Nie ma śladu po tym by Swaróg poprzedzał Peruna na naczelnym miejscu w panteonie.

Cała koncepcja Swaroga jako boga nieba (co za tym idzie istoty suwerennej, gromowładnej, podobnej Perunowi) opiera się tylko i wyłącznie na powielaniu błędnej etymologii. Svar ma etymologię rodzimą. Wszystkie inne napotykają na problemy z wytłumaczeniem sposobu przejęcia głosek, miejsca w którym doszło do przejęcia słowa i zmiany semantycznej jakiej zostało poddane. To takie etymologie ludowe, w których decydujące jest jedynie powierzchowne podobieństwo fonetyczne. W źródłach historycznych, a w przypadku Swaroga/Swarożyca mamy ich całkiem sporo, tak samo jak nie ma najmniejszego śladu po zastąpieniu Peruna, tak też nie ma śladu po jego uraniczności - funkcji boga niebios.

Wydaje się, że Perkunas to rodowodowo bóstwo florystyczne, natomiast rzeczywiście dąb często towarzyszył w symbolice naczelnym bóstwom uranicznym wśród IE.

Większość informacji o Perkūnas pochodzi z pieśni ludowych , legend i bajek. Ponieważ większość z nich zebrano raczej pod koniec XIX wieku, stanowią one tylko niektóre fragmenty całej mitologii. Litewski Perkūnas ma wiele alternatywnych nazw onomatopeicznych , takich jak Dundulis, Dindutis, Dūdų senis, Tarškulis, Tarškutis, Blizgulis itp.

Najwcześniejsze zaświadczenie Perkūnas wydaje się znajdować w rosyjskim tłumaczeniu Kroniki Jana Malalasa (1261), w którym mówi o kulcie „Перкоунови рекше громоу”, oraz w kronice rymowanych Livonii (około 1290 r.), W której wspomniany jest idol Perkūnė.

W Constitutiones Synodales (1530) Perkuna jest wymieniona w wykazie bogów przed bogiem piekła Pikuls i jest identyfikowany z rzymskiego Jowisza (Jupiter). W książce sudowskiej wspomniana jest Perkūnas (Parkuns) w związku z rytuałem z udziałem kozła. W kompozycjach chrześcijańskich Perkūnas jest złośliwym duchem, demonem, jak w Kronice Jana Malalasa lub w pismach XV wieku polskiego kronikarza Jana Długosza .

Perkunas to bóg burzy pioruna i nieba a nie bóstwo florystyczne. Dziś w litewskim słowo perkunas oznacza po prostu grzmot w łotewskim to pērkons

Pisałem o rodowodzie/genezie, a nie o tym czym mógł się później stać. Związki symboliki władzy, naczelnego bóstwa uranicznego i dębu w religiach IE są oczywiste. Na pewno znasz dość znaną teorię o wywiedzeniu nazwy perkunas od perk czyli dębu. Niemniej tego nie wiadomo do końca więc użyłem słowa "możliwe". Nie twierdzę kategorycznie, że tak było.