|
|
Skąd się wzięła nazwa miasta, w którym mieszkam, Niech każdy napisze o swoim!
|
|
|
|
QUOTE(anomaly @ 26/07/2010, 15:04) Ja mieszkam w Rzgowie (pod Łodzią) który jest najstarszym miastem w okolicy. Rzgów kojarzy mi się tylko z czynnością i z rzeczą niezbyt szlachetną mianowicie odpowiednio: 'rzygać' i 'rzygi', chociaż wątpie żeby od tych wyrazów pochodziła nazwa mojego kochanego miasta.
Rzeczywiście takie skojarzenia są niemiłe, ale nie trzeba sie poddawać bo byc może nie o to chodzi. Bardzo już rzadko ale używa się jeszcze anachronicznego czasownika rzgać w znaczeniu kłuć, rzadziej tłuc. Ale jaki to mogłoby mieć związek ze Rzgowem to też nie mam pojęcia. Puszczając wodze fantazji można wyobrazić sobie jakiegoś decydenta wczesnonawetśredniwiecznego który przerywając wydłubywanie sztyletem resztek jadła z uzębienia, dziabie czyli rzga onym sztyletem w coś co mapę przypomina i powiada "tu gdzie rzglim trza nam karcmę założyć" no i tak to się mogło zacząć. Heeej.
|
|
|
|
|
|
|
zofia18
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 3 |
|
Nr użytkownika: 67.537 |
|
|
|
Zofia |
|
Zawód: uczennia |
|
|
|
|
Chce pisać prace maturalną na temat "etymologia nazw miejscowości". Pochodze z woj kujawsko-pomorskiego, powiat radziejowski. Chciałabym opisac takie miasta jak Radziejów, Piotrków Kujawski, i inne znajdujace się w regionie. Mam jednak mało zródeł na ten temat;/ prosiłabym o pomoc..
|
|
|
|
|
|
|
|
Moja(tj.Częstochowa)ponoć od jakiegoś Częstocha lub Częstobora,ale jest też jakieś podanie(?) chyba że jak się szło z którejś strony to sie często chowała wzrokowi.
|
|
|
|
|
|
|
jetasowicz
|
|
|
II ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 59 |
|
Nr użytkownika: 68.625 |
|
|
|
|
|
|
Grójec. Z tego co mi wiadomo dawne nazwy mojego miasta to najpierw Grodziec potem Grojec. Nie wiem od kiedy jest używana obecna nazwa. W każdym razie chyba dość łatwo dojść do wniosku że nazwa wywodzi się od grodu (bo choćby średniowieczna nazwa Grodziec). Czyli nazwa mojego miasta znaczy tyle co gród.
|
|
|
|
|
|
|
czytacz1967
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 8 |
|
Nr użytkownika: 69.645 |
|
|
|
adam miks |
|
Zawód: archiwista |
|
|
|
|
Witam, mieszkam w Warszawie, i chyba wiadomo skąd nazwa pochodzi? Wars spotyka Sawę, w tle syrena wyłaniająca się z fal .. A teraz o wsi - Zajezierze (Mazowieckie), podobno tam, gdzie teraz jest teraz owe sioło, płynęła Wisła, ale zmieniła bieg swój i odkryła nizynę, na której powstało Za-jezie- rze. Zastanawia fakt, że wieś nie nazywa się Za - wisło-ka? czy jakoś tak ... Tak mi tłumaczyli tamtejsi ludzie.
|
|
|
|
|
|
|
kamil098
|
|
|
II ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 71 |
|
Nr użytkownika: 68.941 |
|
|
|
Zawód: uczen |
|
|
|
|
Co do Puław w których mieszkam jest jeszcze jedna hipoteza. Podobno ktoś kto siadał w tym miejscu siadał na ławę która się pod nim załamała a ten krzyknął ,, a niech to będzie pół ławy" czy jakoś tak.
