|
|
Zjednoczenie Niemiec i Włoch, Temat ogólny !!!
|
|
|
MK777
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 18 |
|
Nr użytkownika: 2.754 |
|
|
|
|
|
|
Potrzebuje przyczyn zjednoczenia Niemiec i Włoch w XIX w. Zalezy mi aby było ich jak najwięcej. Niestety żadnej książki obejmującej ten okres nie posiadam a te najnowsze podręczniki delikatnie mówiąc zawierają mało informacji.
|
|
|
|
|
|
|
|
Pierwsze dwie cechy wspólnerzucają się od razu na oczy: - w jedności siła, zarówno polityczna jak i militarna. - korzystna koniunktura międzynarodowa (Włochy- osłabienie Austri, konflikt z Francją i Niemcami; Prusy- osłabienie Austrii oraz wewnętrzne chęci "bycia jednym", jedyny autorytet w Rzeszy)
|
|
|
|
|
|
|
|
Zgadzam się z tym co napisał mój przedmówca. Po wielu wiekach rozbicia politycznego w II połowie XIX w. pojawiły się wreszcie sprzyjające okoliczności aby się zjednoczyć. Po za tym zarówno Włosi jak i Niemcy, a w zasadzie to Prusy potrafiły wyciągnąć odpowiednie wnioski z nieudanej próby zjednoczenia podczas Wiosny Ludów i tym razem przeprowadzić cały proces skuteczniej.
|
|
|
|
|
|
|
|
W zasadzie Prusy podczas Wiosny Ludów wiedziały co robią, nie chciały być kierownikami luźnej i wątłej federacji, która cały czas szukała sobie "mocniejszych", czego, nata bene, było to dowodem. Prusy chciały rządzić całością- lojalną, jednomyślną, a przede wszystkim silną. Dlatego poczekały. Wiedziały, że co się odwlecze to nie uciecze, że skoro teraz maja poparcie federacji, będą ja mieć w przyszłości. Wiedziały, że mają często decydujący głos w Związku, i że wpływ Austrii jest w pełni niemal od przyzwolenia Prus zależny. Obydwa zjednoczenia są uzależnione od Ausrii, która przeżywała wielki regres swych idei i siły. Wiosna Ludów była ciosem, od którego co prawda Austria wyszła cała, ale pozostała po nim rana unicestwiła to mocarstwo.
|
|
|
|
|
|
|
|
Bardzo ciekawy jest przykład Włoch. Ten kraj przecież przez 1300 lat był rozbity na wiele państw. Chyba to kwestia kultury, że ten naród tak długo wytrzymał taką próbę. Po krótce zjednoczenie tego kraju wyglądało tak: W 1848r. w wielu częściach Europy miały miejsce protesty i bunty zwane Wiosną Ludów. Pokazały one, że ludzie nie byli zadowoleni z rządów, że chcieli i powinni mieć wpływ na władzę. Władcy dążyli do stłumienia siłą tych wystąpień i chcieli przywrócić stary system władzy. Jednak wydarzenia z 1848 wykazały, że zmiany prawno-ustrojowe są konieczne. Jedną z ważnych przyczyn Wiosny Ludów była chęć utworzenia przez ludzi mówiących tym samym językiem własnego, niezależnego państwa (nacjonalizm). Nacjonalizm był szczególnie widoczny, obok Niemiec, we Włoszech. Na początku XIX wieku Włochy składały się z wielu małych państewek z wyjątkiem Królestwa Piemontu, Królestwa Neapolu i Państwa Kościelnego, które nadzorowane było przez papieża. Małe, włoskie państewka były pod zwierzchnictwem obcym, czyli Francji i Austrii. Pierwsze ruchy niepodległościowe rozpoczęły się w latach trzydziestych XIX w. Również Wiosna Ludów 1848-49, która wybuchła w wielu państewkach i miastach włoskich przeciwko obcej lub zbyt konserwatywnej, własnej władzy została stłumiona. Dopiero rozwój przemysłu, nowoczesnego