- Zgodnie z Aktami Nawigacyjnymi towary pochodzące z naszego kraju mogą przybywać na polskich statkach. Chodzi tu zwłaszcza o wyroby jedwabne, luksusowe, skóry i futra

Ale też materiały okrętowe, len, potaż, dziegieć, zboże, itd...

Tu nie rozumiem która strona ma zastrzeżenia

My i tak będziemy mieć z nimi nadwyżkę w handlu. I o to chodzi.

Jeśli przystaną na nasze warunki to rozsądny kompromis.

Tu ostrożność nie zawadzi, coby nie skończyło się jak OTL kiedy z Rosji wywozili statki złota (Holendrzy i Anglicy). Najlepiej, żeby zarobione pieniądze reinwestowali u nas lub kupowali za nie nasze towary

Cóż, Anglikom chodzi o pozyskiwanie kasy - odwrotność tego co oczekują Holendrzy, którzy szukają okazji do inwestycji i zarabiania.

Znaczy obydwie strony szukają kompromisu. I wydaje się, że jest on możliwy do osiągnięcia.

Aby dostać Order Słonia trzeba być kawalerem orderu Daneborga. Początkowo chciałem, aby wizyta trwała 3 dni ale regulamin orderu Słonia mówi że musi być 1 tydzień interwału, aby móc po otrzymaniu orderu Daneborga (orderu ich flagi/krzyża duńskiego) otrzymać order Słonia. Przy otrzymaniu Orderu Słonia musi oddac insygnia Orderu Daneborga.

1713 WIELKA PODRÓŻ KRÓLEWSKA cz 3

Po 5 dniach pomyślnych wiatrów królewska para dotarła do portu w Hawrze. Tam oczekiwał na nich wiceadmirał Floty Zachodniej  Victor-Marie d'Estrées syn słynnego również wiceadmirała Floty Zachodniej Jean d'Estrées  księcia de Estrees. Obaj panowie dzierżyli również rangę marszałka. Ponadto młodszy d'Estrees posiadał tytuł Granda Hiszpanii był kawalerem Orderu Ducha Świętego. Po ojcu został Namiestnikiem Wysp Amerykańskich oraz posiadł w prywatne posiadanie wyspę Santa Lucia co przynosi mu znaczne dochody.
Wiceadmirał ze swojego flagowca "Soleil Royal" oddał salut honorowy na powitanie szacownych gości. To samo uczyniła „Królowa Anna”. Król mógł porównać wielkości obu liniowców flagowych. Polak był nieco mniejszy od Francuza. Mierzył na linii wodnej 44 metry a jego francuski odpowiednik 55 metrów. – Trzeba będzie coś z tym zrobić – pomyślał król. Oczywiście w Hawrze Admirał wydał bal powitalny dla szacownych gości. Następnego dnia 2 sierpnia  królewski jacht „Kondeusz Wielki” w towarzystwie fregaty „Jastrząb” oraz kuriera „Ametyst” wpłynął na wody Sekwany i przez 4 dni płynął do portu Rouen do którego dotarł w dniu 6 sierpnia. Tu orszak królewski przesiadł się na przygotowane przez młodego Kondeusza podwody dla rodziców. Po 3 dniach  podróży szybkimi karetami para królewska z podręcznymi bagażami dojechała na zamek Chantilly. Bagaże i pozostały orszak rodziców gospodarza dojechał do gniazda Kondeuszy 2 dni później.
Gościom wjeżdżającym przez główną bramę posiadłości ukazał się podjazd w kształcie cztero bastionowej twierdzy z której rozchodziły się drogi w cztery strony. Na środku podjazdu stał dumny pomnik konny wielkiego wodza Francji Ludwika II Burbona księcia de Conde zwanego potocznie Kondeuszem Wielkim. Wielki Przodek skierowany był na lewo w kierunku na zamku - przebudowany na rezydencje rodu. Zamek składał się z 4 kondygnacji przy czym wjazd na dziedziniec z podjazdu był na wysokości pierwszego pietra. Bryła zamku otoczona była siedmioma mieszkalnymi basztami między którymi rozciągał się barokowy pałac. Całość budowli była pokryty dachem. W środku był odkryty dziedzinie. Po lewej stronie Wielkiego Przodka rozciągał się wielki ogród stworzony przez samego André Le Nôtre (twórcy ogrodów wersalskich). Ogród stał się wzorcowy dla Wersalu i innych posiadłości francuskich notabli. Zamek otaczała mokra fosa sztuczne jezioro i wielki kanał. (skąd my to znamy ). Idealne miejsce dla odpoczynku. W zamku mieściła się wielka biblioteka Kondeuszy, kolekcja obrazów czołowych malarzy epoki oraz kaplica gdzie chowano serca książąt Conde.  Nowy książę z zgodnie z polską kulturą i higieną zbudował łaźnie i ubikacje.
      Na zamku trwały już zaawansowane przygotowania do potrójnego ślubu  najstarszego syna króla i obu córek króla z pierwszego małżeństwa. Anna Maria jest już zaręczona od 5 lat z Ludwikiem de Melun księciem Joyeuse który właśnie skończył 19 lat (królewna miała już 23 lata)  a Ludwik Henryk (lat 21 ) zaręczony jest z  Marią Anną de Bourbon -Conti córka Franciszka Ludwika de Bourbon księcia de Conti (lat 24) oraz ślub Ludwiki Elżbiety Burbon-Condé (lat 20) z Ludwik Armand II Burbon-Conti  (lat 17).

