Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Anna Jagiellonka
     
historyczka milosniczka
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 2
Nr użytkownika: 63.549

 
 
post 27/02/2010, 17:37 Quote Post

Czy ktos sie spotkał z takim przydomkiem Anny Jagiellonki jak Katarzyna Medycejska polnocy???
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
Travis
 

Pogromca rezunów
********
Grupa: Użytkownik
Postów: 4.370
Nr użytkownika: 25.441

Stopień akademicki: magister
Zawód: Polski Patriota
 
 
post 7/08/2012, 10:34 Quote Post

Paweł Jasienica określił ją mianem "Katarzyny Medycejskiej Wschodu" w swej znanej pracy pt "Ostatnia z rodu".
 
User is offline  PMMini Profile Post #2

     
Razengoroth
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 17
Nr użytkownika: 81.366

Mac Sko
Zawód: Student
 
 
post 14/09/2013, 12:09 Quote Post

QUOTE(historyczka milosniczka @ 27/02/2010, 17:37)
Czy ktos sie spotkał z takim przydomkiem Anny Jagiellonki jak Katarzyna Medycejska polnocy???
*



Nie trzeba chyba tlumaczyc dlaczego. Zycie Katarzyny i Anny w pewnych miejscach jest podobne.
Obie zyly w tym samym okresie. Za ich zycia przwinelo sie przez tron Francuski/Polski masa krolow. Anna przezyla swojego brata Zygmunta Augusta, niedoszlego meza Franciszka III, Stefana Batorego.
Obie byly swiadkami wymarcia rodow krolewskich, Katarzyna w rod ktory dostala sie poprzez zamaz pojscie, w przypadku Anny wlasnego rodu.
Przez pewien okres rzadzily krajem. Obie byly zarliwymi katoliczkami, i najwazniejszymi postaciami kobiecymi w swoich krajach, szarymi eminencjami.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
Kandahar
 

VI ranga
******
Grupa: Użytkownik
Postów: 794
Nr użytkownika: 75.197

 
 
post 14/09/2013, 12:13 Quote Post

QUOTE
i najwazniejszymi postaciami kobiecymi w swoich krajach, szarymi eminencjami.

Do Anny niezbyt pasuje.
 
User is offline  PMMini Profile Post #4

     
Razengoroth
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 17
Nr użytkownika: 81.366

Mac Sko
Zawód: Student
 
 
post 14/09/2013, 16:21 Quote Post

Nie zgodzie sie, miala spory posluch u moznowladcow. Po smierci swojego brata to ona stala sie najwazniejsza postacia bezkrolewia.
Tak samo po ucieczce Walezego, w czasie rzadow Batorego, gdy ten wojowal z Moskwa to Anna decydowala w wielu sprawach. Doprowadzila do wybrania Zygmunta III na krola RON. Choc po cichu miala nadzieje ze ten jeszcze dlugo nie bedzie rzadzil, i to ona mialaby sprawowac regencje.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #5

     
ziuk76
 

V ranga
*****
Grupa: Użytkownik
Postów: 641
Nr użytkownika: 70.783

Stopień akademicki: mgr
Zawód: wolny
 
 
post 24/08/2014, 20:37 Quote Post

QUOTE(Razengoroth @ 14/09/2013, 16:21)
Nie zgodzie sie, miala spory posluch u moznowladcow. Po smierci swojego brata to ona stala sie najwazniejsza postacia bezkrolewia.
Tak samo po ucieczce Walezego, w czasie rzadow Batorego, gdy ten wojowal z Moskwa to Anna decydowala w wielu sprawach. Doprowadzila do wybrania Zygmunta III na krola RON. Choc po cichu miala nadzieje ze ten jeszcze dlugo nie bedzie rzadzil, i to ona mialaby sprawowac regencje.
*



Dokładnie tak było. Anna Jagiellonka miała ogromny wpływ na trzy elekcje: w 1573 r., 1575 r. i 1587 r. Należy ona do niewielkiej grupy polskich królowych, które miały realny wpływ na rządy w Polsce: obok Jadwigi Andegaweńskiej, Bony, Ludwiki Marii i może jeszcze Marii Kazimiery.
 
