- Czyli z Kiszczakiem?

A poza tym to offtop.

Bez ogólnych szablonów, to imputowanie komuś, że w końcu lat 50-tych był jednocześnie zafascynowany Komsomołem (i Pawlikiem Morozowem zapewne?) oraz trockizmem dowodzi jednoznacznie, że ów ktoś przynajmniej o jednej z tych dwóch kwestii pojęcia nie ma. A najpewniej o obu. wink.gif

Przepraszam, nie rozumiem - mieli tam wpuścić tysiąc chętnych, czy może 10 tysięcy? wink.gif

Umiejętnie odchodzisz od tematu i nie potrafisz przyznać, jaki był sens powołania owej Komisji, a także tego, że wpuszczono tam dziennikarza - obojętnie jaki by on nie był.

Ja tylko przytoczyłem słowa Adama Michnika, więc skoro on zafascynowany był i tym i owym to jego rozdwojenie jaźni, więc nie rozumiem czemu atakujesz moja osobę. Merytoryczne argumenty braku powiązań tych dwóch kwestii - Komsomołu i trockizmu możesz kierować listownie do obecnego naczelnego GW - ul. Czerska, Warszawa.

Jeśli chodzi o PZPR i Solidarność. Walentynowicz czy Gwiazda a Michnik czy Wałęsa to dwa różne oblicza "S" i o tym także warto pamiętać. Ty masz inny pogląd na Okrągły Stół i Magdalenkę, ja mam inny. 

A nie z Kozłowskim aby?

Umiejętnie odchodzisz od tematu i nie potrafisz przyznać, jaki był sens powołania owej Komisji, a także tego, że wpuszczono tam dziennikarza - obojętnie jaki by on nie był.