|
|
|
|
|
|
|
pdz city
|
|
|
I ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 43 |
|
Nr użytkownika: 64.224 |
|
|
|
|
|
|
Nazwa miasta Przedbórz tłumaczona może być jako mająca pochodzenie : a) topograficzne - czyli wskazujące na naturalne właściwości terenu na którym osada była zakładana ,czyli w miejscu przed borami , ponieważ Przedbórz w momencie swego powstawania leżał na granicy z przepastnymi lasami Puszczy Świętokrzyskiej i Puszczy Nadpilickiej. Nie wykluczone jest ,że pierwotna nazwa miasta brzmiała Przedborze. Jednak brak potwierdzenia tej nazwy w teksatch żródłowych bardziej prawdopodobnym czyni pochodzenie nazwy od imienia Przedbor czyli ,że nazwa miasta jest nazwą : osobową lub dzierżawczą - pochodzącą od imienia założyciela bądź też dzierżawcy osady i ziemi na której owa się znajdowała. Przedbor to imię dość powszechne na terenie Polski w epoce średniowiecza.
Utworzone z członów przed znaczącego też naj- oraz wyrazu - bor , pochodzącego od starosłowiańskiego boriti ,słowa znaczącego tyle co walka , konkurowanie. Łatwo więc stwierdzić iż imię Przedbor oznaczać miało człowieka walecznego lub też człowieka stawiającego wyżej walkę. Za nazwą osobową przemawiają zapisy Przedborza w dokumentach średniowiecznych : tzw falsyfikacie trzemeszeńskim noszącym datę 1145 oraz dokumencie wystawionym przez Bolesława Wstydliwego w 1239 roku. W obu tych dokumentach widnieje nazwa Predbor.
Kim mógł być Przedbor , człowiek któremu miasto zawdzięcza swoją nazwę? Można na ten temat jedynie snuć przypuszczenia. Rodem w którym imię to było dość rozpowszechnione i często nadawane był ród Zadorów. Rodzina ta posiadała w swym władaniu wiele pośiadłości na zachodnim brzegu Pilicy.Należały do nich m.in. Chełmo , Bąkowa Góra czy Wielgomłyny.Być może jeden z Zadorów - protoplastów rodziny Lanckorońskich - o imieniu Przedbor był założycielem Przedborza bądź panem ziem na których osada powstała. Znane są też inne zpisy nazwy Przedbórz w średniowiecznych dokumentach ,np. Predbrij z dokumentu wystawionego przez księcia Konrada Mazowieckiego w 1241 r. czy też Pridborz (1388 r.) ,Przedborzs ( 1426 r.) z dokumentów króla Władysława Jagiełły. W odpisie aktu nadania praw miejskich (1405 r.) z 1508 roku widnieje nazwa Przedborze. Różne formy zapisu nazwy miasta widnieją też na mapach z wieku XVI czy też XVIII. Spotykamy więc : na mapie z 1525 nazwę Pfedbors. Przedbors na mapie z 1750 , Przedhore - na niemieckiej mapie z 1782 r.Jednak ,że są to mapy autorstwa cudzoziemców dowolność w zapisie nazwy miasta wydaje się być jak najbardziej zrozumiała. Na terytorium Polski znajdują się jeszcze trzy inne miejscowości o nazwie Przedbórz, są to : Przedbórz w województwie kujawsko - pomorskim , powiat mogieliński , gmina Strzelno; Przedbórz w województwie podkarpackim , powiat kolbuszowski , gmina Kolbuszowa; Przedbórz w województwie mazowieckim , powiat płocki , gmina Staroźreby. Bibliografia: Stanisław Cynarski:Dzieje rodu Lanckorońskich z Brzezia od XVI do XVIII wieku. Warszawa 1996. MariaMalec:Słownik etymologiczny nazw geograficznych Polski.Warszawa 2003. Tadeusz Milewski:Ze studiów nad atroponimią europejską,w:Onomastica nr 5,r.III,z.2,Wrocław 1957. Stanisław Rospond:Słownik etymologiczny miast i gmin PRL.Wrocław 1984. Kazimierz Rymut:Nazwy miast Polski.Wrocław 1987.