User is offline  PMMini Profile Post #6

     
TytusPullo
 

V ranga
*****
Grupa: Użytkownik
Postów: 516
Nr użytkownika: 98.752

£ukasz
Zawód: urzêdnik
 
 
post 18/07/2016, 19:52 Quote Post

Odświeżam troszkę stary temat. Zgadza się, że przydomek "Katarzyna Medycejska" nadał jej Paweł Jasienica, w innych publikacjach się nie spotkałem z takim określeniem, więc nie bardzo rozumiem skąd u tego pisarza takie określenie.

p.s.
Zgadza się że miała wpływ na trzy elekcje chodź na tej trzeciej się lekko przejechała.
 
User is offline  PMMini Profile Post #7

     
Danielozzo
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 6
Nr użytkownika: 99.582

Zawód: student
 
 
post 12/03/2017, 10:32 Quote Post

QUOTE
p.s.
Zgadza się że miała wpływ na trzy elekcje chodź na tej trzeciej się lekko przejechała.



To fakt,Zygmunt chociaż młody i potencjalnie nieopierzony politycznie okazał się bardzo uparty i za nic nie dał sobą sterować rolleyes.gif . Jednak nawet jej wielka matka Bona także miała problem z swoim "Zygmuntem" wink.gif który jak zasmakował władzy to już jej oddać nie chciał.
 
User is offline  PMMini Profile Post #8

     
Marcin1996
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 17
Nr użytkownika: 103.350

 
 