rolnictwa, kapitalizm, modernizacje w wielu dziedzinach i rozwój oświaty, sprawiły, że bunty stały się łatwiejsze. Więcej ludzi umiało czytać, a gazety informowały co dzieje się w innych krajach. Najbardziej rowinięta ekonomicznie część Włoch to Piemont, czyli Królestwo Sardynii. Tam już za panowania króla Karola Alberta przeprowadzono reformy ekonomiczne. Piemont to również ośrodek włoskich ruchów narodowowyzwoleńczych ("Risongimento") i dążeń do zjednoczenia Włoch, pod przewodnictwem dynastii sabaudzkiej. Pierwotnie chodziło im o rozszerzenie granic swego państwa i podniesienie rangi rodziny panującej, z którą się za granicą prawie nie liczono. Gdy na czele ruchu zjednoczeniowego stanął w Piemoncie jego pierwszy minister - książę Camillo Cavour (1810-1861) odniósł widoczny sukces. Zawarł on sojusz z Francją w 1858 r. i wspólnie pokonali w 1859 r. Austrię. Wtedy to większość północnych i środkowych Włoch została przyłączona do Piemontu. Za swą pomoc Francja uzyskała Niceę i Sabandię. Wojna z Austrią wywarła również silne wrażenie także na południu. W 1860 r. w Królestwie Obojga Sycylii wybuchł bunt. Giuseppe Garibaldi był jej przywódcą. Wraz ze swą armią "czerwonych koszul" w 1860 zorganizował "wyprawę tysiąca" (początkowo tylko tylu miał żołnierzy) na Sycylię. Wśród jego żołnierzy byli również Polacy, m.in. oficer altylerii Konstanty Ordon. Girabaldi obalił rządy Burbonów na Sycylii i w południowych Włoszech. Jego wyprawa dotarła z Genui do Marsala, Palermo, Milazo, Catanzano i Neapolu. Miał zamiar wkroczyć do Państwa Kościelnego. Girabaldi na wyzwolonych terenach przeprowadził reformy, m.in. rozdał ziemię chłopom i zniósł przywileje szlacheckie. Zaniepokoiło to Camilla Cavoura. W obawie przed stworzeniem w środkowych Włoszech republiki skierował wojska Sardyńskie do Państwa Kościelnego, a później Królestwa Neapolu. Smutny był los Garibaldiego - zwiększył on dwukrotnie władzę terytorialną króla Wiktora Eunenuela i stał się po zwycięskiej wyprawie niepotrzebny, a nawet niebezpieczny. Pozbawiono go funkcji namiestnika, lekceważono zaufanie. Garibaldi wycofał się z życia politycznego i wyjechał na wyspę Capvena. Książę Cavour zajął Państwo Kościelne (z wyjątkiem Rzymu i najbliższej okolicy). W 1861 roku ogłoszono powstanie Włoch pod władzą dynastii Sabandzkiej, rządzącej w Piemoncie i stolicą w Turynie. Cavour zmarł w 1861 na malarię. Poza zjednoczonymi w ten sposób Włochy pozostała Wenecja (pod rządami Austrii) i Rzym (pod władzą papieża, jednak bronił go garnizon francuski). Wenecję przyłączono do Włoch w 1866 r. pod klęsce Austrii w wojnie z Prusami, a Rzym armia włoska zajęła po katastroficznej klęsce Francji w wojnie z Prusami (1870-71). Papież Pius IX ogłosił ekskomunikę (wyklęcie z Kościoła Katolickiego) na wszystkich wykonawców "świętokradzkiego rabunku". Żadne państwo nie protestowało, ale i nie popierało takiego postępowania rządu włoskiego. W Rzymie były dwa korpusy dyplomatyczne. Jeden w Watykanie, przy papieżu, a drugi w Kwirynale (przy królu włoskim). Stolicę przeniesiono z Turynu do Rzymu.
|
|
|
|
|
|
|
|
Tak Włochy są ciekawym tematem i żałuję, że obydwa tematy- Zjedn. Włoch i Niemiec nie są oddzielne. To są przecież historyczne rzeki.
