jaką jest plemienna, tożsamościowa nawalanka między „Polską polską” i „Polską europejską”.

Oczywiście jest coś w oskarżeniach, że władza uznała za korzystne dla siebie dyskretne promowanie lewicy, która podskubuje elektorat POKO, i że może się to przekładać na jej nadreprezentację w mediach państwowych (choć bardziej tłumaczyłbym to dobrowolnym oddaniem lewicy tego pola przez POKO z jej nieprzemyślanym „bojkotem”). Ale twierdzenie, że Konfederacja ma w tychże mediach pod górkę, bo zagraża PiS, to już zwykłe chciejstwo. Gdyby Konfederacja rzeczywiście stanowiła w ocenie „wajchowych” jakieś zagrożenie dla PiS i mogła realnie obniżyć wynik partii Kaczyńskiego, nie mogłaby się opędzić od zaproszeń do TVN 24.

Odpowiadane na ten oczywisty argument, że „banda czworga” wie, „że zagrażamy całemu układowi” to już chciejstwo do kwadratu i próba narzucenia rzeczywistości narracji, że „PiS PO jedno zło”.

Na bok odkładam merytoryczną ocenę hasła „PiS, PO jedno zło”, które wydaje się jedynym spójnym przekazem Konfederacji na miesiąc przed wyborami (moim zdaniem jest głupie, są to zła zupełnie różne, i jedno jest mniejsze, drugie większe, ale nie absolutyzuję swojej oceny). Natomiast z punktu widzenia marketingu politycznego to nawet nie przysłowiowy strzał we własne kolano, tylko po prostu opuszczenie toczącej się rozgrywki przez wyskoczenie z kasyna za okno, na dodatek bez szansy, że ktokolwiek to zauważy i się przejmie.

Plemienne, tożsamościowe emocje, na których oparty jest cały polityczny konflikt dzielący Polskę nie są zmyślone ani wykreowane – to naprawdę głębokie rozdarcie, które zresztą, jako typowe dla sytuacji postkolonialnej, wielokrotnie starałem się objaśnić najlepiej jak potrafię. Generuje one naprawdę wielkie emocje. Startowanie do ludzi poddanych tym emocjom z mędrkowaniem, że ich emocje są z d. wzięte, że czy czujesz się elitą po dziadku, który swój socjalistyczny herb przywiózł z Riazania na ruskim tanku, czy ci dziadka gnoili we Wronkach za AK a tatę zesłali na marny etacik na prowincji, to jedno zło, czy uważasz Wyklętych za „zwykłych bandytów”, czy za wzór patriotyzmu, to jedno zło., czy chodzisz do kościoła, czy nienawidzisz „czarnych”, czy chcesz, żeby Polska była wolna i wielka, czy żeby ten „obciach” jak najszybciej zniknął i rozpuścił się z „nowoczesnej Europie” to jedno zło…

Naprawdę nie szkoda czasu, żeby tak oczywiste sprawy tłumaczyć?

Główne telewizje nawet jeśli nie uważają się wprost za strony tej wojny, opowiadając się otwarcie czy to po stronie „niepodległości”, czy „praworządności”, to w każdym razie są od lat nauczone, iż to właśnie ona, wojna między postkolonialnymi tożsamościami, generuje emocje, które trzymają przy ekranach widzów. Nie ma nawalanki, nie ma oglądalności. Gdy wychodzi jakiś profesor i zaczyna nudzić o merytorycznych programach, wydawca wręcz słyszy narastający klekot tysięcy pilotów, których właściciele zaczynają zapować w poszukiwaniu czegoś mocniejszego. Podobny efekt daje wsadzenie do studia konfederaty, próbującego wmówić widzom, że scena polityczna dzieli się na nich, jedyną prawdziwą opozycję, i działających „wspólnie i w porozumieniu”, w perfidnym, tajonym spisku Kaczyńskiego ze Schetyną, Czarzastym i Kukizem etc. Zwłaszcza, jeśli jest to tzw. nonejm. A „nejmów” Konfederacja ma niewielu, a tych, co ma, to takich, że już lepiej by było nie mieć żadnego.