post 22/08/2018, 10:59 Quote Post

Życie Anny Jagiellonki można podzielić na cztery okresy. W dzieciństwie jako jedna z trzech najmłodszych królewien pozostawała głównie w ich towarzystwie, oddzielona od starszego rodzeństwa- siostry Izabeli i wyróżnianego, zwłaszcza przez matkę, brata Zygmunta II Augusta.
W młodości, po śmierci rodziców i zamążpójściu sióstr, żyła samotnie w cieniu panującego wówczas w Koronie i na Litwie brata, który nie interesował się jej losem. Wreszcie, kiedy po śmierci Zygmunta Augusta wyszła za mąż za króla Stefana Batorego i sama została królową, mogłoby się wydawać, że jej życie się odmieni, a jednak nadal pozostała samotna- nie wzbudziła zainteresowania ani małżonka, ani poddanych.
Był jeszcze czwarty okres w życiu Anny Jagiellonki- jej wdowieństwo. Po śmierci Stefana Batorego miała wpływ na ważną decyzję polityczną- udało jej się doprowadzić do tego, że książę szwedzki Zygmunt III Waza, jej siostrzeniec, został wybrany królem Polski.
Księżniczka Anna urodziła się na Wawelu 18 października 1523 roku. Anna była czwartym dzieckiem pary królewskiej. Najstarsza była Izabela, potem Zygmunt August- następca tronu, później urodziła się Zofia, od której Anna była niecały rok młodsza. Po Annie na świat przyszła jeszcze Katarzyna. Trzy najmłodsze księżniczki wychowywały się razem, razem się uczyły, jednakowo je ubierano, otrzymywały takie same podarunki. O ich dzieciństwie prawie nic nie wiadomo. Z pewnością jednak Anna i jej siostry brały udział w wielkich wydarzeniach rodzinnych.
Pierwszą uroczystością, którą Anna mogła zapamiętać, była koronacja jej 10 letniego brata w 1530 roku; Anna miała wówczas niecałe siedem lat. W 1535 roku odbyło się huczne wesele jej przyrodniej siostry Jadwigi, córki Zygmunta Starego z pierwszego małżeństwa, która wyszła za mąż za księcia brandenburskiego Joachima II Hohenzollerna. Z panem młodym przyjechało w orszaku tysiąc ludzi, a turnieje i zabawy trwały dwa tygodnie.
W niespełna cztery lata po zamążpójściu Jadwigi, w styczniu 1539 roku, na Wawelu odbył się ślub najstarszej siostry Anny- księżniczki Izabeli- z dużo starszym od niej królem Węgier Janem Zapolyą. Małżeństwo to, zaplanowane przez Bonę dla umocnienia związków Polski z Węgrami, a przeciwko Habsburgom, okazało się dla Izabeli wielkim niepowodzeniem osobistym. W lipcu 1540 roku jej mąż nagle zmarł i pozostawił ją z dwutygodniowym synkiem w bardzo trudnej sytuacji.
Jeszcze w dzieciństwie Zygmunta Augusta zawarto z Habsburgami porozumienie, że młody król ożeni się w przyszłości z Elżbietą, córką Ferdynanda Habsburga. Teraz wobec zależności Izabeli od Habsburgów Bona była zmuszona zgodzić się na ten ślub; odbył się on na Wawelu w 1543 roku. Anna i jej siostry szczególnie mocno musiały przeżyć tę uroczystość. Były prawie rówieśnicami panny młodej i zapewne marzyły o swoim małżeńskim szczęściu. Jednakże już po raz drugi mogły zobaczyć, że tego szczęścia nie osiąga się tak łatwo. Brat był całkowicie obojętny wobec żony, a matka nastawiona dla młodej królowej wrogo, wręcz wojowniczo. W 1545 roku po dwóch latach małżeństwa Elżbieta niespodziewanie zmarła. Zygmunt był już wówczas bardzo zakochany w pięknej Litwince Barbarze Radziwiłłównie, z którą dwa lata później potajemnie się ożenił. Anna i jej siostry we wszystkim naśladujące matkę i w tej sprawie były zgodne- nie znosiły Barbary i nigdy się do niej nie zbliżyły.
Pierwszego kwietnia 1548 roku zmarł Zygmunt Stary. W rodzinie królewskiej i w całym państwie zapanowała wielka żałoba. Dla Bony i jej trzech córek oznaczało to utratę dotychczasowej pozycji i zdanie się na wolę syna i brata- następcy tronu Zygmunta Augusta. On jednak nie zamierzał interesować się ich losem, zajęty sprowadzaniem żony na Wawel i przekonaniem sejmu do zgody na jej koronację. Na tym tle między Boną a Zygmuntem doszło do tak ostrego zatargu, że królowa wraz z córkami opuściła Wawel i przeniosła się na Mazowsze. Anna miała już 25 lat, lecz podobnie jak jej dwie siostry pozostawała niezamężna i całkowicie zależna od matki. Mieszkała w Warszawie w starym, niewielkim zamku w Ujazdowie, czasami w Łomży lub Gostyninie i prowadziła zupełnie inne życie niż na Wawelu, monotonne i skromne.