|
|
|
|
|
|
|
pyra75
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 1 |
|
Nr użytkownika: 74.209 |
|
|
|
|
|
|
Hmm, pewnie rozczaruje mieszkańców "Ziem Odzyskanych/Utraconych". Nazwy waszych miast i wsi ustalała Komisja Nazw itd. "....................Niejednokrotnie jednak, w przypadku ustalania polskich nazw, z przyczyn politycznych, jak i braku źródeł, częściowo równiż wskutek słabego przygotowania merytorycznego i pośpiechu, tworzono "potworki językowe" np. niem. Konradswalde nazwano Koniecwałdem. Niekiedy tworzono zupełnie nowe nazwy dla uczczenia polskich działaczy narodowych, m.in.:
niem. Sensburg, dawne pol. Ządźbork, przemianowano na Mrągowo na cześć Krzysztofa Celestyna Mrongoviusa Lötzen, po drugiej wojnie światowej najpierw Lec, później przyjęto nazwę Łuczany, ale Komisja Ustalania Nazw Miejscowości ustaliła nazwę Giżycko na cześć Gustawa Gizewiusza (Giżyckiego) miasto Rychbach (niem. Reichenbach) na Dolnym Śląsku otrzymało nazwę Dzierżoniów na cześć Jana Dzierżona Rastenburg, po wojnie Rastembork, potem nadano miastu nową nazwę Kętrzyn od nazwiska Wojciecha Kętrzyńskiego niem. Drengfurt, do 1950 Dryfort (wieś gminna w województwie warmińsko-mazurskim w powiecie kętrzyńskim) obecną nazwę Srokowo uzyskało w 1950 r. dla upamiętnienia Stanisława Srokowskiego (1872-1950), przewodniczącego Komisji Ustalania Nazw Miejscowości.
Od 1950 Komisja działała bezpośrednio przy Urzędzie Rady Ministrów, w latach 1978-1985 przy Ministrze Administracji i Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska, w latach 1986-1996 ponownie przy Urzędzie Rady Ministrów, a od 1997 przy Ministrze Spraw Wewnętrznych i Administracji." Dlatego przypisywanie im słowiańskich rodowodów uważam za chybione. Oczywiście istnieją wyjątki, miasta o bardzo starym rodowodzie słowiańskim, np. Krosno Odrz., Wrocław, Głogów, Niemcza itp.
Ale żeby nie robić off topu:
HISTORIA MIŁOSŁAWIA Pierwsza wzmianka o Miłosławiu pochodzi z 1314 r. Była to wówczas wieś należąca do Doliwdów Miłosławskich. Położona na skrzyżowaniu traktów handlowych Poznań-Pyzdry i Września-Nowe Miasto szybko się rozwijała. Pod koniec XIV w. była to już duża osada. W 1382 r. odbył się tu zjazd szlachty wielkopolskiej, która sprzeciwiała się oddaniu korony polskiej po śmierci Ludwika Węgierskiego Zygmuntowi Luksemburskiemu. Przed 1383 r. Miłosław otrzymał prawa miejskie (niektóre źródła podają, że dopiero w 1397 r. nastąpiła lokacja miasta). W 1458 r. miasto zobowiązano do wystawienia czterech zbrojnych na wyprawę malborską. Wobec piętnastu żołnierzy wysyłanych przez Wrześnię i dziesięciu z Nowego Miasta ówczesny Miłosław jawi się jako niewielkie miasteczko, które zresztą podupadło i powróciło do rangi wsi. W 1487 r. Wojciech Górski herbu Łodzia, kasztelan lądzki i starosta wschowski, zamienił posiadane dobra w Jarocinie na Miłosław i przeniósł tu swą siedzibę. W XVI w. na terenie Miłosławia rozwijało się sukiennictwo. W 1539 r., staraniem nowych właścicieli, Piotra i Macieja Górskich, nastąpiła relokacja miasta na prawie magdeburskim. Herb Górskich na tle bramy symbolizującej prawa miejskie stał się herbem miasta. Z 1568 r. pochodzi pierwsza wzmianka o bramie. W mieście istniały wówczas trzy bramy: Pyzdrska, „Ku łazienkom” i trzecia od strony północnej, o bliżej nieznanej lokalizacji. Wszystkie rozebrano w drugiej połowie XVII w. Obwarowań jednak nie wzniesiono, a