Stalin, czy dokładniej ZSRR, nie miał polityki "antypolskiej" miał politykę przeciw ówczesnym elitom władzy i majątkowym. Do tej pierwszej należeli polscy urzędnicy, do drugiej - właściciele ziemscy, jakoś tak dziwnie się składało, że Polacy, oraz ci którzy dziś są zwani przedsiębiorcami - tu dominowali akurat Żydzi. Oni też dostali po głowie, nie za fakt bycia Żydem, ale za fakt swego statusu społecznego.

Celem było ogłupienie Polaków, uczynienie z nich narodu sowieckich niewolników, czego elementem było przetrzebienie warstw najbardziej skłonnych do opierania się sowieckiej propagandzie.

I było to działanie zupełnie odmienne (bo wszak czynnik narodowy) od tego co Stalin przewidywał dla Węgrów, Rumunów, Koreańczyków, Chińczyków, Niemców (z DDR), Ukraińców, Rosjan...
W żadnym razie niszczenie elit i osłabianie spójnych organizmów społecznych typu narody, nie było jedną z głównych zasad radzieckiej doktryny politycznej.

Jeżeli ktoś prowadzi politykę przeciwko grupom A,B,C, to można powiedzieć, że jego polityka jest anty-A, anty-B i anty-C.

W mojej wypowiedzi chodziło głównie o to, że polityka ZSRR/Stalina nie była wymierzona tylko w polskie elity, ona była wymierzona w cały naród, z zamiarem uczynienia z Polaków narodu ogłupionych sowieckich niewolników.

To prawda Recoilu, że Stalin w omawianym okresie prowadził politykę antypolską. Jej elementem była eksterminacja elit.

Jak już wspominałem, 11 sierpnia 1937 roku Jeżow wydał rozkaz nr 00485, w którym nakazał aresztować wszystkich niepewnych politycznie Polaków. Rozkaz był tak sformułowany, że w zasadzie należało aresztować wszystkich Polaków. Początkowo akcja miała trwać trzy miesiące, później jednak kilkakrotnie termin jej zakończenia przedłużano.

Tymczasem już 5 września 1937 roku, a więc niespełna cztery tygodnie po wydaniu rozkazu nr 00485, Jeżow meldował Stalinowi, iż do dnia 30 sierpnia 1937 roku aresztowano na podstawie tegoż rozkazu 15.218 Polaków, z czego:

5.410 w Ukraińskiej SRR
3.697 w Białoruskiej SRR
775 w Obwodzie Zachodnim (Smoleńskim)
1.293 w Leningradzie
615 w Moskwie
820 w Obwodzie Zachodniosyberyjskim
450 w Obwodzie Swierdłowskim
1.311 – na szlakach kolejowych

Pisałem już, że w sumie na podstawie rozkazu nr 00485 (Akcja Polak) aresztowano ostatecznie 143.810 osób, z czego na śmierć skazano 111.091 osób…

Warto odnotować, iż skazanymi byli w głównej mierze mężczyźni. A co działo się z ich żonami i dziećmi? Otóż kwestią tą uregulowano specjalną instrukcją, w której mowa, że należy „żony zdrajców ojczyzny kierować w celu odbycia kary do specjalnego temnikowskiego obozu pracy według indywidualnych poleceń Gułag-u NKWD…”

Szczególnie żal w tym wszystkim dzieci, o których w niniejszej instrukcji czytamy:

„Niebezpieczne społecznie dzieci skazanych będą kierowane do obozów, kolonii pracy NKWD lub do domów dziecka o specjalnym reżimie według indywidualnych poleceń Gułag-u NKWD… […]
Wszystkie dzieci sieroty po wykonaniu wyroku skierować:
a ) dzieci w wieku 1 – 1,5 roku do pełnych 3 lat – do domów dziecka i żłobków Ludowych Komisariatów Zdrowia republik w stałych miejscach zamieszkania;
b ) dzieci w wieku 3 do 15 lat – do domów dziecka Ludowych Komisariatów Oświaty innych republik, krajów i okręgów (zgodnie z ustaloną dyslokacją), z wyjątkiem Moskwy, Leningradu, Kijowa, Tbilisi, Mińska, miast portowych i pogranicznych. […]
Dzieci karmione piersią są kierowane razem ze skazanymi matkami do obozów, skąd po osiągnięciu 1 – 1,5 roku są przenoszone do domów dziecka i żłobków Ludowych Komisariatów Zdrowia republik.”