Trzy śluby i wspólne wesele były pretekstem do wspólnego zjazdu rodzinnego. Zjechały się królewskie siostry:
- Maria Theresa żona Maksymiliana Bawarskiego z dziećmi Marią Anna, Karolem Albrechtem.
- Anna Maria Victoria żona księcia Parmy Franciszka Farnese przybyła z mężem.
- Anna Luisa Benedykta żona posła i rezydenta (moze czas podnieść rangę placówki do rangi ambasady?)  Aleksandra  Sobieskiego która przybyła prosto z Wersalu z mężem i z synem Janem Jakubem Henrykiem
oraz
- Maria Anna żona Karola XII przybyła na ślub bratanka i bratanic z 13 letnim następcą tronu Erykiem Janem który od ślubu kuzynów zaczyna odbywać swoją Grand Tour po Europie.
Oprócz nich w dniu ślubu i wesela przybyli pozostali członkowie rodziny Conti i Conde oraz dworzanie z Wersalu - śmietanka towarzyska Francji. Można rzec, że to Chantilly - których ogrody stały sie pierwowzorem dla Wersalu stał się przez co najmniej tydzień.

12 sierpnia odbył się ślub trzech par. Mszę i ślub prowadził prymas Normandii i arcybiskup Rouen  Claude-Maur d’Aubigné. Koncelebrował ją również  kardynał arcybiskup Paryża  Louis-Antoine de Noailles oraz prymas Galli (Francji) arcybiskup Ljonu  Claude de Saint-Georges. Przy ołtarzu zabrakło trzeciego prymasa - prymasa Akwitanii arcybiskupa Bordeaux, który przysłał tylko list gratulacyjny i błogosławieństwo.  Po mszy i złożeniu ślubu odezwały się działa pałacu które oddały salut złozony 21 wystrzałów. Następnie  pary nowożeńców udały się do kaplicy serc Kondeuszy gdzie oddały hołd przodkom. Po tym pokłoniły się pomnikowi Kondeusza Wielkiego. Tym czasem goście zajmowali miejsca przy ogromnych stołach pod namiotami w wielkim kondeuszowskim  ogrodzie. Ucztowanie trwało 7 dni. Jako że były problemy z zakwaterowaniem wszystkich gości w pałacu część z nich kwaterowała u sąsiadów Kondeuszy.
Prezentem od Króla dla obu córek oprócz posagu (po 1,5 mln dukatów) była dożywotnia pensja dla królewien w wysokości 200000 zł rocznie dla każdej z Skarbu Nadwornego. Karol Henryk jako królewicz otrzymał od ojca dożywotnią pensję 300000 zł rocznie. Wcześniej otrzymał od ojca na własność dobra we Francji i francuskie enterpryzy Kondeuszy. Dał synowi równiez 3 mln zł (1 mln talarów) na opłacenie kosztów tego zbiorowego ślubu i wesela. Francja miała być pod wrażeniem wielkości i glorii Kondeuszy.