Król Zygmunt August po śmierci ojca stał się prawnym opiekunem sióstr, jednak nawet po stracie ukochanej żony Barbary nie okazał żadnego zainteresowania ich losem. Bona pierwsza zaczęła szukać kontaktu z synem, aby wspólnie podjąć starania o wydanie królewien za mąż. Spotkanie w Radomiu w 1552 roku nie dało żadnych rezultatów.
W 1555 roku przybyli do Warszawy posłowie księcia Henryka brunszwickiego z prośbą o rękę Zofii. W styczniu 1556 roku odbył się w Warszawie jej ślub per procura z 64 letnim księciem brunszwickim. Dwa dni po smutnym rozstaniu z siostrą Annę i Katarzynę spotkał wielki cios- ich matka pozostawiła je w Polsce, a sama przeniosła się do swojej ojczyzny- do Bari we Włoszech. Mieszkała tam zresztą krótko; zmarła rok później, otruta przez dworzanina. Jeszcze jedna tragiczna wiadomość dotarła do Anny i Katarzyny dwa lata później z Siedmiogrodu. We wrześniu 1559 roku zmarła tam ich ukochana siostra Izabela.
W 1561 roku Zygmunt August zaczął rozmyślać o małżeństwie sióstr; liczył na zawarcie w ten sposób korzystnych sojuszy. Wymagała tego skomplikowana sytuacja polityczna. Do Polski przybyli wysłannicy księcia Finlandii Jana z prośbą o rękę Katarzyny. Jego brat Magnus miał zostać mężem Anny, jednak król Szwecji Eryk XIV nie dopuścił do tego małżeństwa. Tak więc po ślubie Katarzyny w październiku 1562 roku i jej wyjeździe do Szwecji Anna została zupełnie sama. Czas spędzała przede wszystkim na modlitwie, a nawet na licznych umartwieniach, na pisaniu listów do siostry Zofii, haftowaniu, szyciu i rozmowach z damami dworu. Wielkim niepokojem napawała ją sytuacja Katarzyny, która wraz z mężem została wtrącona do więzienia przez niezrównoważonego króla Eryka; zostali uwolnieni dopiero w 1567 roku, a następnie odbyła się ich koronacja.
Zygmunt August zajęty był sprawami Rzeczypospolitej- nieszczęśliwy w życiu osobistym szukał pocieszenia w licznych romansach, z których najgłośniejszy był z Barbarą Giżanką. Mimo że król o 1570 roku mieszkał w zamku warszawskim, Anna nie spotykała się z bratem. Król od wielu lat ciężko chorował, a od kwietnia 1572 roku nie wychodził z komnaty. Jednak w tym ciężkim stanie postanowił jechać do Knyszyna, gdzie czekała na niego Giżanka. Tam po długim konaniu zmarł 7 lipca. Przed wyjazdem, w czerwcu tego roku, wezwał do siebie Annę i wręczył jej testament. Cały majątek Jagiellonów, ruchomy i nieruchomy, zapisał trzem siostrom.
Po śmierci Zygmunta Augusta Anna stała się jedyną przedstawicielką Jagiellonów w Rzeczypospolitej, w dodatku spadkobierczynią części ogromnego majątku. Toteż senatorowie już dwa tygodnie po śmierci króla kazali Annie opuścić Warszawę, aby nie wpływała na sprawy polityczne. Na sejmie konwokacyjnym w styczniu 1573 roku ustalono, że zostanie zwołany sejm elekcyjny we wsi Kamień pod Warszawą. 16 maja na króla obrano Henryka Walezego. W lutym 1574 roku został on koronowany na Wawelu na króla Polski. Nie był to szczęśliwy wybór, król bowiem, dowiedziawszy się o zgonie swego brata Karola IX, króla Francji, potajemnie opuścił Kraków. Powstała nietypowa i trudna sytuacja, toteż na przełomie sierpnia i września sejm uchwalił czas oczekiwania na powrót króla, wyznaczając datę 12 maja 1575 roku. Wówczas ogłoszono bezkrólewie, a pod koniec roku zwołano zjazd elekcyjny we wsi Wola pod Warszawą. Nie obyło się jednak bez poważnych komplikacji, ponieważ powstały dwa stronnictwa. Pierwsze poparło Habsburga Maksymiliana II; drugie stronnictwo wybrało Annę Jagiellonkę i Stefana Batorego, zobowiązując ich do zawarcia związku małżeńskiego przed koronacją.
