Rząd Wielkiej Brytanii kieruje sprawę do sądu.

I słusznie. Bo to co zrobili Islandczycy jest w moich oczach zwyczajnym świństwem, najgorszym możliwym przykładem protekcjonizmu.

O ekonomii moje pojęcie jest raczej blade, także jestem władny rozmawiać tylko o objawach

A jednym z najciekawszych (jeśli to odpowiednie określenie - dosyć lekarskie, "ciekawy przypadek"...) objawów kryzysu jest sytuacja na Islandii. Jeden z najbogatszych krajów świata jest obecnie sceną iście dantejskich wydarzeń. Bankructwa, masowe wykupywanie towarów, panika...

(...) sytuacja na Islandii. Jeden z najbogatszych krajów świata jest obecnie sceną iście dantejskich wydarzeń. Bankructwa, masowe wykupywanie towarów, panika...

Szczerze powiedziawszy to wydaje mi się, że dzięki temu kryzysowi system bankowy jak i w ogóle finansowy w dłuższej perspektywie wyjdzie mocniejszy.

Nie sądzę. Megakorporacje i megabanki nie są zwieńczeniem i apoteozą rynku, ale jego rakiem. Są zbyt wielkie aby upaść i dysponują tak wielką siłą ognia, że mogą destabilizować całe państwa. Ten rak tak się wżarł w nosiciela, że obecnie zrobi on wszystko, aby zapewnić mu przetrwanie. Rządy nie dopuszczą do zagłady raka, będą w niego pompować coraz więcej naszej krwi, dając mu większe i większe poczucie potęgi i bezkarności.

A owszem. I na tym opieram wzmocnienie całego systemu - na likwidacji tych megakorporacji jak AIG.

A myślę, że takie gwarancje dla potencjalnego klienta mogą być czynnikiem decydującym o wyborze banku, ubezpieczalni itd.

Kolejną sprawą powinno być obciążenie kosztami akcjonariuszy z prawem głosu.
Grube ryby brały pieniądze z tytułu dywidend gdy było dobrze to teraz niech płacą gdy jest źle. Ludzie Ci w końcu są odpowiedzialni za zaistniałą sytuację.

OK, ale to się po prostu nie wydarzy. Upadek tych megakorpów byłby strasznym wstrząsem dla rynku. Fakt, że ich przetrwanie na dłuższą metę będzie gorsze niewiele tu znaczy. Politycy są politykami, nie dopuszczą do czegoś takiego.



Zależy o jakim kliencie mówisz. Indywidualni ciułacze nie są bardzo ważni dla megakorpów finansowych. Ich klientami są banki i fundusze inwestycyjne, wszelkiego rodzaju agregatory inwestycyjne. Ci pójdą za największą stopą procentową, nie za gwarancjami.



Większość akcjonariuszy nie jest bynajmniej grubymi rybami. Jeżeli pan Johnes przez wiele lat kupował akcje jednego z pewniaków, z zamiarem sprzedania ich po przejściu na emeryturę i sfinansowania pogodniejszej starości, to dowalisz mu kosztami?

Zresztą w pewnej mierze właśnie to się stało. Niemal każdy Amerykanin, który ma gdziekolwiek ulokowane oszczędności (czyli niemal każdy w ogóle) jest posiadaczem akcji (czyli udziałowcem), czy o tym wie, czy też nie. No więc płacą teraz gdy jest źle. Postulat spełniony.

A o akcjonariuszach to wyraźnie napisałem "z prawem głosu". Posiadania ułamka procenta kacji nijak prawa głosu nie daje.

Ależ oczywiście, że daje. Każdy normalny udział daje prawo głosu, drobni udziałowcy czasem wybierają swoich rzeczników na walne spotkania. Po prostu głos kogoś, kto ma pojedynczy udział pośród milionów liczy się tak, jak należy tego oczekiwać - niewiele.

Jakkolwiek dzisiaj juz Rostowski mowil wyraznie, ze klopoty Europy Zachodniej moga sie bolesnie odbic na eksporcie, to jeszcze pare dni temu dominowaly inne nastroje.