zadania obronne spełniały umocnienia ziemne i mokradła. Wraz z odnowieniem praw miejskich Miłosław zaczął intensywniej rozkwitać - pod koniec XVI w. stanowił znaczący ośrodek rzemiosła. W tym czasie istniały tu 53 warsztaty rzemieślnicze. Na przełomie XVI i XVII w. miasto kilkakrotnie trawiły pożary. W 1572 r. wskutek pożaru zniszczone zostały 3/4 miejskiej zabudowy, natomiast w 1599 r. spłonęło niemal całe miasto. W obu pożarach ucierpiał też kościół, który za każdym razem został szybko odbudowany. W połowie XVI w., za sprawą Górskich, kościół parafialny przeszedł w ręce protestantów (luteran), a w 1607 r. w Miłosławiu miał miejsce synod luterański, na którym stworzono zręby organizacyjne protestantyzmu w Wielkopolsce. Miasto w okresie reformacji stanowiło ważny ośrodek dysydencki. Ok. 1620 r. nowy dziedzic, Łukasz Górski, ufundował nowy kościół, tym razem murowany, który został wybudowany jako zbór luterański. W 1629 r. Górski przekazał świątynię katolikom. W czasie wojen szwedzkich, w maju 1656 r. Przez miasto przechodziły oddziały Stefana Czarnieckiego i Jerzego Lubomirskiego. Krótko potem wybuchła w okolicach epidemia dżumy. Ludność schroniła się przed nią w lesie na wzgórzach zwanych do dziś Dżumnymi Górami. Powtarzające się nawroty zarazy i częste zmiany właścicieli przyczyniły się w II połowie XVII w. Do tego, że miasto podupadło. Od 1777 r. dobra miłosławskie znajdowały się w rękach rodziny Mielżyńskich. W 1789 r. Miłosław liczył 822 mieszkańców, a w 1793 r. 1104 i 130 domów. Głównym zajęciem ludności było rzemiosło i handel. Najliczniejszą grupę stanowili szewcy, sukiennicy i krawcy. W 1907 Miłosław wszedł w skład Księstwa Warszawskiego i należał do powiatu średzkiego, a w 1815 znalazł się w granicach Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Najdonioślejsze w historii Miłosławia zdarzenia miały związek z Wiosną Ludów w 1848 r. W mieście znajdował się jeden z obozów powstańczych, a 30 kwietnia 1848 r. oddziały polskie pod dowództwem Ludwika Mierosławskiego i Feliksa Białoskórskiego stoczyły pod Miłosławiem zwycięską bitwę z wojskami pruskimi dowodzonymi przez gen. Blumena. Przy kościele parafialnym, w miejscu pochowania poległych powstańców z 1848 r., w 1853 r. odsłonięty został pomnik kosynierów miłosławskich (zburzony przez hitlerowców w 1939 r.). W 1852 r. Miłosław i okolice nawiedziła epidemia cholery, której żniwem była śmierć ponad 300 tutejszych parafian. W połowie XIX wieku powstają w Miłosławiu polskie organizacje: w 1866 założono Bank Ludowy, w 1883 Straż Ogniową, w 1890 r. Kółko Śpiewackie Polskie a w 1984 r. Towarzystwo Gimnastyczne "Sokół". W 1875 r. przez Miłosław przeprowadzono linie kolejową Września - Jarocin. Od 1985 r. miasto należało do rodziny Kościelnych. Na początku XX w. szerokim echem odbiły się wydarzenia wrzesińskie, kiedy to dzieci szkolne stawiły opór w obronie polskiej mowy. Również dzieci miłosławskie ze szkoły katolickiej w latach 1901 - 1904 i 1906 - 1907 podjęły strajki w obronie mowy ojczystej. Z inicjatywy J.Kościelskiego w 1901 r. powstał w Poznaniu społeczny komitet pomocy dla rodzin strajkujących dzieci. W 1900 r. Miłosław liczył 2484 mieszkańców, a w 1912 r. liczba ludności osiągnęła stan 2571. Miłosław stanowił jedno z dwu miast w powiecie wrzesińskim o zdecydowanie polskim charakterze. Rozwój produkcji przemysłowej przyczyniał się do upadku