Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Co stało się z Żydami w Babilonie
     
endover
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 6
Nr użytkownika: 31.189

Grzegorz
Zawód: Student
 
 
post 18/12/2008, 1:32 Quote Post

Witam...
Ostatnio czytałem co nieco o historii Żydów. Dostrzegłem pewien problem, oto on: Po zniszczeniu Izraela przez Asyryjczyków, 10 z 12 plemion żydowskich zostało rozproszonych i nigdy się już nie odnaleźli tak więc około 83% narodu przepadło. Później Judea została podbita i część Żydów trafiła do niewoli babilońskiej, a później dołączyła do nich reszta [w tym momencie większość Żydów mieszkała w Babilonie]. Później Persowie zdobyli Mezopotamię i pozwolili Żydom na powrót do Ziemi Obiecanej. Jednak tylko część Żydów wróciła [większość żyła dalej w Babilonie]. Powstanie Machabeusza, walka z Rzymianami itp to dzieło tej części, która wróciła - za karę zostali rozproszeni po różnych częściach Imperium Rzymskiego. Później mamy juz historię Żydów w średniowieczu, wypędzenie z Hiszpanii itp...mija kilka wieków i nagle 90% Żydów świata żyje już w Europie Wschodniej [Aszkenazyjczycy]. I teraz moje pytanie - co się stało z Żydami którzy zostali w Babilonie [czyli olbrzymią większością tego narodu] ??? i jak to możliwe że z tej części, która została rozproszona powstali wszyscy Sefardyjczycy i Aszkenazyjczycy ??? Coś tu się nie zgadza
 
User is offline  PMMini Profile Post #1

     
Kosmateusz
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 14
Nr użytkownika: 49.377

Jurand Kosmateusz
Zawód: student
 
 
post 23/01/2009, 13:43 Quote Post

Izraelici szybko się zasymilowali pewnie.
W czasach przed niewolą babilońską ich kultura, religia nie była jeszcze tak uformowana jakby się mogło wydawac. Większa częśc Izraelitów na 100% przyjęła atrakcyjną kulturę Mezopotamczyków. Wielobóstwo było wtedy trendy i bardziej wygodne ;P
Poza tym to przesiedlenie babilońskie miało właśnie na celu wchłonięcie opornych Izraelitów. Skoro aż 83% przepadło, to znaczy, że całkiem nieźle poszło wink.gif

PS: Nie Judea, ale JUDA! Judea to nazwa prowincji rzymskiej wink.gif
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #2

     
Anakin
 

Premier RP wg Historyków.org
********
Grupa: Przyjaciel forum
Postów: 4.355
Nr użytkownika: 1.334

 
 
post 23/01/2009, 14:17 Quote Post

QUOTE(Kosmateusz @ 23/01/2009, 13:43)
Izraelici szybko się zasymilowali pewnie.
W czasach przed niewolą babilońską ich kultura, religia nie była jeszcze tak uformowana jakby się mogło wydawac. Większa częśc Izraelitów na 100% przyjęła atrakcyjną kulturę Mezopotamczyków. Wielobóstwo było wtedy trendy i bardziej wygodne ;P
Poza tym to przesiedlenie babilońskie miało właśnie na celu wchłonięcie opornych Izraelitów. Skoro aż 83% przepadło, to znaczy, że całkiem nieźle poszło wink.gif
*



na pewno nie tak.
Diaspora w Babilonie nie tylko się nie asymilowała, ale integrowała wokół swej religii. Wręcz przeciwnie, to ci któzy pozostali w Judei podlagali bardziej innym wpływom (jedna z wersji pochodzenia Samarytan). Repatrianci, jak zostało to już wspomniane, stanowili ostoje religijna i społeczną.


To, że się szybko się nie zasymilowali świadczy jeszcze to, że w czasach Rzymskich (chyba Józef Flawiusz o tym wspomina) diaspora babilońska liczyła "miriady miriad" żydów. Takie określenie sugeruje, że było to największe skupisko żydó przewyższające zarówno diasporę Aleksandrie jak i liczbę żydów w Palestynie.

W okresie późniejszym (III/IV w n.e.) Pumbeditą i Sura stanowią najważniejsze ośrodki talmudyczne (opracowanie tzw. Talmudu Babilońskiego).