Dodajmy, że Akcja Polak, choć największa, nie była jedyną akcją represyjną wymierzoną w Polaków. Pisałem już o przesiedleniach Polaków z Ukrainy do Kazachstanu w roku 1935. Ale  wcześniej mieliśmy krwawe represje towarzyszące rozkułaczaniu i kolektywizacji wsi, potem co jakiś czas mieliśmy do czynienia z „likwidowaniem sieci agentów polskiego wywiadu”, przy czym owe sieci wywiadu nierzadko liczyły po kilka – kilkanaście tysięcy osób. Oto na przykład w jednym tylko meldunku z roku 1935 mowa jest o aresztowaniu 13 tysięcy osób / szpiegów, sabotażystów i dywersantów – może byłoby to i śmieszne, gdyby nie było aż tak tragiczne w skutkach… 

Polecam bardzo ciekawy artykuł „Deportacje Polaków z Ukrainy do Kazachstanu w 1936 roku”:

http://www.republika.pl/sciesielski/sov-de...y/depkaz36.html

Przytoczę najciekawsze fragmenty:

3 października 1935 r. Prezydium Centralnego Komitetu Wykonawczego Ukraińskiej SRR przyjęło postanowienie "O rejonach marchlewskim i pulińskim obwodu kijowskiego". W istocie była to uchwała o likwidacji obu tych rejonów, przy czym decyzję ową nieoczekiwanie uzasadniano względami gospodarczymi. Tereny wchodzące w skład obu rejonów uzyskały nową strukturę administracyjną: część z nich utworzyła nowy rejon czerwonoarmiejski, pozostałe weszły w skład rejonu baranowskiego oraz miejskich rejonów żytomierskiego i nowogródzko-wołyńskiego. Dwa dni po tej decyzji rząd republiki ukraińskiej przyjął postanowienie nr 1321/149 o przesiedleniach z "byłego rejonu marchlewskiego", na mocy którego do wschodnich rejonów Ukrainy deportowano mieszkańców 300 gospodarstw, a na ich miejsce przesiedlono 200 rodzin kołchoźników z innych rejonów Kijowszczyzny. [...]
Prawdopodobnie jeszcze w 1935 r. zapadły wstępne polityczne decyzje co do dalszych losów polskiej i niemieckiej ludności pogranicznych rejonów Ukrainy. [...]  Być może zakończeniem pewnego etapu tej dyskusji lub też samodzielną inicjatywą władz kazachstańskich była uchwała egzekutywy Kazachstańskiego Krajowego Komitetu RKP ( b ) i RKL Kazaskiej SRR z 16 lutego 1936 r. określająca zasady postępowania z 15 tys. rodzin, które planowano przesiedlić z Ukrainy. Uchwała ta przewidywała, iż 12 tys. rodzin zostanie umieszczonych w istniejących już kołchozach, zaś pozostałe 3 tys. stworzy nowe kołchozy. Plan rozsiedlenia przewidywał skierowanie 5,5 tys. rodzin do obwodu południowokazachstańskiego, 3 tys. do obwodu ałmaackiego, 2,5 tys. do obwodu wschodniokazachstańskiego, 1 tys. do obwodu aktiubińskiego i 3 tys. do obwodu karagandyjskiego. Władze Kazachstanu postanowiły też zwrócić się do rządu ZSRR o zapewnienie przesiedlenia zesłańców wraz z bydłem pociągowym, mlecznym i trzodą, maszynami rolniczymi, uprzężą i innym sprzętem oraz o zapewnienie im żywności na okres do nowych zbiorów.
Miesiąc później, 15 marca 1936 r. Biuro Polityczne KC KP ( b ) U powołało już komisję do spraw bieżącego kierowania przesiedleniami z pogranicznych rejonów obwodów kijowskiego i winnickiego i jednocześnie postanowiło, że w pierwszej kolejności, w okresie od 25 maja do 10 czerwca, nastąpi wysiedlenie 5 tys. gospodarstw - 3 tys. z obwodu kijowskiego i 2 tys. z obwodu winnickiego. Oznaczało to, że faktycznie zapadły już definitywne rozstrzygnięcia dotyczące deportacji. Jednak dopiero w końcu kwietnia uzyskały one formę postanowienia rządu centralnego. [...]