Piszę to naprawdę nie ze złośliwości – ani mi w głowie odgryzać się za bluzgi o „sprzedaniu się PiS” etc., na wszelki hejt jestem od dawna uodporniony jak stary barman na poryki pijaków. Zresztą, nie chciałoby mi się marnować cennej półtorej godziny na pisanie, gdybym naprawdę ze wszystkim, co usiłuje wyrosnąć na prawo od PiS, nie sympatyzował z założenia. Ale na razie wyrastają jakieś skąposzczety, mchy i paprocie, a jeśli nawet coś na chwilę wystrzeli ładnie w niebo, to zaraz wyrodnieje albo zostaje zżarte przez szkodniki. Wolnościowcy nie są w stanie wydobyć się z cienia skupionego na epatowaniu ekstrawagancją Korwina. Narodowcy zamiast Dmowskiego wolą kopiować przedwojennych radykałów, zafascynowanych mordobijną skutecznością Sanacji, tupaniem w nogę i redukowaniem świata do haseł prostych jak jeb cepem. Do tego mamy jeszcze ultrakatolicyzm dorowadzony do malowniczego postulatu „batożenia sodomitów”, i sporo niewątpliwie słusznego dogadywania – że 447 to bandycki rozbój, że politykę zagraniczną sprowadził PiS do wchodzenia Ameryce tam, gdzie PO wchodziła Niemcom, że biurokracja stale rośnie, wiele sukcesów to zwykły pic, a imigrantów przybywa w Warszawie szybciej niż na Lesbos. Ludzie mogą nawet z uznaniem pokiwać głowami – o, tu to dobrze powiedzieli!

Ale ludzie nie głosują na Buchananów czy Korwinów, którzy „dobrze powiedzieli”, ale na takich, którzy przekonają ich, że coś są w stanie zmienić, że wiedzą co, wiedzą jak i mają kim. Na tym, drodzy konfederaci, polega rozpaczliwość położenia antysystemowej prawicy, i choćby przyszło tysiąc pijarowców, takich prawdziwych, i każdy wypiłby tysiąc gimletów i wpadł po każdym z nich na jakiś świeży pomysł, to w miesiąc i tak się nikogo już do niczego nie przekona, jeśli wcześniej jedynym przekazem płynącym miesiącami z „na prawo od PiS” były kłótnie, rozłamy i połajanki, a teraz jest nim narzekanie na Wielki Spisek Który Wycina Nas Z Mediów. Gdyby narzekaniem na Wielki Spisek Który itd. można było zdobyć wyborców, to do dziś rządziłby Zygmunt Wrzodak – jeśli pokolenie obecnych wyborców Konfederacji wie jeszcze, kto to był.

Mimo wszystko, jako optymista, życzę przekroczenia progu 3% i nie zmarnowania uzyskanej w ten sposób subwencji w nadchodzącym czteroleciu monowładzy PiS.

JKM ostro o RAZ:

„Traktujemy go jak sprzedajnego pismaka. Łgał na zlecenie PiS-u. Skreśliliśmy go”

https://nczas.com/2019/10/18/korwin-mikke-p...lismy-go-video/

Tu natomiast najlepsze podsumowanie wyborów, jakie słyszałem/czytałem plus czarno na białym wykazanie bzdury jaką jest gadanie o RAZie jako pisowskiej tubie:

https://www.youtube.com/watch?v=NbLcX0D6-40...GKllDbCzy9A5cuw

No jak na razie to Ziemkiewicz grubo się mylił w swoich projekcjach i przekomarzankach jakim to nie jest wizjonerem politycznym.

Oczywiście nie muszę tłumaczyć jaka partia w praktyce wychodziła RAZowi z tej racjonalnej kalkulacji, ale o tym już nikt nie chce rozmawiać, bo przecież absolutnie z definicji nie mógł stać się klakierem PiSu za pieniążki z publicznych mediów.

Emigrancie, ach te Twoje samotne boje w obronie RAZa. rolleyes.gif