Jednego z moich pośredników w kontaktach z rządem Beneša spotkałem potem na uchodźstwie w Jerozolimie, potwierdził, że całkiem po prostu - nie zgodziła się Moskwa.”

Czyżby autor "Lodołamacza" i "Dnia M" miał racje?


tadato

Premier Grabski uważał, iż drogą pojednawczości, bezpośrednich rozmów z delegacją czechosłowacką, uda mu się uzyskać sprawiedliwy podział spornych obszarów...

No chyba nie myślisz, że Horthy pozwoliłby XVIII i XXII Korpusom Wehrmachtu hasać po Felvideku. Admirał miał swój - swoiście rozumiany - honor.

o tyle z Czechami przez cały ten czas ...

To dlaczego nie podoba ci się kopanie przegranej Czechosłowacji a przegranych Węgier tak?

To dlaczego nie podoba ci się kopanie przegranej Czechosłowacji a przegranych Węgier tak?

No właśnie w 1918 zakończyła się jedna okropna wojna a Czesi od razu sięgają po cudze. Sprawa nie rozeszła się po kościach i wywołali oni wojny z Polską i Węgrami destabilizując region i powodując napiętą sytuację trwającą następnych 20 lat kończącą się nakoniec ich własnym upadkiem spowodowanym przez kraje, które inaczej nic by do Czechów nie miały.

Dziwi cię to? Przy litewskiej polityce wobec nich mogę im jedynie przyznać rację i zupełnie nie rozumiem w jaki sposób Litwa dostała sie do Unii kiedy w taki sposób narusza prawa człowieka.

Na przykład jak? W terminie zaproponowanym przez Kroftę co najmniej północna część Zaolzia - z węzłem kolejowym w Boguminie - byłaby już w rękach Niemców.
Myślisz, że oddaliby go Polsce ot tak sobie? Beck pokazałby papier, który dostał od czsł. ministra spraw zagranicznych i powiedziałby : "Meine Herren, posuńcie się trochę, bitte, bo tu pisze Herr Assenminister Kamil Krofta, że w nieprzekraczalnym terminie między 31.10.1938 a 1.12.1938 ten kawałek ziemi ma dostać Polska."
A Hitler na to : " Natuerlich, już się robi."
Wszystko to być może, ja to jednak między bajki włożę ... - jak pisał pewien biskup rzymskokatolicki.
Najprawdopodobniej Niemcy zażądaliby w zamian zgody na inkorporację Gdańska i naszego województwa pomorskiego - znanego jako tzw. Korytarz, to oznaczałoby zaś odcięcie Polski od Bałtyku.
A od Bałtyku Polska bez wojny odciąć się jakoś nie chciała dać - chyba nie trzeba tłumaczyć, dlaczego.

Nie jestem wrogoem Czechów, ale nie przesadzajmy rok 1938 był następstwem 1920.Silna pozycja KPCZ i postawa proradziecka były faktem.Czesi mimo demokracji stosowali metody państwa policyjnego wobec mniejszości.Przez lata OUN działał w Pradze pod parasolem władz czecho[słowaskich].W tzw. rządzie emigracyjnym postawy proradzieckie też były silne.W tym czasie Prezydent Czech i Moraw oraz rząd czesko-morawski uprawiali proniemiecką polityke za akceptacją większości społeczeństwa.Podziwiam Czechów za pare spraw ale wiele kart mają ciemnych w historii.

Więc Monteregnum poczytaj tego:

Historia dyplomacji polskiej, tom IV, 1918-1939 - pod redakcją Piotra Łossowskiego, Warszawa 1995, s. 149-150 (bardziej szczegółowo opisuje te wydarzenia M.K.Kamiński w książce Konflikt polsko-czeski 1918-1921 ale nie mam go teraz pod ręką)

