Kazdy "sklada sie" na instytucje, ktore potem powinny wypelniac powiezone sobie prace- albo jestem totalnie naiwny?

Na potrzeby dyskusji weźmy człowieka który mówi w języku X (ojczystym) i języku Y (wyuczonym) i mieszka w państwie Z.

Od pewnego czasu zastanawiam się nad inną kwestią: czy obywatel swojego ojczystego kraju X, dobrze wykształcony w tym kraju za pieniądze swoich współobywateli na "bezpłatnych" studiach, ma prawo wyjechać na stałe do kraju Z i budować gospodarkę i przyczyniać się do wzrostu kraju Z? Nie twierdzę, że sama nie wyjechałabym, gdybym dostała dobrą propozycję pracy w Irlandii, Wlk. Brytanii, Stanach czy nawet w Chinach, ale zastanawiam się jak się ma taka decyzja do patriotyzmu...

A czy uwazasz, ze dlatego, ze ktos urodzil sie w takim, a nie innym kraju, tam sie wyksztalcil, to juz jest jego wiezniem?

Nie uważam, że jest więźniem. Zastanawiam sie po prostu, czy nie powinien "odpracować" nakładów poniesionych przez współobywateli na swoją edukację finansowaną z podatków. Przecież z kraju nie wyjeżdżają miernoty i przeciętniacy tylko ludzie najbardziej aktywni, przedsiębiorczy i uzdolnieni w różnych dziedzinach. Nie zawsze po studiach - wyjeżdżają też najlepsi operatorzy koparek, równiarek (wbrew pozorom to jest precyzyjna robota i wymaga dużo doświadczenia), doświadczone pielęgniarki, ale też dobrzy informatycy, inżynierowie budownictwa itd. Wyjeżdżają ci najlepiej wykształceni, a nie oszukujmy się - poziom edukacji na państwowych uczelniach, na studiach dziennych, finansowanych z podatków, jest nieporównywalnie wyższy niż na większości prywatnych szkółek wyższych. Podobna różnica jest między państwowymi zasadniczymi szkołami zawodowymi a prywatnymi kursami zwanymi dwuletnim studium masażu, kosmetologii itp.
Jako gorąca orędowniczka wolnego rynku, także w edukacji, sama się dziwię temu co napisałam, ale składam to karb tego, że w obecnych warunkach, konkurencja między szkołami państwowymi i prywatnymi nie jest możliwa z winy państwa.

Zgadzam sie z Rado, wszystko rozbija sie o to, jak zdefiniujemy patriotyzm. A moze patriotyzm, to nie uczucia do panstwa jako instytucji (bleee... alez to brzmi...), a moze do narodu, jego historii, tradycji, itp?

Bogu dzięki, nie musimy teraz umierać za kraj. Patriotyzm dnia dzisiejszego jest bardziej "przyziemny", "codzienny" i "pozytywistyczny". Moim skromnym zdaniem patriotyzm dzisiaj to zaangażowanie w życie swojego osiedla, gminy, miasta, głosowanie w wyborach samorządowych, rozmawianie z dziećmi o historii, pokazanie im grobu pradziadków itp. "drobiazgi".