Tym czasem polska oficjalna delegacja po ślubie i 7 dniowym weselu udała się do Wersalu w dniu 19 sierpnia aby toczyć rozmowy dyplomatyczne na poziomie ministrów. Król zgodnie z przyjętym harmonogramem podróży przez 14 dni jeszcze bawił się Chantilly ciesząc się obecnością sióstr i dzieci w jednym miejscu. Z synem jeździł na polowania podczas których przekazywał mu swoją wiedzę o zarządzaniu majątkiem, rządzeniem państwem o sytuacji na europejskiej mapie państw.  Każdego dnia wszyscy spotykali się przy rodzinnym obiedzie a wieczorem Karol Henryk organizował koncerty, występy teatralne i opery. 
2 września król i królowa pożegnali się ze wszystkimi i razem z Ludwikiem Henrykiem księciem d'Enghien ruszył do Wersalu przez paryskie mosty. Sam Paryż wywarł przygnębiające wrażenie. Ciasne, brudne i nie nasłonecznione uliczki z starymi średniowiecznymi krzywymi kamieniczkami nie  były dla króla miłym widokiem. W Warszawie uniknięto takiego ścisku a szerokie aleje i bulwary daja słońce wszystkim mieszkańcom.  Jedyne  majaczące w oddali bryły pałaców i katedra Nortre-Dame przypominały Królowi o wielkości Francji. Krajobraz się zmienił gdy wjechano na trakt bezpośrednio prowadzący do Wersalu. Prosta jak struna gitarowa  droga poprowadzona była wśród okoliczności przyrody. Na jej końcu rozciągał się kompleks pałacowy zwany Wersalem.  Po ominięciu kolejnych dwóch bram powóz króla wieczorem zajechał na dziedziniec pałacu. Ze względu na chorobę Król Ludwik XIV wyznaczył na czas wizyty polskiego króla pełniącego obowiązki gospodarza Wersalu. Został nim syna króla polskiego Ludwik Henryk. Król z królowa dołączyli do pozostałej polskiej delegacji. Jako że był już późni wieczór od razu zajęli apartamenty gościnne. Zbulwersował króla fakt że nadal brak w tak wspaniałym pałacu brak było wodociągów i kanalizacji. Panował bród i smród. A wszystko to tuszowano perfumami. Na szczęście miał się zatrzymać tylko na 3 dni.
Nazajutrz po śniadaniu król i królowa odebrali w asyście syna i pasierba jednocześnie rewię gwardii francuskiej na placu przed pałacem. Po rewii udali się na audiencję do Ludwika XIV. Cierpiący na kilka chorób naraz w tym podagrę król Ludwik XIV leżał w łużku. Towarzyszyła mu jego morganatyczna małżonka księżna Françoise d’Aubigné, markizą de Maintenon. Królowie uścisnęli sobie dłonie i po francuski rozwinęli konwersacje. Król Ludwik II z podziwem odniósł sie do osiągnięć wujka w tym ostatnim sukcesie wójka zapewnienia Burbonom hiszpańskiego tronu. Wójek Ludwik z kolei odwzajemnił się kurtuazyjnie chwaląc osiągnięcia krewnego i jego ojca w Polsce. Zwrócił uwagę że osiągnięta sytuacja w Polsce przysłużyła się jemu i Burbonom w polityce z państwami zachodnimi. Rozumie z perspektywy czasu ostrożną politykę Kondeuszy względem Francji w okresie wojen na Zachodzie. Podziękował jednak, że w tych trudnych dla niego czasach zawsze mógł liczyć na ich pomoc choć żałuje że nie zbrojną. Życzył krewnemu aby jego działania w pewnym europejskim kraju (tu nie będę spojlerował) na rzecz Domu Kondeuszy  odniosły tak wspaniały sukces jaki on osiągnął w Hiszpanii choć mniejszym kosztem. Przestrzegał go też przed swoją wiedeńską rodziną aby strzec się ich podstępnej polityki. Omówił swoje negocjacje pokojowe z Habsburgami. Król Ludwik XIV chciał dalej grać mentora króla Ludwika II, ale zdrowie znowu odmówiło mu posłuszeństwa. Audiencja została przerwana i odroczona do następnego dnia. Na koniec w silnych bólach zdarzył pogratulować Ludwikowi uroczej małżonki z rodu Medyceuszy. W tym momencie polska delegacja została wyprowadzona z prywatnego apartamentu króla Francji co przyjęła ze zrozumieniem. Wieczorem w Wersalu książe d'Enghien w imieniu króla Ludwika XIV wydał bal na część gości. Na balu pojawił się cały dwór. Takiego przepychu Wersal nie zastał od wielu wojennych lat. Goście bawili sie do białego rana. Nazajutrz po obiedzie królewska para dokończyła audiencje u Ludwika XIV. Król Francji jeszcze raz nawiązał do starań Kondeuszy względem objęcia tronu w jednym z ważnych państw europejskich. Powiedział że będzie się modlił za ich powodzenie. Przez chwilę konwersował z Anną Marią o wielkości Medyceuszy i że wielkość ich rodu nigdy nie będzie zapomniana a wręcz tym mariażem z Kondeuszami przedłużona. Odniósł się do urody królowej i pochwalił Ludwika II że zdobył taką piekną małżonkę z szacownego wielko książęcego rodu. Nawiązał również do swych politycznych porażek w tym do tego że zraził do siebie cały zachód. Przestrzegał przed tym Ludwika II który jest teraz na szczycie osiągnięć swojego panowania. Uczulał swojego krewnego aby torpedował wszelkie ligi przeciw Polsce.  Na koniec wygłosił swoisty testament polityczny o ważności dobrych stosunków między oboma Domami Burbonów a Domem Kondeuszy. Na koniec życzył Ludwikowi II aby któryś z jego potomków również był królem Polski. Całość audiencji przypominało pożegnanie mistrza z uczniem. Mistrza który ma świadomość że już nigdy ucznia nie zobaczy. Po długiej ponad 2 godzinnej audiencji małżonkowie poszli na spoczynek. Rano czekało ich oficjalne pożegnanie i 2 dniowa podróż do Rouen.