Wspomniane postanowienie, oznaczone jako "nr 776-120 ściśle tajne", rząd ZSRR podjął 28 kwietnia 1936 r. Przewidywało ono wysłanie do Kazachstanu 15 tys. rodzin polskich i niemieckich, których liczebność szacowano na 45 tys. osób. Wszyscy deportowani mieli być skierowani do obwodu karagandyjskiego i osiedleni w specjalnych osiedlach NKWD (spiecposiołkach). RKL ZSRR polecała GUŁag (Gławnoje Uprawlenije Łagieriej) NKWD wzniesienie obiektów mieszkalnych i gospodarczych "z udziałem sił i środków przesiedleńców", co oznaczało w praktyce, iż ci ostatni sami będą zmuszeni zbudować sobie domy. Ludowy Komisariat Ziemi został zobowiązany do przekazania przesiedleńcom niezbędnych gruntów z zasobów sowchozów. W nowo powstających osadach miały zostać zorganizowane 3 ośrodki maszynowo-traktorowe, do których Ludowy Komisariat Przemysłu Ciężkiego winien dostarczyć do 1 lipca 1936 r. 90 traktorów, 12 samochodów ciężarowych i 14 innych pojazdów wraz z przyczepami i niezbędnym sprzętem. Resorty zdrowia i oświaty miały zapewnić w tych osadach utrzymanie odpowiednich instytucji sanitarnych i kulturalno-oświatowych. Cały inwentarz żywy należący indywidualnie do deportowanych miał być wysłany wraz z nimi, a kołchozy miały wysiedlanym przydzielić przypadającą na nich liczbę koni.
Na Ukrainie trwały w tym czasie przygotowania do dalszych deportacji. Zdając 29 sierpnia sprawę z ich przebiegu w okręgu nowogródzko-wołyńskim naczelnik tamtejszego zarządu NKWD informował, że operacja obejmie trzy rejony: krasnoarmiejski, nowogródzko-wołyński i baranowski. Przewidywano przesiedlenie 2050 gospodarstw Polaków i Niemców:
- z rejonu krasnoarmiejskiego 1000 rodzin (337 polskich i 663 niemieckie), tj. 4462 osób,
- z rejonu nowogródzko-wołyńskiego 550 rodzin (247 polskich i 303 niemieckie), tj. 3597 osób,
- z rejonu baranowskiego 500 rodzin (415 polskich i 85 niemieckich), tj. 2444 osób,
a zatem łącznie 2 050 rodzin (w tym 999 polskich) liczących 9 303 osoby.
Oprócz tego kontyngentu, znajdującego się już na zatwierdzonych listach deportacyjnych, przewidywano wysiedlenie dalszych 1 444 rodzin: 152 z rejonu krasnoarmiejskiego, 370 z rejonu nowogródzko-wołyńskiego i 922 z rejonu baranowskiego. Jeśli przyjąć, że liczebność tych rodzin była zbliżona do już umieszczonych na listach, to owe 1 444 rodziny liczyć mogły ok. 6,5 tys. osób.
Wysiedlenia objęły nie tylko dawną Marchlewszczyznę i okręg nowogródzko-wołyński, ale także inne miejscowości i ich okolice: Kamieniec Podolski, Płoskirów, Szepietówkę, Berdyczów, Winnicę. Większość deportowanych na mocy kwietniowego postanowienia RKL ZSRR przybyła na miejsce osiedlenia we wrześniu. 11 października 1936 r. planowane przesiedlenie Niemców i Polaków z Ukrainy uznano za zakończone. Objęło ono 14 048 rodzin liczących 69 293 osoby. Stwierdzenie rosyjskiego badacza N.F.Bugaja (powtórzone za nim przez J.M. Kupczaka) jakoby wówczas wysiedlonych zostało 35 820 Polaków nie odpowiada prawdzie, bowiem jest to liczba przebywających w miejscach osiedlenia zesłańców zaliczanych do kontyngentu "Polacy" według stanu na 1 stycznia 1953 r. Podobnie błędny charakter ma informacja ukraińskich demografów W. Naułko i N. Czornej przytoczona przez P. Eberhardta, że w 1936 r. z Ukrainy wysiedlono 36 045 Polaków. Liczba ta zaczerpnięta została z tego samego źródła z 1953 r., z którego korzystał N. F. Bugaj, tylko w tym wypadku obejmuje wszystkich zesłańców wchodzących w skład kontyngentu "Polacy" (łącznie z przebywającymi w aresztach, zbiegłymi itp.). Ile osób narodowości polskiej wysiedlono na podstawie postanowienia RKL ZSRR z 28 kwietnia 1936 r. dokładnie nie wiadomo, bowiem dokumenty NKWD podające narodowościowy skład deportowanych posługiwały się liczbą rodzin, a nie osób. Przytoczone wyżej dane dotyczące przesiedleń z maja-czerwca 1936 r. oraz przygotowań do deportacji w okręgu nowogródzko-wołyńskim mówią o 61,6% rodzin polskich, ale nie obejmują całej deportowanej populacji. Przy założeniu, że skład rodzin polskich i niemieckich był podobny, można by przyjąć, iż przesiedlono ok. 42 tys. Polaków.

