Natomiast gdybym miał się uczyć języka obcego po to, by przeczytać Saxa to już wolałbym się nauczyć łaciny i czytać w oryginale.

Nawet jeśli dobrze znasz łacinę, porządne tłumaczenie, zwłaszcza zrobione przez świetnego fachowca studiującego tekst latami na język, który również dobrze znasz, może być dużą pomocą w poprawnym odczytaniu i rozumieniu tekstu (tłumaczenie zawsze jest interpretacją). Seria tłumaczeń OUP zawiera poza tym fantastyczny aparat i wstępy są niezwykle cenne i obszerne, do dużych dzieł często 250 lub więcej stron. No i otrzymujesz wydanie łacińskie zrobione na najwyższym poziomie.

Mimo wszystko mija się to z celem. Jest to wydanie dla osób perfekcyjnie znających angielski. Jeśli ktoś zna angielski tylko komunikatywnie to nie widzę różnicy dla takiej osoby między dobrym wydaniem na słabo znany angielski a słabym wydaniem na dobrze znany polski. Błędy i nieporozumienia to następstwa obu przypadków.

A wydanie łacińskie jest wyłącznie dla ludzi perfekcyjnie znających łacinę?

Języków uczysz się całe życie. Poza tym, to że znasz język, nie znaczy, że dobrze zrozumiesz tekst. Weźmiesz dwóch świetnych łacinników i tłumaczenie każdego z nich będzie nieco inne. Co więcej, jeśli nie będą obeznani z kontekstem kulturowym, ich tłumaczenie nie będzie wiele warte. To wydania dla mediewistów a nie filologów.

Jak dla mnie korzystanie z dobrych tłumaczeń na inne języki, pomaga w ODCZYTANIU tekstu.

A dla mnie w niczym nie pomaga (chyba, że zna się biegle język tłumaczenia, jak zaznaczyłem). Wręcz mnoży niepotrzebne nieporozumienia.  Jest wyłącznie przykrą koniecznością przy braku znajomości języka oryginału i braku tłumaczenia na własny język, bo "nie widzę różnicy dla takiej osoby między dobrym wydaniem na słabo znany angielski a słabym wydaniem na dobrze znany polski".

Zazdroszczę Ci. Musisz być nieomylny.

Ja jednak sądzę, że potrafię zrozumieć lepiej, dajmy na to Galla, znając oryginał, tłumaczenie na polski i dodatkowo np angielski (btw. wyszło ostatnio na niemiecki), bo mam dwa różne tłumaczenia, które naprowadzają mnie na różne pomysły interpretacyjne. Sądzę, że będę w stanie lepiej zrozumieć Saxa, gdy zapoznam się z tłumaczeniem na angielski autorstwa człowieka, który kilkadziesiąt lat studiuje to dzieło i zna pewnie całą ważną literaturę duńską, niemiecką i angielską na jego temat i czyta je lepiej/mądrzej niż ja (Ja czytam mądrzej Galla niż jakikolwiek duński historyk).
Oczywiście oryginał to podstawa, ale nie żyłem w dwunastym wieku, żeby rozumieć z dzieła tyle, ile bym chciał. Stąd każda profesjonalna pomoc jest dla mnie ważna.

Sposobem na lepsze zrozumienie Pana Tadeusza nie jest (dla mnie) przeczytanie dodatkowo tłumaczenia na angielski. Obawiam się, że w razie wątpliwości interpretacyjnych jedynym rozwiązaniem jest sięgnięcie po oryginał.

Problem z interpretacją powinien wyjaśniać przypis.

Różne interpretacje mamy również w przypadku kilku przekładów na ten sam język (część z tych "interpretacji" to po prostu pomyłki). Różnice wynikają często z tego, że żaden język nie jest tylko kalką innego - różnią się gramatyką, składnią, zakresem semantycznym wyrazów, więc żaden przekład nie będzie doskonale wierny. Kolejny język przekładu będzie pociągał za sobą konieczność znajomości niuansów kolejnego języka. To jak próba poznania smaku lizaka poprzez zmienianie folii, przez które się go liże.

Sposobem na lepsze zrozumienie Pana Tadeusza nie jest (dla mnie) przeczytanie dodatkowo tłumaczenia na angielski. Obawiam się, że w razie wątpliwości interpretacyjnych jedynym rozwiązaniem jest sięgnięcie po oryginał.

Problem z interpretacją powinien wyjaśniać przypis. Różne interpretacje mamy również w przypadku kilku przekładów na ten sam język (część z tych "interpretacji" to po prostu pomyłki). Różnice wynikają często z tego, że żaden język nie jest tylko kalką innego - różnią się gramatyką, składnią, zakresem semantycznym wyrazów, więc żaden przekład nie będzie doskonale wierny. Kolejny język przekładu będzie pociągał za sobą konieczność znajomości niuansów kolejnego języka. To jak próba poznania smaku lizaka poprzez zmienianie folii, przez które się go liże.

Tak czy inaczej liżemy go przez folię, bowiem bariera poznawcza jest nie do złamania. Czasem będziemy bliżej(dokumenty), czasem dalej.

Disce puer Latine et ego te facem moscipanie. Biedaczki niezdolne pojąć, że znajomość co najmniej dwóch języków obcych jest niezbedna...

Disce puer Latine et ego te facem moscipanie. Biedaczki niezdolne pojąć, że znajomość co najmniej dwóch języków obcych jest niezbedna...

Disce puer Latine et ego te facem moscipanie. Biedaczki niezdolne pojąć, że znajomość co najmniej dwóch języków obcych jest niezbedna...

Następny mądry. Znajomość  - chyba nie wymaga tlumaczenia, a do historii Polski nie ma się co brać bez znajomości co najmniej rosyjskiego i niemieckiego/lub łaciny, zależy o jaki okres chodzi. A potem wielkie zdziwienie bo kronika jest "nie w tym języku", co gorsza język za kilkaset lat się zmienił, więc np. zdawałoby się znane słowa co innego znaczą.