6 września docierają do Rouen gdzie przesiedli się na jacht "Kondeusz Wielki". Następnie w eskorcie fregaty "Jastrząb" 8 września docierają do Hawru gdzie czekała na nich reszta zespołu okrętów. Zespół ten 9 września odpłynął do Lizbony. 18 września polska delegacja dociera do Lizbony. Tu była krótka robocza wizyta 3 dniowa. Pierwszego dnia powitano polską delegację na zamku królewskim i skierowano na odpoczynek po długim rejsie do apartamentów gościnnych. Następnego dnia po rewii powitalnej gwardii królewskiej i wymianie prezentów król dobył rozmowy dyplomatyczne z królem Portugalii Janem V Wielkodusznym, natomiast królowa w towarzystwie królowej Marii Zofii (z domu Pfalz-Neuburg) zwiedziła pałac oraz Lisbonę. Po przerwie na obiad królowie dalej dyskutowali na tematy polityczne i gospodarcze. Wieczorem na cześć polskiej pary królewskiej odbył się bal w którym uczestniczył portugalski establishment i rezydenci zaprzyjaźnionych państw . Następnego po śniadaniu obaj monarchowie przystąpili do drugiej tury rozmów którą zakończyli przed obiadem. Udało się zawrzeć korzystne umowy międzypaństwowe oraz miedzy THZ a Portugalia. Nastąpiła zgoda na przedłużenie korzystania TIWu i THZ z portu w Satubalu. Po obiedzie odbyło się uroczyste Pożegnanie pary królewskiej i odpłynięcie polskiego zespołu. Lizbona żegnała polską parę królewską salutami z dział fortecznych,  Portugalczycy w tym sam król Jan V Wielkoduszny mogli obserwować największy polski okręt wojenny "Królową Annę" który podziwiano za wielkości i grację manewrowania na lizbońskim akwatorium.
Polska delegacja popłynęła do Barcelony. 30 września jeszcze przed jesiennymi sztormami polski zespół dociera na miejsce. Tu czeka na nich król Hiszpani Filip V Hiszpański. 1 października rozpoczęły sie negocjacje w kwestiach. Niestety nie było na miejscu schorowanej królowej Hiszpanii Marii Ludwiki (z domu Sabaudów). Rozmowy polityczne dotyczyły ewentualnej wspólnej pokojowej polityki we Włoszech , sytuacji w Europie po wielkim konflikcie i rozmowach pokojowych z Habsburgami. O niekorzystnym układzie gospodarczym z Wielką Brytania i jej panoszeniem się w Portugalii i Brazylii. Zawarta dalsze porozumienia odnośnie handlu zbożem i materiałami okrętowymi oraz imporcie hiszpańskich produktów. 3 października rozmowy zakończono a polska delegacja odpłynęła do Genui. Ten odcinek drogi długo zapadnie monarchom w pamięci. Polski zespół w drodze do Genui wpadł w sztorm . Kapitan próbował zawinąć do portu w Nicei ale warunki pogodowe i groźba zepchnięcia na skały uniemożliwiła to. Gdy dopłynęli po 4 dniach sztormowania do Geniui.