W żadnym razie niszczenie elit i osłabianie spójnych organizmów społecznych typu narody, nie było jedną z głównych zasad radzieckiej doktryny politycznej. [...] Czynnik narodowy był tutaj drugo- jeśli nie trzeciorzędny.

Tyle ża "Akcja Polak" nie była wymierzona w elity - Polaków poddano totalnej eksterminacji, był to swego rodzaju polski holokaust.

Powyższe absolutnie nie polega na prawdzie...

Ależ oczywiście, że tak. Narodowości były tylko szufladkami, które "polityka" Stalina i Jeżowa kolejno otwierała, żeby przerzucić swoimi paluchami zawartość.

Ale chyba nie piszesz mi tutaj, że "Akcja Polak" była kompletnie unikalnym typem działalności radzieckiego aparatu terroru, bo podczas gdy tych nieszczęsnych "Polaków" wywożono/mordowano - pozostałe nacje miały się kwitnąco.

Równie dobrze mógłbyś napisać, że w Niemczech nie prowadzono polityki antyżydowskiej, a narodowości były tylko szufladkami, które "polityka" Hitlera kolejno otwierała, żeby przerzucić swoimi paluchami zawartość...

To samo można powiedzieć o polityce III Rzeszy wobec Żydów - inne nacje bynajmniej nie miały się w III Rzeszy kwitnąco...

Jeszcze raz powtórzę - Polaków poddano totalnej eksterminacji, a treść rozkazu nr 00485 z 11 sierpnia 1937 roku nie poozostawia cienia wątpliwości, że taki właśnie cel stawiał sobie Stalin. Zresztą rozkaz ten został konsekwentnie wcielony w życie.

Tak więc Twoją wypowiedź odbieram jedynie w kategoriach kontestowania rzeczywistości i ignorowania faktów... 

To "po prostu" był normalny dla Stalina model inżynierii społecznej, oderwany od pojęcia narodu. Jako Wiodący Ojciec Światowej Demokracji - traktował tak równo wszystkich.

Polaków poddano totalnej eksterminacji