Drukowana wersja tematu

Napisany przez: czwartek12ego 6/11/2011, 22:55

Chiny VII wiek.

Państwem rządzi Xuanzong z dynastii Tang. Jest to okres osłabienia potęgi Chin, przegrana bitwa nad rzeką Tałas, klęski żywiołowe, nałożenie wysokich podatków na chłopów i reforma armii (zastąpienie chłopstwa obcymi najemnikami) dała szansę ambitnemu dowódcy Aluoshan na spełnienie swych marzeń.

Aluoshan, później znany jako An Lushan, był Sogdyjczykiem. Wsławił się obroną terytorium Chin przed Kitanami. Dzięki wstawiennictwu szarej eminencji- kanclerzowi Li Lunfu, trafił do stolicy Chang'an, zyskał wpływu na dworze cesarskim i został mianowany zwierzchnikiem wojsk w trzech północno-wschodnich prowincjach. Sogdyjczyk tak bardzo przypadł do gustu cesarzowi, że ten traktował go jak syna.

Po powrocie na północ Lushan, aby udowodnić swoją wartość, organizował wypady na ziemie Kitanów i Xi, co doprowadziło w 745 roku do buntu. Krwawo stłumiony pozwoliło na wzmocnienie pozycji Lushana na cesarskim dworze. Wtedy też An popadł w konflikt z synem cesarza (którego podłożem był duży brzuch generała) i w obawie przed konsekwencjami z jakimi mógłby się borykać po śmierci Xuanzong rozpoczął przygotowania do rebelii. Pierwszym elementem jego planu była budowa Fortu Xiongwu, jednak gubernator Wang doniósł o tym cesarzowi. Tu znowu pojawia się postać Li Lufuna, który spostrzegł dla siebie dogodną okazję do usunięcia ze stanowiska rywala. Tak więc dzięki intrydze kanclerza Wang stracił swój urząd a An zyskał dodatkowe przywileje z księstwem Dongpingu włącznie.

Przełom w planowaniu przewrotu nastąpił wraz ze śmiercią Li Lufuna. Jego miejsce zajął nieprzychylny Anowi Yan Guozhong, na rozkaz którego, za zgodą cesarza, zbezczeszczono zwłoki Lufuna uznanego za współwinnego buntu jednego z generałów- niejakiego Li Xianzhonga. Nowy kanclerz oficjalnie oskarżał Lushana o zdradę, ten jednak nadal był chroniony przez cesarza.

An miał więc wszystko to czego potrzebował, pretekst do podjęcia interwencji, silną pozycję, odpowiednią ilość wojska oraz niechęć poddanych obarczonych wysokimi podatkami i nękanych klęskami żywiołowymi, które sugerowały, że cesarz stracił przychylność niebios.

Lushan początkowo udawał, że interwencja służy jedynie jako pokaz siły przed coraz mocniejszym Guozhongiem i z rzekomym błogosławieństwem cesarza wyruszył w 755 roku na południe.

Tak rozpoczął się najkrwawszy konflikt w historii ludzkości, który pochłonął 36 mln ludzkich istnień, co stanowiło 15% ówczesnej populacji Ziemi. (Podczas drugiej wojny światowej zginęło do 3,1% ludności planety).

Napisany przez: aljubarotta 6/11/2011, 23:06

A czy to nie Chińczycy wygrali pod Tałas ?

Zientara pisze w swojej Historii Powszechnej Średniowiecza: "Dopiero klęska zadana Arabom pod Talas w 751 r. zahamowała ich ekspansję w tym kierunku, a nawet zmusiła do wycofania się z części zdobytych obszarów." TRIO, 2008 s. 90
Ponadto "(...) wojska chińskie powstrzymały ekspansję arabską w środkowej Azji, zadając w 751 r. Arabom klęskę po Talas." Ibidem, s. 106

Napisany przez: czwartek12ego 6/11/2011, 23:23

A czy to nie Chińczycy wygrali pod Tałas ? 

Zientara pisze w swojej Historii Powszechnej Średniowiecza: "Dopiero klęska zadana Arabom pod Talas w 751 r. zahamowała ich ekspansję w tym kierunku, a nawet zmusiła do wycofania się z części zdobytych obszarów." TRIO, 2008 s. 90
Ponadto "(...) wojska chińskie powstrzymały ekspansję arabską w środkowej Azji, zadając w 751 r. Arabom klęskę po Talas." Ibidem, s. 106

Napisany przez: marc20 13/06/2014, 21:46

Napisany przez: czwartek12ego 15/06/2014, 8:36

Porównanie spisu podatkowego dokonanego w latach 755 i 764.

Niestety nie pamiętam źródła z którego korzystałem pisząc o tej rewolucji (minęło już 2,5 roku i zapewniam, że nie była to wikipedia) a odpowiedź, którą ci udzieliłem była pisana na podstawie artykułu wiki podpartego książką Durand, John D. (1960). "The Population Statistics of China, A.D. 2–1953". Population Studies 13 (3): 209–256.