edit
------------------------------
poniżej trochę informacji do XI wieku o diasporze zydowskiej w Mezopotamii ściągnięta z:

http://www.izrael.badacz.org/historia/gaon.html

QUOTE
W 658 r. około 90 tysięcy babilońskich Żydów złożyło hołd kalifowi Aliemu. Za okazaną wierność, Żydzi w Persji otrzymali szczególne przywileje. Rektor uczelni w Surze otrzymał tytuł gaona (dostojnik). Uprawnienia gaona były większe od egzylarchy. Od tego momentu zaczyna się nowy okres w dziejach żydowskich - okres gaonów.
    Egzylarcha (książę wygnania) sprawował władzę świecką, natomiast gaon surański sprawował funkcje duchowe i nauczycielskie wśród Żydów. Uprawnienia prawnicze podzielili pomiędzy siebie. Dobrze zorganizowane kolegia akademii w Surze i Pumbadicie stanowiły specyficzny żydowski parlament, obradujący na wiosnę i jesień przez miesiąc czasu. Decyzje akademii były przyjmowane przez gminy żydowskie, które podlegały władze egzylarchy i trzech naczelników. Powoływali oni sędziów-rabinów, którzy zajmowali się objaśnianiem i przestrzeganiem zasad Prawa na poziomie gminy. Przy synagogach działały szkoły talmudyczne.
    Tak urządzona społeczność żydowska w Babilonii tworzyła swoiste państwo poddane muzułmańskim namiestnikom. Rozproszeni po całym świecie Żydzi patrzyli na babilońskie akademie i na księcia wygnania, którzy byli wyrazicielami i kontynuatorami wyidealizowanej doby talmudycznej. Cała diaspora była poddana woli gaonów i egzylarchów babilońskich. Wpływ Żydów babilońskich rozszerzył się na diasporę, w miarę kolejnego przesiedlania się, docierał do Afryki Północnej, Europy Południowej, Środkowej, Wschodniej i Hiszpanii.

(...)

W 716 r. kalif Suleiman utowrzył w Ramli stolicę administracyjną kraju. Wielu Żydów babilońskich i perskich osiedlało się wówczas w Ramli.

(...)

W 750 r. z Persji wywędrował do Palestyny znany nauczyciel talmudyczny, Achaj. Napisał on w Palestynie podręcznik do praktyki religijnej judaizmu.

(...)

W 750 r. Obadja Abu-Isa z perskiego miasta Ispahan, ogłosił że Bóg przeznaczył go na wyzwoliciela Żydów spod jarzma pogańskich narodów i niesprawiedliwych władców. Zgromadził przy sobie około 10 tysięcy żydowskich powstańców z którymi wzniecił bunt. Abu-Isa nauczał judaizmu niezgodnego z Talmudem. Gdy Arabowie stłumili powstanie, uczniowie Abu-Isy nadal żyli według nauk swojego mistrza (do X wieku). Nazywano ich: Isawici.

(...)

W latach 763-766 kalif Al Mansur (754-775) rozbudował Bagdad jako stolicę swego państwa. Plany budowy miasta stworzyli żydowski matematyk i astronom Masha'allah i perski astronom Ab-Naubakht.

Około 765 r. w Persji zaczął działać Anan Ben-Dawid, syn egzylarchy Salomona. Anan otwarcie potępił Talmud i zaczął nauczać potrzebę oparcia życia religijnego na Piśmie Świętym. Wytykał talmudystom, że sfałszowali judaizm i poczynili dodatki do Tory. Swoim uczniom Anan wpajał zasadę: "Szukajcie pilnie w Piśmie". Od tego powrotu do Pisma, ten ruch religijny otrzymał nazwę karaizmu, czyli wyznania Pisma. Anan napisał komentarze do Tory i podręcznik życia religijnego opartego na naukach biblijnych. Zniósł on tradycyjny żydowski kalendarz świąteczny i sięgnął do praktyki obchodzenia świąt w Piśmie Świętym. Zaostrzył przepisy szabasowe i pokarmowe, co świadczyło, że tak naprawdę Anan stworzył nowy własny Talmud, zamiast powracać do Pisma.
    W VIII wieku społeczność żydowska rozpadła się na dwa wrogie sobie obozy. Karaimi stanowili największe wyzwanie dla tradycyjnego judaizmu talmudycznego. Rabini obłożyli Karaimów klątwą. W odpowiedzi, Karaici zerwali łączność z judaizmem talmudycznym i ogłosili Anana prawowitym egzylarchą. Odpowiednikiem synagogi u Karaimów była kienesa.
    Po śmierci Anana, wpływy Karaimów stopniowo rozszerzyły się na całą wschodnią część basenu Morza Śródziemnego, a nawet dotarły do Hiszpanii. Karaici przywrócili Biblii dawne jej prawa. Jako pierwsi rozpoczęli uprawiać gramatykę hebrajską. Badali poprawność tekstu świętego i starali się uchronić go od skażenia. Tych karaimskich gramatyków biblijnych zwano masoretami.

(...)

