The linguistic roots of the Common Greek dialect had been unclear since ancient times. During the Hellenistic age, most scholars thought of Koine as the result of the mixture of the four main Ancient Greek dialects, "ἡ ἐκ τῶν τεττάρων συνεστῶσα" (the composition of the Four). This view was supported in the early 20th century by Austrian linguist P. Kretschmer in his book "Die Entstehung der Koine" (1901), while the German scholar Wilamowitz and the French linguist Antoine Meillet, based on the intense Ionic elements of the Koine — such as σσ instead of ττ and ρσ instead of ρρ (θάλασσα — θάλαττα, ἀρσενικός — ἀρρενικός) — considered Koine to be a simplified form of Ionic.[4] The final answer which is academically accepted today was given by the Greek linguist G. N. Hatzidakis, who proved that, despite the "composition of the Four", the "stable nucleus" of Koine Greek is Attic. In other words, Koine Greek can be regarded as Attic with the admixture of elements especially from Ionic, but also from other dialects. The degree of importance of the non-Attic linguistic elements on Koine can vary depending on the region of the Hellenistic World.[4] In that respect, the varieties of Koine spoken in the Ionian colonies of Asia Minor and Cyprus would have more intense Ionic characteristics than others. The literary Koine of the Hellenistic age resembles Attic in such a degree that it is often mentioned as Common Attic

Ja głosuje zdecydowanie na a ale zepsucie i intrygi są elementem każdej cywilizacji wshodu a do takiej możemy bizancjum chyba zaliczyć

Ale czy wtedy Jonowie jeszcze istnieli?   

vapnatak


   
Ależ istnieją do tej pory  Turcy nazywają tak wszystkich Greków

szapur II




Wcale nie wszystkich :-)
Nazywali tak tylko tych z Azji Mniejszej. Tych z Grecji nazywali Rumaje.

Zagłosowałem na B - co prawda był to niezwykle interesujący kraj, ale
1)Swój ,,intelektualny" start zawdzięczają Rzymowi. I taki np. kodeks Justyniana był ostatecznym dzieckiem starożytnej rzymskiej myśli
2)Zwłaszcza pod koniec swojego istnienia państwo popadało w twórczy marazm. Zamiast podążać za rozwijającym się Zachodem, zamykano się w monastyrach i kultywowano dawne tradycje (trochę jak z Chińczykami - ,,jesteśmy tak doskonali, że nie trzeba już nic zmieniać").

A co do intryg - to był jeden z gwoździ do trumny Bizancjum, poziom zakulisowych walk i sposobu dziedziczenia tronu był taki sam jak w antycznym Rzymie.