...Pierwsza wpłynęła na porządek dzienny sprawa Śląska Cieszyńskiego. Premier Grabski uważał, iż drogą pojednawczości, bezpośrednich rozmów z delegacją czechosłowacką, uda mu się uzyskać sprawiedliwy podział spornych obszarów...
...Ale już w krótce okazało się, iż Ententa zamierza dokonać bardzo krzywdzącego Polskę podziału śląska Cieszyńskiego, biorąc pod uwagę linię wpływów kapitału francuskiego i granice majątków hrabiów Larisch, a bynajmniej nie skład narodowy ludności...
...Wówczas minister Piltz, znany ze swych sympatii do Czechów, wystąpił z pomysłem odbycia narady "wybitnych przedstawicieli obydwóch narodów", w celu znalezienia polubownego wyjścia, gdyż jegozdaniem przyłączenie 100 tys. Polaków do Czechosłowacji spowoduje, że: "O przyjaźni polsko-czeskiej, o przymierzu, o bloku polsko-czesko-jugosłowiańsko-rumuńskim na długie dziesiątki lat nie będzie mogło być mowy". "Może to będzie wielką szkodą dla Polski, ale państwo czeskie może się rozlecieć" - podkreślał Piltz...
...(Archiwum polityczne Paderewskiego, dok. nr 338 s. 432)
...Strona czechosłowacka nie zdradziła jednak najmniejszej chęci do negocjacji i pragnąc do końca wykorzystać sprzyjającą koniunkturę naciskała, by Rada Najwyższa przyspieszyła swą decyzję o podziale Śląska Cieszyńskiego...
...Mimo uzyskania od Polski niemal wszystkiego, czego Czechosłowacja mogła sobie życzyć, politycy czechosłowaccy nie zmienili do niej swego stosunku. Tranzyt sprzętu wojskowego do Polski nadal natrafiał na terytorium Czechosłowacji na olbrzymie trudności. Przywódcy czechosłowaccy w dalszym ciągu okazywali poparcie politykom ukraińskim spod znaku ZURL...

I to wszystko działo się w czasie kiedy Polska była zagrożona wymazaniem z mapy a nie tylko jakimiś ztratami terytorialnymi na pograniczu jak Czechosłowacja w 1938 roku. Więc co jest gorsze kopanie umierającego (Polska 1920) albo tylko częściowo okradanego (Czechosłowacja 1938). Bo z twoich wypowiedzi wychodzi, że to drugie jest straszliwie okropne, natomiast to pierwsze zupełnie spoko.

Gdyby czytałeś Kamińskiego, dowiedziałbyś się co robili Czesi w Spa w 1920 roku. Mianowicie Benesz wysłał do Spa setki agitatorów, którzy na każdym kroku zawracali głowę obradującym i przedstawiali im dziwaczne wersje przyczyn i przebiegu konfliktu o Śląsk Cieszyński i nieprawdziwy skład narodowościowy spornego terenu. Skarżyło się na to wielu polityków tam obecnych i widocznie ich kłamliwe agitowanie odniosło skutek. Zresztą w podobny sposób Czesi okłamali Francuzów w 1918 roku, kiedy zataili przed Francuzami fakt, że na Śl. C. żyją Polacy i Francja zobowiązała się wspierać Czechosłowację w dążeniu do uzyskania całego Śl. Cieszyńskiego. Później przedstawiciele Francji dali się słyszeć, że nigdy nie podpisaliby takiego oświadczenia gdyby wiedzieli, że Śl. C. jest spornym terenem między Polską i Czechosłowacją.

Jezeli chodzi o mozliwość pokojowego dogadania się z Czechami to poczytaj to:

Historia dyplomacji polskiej, tom IV, 1918-1939 - pod redakcją Piotra Łossowskiego, Warszawa 1995, s. 188-191