We wtorkowym numerze "GW" z dnia 7 lutego br. w artykule "Czarne listy o. Rydzyka" opisana została w słowach pełnych obywatelskiego niepokoju prelekcja prof. Jerzego Roberta Nowaka w wypełnionej sali domu kultury w podwarszawskim Pruszkowie. Obok zdjęcia prof. J. R. Nowaka "GW" zamieszcza króciutką jego notkę biograficzną, pełną przeinaczeń. Gwoli ścisłości przytaczam ją w całości: "Jerzy Robert Nowak. Autor ponad 40 książek i 1,4 tys. publikacji prasowych. W obszernej nocie biograficznej umieszczonej w internecie nie podaje niewygodnego faktu ze swego życiorysu - pod koniec lat 80. był we władzach krajowych Stronnictwa Demokratycznego, satelickiej partii PZPR.
Jego książki mają opinie antysemickich. Tytuły mówią wszystko: »Kogo muszą przeprosić Żydzi«, »Sto kłamstw Jana Tomasza Grossa o żydowskich sąsiadach i Jedwabnem«, »Przemilczane zbrodnie«. Nowaka regularnie drukuje tygodnik »Niedziela« oraz »Nasz Dziennik«. Ma on też swój cykliczny »przegląd wydarzeń politycznych miesiąca« w Radiu Maryja i TV Trwam. Z wykształcenia historyk, w latach 60. Był zaangażowany w działalność opozycyjną na UW, wybitny znawca Węgier".
Gdybym ja pisał biogram prof. Jerzego Roberta Nowaka - mego wypróbowanego przyjaciela od lat 40-tu, zupełnie inaczej niż GW rozłożyłbym akcenty. Jerzy Robert pochodzi z Terespola, z pogranicza polsko-białoruskiego i katolicko-prawosławnego, stąd jego wyjątkowe wyczulenie na sprawy narodowe. W Warszawie podczas studiów mieszkał w akademiku i czuł się prowincjuszem m.in. wobec wywodzących się z elity partyjnej "komandosów" Adama Michnika, z którymi już wtedy współpracował. Wtedy też debiutował w studenckim piśmie "Nowy Medyk". Od rewolucji węgierskiej października - listopada 1956 roku, stłumionej przez sowieckie czołgi, był zafascynowany sprawami węgierskimi, opanował więc biegle język i problematykę tego kraju. W sposób bardzo zręczny przeciwstawiał zainicjowane przez Janosa Kadara reformy rynkowe (zainspirowane przez polską dyskusję ekonomiczną lat 60., zignorowaną przez Gomułkę i Gierka) nieudolnej polityce kolejnych ekip kierowniczych PZPR. Po ukończeniu studiów wyższych pracował jako pracownik naukowy w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych, jako osoba bezpartyjna unikając skutków rozgrywek frakcyjnych w nadzorującym go MSZ. W 1966 roku po głośnym liście polskiego Episkopatu do biskupów niemieckich brał udział w warszawskich obchodach Millenium chrześcijaństwa w Polsce, m.in. w manifestacji młodzieży katolickiej na Krakowskim Przedmieściu, rozpędzonej pałkami przez ZOMO. Po wyodrębnieniu się z grona "komandosów" naszego "bogoojczyźnianego" kółka dyskusyjnego, brał regularnie udział w jego pracach. Po moim aresztowaniu przez SB w marcu 1968 roku nie bał się wystąpić jako świadek obrony na moim procesie w lutym 1969 roku. Po moim zwolnieniu z zakładu karnego dzięki amnestii jako jeden z nielicznych moich przyjaciół utrzymywał ze mną regularne kontakty towarzyskie (Gdy telefonowałem do niego do Instytutu, podawałem zamiast nazwiska swój pseudonim dziennikarski Antoni Zakrzewski i nie było wsypy). W 1981 roku podczas solidarnościowego "karnawału", zdając sobie sprawę z niemożliwości założenia w Instytucie organizacji związkowej "S", wpadł z kolegami na pomysł założenia tam koła Stronnictwa Demokratycznego celem podważenia monopolu organizacyjnego miejscowej POP PZPR. Nie w końcu lat 80., lecz po "okrągłym stole" w 1989 został wybrany do nowych władz odnowionego SD, które z satelity PZPR przekształciło się w partnera "Solidarności" w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. "Gazeta Wyborcza" po prostu szuka tu przysłowiowej dziury w całym.
Bezpodstawny też jest zarzut antysemityzmu stawiany przez "GW" jego książkom. Wręcz przeciwnie: prof. Jerzy Robert Nowak ma wielkie zasługi w przypominaniu Polakom pozytywnych sylwetek słynących z polskiego patriotyzmu Żydów bądź Polaków żydowskiego pochodzenia, zupełnie przemilczanych przez niechętne Polsce kręgi żydowskie. Prof. J .R. Nowak – bez charakterystycznej u wielu ślepoty na jedno oko – widzi i odnotowuje zarówno jednych, jak i drugich.
Polemizowałem na łamach tygodnika "Nasza Polska" z jego cyklem artykułów "Kogo muszą przeprosić Żydzi", ale zarzucałem prof. J. R. Nowakowi nie antysemityzm, którego u niego nie uświadczysz, lecz pewne błędy warsztatowe. Chodziło o to, że prof. J. R. Nowak zaliczył do Żydów na podstawie bałamutnych źródeł historycznych szereg znanych mi osobiście osób pochodzenia aryjskiego, należących do głośnej w 1956 roku proreformatorskiej koterii we władzach PZPR, zwanej wtedy "puławianami". Prof. J. R. Nowak zbytnio zaufał rewelacjom znanego działacza Klubu Krzywego Koła Witolda Jedlickiego, wysłanego jako agent wpływu gen. Mieczysława Moczara (wł. Nikołaj Tichonowicz Diomko) na Zachód, gdzie w Instytucie Literackim paryskiej "Kultury" wydał swój głośny paszkwil na Październik 1956 pod tytułem "Żydy i chamy". W swoim czasie poddałem krytycznemu rozbiorowi jego treść pod wymownym tytułem "Rewelacje wyssane z palca", wydane przez drugoobiegowe "Warszawskie zeszyty historyczne" w 1989 roku. Dziś je można przeczytać jedynie w ASME. Prof. J. R. Nowak wyżej cenił "rewelacje" W. Jedlickiego, niż moją jego krytykę. Pogodził nas raport Otwartej Rzeczypospolitej, na czele której stoi brat Witolda Jedlickiego Jerzy.
Co się tyczy stu kłamstw Jana Tomasza Grossa, to krytyka jego rozreklamowanej przez "GW" "pracy" ma tyleż wspólnego z antysemityzmem, co praca J. T. Grossa z prawdą historyczną.
"Gazeta Wyborcza" nie lubi prof. Jerzego Roberta Nowaka i to jej prawo, ale to nie powód, by wypisywać o nim uwłaczające mu kłamstwa. Takie kłamstwo trafia jak bumerang w jego kolporterów.

Jaki to wg Ciebie może mieć wpływ na rzeczywistość?

Jedno jest pewne: nigdy nie byl w solidarnosci, nie byl nigdy wiezniem politycznym i nie zrobil nic dkla demokratyzacji, sprawy wolnosci w Polsce w latach PRL. Nie ma zadnego moralnego prawa krytykowachtych co byli represjonowani za walke z komuzizmem. Zyl w tamtych czasach i mogl aktywnie pokazac na co go stac.

Koalicja z „Solidarnością” nie może w żadnym razie ograniczyć się tylko do parlamentu. Musi ogarnąć wszystkie dziedziny życia publicznego, sięgać od Gdańska i Warszawy po najmniejsze nawet jednostki administracyjne w tzw. terenie. Niezbędne jest konsekwentne współdziałanie z „Solidarnością” wszędzie tam, gdzie toczy się bój o fachowość i kompetencje, przeciw nomenklaturowym monopolom, o uspołecznienie radia, telewizji, prasy wojewódzkiej, resortu spraw zagranicznych, o odpolitycznienie gospodarki – wojska i milicji.