7 października  polska delegacja nie wpłynęła do portu ku zdziwieniu gospodarzy. Królowa zarządziła wielkie suszenie przemoczonych szat. Między wantami rozwieszono ubrania królewskie gdyż po 3 dniach sztormowania nie ostała się ani jedna sucha rzecz. Sam jacht królewski jak i reszta zespołu wymagała remontu. Sam "Kondeusz Wielki" miał wybite szyby w kajutach kapitańskiej i królewskiej zajmowanej przez parę królewską. Jacht królewski wymagał remontu. Sama para królewska została powitana przez dożę Genui w dniu 8 października  Przywitał ich nowo mianowany doża (22 września wybór)  Giovanni Antonio Giustiniani. Rozpoczęły się rozmowy dyplomatyczne głównie w sprawach handlowych i gospodarczych. Król zachęcał genueńczyków do inwestowania swoich nadwyżek w RON. Do uczestniczenia w enterpryzach związanych z RON. Do uczestniczenia w udzielaniu pożyczek polskiemu sejmowi i polskim prywatnym przedsięwzięcia. Zarekomendował wyłożenie kapitału w budowę kanału królewskiego łączącego M. Czarne i z Bałtykiem. Zachęcał również do inwestowania w polisy Domu Artusa. Po 2 dniach rozmów i spotkań z genueńską elitą gospodarczą król był gotowy do wyjazdu. Jednak królowa pomna sztormowych wydarzeń zażądała przejazdu lądem. Do księstwa Massy i Kamory kolejnego celu podróży udali się drogą lądową gdzie dotarli po trzech dniach 13 października.