Ślub i koronacja odbyły się 1 maja 1576 roku; wcześniej Stefan Batory zaprzysiągł pacta conventa. Dla interesów Rzeczypospolitej wybór Batorego na króla był wyjątkowo korzystny. Był on władcą zdecydowanym, wybitnym politykiem i strategiem wojskowym. Dla Anny Jagiellonki małżeństwo z młodszym od siebie o 10 lat człowiekiem było wielkim rozczarowaniem, a nawet upokorzeniem. Król po kilku dniach umiarkowanego zainteresowania królową przez następne miesiące i lata unikał kontaktu z nieurodziwą, niezbyt inteligentną żoną, zainteresowaną jedynie sprawami dworu i odzyskaniem sadku po bracie. Oddany był przede wszystkim sprawą publicznym- prowadzeniem wojny z Moskwą o Inflanty, a wcześniej rozprawieniem się z gdańszczanami, którzy długo nie uznawali jego wyboru na tron. W dodatku rozmawiał z królową tylko przez tłumacza. Dopiero na przełomie 1578 i 1579 roku spędzili wspólnie miesiąc w Warszawie, ku wielkiej radości królowej, która nie żałowała pieniędzy na stroje, balie i wystawne uczty. Jednakże już na początku lutego Batory wyjechał na Litwę, aby tam przygotować się do wojny z Moskwą. Wojna była ciężka i trwała do 1582 roku. Król pisał wprawdzie listy do Anny, ale była to korespondencja o działaniach frontowych, a nie listy miłosne. Po zawarciu pokoju z Moskwą Batory również nie spieszył się z przyjazdem do królowej, lecz udał się z Grodna, aby tam spotkać się ze swoim synem z pozamałżeńskiego związku.
Anna coraz dotkliwiej odczuwała niepowodzenia osobiste. Zajmowała się jak zwykle, sprawami gospodarskimi i korespondencją, również z włoskimi domami panującymi. Zorganizowała liczny, bogaty i wystawny dwór. Jednocześnie była rozsądna i zapobiegliwa, nawet o przyszłość swoich dam dworu i dworzan dbała jak o własne sprawy. Królowa wykończyła Ujazdów, wspaniale urządziła wnętrza zamkowe i ogród z sadzawkami, fontannami i zwierzyńcem. Z jej inicjatywy został przebudowany pałac w Łobzowie pod Krakowem, tu także założyła piękny ogród. Wiele w tym czasie działo się w Warszawie- budowano kamienice, zajazdy, rozwijały się handel i rzemiosło. Królowa nadała tutejszym mieszczanom przywilej pobierania cła wodnego. Kontynuowała też rozbudowę zamku warszawskiego oraz dokończyła budowę pierwszego mostu na Wiśle. A jednak nie była szczęśliwa. Z każdym rokiem stawała się coraz trudniejsza dla otoczenia. Z królem spotykała się tylko przelotnie, przy wielkich okazjach. Jej smutek powiększały rozstania z najbliższymi. Jeszcze przed zgonem brata zmarł w 1571 roku jej trzydziestoletni siostrzeniec Jan Zygmunt Zapolya, cztery lata później straciła ukochaną siostrę Zofię, powiernicę wszystkich spraw. W 1583 roku zmarła w Sztokholmie jej siostra Katarzyna, królowa Szwecji, zostawiając dwoje dorastających dzieci- królewicza Zygmunta i królewnę Annę.
O dorastającym Zygmuncie Wazie Anna myślała trochę jak o własnym synu. W nim też zaczęła widzieć przyszłego króla Polski. Był jedynym żyjącym Jagiellonem. Kiedy w Grodnie w 1586 roku niespodziewanie zmarł Stefan Batory, Anna natychmiast zaczęła starania o wybór dwudziestoletniego Zygmunta. Po swojej stronie miała potężnego sojusznika- kanclerza Jana Zamoyskiego, przeciwnikami znów byli stronnicy Habsburgów, którzy wystawili aż dwóch kandydatów. Po zamieszkach, a nawet walkach, udało się osadzić na tronie szwedzkiego królewicza. Jego koronacja odbyła się 27 grudnia 1587 roku. Początkowo król rozczarował szlachtę i magnatów swoim cudzoziemskim wyglądem, chłodem i powściągliwością. Rozczarował też wkrótce Annę Jagiellonkę, która spodziewała się odgrywać znaczniejszą rolę u boku młodego króla. On jednak nie zamierzał poddawać się jej opiece i radom. Pozostało jej więc, pisanie listów z Warszawy, w których oprócz pozdrowień zamieszczała też wiele próśb o protekcję dla poleconych przez nią osób.
W czerwcu 1592 roku spotkało Annę kolejne rozczarowanie. Król ożenił się z Anną Austriaczką, co oznaczało konieczność utrzymywania związków z Habsburgami. Ona zaś definitywnie musiała ustąpić miejsca młodej królowej. Ostanie lata życia Anna poświęciła trosce o uświetnienie pamięci rodziny. Kopułę kaplicy Zygmuntowskiej, gdzie spoczywali przodkowie, kazała pokryć pozłacanym dachem, zleciła wykonanie rzeźbionego nagrobka mężowi i sobie samej. Również matce w dalekim Bari ufundowała piękny pomnik nagrobny w bazylice św. Mikołaja. W Warszawie skompletowała galerię portretów rodzinnych, uporządkowała kolekcję klejnotów i zbiór arrasów. Miała ponad 70 lat i przygotowywała się do śmierci.
9 września 1596 roku królowa Anna Jagiellonka zmarła. Uroczysty pogrzeb odbył się w Krakowie, po czym ciało zostało złożone w grobowcu, który królowa sama sobie przygotowała.
 
User is offline  PMMini Profile Post #9

 
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej