Jest już dostępna recenzja Przemka (ss. 208-213): http://wceo.com.pl/images/Dokumenty/WBBH/P...02-2015_int.pdf

Tymczasem po przejęciu przez Amerykanów irackich archiwów w 2003 r. zaczęły się pojawiać publikacje, które w coraz większym
stopniu uwzględniają punkt widzenia Bagdadu. Chociaż bazują one jedynie na wypisach z irackich materiałów źródłowych (większość z nich nie została przez Amerykanów udostępniona), to okazują się one bardzo przydatne przy rekonstruowaniu mechanizmów dowodzenia armii irackiej i planów kampanii przeciwko siłom koalicji (również w kontekście doświadczeń wyniesionych z wieloletniego konfliktu zbrojnego z Iranem, zakończonego krótko przed I wojną w Zatoce
Perskiej).

Nie ma (na Zachodzie przynajmniej) większego specjalisty od irackiej perspektywy konfliktów przełomu xx i xxi wieku. Każdy autor który zahacza o tę tematykę musi korzystać z jego dorobku.

Szczerze mówiąc ja odebrałem tę informację jako mówiącą o normalnych czołgowych pociskach ppanc. Ale mogło by chodzić o ppk?
Dawno już nie zajmowałem się tematyką uzbrojenia czołgów, kojarzę tylko jakieś ppk do 125 mm: http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_gun-launched_missiles . Czy w tedy w ogóle istniały jakieś ppk 105 mm?

W  1982 r. zaprezentowano nowy wariant czołgu. W pojeździe Typ 59-II (WZ-120B) wzmocniono silnik 12150L, który osiągał moc maksymalną (580 KM). Zamontowano zbliżoną do brytyjskiej L7A3 gwintowaną armatę Typ 81 kal. 105 mm (pozyskaną z Izraela) z osłoną termiczną. Działo miało układ stabilizacji w obu osiach i prosty układ kierowania ogniem z dalmierzem laserowym pochodzące z Typ 59-I. Amunicja obejmowała pełną gamę nabojów pochodzenia izraelskiego, według niektórych danych w Chinach opracowano pocisk podkalibrowy kal. 105 mm z rdzeniem ze zubożonego uranu (?). Zapas amunicji pozostał taki sam jak w poprzedniku. Wprowadzono również nową radiostację pokładową serii A-220. Masa pojazdu wzrosła do 36,5 tony.