Włochy, może nie przez 1300 lat, ale długo były rozdzielone. Jeszcze w XV wieku mają one bowiem pewną spójność. Generalnie chodziło o to, aby uwolnić Włochy od obcych wpływów, które od około 300 lat do II poł. XIX w. były we Włoszech obecne. Włoskie Zjednoczenie pierwotnie nie polegało na stworzeniu jednego państwa, na zlikwidowaniu Państwa Kościelnego oraz Królestwa Obojga Sycylii, Wenecji czy Piemontu, ale na zlikwidowaniu bezwolnych mikroksięstewek, których było mrowie, a które za grosze uzależniały się - to od jednych to od drugich. Włosi zobaczyli jak "fajnie" być razem, i jakie niesie to korzyści podczas napoleońskiej zawieruchy, kiedy najpierw pod rewolucyjnym a potem pod obcym sztandarem WSZYSCY włosi potrafili się zjednoczyć przeciw jednemu wrogowi- mimo wszystko. Ta siła nie była ani inspirowana, ani zmuszana do boju, a od Średniowiecza drzemała we włoskich piersiach. I II. połowie XIX wieku doskonale o tym pamiętano. Było kilka sił, które chciały Włochy jednoczyć: - Cesarstwo Austryjackie, z nadania Bożego, oraz "udziałów" chciało dzierżyć to terytorium od wielu lat, ale jakoś zawsze mu nie wychodziło. Ostatecznie przeciwko sobie miało cały niemal naród włoski, w oczach którego było monarchią skompromitowaną,a na pewno absolutną, a Włochom zależało na zdobyczach ICH rewolucji. - Państwo Kościelne, z Papieżem na czele, miało swego rodzaju aspiracje zjednoczeniowe, jednak Włosi, tak jak byli katoliccy, tak obawiali się władzy Kościoła, który niewątpliwie ograniczyłby państwową demokrację, bo logiczne jest, że Papież TRZEBA słuchać. Włosi chcieli jednak SWOJEJ ojczyzny. - Cesarstwo Francuskie, przewyższało mające za sobą atuty, w postaci poparcia tego Papieża, odkąd wsparło go militarnie, oraz żywą pamięć o pomocy udzielonej Włochom za I Cesarstwa. - Królestwo Obojga Sycylii- skompromitowane wieloletnim uzaleznieniem od Habsburgów (nota bene powstałe w oparciu o Habsburski Neapol) mogło jedynie pomarzyć o autorytecie, zarówno ze względów politycznych, jak i ekonomicznych (dostał się im niestety najbiednieszy, rolniczy i mało industrialny kawałek Włoch, taki zresztą jest on do dziś). - W wrescie Piedmont, inaczej Królestwo Sardynii, z Królem Wittorio Emmanuelem na czele oraz prężnym ministrem Camillo Cavour'em na czele. Tak jak ten pierwszy był jedynie ikoną, uosobieniem siły i swego rodzaju gwarancją, drugi w zasadzie sam, jeżeli nie zjednoczył, to zainicjował zjednoczenie. Po pierwsze zjednał poparcie II Cesarstwa, oczywiście za wysoką cenę, jednak ten sojusz wiele mu dał. Po drugie zbudował królowi i swej ojczyźnie cały autorytet, otoczkę, dzięki której naród całych Włoszch mógł się zjednoczyć- najpierw mentalnie, ideowo, a potem już militarnie.
|
|
|
|
|
|
|
marki
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 1 |
|
Nr użytkownika: 9.173 |
|
|
|
|
|
|
jakie były skutki zjednoczenia Niemiec?
|
|
|
|
|
|
|
|
Zjednoczenie Niemiec wpłynęło na całą Nowożytną historię po 1871 roku- nie tylko Europy ale i świata. To Niemcy zniszczyły raz na zawsze potęgę Francji, czyniąc z niej drugorzędne w zasadzie mocarstwo. To Niemcy zniszczyły potęgę Austro-Węgier i spowodowały, bądź przyspieszyły, powolny rozkład tegoż cesarstwa. Niemcy też zaburzyły Wiedeńską równowagę sił, Wiedeński porządek, co spowodować miało na początku XX wieku najkrwawszą wojnę w dziejach świata. Jednocześnie spowodowały gwałtowny rozwój gospodarki zarówno rodzimej, jak Europejskie, jak światowej. To one wsparły Amerykę w wojnie domowej, a później pośrednio wpływały na rozwój kazdego państwa na świecie. W ciągu 40. lat uczyniły z siebie decydujące państwo na arenie międzynarodowej, którego unicestwienia bali się najwięksi.
|
|
|
|
|
|
|
|
Miałem to ostanio na historii
Ja może wymienie najważniejsze postacie zjednoczeń
Niemcy:Wilhelm I ,Otto von Bismarck: 1 Cesarz ,a 2 to Kanclerz
Włochy:Victor Emanuel II(król Włoch),Camilo Cavour(Pierwszy Premier Włoch) i Giuseppe Garibaldi(przywódca wojsk republikanów o zjednoczenie kraju)
Przypomne że Włoch zjednoczyły się z: -Królestwa Sardynii -Królestwa Lombardzko-Weneckiego -Królestwa Obojga Sycylii -Księstwa Parmy -Księstwa Modeny -Wlk.Ksiestwa Toskanii -Państwa Kościelnego
Niemcy zjednoczyły się z: -Królestwa Pruskiego -Królestwa Saksonii -Królestwa Bawarii -Królestwa Wirtembergii -Księstwa Brunszwiku -Księstwa Anhaltu -Księstwa Waldecku -Księstwa Lippe-Detmold -Księstwa Hohenzollern -Księstwa Szlezwiku -Księstwa Holsztynu -Wlk.Księstwa Oldenburga -Wlk.Księstwa Hesji -Wlk.Księstwa Badenii -Wlk.Księstwa Meklemburg-Schwerin -Wlk.Księstwa Meklemburg-Sterliz -Państwa Turyngii -i z Palatynat
|
|
|
|
|
|
|
|
Sukces jednoczenia i ekspansi już zjednoczonych Niemiec polegał na: 1. Industrializacji (jednoczenie "krwią i żelazem") 2. Powszechności prawa wyborczego (przysługiwało wszystkim mężczyznom powyżej 21 roku życia), co uczyniło społeczeństwo mniej zawikłanym w konflikty społeczne. 3. Wygranej w wojnie francusko - pruskiej 1871 roku.
Jak wpadnę na coś jeszcze to dopiszę.
|
|
|
|
|
|
|
NIKAs
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 1 |
|
Nr użytkownika: 9.252 |
|
|
|
Monika |
|
Zawód: uczen |
|
|
|
|
Tak się zastanawiam i szukam znaczenia zjednoczenia Włoch... bardzo jest mi potrzebne a nic nie przychodzi mi do głowy...
|
|
|
|
|
|
|
|
Włochy stały się 5 potęgą w Europie po Niemcach ,Rosji,Wlk.Brytanii i Austro-Węgrach chociaż ich potęga była tylko postrzegana poprzez wielkość państwa ,a nie ich politykę czy tym bardziej wojsko
Włosi się przyłączali zawsze do tych co wygrywali
|
|
|
|
|
|
|
Olaf
|
|
|
Nowicjusz |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 1 |
|
Nr użytkownika: 9.293 |
|
|
|
Olaf Samek |
|
Stopień akademicki: Uczeñ LO |
|
|
|
|
Jeśli chodzi o Wiktora Emanuela, jest on abrdzo ceniony we włoszech, tak jak Garibaldi, znają to nazwisko "prawie" wszystcy włosi.
Można się też spierać o to, kto tak naprawdę zjednoczył Włochy, Garibaldi czy Emanuel, ktoś jest w stanie na to odpowiedzieć?
|
|
|
|
|
|
|
|
QUOTE Włochy, może nie przez 1300 lat, ale długo były rozdzielone. Jeszcze w XV wieku mają one bowiem pewną spójność Chodziło mi o rozdrobnienie polityczne, no ale nie chwytajmy się za słówka.
No, ale może z innej beczki. Mimo, że podręcznikowo zjednoczenie Włoch i Niemiec są ze sobą porównywane (głównie przez to, że stało się w tym samym okresie oraz, że Niemcy zostały zjednoczone "odgórnie" a Włochy "oddolnie") to należy też zauważyć, że efekt końcowy był zupełnie odmienny. II Rzeszę, tak samo jak pierwszą trudno jest uznać w pełni za państwo. Sprawa tak się miała, że cesarzem był król Prus i wszyscy najważniejsi urzędnicy (np. kanclerz) też pochodzili z tego kraju, ale nie należy zapominać, że inne kraje niemieckie też miały coś nieco do powiedzenia w II Rzeszy. Zawsze też Prusy mogły stracić taką rolę w Rzeszy jaką pełnili. Natomiast Włochy były państwem w pełni zjednoczonym. Tyle że tam istniały głębokie podziały gospodarcze pomiędzy północą a południem.
|
|
|
|
|
|
|
Rupert Reński
|
|
|
I ranga |
|
|
|
Grupa: Użytkownik |
|
Postów: 27 |
|
Nr użytkownika: 8.266 |
|
|
|
Zawód: uczeñ |
|
|
|
|
Taka mała uwaga Cavour był jedynie hrabią, godnosci książęcej nie osiągnął i raczej nie mógł osiagnąc ponieważ pochodził ze zwyklem rodziny ziemiańskiej
|
|
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|