...Dookonał on (minister Skirmunt) próby przejścia do porządku dziennego nad dotychczasową przeszłością, nad konfliktami i zatargami, zadzierzgnął z południowym sąsiadem więzy przyjaźni, przyjmując za podstawę zaistniałe latem 1920 r. status quo. Poczatkowo ogólna sytuacja i nastroje w Polsce temu nie sprzyjały. Sposób rozwiązania sporu odczuto jako ewidentna krzywdę wyrządzoną stronie polskiej i opinia publiczna była przeciwna zbliżeniu z Czechosłowacją...
...Od poczatku 1921 r. w stosunkach polsko-czechosłowackich zaznaczyła się pewna poprawa. Strona polska wiązac zaczęła nadzieje z poparciem czeskim w sprawie Górnego Śląska. Ciągle jednak w Warszawie czekano na jakiś gest ze strony Pragi, który by mógł przynieść Polsce przynajmniej symboliczną satysfakcję za niesprawiedliwy podział Śląska cieszyńskiego. Idace w tym kierunku sugestie zgłosił Sapieha czechosłowackiemu ministrowi spraw zagranicznych Edvardowi Beneszowi podczas spotkania w Paryżu w lutym 1921 r. Benesz odmówił jednak kategorycznie jakichkolwiek, nawet symbolicznych, koncesji terytorialnych na rzecz Polski. (tak na marginesie w 1924 roku Czechosłowacja wymusiła sobie jeszcze by Polska oddała jej część wioski Jaworzynka na Śl. Ciesz. - Hyrczawę - przy okazji rozstrzygniętego na niekorzyść Polski sporu o dolinę Jaworzyny w Tatrach)
...Również stosunek Czechosłowacji do wybuchu III powstania śląskiego przyniósł Polsce rozczarowanie. Praga odniosła się bowiem nieprzychylnie do wystąpienia zbrojnego Górnoslązaków...
...Jednakże konkretne rokowania w sprawie sojuszu, które niezwłocznie podjął Piltz, nie były łatwe. Rząd polski poprzez zbliżenie z Czechosłowacją pragnął...pozbawić Ukraińców pomocy płynącej z Czechosłowacji, w zamian za co strona polska zobowiązała by się zaprzestać popierania słowackich dążeń niepodległościowych. Nastawał również aby Czechosłowacja dokonała gestu wobec Polski, zgadzając się na odstapienie jeje doliny Jaworzyny w Tatrach w zamian za poprawkę graniczną w innym miejscu. W pertraktacjach najwięcej trudności nasuwała ta ostatnia sprawa, a także niechęć ministra Benesza do otwartego poparcia wschodnich granic Polski.
...Po długich targach Benesz zgodził się tylko na zamieszczenie w protokole tajnym zobowiazania, że Czechosłowacja ni będzie występować przeciwko granicy okreslonej w traktacie ryskim. W kwestii Jaworzyny nie za wiele zdały się argumenty Piltza...
...Jednakże twórcy umowy (6..11.1921) ze strony polskiej - Skirmunt i Piltz - nie zdołali uzyskać w umowie chociażby jednego bardziej widocznego ustępstwa strony czechosłowackiej, które mogłoby zostać uznane jako gest pojednania...