rzemiosła - na początku XX w. D 1939 r. liczba ludności wzrosła do 2950. Miasto miało charakter handlowo - usługowy. Duża część mieszkańców utrzymywała się z sezonowej pracy w rolnictwie. Był tu w okresie międzywojennym młyn, browar, mleczarnia, tartak, gorzelnia a do 1924 r. czynna była fabryka cygar. Za okupacji hitlerowskiej w Miłosławiu nastąpiły liczne aresztowania i wysiedlenia do Generalnego Gubernatorstwa. W wyniku represji zginęło wielu mieszkańców Miłosławia (ich liczba w 1946 r. spadła do 2311). 22 stycznia 1945 r. miasto zajęły wojska radzieckie. Wycofujące się wojska niemieckie podpaliły i częściowo wysadziły w powietrze pałac miłosławski. W 1948 r. miasto stanowiło miejsce centralnych uroczystości obchodów 100-lecia Wiosny Ludów, w których uczestniczyli przedstawiciele najwyższych władz państwowych z Bolesławem Bierutem na czele. Z tej okazji przed pałacem odsłonięto pomnik ku czci powstańców w postaci obelisku z sześcioma urnami zawierającymi ziemię z innych pól bitewnych okresu Wiosny Ludów. Podczas obchodów 650. rocznicy założenia miasta w 1964 r. odsłonięte zostały 3 pamiątkowe tablice: na budynku Urzędu Gminy (z początku XX w.) - tablica upamiętniająca 650-lecie istnienia Miłosławia (a właściwie pierwszej o nim wzmianki), na ścianie szkoły przy ul. Zamkowej - tablica na pamiątkę udziału dzieci w strajkach o mowę polską, a na gmachu „Bazaru” - tablica ku pamięci kosynierów, którzy stawili tu zwycięski opór Prusakom. Rynek natomiast otrzymał nazwę Placu Wiosny Ludów. Z kolei w 1968 r. z okazji 120. rocznicy Wiosny Ludów odsłonięty został w miejscu manifestacji na terenie parku pamiątkowy głaz, a na zbiorowej mogile kosynierów przy kościele parafialnym wmurowano pamiątkową tablicę, pochodzącą ze zburzonego pomnika. W 1977 r. rozpoczął działalność Gminny Ośrodek Kultury w Miłosławiu (obecnie Miłosławskie Centrum Kultury). W tym samym roku otwarto Muzeum Ziemi Miłosławskiej (dzisiejsza Galeria MCK). W 1978 r. zawiązało się Towarzystwo Miłośników Ziemi Miłosławskiej, które wraz z Ośrodkiem Kultury w 1981 r. zorganizowało sesję popularnonaukową poświęconą 80. rocznicy strajków szkolnych. Jej owocem było odsłonięcie w 1982 r. w centrum Miłosławia pomnika - głazu przypominającego postawę Dzieci Miłosławia z początku wieku. Od 1983 r. do 2004 r. na trasie Miłosław - Września odbywał się corocznie „Bieg Kosynierów”, a od 1985 r. w Miłosławiu organizowany jest cyklicznie Wojewódzki Konkurs Recytatorski im. Juliusza Słowackiego. Wielkie wydarzenia kulturalne i uroczystości jubileuszowe miały miejsce w Miłosławiu także w 1998 r. z okazji 100-lecia działalności tutejszej Ochotniczej Straży Pożarnej. Na budynku strażnicy odsłonięto wówczas pamiątkową tablicę. W 1999 r. obchodzono 100. rocznicę odsłonięcia pomnika Juliusza Słowackiego, a w 2001 r. odbyły się obchody 100. rocznicy strajków szkolnych. W 2002 r. zespołowi pałacowo-parkowemu w Miłosławiu nadano imię Rodziny Kościelskich, a 12 października tego roku miasto stało się kulturalną stolicą polskiej prowincji. Wówczas bowiem po raz pierwszy w dawnym majątku rodziny fundatorów zorganizowana została uroczystość wręczenia literackiej nagrody im. Kościelskich - jej laureatką w 2002 r. została Olga Stanisławska. Odtąd co 3 lata Miłosław jest miejscem uroczystości związanych z wręczaniem tej prestiżowej nagrody. W 2005 r. odebrał ją tutaj Jacek Dehnel.
Prusacy, aby wytępić polskie nazwy, nadali nazwę Liebienau. Ciekawostka, nie we Wrześni a właśnie w Miłosławiu wybuchły pierwsze strajki szkolne, ale ze Września większą była, i powiatową, komunistyczne władze hołdowały zasadzie, co większe to lepsze i wypromowały Wrześnie.
|
|
|
|
|
|
|
|
[quote=pyra75,3/09/2011, 11:01] No własnie , Gryfice /woj. zachodnipomorskie/ początkowo zostały po prostu przetłumacozne na Zagórz, ale żeby byośmieszniej to w Trzebiatowie ulica prowadząca do Gryfic nazywa się Zagórska.
|
|
|
|
|
|
|
|
Mam nadzieję, że jest nikt nie pisał o Cieszynie ; ) Otóż jak głosi legenda, król wysłał swoich synów Bolka, Leszka i Cieszka, aby znaleźli sobie tereny do założenia grodu. Jeden wyruszył, na południe, drugi wyruszył na zachód, a trzeci jeszcze w inną stronę. Ale jak to w legendzie bywa, wszyscy spotkali się w jednym miejscu i jak mówi napis na Studni Trzech Braci:
QUOTE TRZEJ POLSCY KSIĄŻĘTA, BOLKO, LESZKO I CIESZKO ZESZLI SIĘ PO DŁUGIEJ WĘDRÓWCE PRZY TYM ŹRÓDLE I CIESZĄC SIĘ ZBUDOWALI NA PAMIĄTKĘ MIASTO, KTÓRE MIANO CIESZYN OTRZYMAŁO
Jest jeszcze teoria wg której nazwa Cieszyn pochodzi od imienia Cieszka, który chciał zostać kasztelanem grodu w miejscu, gdzie spotkali się bracia.
|
|
|
|
|
|
|
|
To ja się wtrącę z moim miastem, mianowicie Iławą. Iława to nazwa nadana po wojnie miastu Deutch Eylau. Jeszcze w czasach krzyżackich osada nazywana była z łaciny Ilavia. Jeżeli chodzi o etymologię, to są dwie tezy: 1) Legendarna- był sobie król Chrobry, wędrował z wojskiem i rozkazał na miejscu dzisiejszej Iławy założyć obóz. Wszyscy się rozsiedli i stwierdzili że król nie ma gdzie siedzieć. Wtedy król stwierdził że wystarczy dla niego I ŁAWA( ogólnie stół). 2)Położenia- Iława jest miastem położonym na rodzaju gleby- iłach. Stąd i nazwa miasta;)
|
|
|
|
|
|
|
decomposed06
|
|
|
II ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 63 |
|
Nr użytkownika: 16.383 |
|
|
|
tomislaw |
|
Stopień akademicki: eugeniusz |
|
Zawód: mondziol |
|
|
|
|
To ja o dzielnicy Wałbrzycha czyli Szczawienku. Szczawienko przed wojną nazywało się Niedersalzbrunn ale ta część w której mieszkam nazywała się Sorgau czyli zniemczoną nazwą "Żarków", "Żarkowo" czyli miejsce powstałe po wypaleniu lasu. Żeby było weselej to zaraz po wojnie Salzbrunn zmieniono na Solice.
Z innych dzielnic Wałbrzycha na uwagę zasługuje Stary Zdrój, który w XIV wieku był wspominany jako Aqua Antiqua czyli Stara Woda, później Stara Woda zmieniła się w Altwasser a po wojnie nazwano ją Starzyny a później Stary Zdrój
Sam Wałbrzych to spolszczony czeski Valbrich, który jest z kolei czeską wersją dolnośląskiej nazwy Walbrich lub Walmbrig, którą z kolei zniemczono na Waldenburg.
|
|
|
|
|
|
|
k33
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 2 |
|
Nr użytkownika: 103.227 |
|
|
|
mmmmmm pppppp |
|
Zawód: u |
|
|
|
|
Legenda o wsi Wielmoża W zamierzchłych czasach gdy większość Polski pokrywało obszerne Morze Jurajskie żył nad jego brzegiem wraz z rodzina ubogi człowiek imieniem Wielimir.Skalisty skrawek ziemi na którym przebywali nie dawał możliwości wyżywienia ,podobnie było z zasobami morza-skorupiaki jakie łowił nie dawały możliwosci zaspokojenia głodu .Pewnej nocy Bóg we śnie przekazał mu rade:"Zaprzągnij woły i oraj po jednym ciągu przez dni wiele a wody morza opadną i wydrzesz morzu miejsce do życia" Idąc za rada siła woli i wytrwałości Wielimir orał orał i orał a bruzdą po pługu wody spływały...aż spłynęły do ostatniej kropli na małym fragmencie odzyskanego terenu Wielimir zamieszkał w szczęściu i zdrowiu ze swoją rodzina Do dziś miejsce gdzie pierwszy raz zagłębił plug nazywa się Lemierzysko a na wspomnienie poskromionych wód wioskę Wielimira nazwano Wiel-morza To tylko legenda jednak w skałach wapiennych do dziś możemy znaleść skamieliny stworzeń morskich
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE(k33 @ 3/04/2018, 22:41) Legenda o wsi Wielmoża W zamierzchłych czasach gdy większość Polski pokrywało obszerne Morze Jurajskie żył nad jego brzegiem wraz z rodzina ubogi człowiek imieniem Wielimir.Skalisty skrawek ziemi na którym przebywali nie dawał możliwości wyżywienia ,podobnie było z zasobami morza-skorupiaki jakie łowił nie dawały możliwosci zaspokojenia głodu .Pewnej nocy Bóg we śnie przekazał mu rade:"Zaprzągnij woły i oraj po jednym ciągu przez dni wiele a wody morza opadną i wydrzesz morzu miejsce do życia" Idąc za rada siła woli i wytrwałości Wielimir orał orał i orał a bruzdą po pługu wody spływały...aż spłynęły do ostatniej kropli na małym fragmencie odzyskanego terenu Wielimir zamieszkał w szczęściu i zdrowiu ze swoją rodzina Do dziś miejsce gdzie pierwszy raz zagłębił plug nazywa się Lemierzysko a na wspomnienie poskromionych wód wioskę Wielimira nazwano Wiel-morza To tylko legenda jednak w skałach wapiennych do dziś możemy znaleść skamieliny stworzeń morskich
Trzeba przyznać, że udało się Wielimirowi wyorać jedną z piękniejszych dolinek na Jurze . Ale podziwiać należy ją wyłącznie w gumiakach, jako że mają tam zwyczaj pełzać śmiercionośne gady .
|
|
|
|
|
|
|
k33
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 2 |
|
Nr użytkownika: 103.227 |
|
|
|
mmmmmm pppppp |
|
Zawód: u |
|
|
|
|
te smiercionosne gady to potomkowie dinozaurow z czasow morza jurajskiego...
|
|
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|