| |
|
|
 Wojna Trojańska, jak to z drewnianym koniem było
| |
|
|
|
|
QUOTE(MikoQba @ 6/02/2008, 17:48) Wyróżniano dwa rodzaje tarcz. Tzw. tarcza w kształcie ósemki i tarcza w kształcie wieży. Tarczę okrągłą spopularyzowali w Grecji najprawdopodobniej dopiero Dorowie.
Faktem jest, że tarcze ósemkowe i wieżowe wprowadzono najwcześniej, bo znane były Mykeńczykom już w XVI w. Były ogromne, skutecznie osłaniając prawie całe ciało wojownika. Pomimo swej wielkości dość lekkie, bo budowane z wikliny pokrywanej bydlęca skórą. W czasie marszu noszono je na plecach za pomocą przytroczonego do tarczy paska. Służyły głównie do ochrony włóczników nie posiadających na sobie żadnego pancerza.
W okresie późniejszym kiedy coraz częściej żołnierze okrywali sie brązowym pancerzem lub kombinacją z blachy brązowej, skóry lub wielowarstwowej klejonej lnianej tkaniny zaczęto stosować mniejsze tarcze poręczniejsze w walce tj. okrągłe lub tzw. dipylońskie wykształcone z tarcz ósemkowych.
Nb. rysunek Szyszki zamieszczony w Rzepie a przedstawiający wojownika mykeńskiego w pełnej zbroi płytowej (tzw. typ zbroi z Dendry) jest nieadekwatny do ówczesnych realiów. Zbroja typu Dendra (b. stara bo pochodząca z XV w.) całkowicie chroniła wojownika i jakakolwiek tarcza była mu zawadą a w szczególności ósemkowa kobyła! Ponadto tak odziany wojownik raczej kiepsko poruszał sie o własnych siłach po ziemi i najsensowniejszą pozycją dla niego było miejsce stojące na platformie rydwanu, z którego mógł skutecznie razić długą włócznią (do 3 m.) wrażych piechurów lub celnie rozsiewać strzały z kompozytowego łuku. Oczywiście aby jego praca dawała efekty kierowaniem końmi musiał zająć się towarzyszący mu woźnica.
Małe tarcze okrągłe znane były Hellenom już co najmniej od XV w., ale ich szersze użycie nastąpiło w późnej fazie epoki brązu to jest XIII-XI w.
Powyżej fragment fresku z pałacu w Pylos z okresu LH IIIB tj. około 1300 r.
Innym interesującym wariantem tarczy okrągłej z charakterystycznym wcięciem w postaci półksiężyca były tarcze przedstawione na tzw. "wazie wojowników" datowanej na okres LH IIIC czyli 1200-1100 r. tj. okresie kiedy miała miejsce wojna trojańska.
Oprócz tarcz okrągłych i dipylońskich (z których wywodziły się tarcze beockie) używano również mniejszych tarcz prostokątnych, kwadratowych czy też trapeizodalnych.
Ta powyżej pochodzi z Cypru z ok. 1100 r.
Zainteresowanych zgłębieniem tematu bronioznawstwa mykeńskiego odsyłam na doskonałą stronę (w rozwoju) Andrea Salimbeti THE GREEK AGE OF BRONZE
Pozdrawiam 
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
To wszystko prawda. Ale napisałem że dopiero Dorowie ostatecznie spopularyzowali te tarcze, a nie wprowadzili jako novum. Datowanie wojny trojańskiej jest różne. Przyjmuje się że Troja padła około roku 1200 p.n.e. i raczej nie puźniej. Myślę że upadek Troji miał miejsce mniej wiecej wtedy kiedy padła stolica hetytów- Hatussas, czyli w okresie wedrówki ludów i ogółem wielkiego zamieszania w Anatoli.
Oczywiście zaprezentowane przezemniej uzbrojenie pochodzi z nieco wcześniejszego okresu. Do przedstawionych przez ciebie wyobrażeń dołożyć tez trzeba jeszcze różnice regionalne. Wojownicy z "wazy wojowników" pochodza bez wątpienia z północy świata mykeńskiego i wyraźnie różnią się od tych z południa.
|
| |
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
6/02/2008, 17:48