s. 204-206

druga połowa 1922 roku

...W tym czasie wypłynęła ponownie sprawa ewentualnego przystapienia Polski do Małej Ententy. Bardzo energicznie zabiegał o to poseł w Bukareszcie Aleksander Skrzyński, proponując przy tym oparcie się na Rumunii. Według jego koncepcji wpływy Polski i Rumunii w Małej entencie mogłyby się zrównać z wpływami Czechosłowacji i Jugosławii. Jednak już przy wstępnych sondażach napotkano stanowczy, choć zamaskowany, opór ze strony ministra Benesza. Obawiał się on, iż Polska, ze wzgledu na swe rozmiary i siłę, może sięgnąć po palmę pierwszeństwa w związku, tępiąc jednocześnie jego antywęgierskie ostrze, a ukierunkowując go jednoczesnie bardziej przeciwko Niemcom (!). Taki obrót sprawy rząd czechosłowacki uznał za niekorzystny (!). Wobec sprzeciwu z jego strony, przy zbyt słabym poparciu rządu rumuńskiego, projekty polskie musiały zostać odłożone, tracąc stopniowo na aktualnosci, chociaż jeszcze wracano do nich aż po rok 1926...
...W tym czasie, gdy sojusz z Rumunią wyrażnie się zacieśniał, stosunki z Czechosłowacją ulegały ochłodzeniu. Nie pozostawało już teraz wątpliwości, iz układ z 6.11.1921 nie będzie ratyfikowany...Nie był w tym bez winy i rząd czechosłowacki. Kierownicy polityki czechosłowackiej, uzyskawszy w stosunkach z Polską tak dużo, okazali się niezdolni do pójścia na kompromis i uczynienia wobec niej gestu, a przecież tak niewiele stosunkowo od nich wymagano. Zaprzepaścili najbardziej realną w całym okresie międzywojennym szansę zbliżenia z Polską, wykorzystanie której mogło mieć doniosłe znaczenie dla obydwóch krajów...
...Latem 1922 okazało się, iż praktycznie niemożliwe jest osiągnięcie porozumienia w sprawie Jaworzyny (kilku kamieni w Tatrach). 21 lipca komisja rzeczoznawców uchwaliła rezolucję, w której obarczyła stronę czechosłowacką winą za przewlekanie sprawy. Wobec zbliżania się terminu wyznaczonego przez Konferencję Ambasadorów dla ostatecznego załatwienia sprawy Jaworzyny, komisja zwróciła się do rządu polskiego, aby zarządał od Pragi podania daty, kiedy mogłyby się spotkać obydwie wyłonione w tej kwestii komisje. Odpowiedź rządu czechosłowackiego mówiła, iż spotkanie odnośnych komisji nie jest możliwe. Dnia 7 lipca sierpnia w specjalnej nocie rząd polski obarczył rząd czechosłowacki odpowiedzialnością za niezałatwienie sprawy Jaworzyny zgodnie z osiągniętymi poprzednio porozumieniami. Strona czechosłowacka nie zareagowała na to, szykując się do formalnej inkorporacji Jaworzyny. Na przeszkodzie stanał jednak wniosek międzysojuszniczej Komisji Delimitacyjnej z 25 września 1922 r., przyznajacy wieksza część (trzy piąte) Doliny Jaworzyny Polsce...Rozpoczeło się jednak niezwłoczne przeciwdziałanie rządu czechosłowackiego, który operował argumentem, iż Komisja Delimitacyjna przekroczyła swe uprawnienia. Jednoczesnie minister Benesz wysunął sugestię wznowienia bezpośrednich rozmów z Polską, ale Narutowicz, oceniając to jako manewr, nie wyraził zgody.
...Ciagnące się miesiącami przetargi i manewry dyplomacji czechosłowackiej zmierzające do tego, ażeby utrzymać Jaworzynę w swych rękach i nie ustąpić ani o milimetr stronie polskiej - wywołały w Polsce wielkie oburenie, ożywiajac na nowo żale i pretensje wobec południowego sąsiada. W takiej atmosferze Narutowicz zaczał coraz bardziej dystansować sie od współpracy z rządem czechosłowackim. Formalna przyczyną zerwania stały się słowa ministra Benesza na konferencji państw Małej Ententy w Mariańskich Łaźniach, że "opinia Czechosłowacji nie jest przygotowana do pogodzenia się z przyznaniem Polsce Galicji Wschodniej"...W ten sposób stosunki polsko-czechosłowackie w ciagu zaledwie pół roku wyraźnie się popsuły...

W obliczu zagrożenia ze strony Niemiec Polska zrzekła się w 1924 roku praw do Jaworzyny za cenę uspokojenia stosunków z czechosłowacją. Czechosłowacja oczywiście nie ustąpiła ani o krok. I tutaj rodzi się pytanie: Znając czeską politykę międzywojenną można było liczyc na to, że tak sobie po prostu oddają oni Polsce Zaolzie w 1938 roku? I to bez głupich wykrętów i przekrętów?
____________

s. 265-266

1923

...Grunt do ożywienia kontaktów wzajemnych stworzyły nieoficjalne konsultacje Stanisława Thugutta i Konstantego Skirmunta z Beneszem w neutralnej Genewie. Obopólne stwierdzenie konieczności zgody i współpracy zostało wsparte przez czechosłowackiego ministra obietnicą pomocy w konkretnych interesujacych Polskę sprawach, jak: poparcie na forum Ligi Narodów, zlikwidowanie wrogiej RP działalności Ukraińców i Białorusinów z terenu czechosłowacji. Stwierdzono potrzebę zaprzestania wzajemnej agresywnej propagandy...

Czyli do 1923 roku Czechosłowacja podejmowała dosyć wrogie kroki wobec Polski - w imię rozbioru jej w sumie legalnego terytorium (traktat ryski).
___________

s. 305-306

początek 1926

...Podjęta przez Skrzyńskiego próba ozywienia stosunków z Czechosłowacją, wypracowania wreszcie jakiejś płaszczyzny współpracy politycznej, przyniosła niewielkie efekty...Benesz nadal uporczywie uchylał się od zawarcia układu politycznego, jak tez niechetnie odnosił się do postulatu nawiązania bliższej współpracy w dziedzinie wojskowej...

s. 390-391

...Stosunki między Polską a Czechosłowacją w okresie polokareńskim nie uległy zacieśnieniu, pomimo ze oba państwa staneły w obliczu wzrostu zagrozenia rewizjonizmem niemieckim. W Pradze nadal hołdowano złudzeniu, że ewentualna ekspansja Niemiec ominie Czechosłowację...Jej minister spraw zagranicznych edvard Benesz...był zwolennikiem utrzymywania dystansu wobec Polski...Benesz miał inne plany aniżeli scisła współpraca z Polską...Benesz w marcowej (1927) rozmowie z ambasadorem Lasockim rozwiał wszelkie złudzenia, że zrozumienie niebezpieczeństwa niemieckiego utoruje sobie drogę w Pradze...Czechosłowację pragnał na wszelki wypadek trzymać z daleka od polsko-niemieckiego konfliktu...Benesz - najwyższy w Czechosłowacji autorytet w sprawach jej polityki zewnetrznej - ustalił kurs polegajacy na niedrażnieniu Niemiec bliższym angażowaniem się we współpracę z Polską...

I to by było tyle na temat mozliwosci współpracy z Czechosłowacją.

Jeżeli chodzi o źródła do kryzysu monachijskiego to wielokrotnie były w tym temacie cytowane - wystarczy je przeczytać, ale w sumie to je chyba czytałeś, bo odpowiadałeś na inne tresci postów, w których były one przytaczane, więc je chyba poprostu ignorowałeś

Najlepsze w tym wszystko jest to, że Słowacy i Węgrzy - ponoć pod naciskiem Rzeszy (wszak nie godzi się, aby sojusznicy Hitlera wojowali między sobą) - zawarły bodajże coś po 20 marca zawieszenie broni, a strzelali do siebie jeszcze do końca tego miesiąca i na początku następnego. Widać zatem, jak dużo robiono sobie ze stanowiska Berlina, które było zresztą dość kategoryczne tylko pro forma raczej.

W jednym się z Tobą zgodzę - otóź Hitler na pewno zareagowałby, gdyby Polska wespół z Królestwem Węgier zabierała się za rozbiór Słowacji. Uważam jednak nadal, iż dalsze mydlenie oczu Rzeszy przez Admirała miało szanse powodzenia, a w przypadku uzyskania całych Górnych Węgier przez Budapeszt, również Polska by na tym zyskała. Rozbiór zatem tego quasi - państewka nie wchodził raczej w rachubę; chyba że wespół z Madziarami poczulibyśmy się tak silni, by już wówczas dążyć konsekwentnie do konfrontacji z Rzeszą.

chyba że wespół z Madziarami poczulibyśmy się tak silni, by już wówczas dążyć konsekwentnie do konfrontacji z Rzeszą.

Na tej samej zasadzie można byłoby spokojnie usprawiedliwić rozbiór Czechosłowacji - jesteście w bliskich i żywych kontaktach z ZSRR? Zrobimy Wam drugie Trianon! Tak na marginesie, to Twoje zdanie o tym rzekomym wielkim wpływie Węgierskiej Republiki Rad na postanowienia traktatu z pałacu Grnad Trianon wydaje mi się mocno naciągane, ale może już lepiej pomińmy tę kwestię, gdyż brniemy chyba w ten sposób w gigantyczny off - top...

Czechosłowacja też wtedy coś przegrała - dlatego skopaliśmy ją, i słusznie!

A czym się niby zajęcie Zaolzia, Skalitego, Czernego, Świerczynowca, przedmieść Czadcy (a raczej Czacy ), Głodówki, Suchej Góry, Jaworzyny Spiskiej, Podspadów, Leśnicy różniło od tych powyższych przykładów (arbitrażowych rozwiązań etc.)?

Za czeskimi też?

Co przegrała?

Powiedz mi proszę jaką wojnę Czechosłowacja wtedy przegrała, bo pytam od dłuższego czasu i nie słyszę odpowiedzi?

QUOTE(krampus @ 18/10/2008, 8:19)
QUOTE
Czy to było kopanie leżącego? Tak.

Ale Węgry przegrały wojnę i przegranego się zazwyczaj kopie.


To dlaczego nie podoba ci się kopanie przegranej Czechosłowacji a przegranych Węgier tak?



Bo Czechosłowacja nie przegrała wojny, którą sama wszczęła, lecz padła ofiarą hitlerowskiego podboju.

QUOTE(krampus @ 18/10/2008, 8:19)

To dlaczego nie podoba ci się kopanie przegranej Czechosłowacji a przegranych Węgier tak?


Bo Czechosłowacja nie przegrała wojny.

QUOTE(krampus @ 18/10/2008, 8:19)
No właśnie w 1918 zakończyła się jedna okropna wojna a Czesi od razu sięgają po cudze. Sprawa nie rozeszła się po kościach i wywołali oni wojny z Polską i Węgrami destabilizując region i powodując napiętą sytuację trwającą następnych 20 lat kończącą się nakoniec ich własnym upadkiem spowodowanym przez kraje, które inaczej nic by do Czechów nie miały.


Przyganiał kocioł... Jeszcze się nie skończyła wojna pierwsza, a już komuniści węgierscy sięgają po cudze.

Tak można ciągnąć wstecz 1000 lat do honfoglalas.

QUOTE(krampus @ 18/10/2008, 8:19)

Dziwi cię to? Przy litewskiej polityce wobec nich mogę im jedynie przyznać rację i zupełnie nie rozumiem w jaki sposób Litwa dostała sie do Unii kiedy w taki sposób narusza prawa człowieka.


Dziwić nie dziwi, ale każdy zaznajomiony choć po łebkach z historią komunistycznej Litwy wie, że komuniści faworyzowali Polaków kosztem Litwinów w okresie Litewskiej SRR co najmniej od połowy lat 1950. Było to zresztą typowe dla Sowietów, którzy podsycali spory narodowościowe, łączyli społeczności sobie wrogie (republiki na Kaukazie) i promowali w republikach społeczności drugie albo trzecie kosztem pierwszych.

Więc 1991 oznaczał dla Polaków względne osłabienie ich pozycji społecznej, która była w sztuczny sposób zawyżona.

A teraz jak niby Litwa narusza prawa człowieka?

To jest OT, ale Ty z kolei rzucasz kalumnię, więc ot tak tego nie mogę zostawić.

ZAłóżmy hipotetycznie, że Niemcy nam odbiorą pół Polski na zachodzie.

Czy argument: rok załóżmy 2008 jest konsekwencją 1945? - ma w ogóle sens.

Nie. Po wojnie wytycza się granice i się je akceptuje. Nawet jeżeli są nam niewygodne. Zazwyczaj jednej stronie podobają się bardziej, a drugiej mniej/

Ale to nie daje prawa do zmiany granicy bez posądzenia o agresję.

Co do zarzutów wobec Pragi: to jest akurat wewnętrzna sprawa Czechosłowacji, czy może niej działać legalnie partia OUN (a dlaczego nie?), komunistyczna (a dlaczego nie?), a postawa proradziecka wynika z tego, że Czechosławcja była krajem suwerennym i miała prawo przyjaźnić się z kim jej się żywnie podobało.

Tak samo Polska miała prawo: finansować organizacje Polaków na Zaolziu

No cóż, na początku tej dyskusji bardzo dużo wysiłku włożyłeś w to, żeby wykazać, że zabranie Zaolzia przez Polskę w 1938 nie było wcale tak bardzo wrogie Czechosłowacji, bo Czechosłowacy sami proponowali Polsce, że je oddadzą. Podałeś także przykłady korespondencji Praga-Warszawa z września 1938. NAwet dwa razy. I w dyskusji ze mną wielokrotnie się na nie powoływałeś.

Teraz z kolei lansujesz tezę przeciwną, że Czesi nie chcieli oddać Zaolzia, mimo że proponowali.

QUOTE(rycymer @ 18/10/2008, 11:37)
QUOTE
Czy to było kopanie leżącego? Tak.

Czechosłowacja też wtedy coś przegrała - dlatego skopaliśmy ją, i słusznie!


Co przegrała?

Powiedz mi proszę jaką wojnę Czechosłowacja wtedy przegrała, bo pytam od dłuższego czasu i nie słyszę odpowiedzi?

Nie. Po wojnie wytycza się granice i się je akceptuje. Nawet jeżeli są nam niewygodne. Zazwyczaj jednej stronie podobają się bardziej, a drugiej mniej/

Ale to nie daje prawa do zmiany granicy bez posądzenia o agresję.

Tutaj wycięto negatywną ocenę osobowości kol. Monterregnum przez kol Krampusa,

Przegrała pokój i granice, które jej dano pod pewnymi warunkami, których nie wypełniła.

No więc pro forma chciałbym zauważyć, że tow. Stalin mógłby się powołać na to samo 17.09.1939