Po pierwszych osiedleniach w Azji Mniejszej, w Babilonii, nastąpiła żydowska migracja do Europy. Żydzi stopniowo i prawie niezauważalnie przemieszczali się dwoma głównymi nurtami. Pierwszy wychodził z Mezopotamii i Egiptu przez Afrykę Północną do Hiszpanii (zwanej po hebrajsku Sefaradem). Drugi nurt kierował się przez Turcję, Grecję i Włochy do Europy Środkowej. Większość z nich osiedliła się na terenie Niemiec (nazywanych po hebrajsku Aszkenas). Żydowska nauka wychodził z Babilonii do Włoch, Hiszpanii i Europy środkowej, a następnie wędrowała na wschód.

Około 775 r. na rozkaz kalifa, z Persji został wygnany Natronaj Ben-Chabibaj, który wszedł w spór z Zakkajem Ben-Achunajem o urząd egzylarchy. Wygnany Natronaj osiedlił się w Maghrebie, gdzie wzmocnił lokalną gminę żydowską. Z pamięci spisał tekst Talmudu, którego odpisy trafiły również do gmin hiszpańskich.

(...)

Początek IX wieku charakteryzował się odnową nauki na Wschodzie. Około 800 r. Żydzi arabscy zwrócili swoją uwagę na światło nauki. Centrami nauki stały się Bagdad (stolica Kalifatu Bagdadzkiego), Kajruan (Afryka północna) i Merw (Turkomania

(...)

W latach 849-856 kalif Almutawakkil wskrzesił w Persji antyżydowskie prawa Omara. Zamknięto Żydom dostęp do urzędów, zabroniono studiowania święte księgi, synagogi i kościoły przemianowano na meczety. Żydzi musieli też nosić szczególną odzież: żółte chusty na płaszczach i grube powrozy zamiast pasa. Mocno ograniczono uprawnienia egzylarchatu.
    W owym czasie wzrastało znaczenie akademii w Pumbadicie, której rektorzy przybrali również tytuł gaona. W ten sposób w Persji działały dwie duże akademie talmudyczne i dwóch gaonów. Mnożyły się spory religijne, liturgiczne, prawnicze i inne.
    Ówczesny gaon z akademii w Surze, Natronaj (859-869), ogłosił kacerzem każdego, kto choćby w najmniejszym szczególe opuści liturgię paschalną.

(...)

Pod koniec IX wieku Żydzi odzyskali swoje prawa w Persji. Wezyr Ubajd-Allah Ibn-Sulejman (892-902) powoływał wykształconych Żydów na urzędy państwowe. Najwięcej korzyści odniosła wówczas gmina w Bagdadzie, natomiast pobliska akademia w Pumbadicie została uznana za najwyższy autorytet w Persji i wywierała silny wpływ na całą babilońską społeczność Żydów.

(...)

W 917 r. gaonem w Pumbadicie (Persja) został wybrany Mar Kohen-Cedek II Ben-Josef (917-936). Wyznaczył on sobie za cel uczynienie z Pumbadity jedynego ogniska całego żydostwa. W tym celu zamierzał osłabić autorytet egzylarchatu i osłabić akademię w Surze. W ten sposób rozpoczęły się długie spory pomiędzy akademiami. Dzieki wpływom u kalifa, gaon Kohen-Cedek doprowadził do usunięcia z urzędu egzlarchy Ukby, który został wygnany. Zniesiono egzylarchat.
    W 919 r. Ukba musiał opuścić kalifat wschodni i osiedlił się w Kajruanie, stolicy państwa Fatymidów w Afryce północnej.
    W 921 r. na stanowcze żądanie gmin żydowskich z diaspory, kolegium akademii w Surze wybrało jako nowego egzylarchę Dawida Ben-Zakkaja. Doszło wówczas do otwartego sporu pomiędzy nowym egzylarchą a gaonem Kohen-Cedekiem, który trwał przez dwa lata.

(...)

Saadjasz Ben-Josef (892-942) pochodził z Fajum, w Górnym Egipcie. Znajomością Talmudu przewyższał wszystkich swoich poprzedników rabbanickich. Z całą gorliwością przeciwstawił się karaitom, którzy swoją egzegezą Pisma zadawali kłam tradycji talmudycznej. Saadjasz napisał obszerną gramatykę hebrajskiego i szerzył w kręgach rabbanickich znajomość Pisma Świętego. Przełożył Pismo na język arabski i zaopatrzył je w obszerne komentarze. W 928 r. powołano Saadjasza z Egiptu do Sury w Persji, na urząd gaona uczelni. Wyjątkowo w dziejach akademii babilońskich wyniesiono na najwyższą godność uczonego z zagranicy. Jednakże w owym czasie, w Persji brakowało już wybitnych uczonych.
    Saadjasz jednak najwięcej zasłynął z filozofii. Jako pierwszy usiłował Pismo i tradycję pogodzić z rozumem, zadając tym cios ślepej wierze. Wielu późniejszych gaonów i uczonych poszło za jego przykładem i oparty na rozumie (racjonalistyczny) wykład Pisma Świętego zapanował w żydowskich uczelniach.
    Po śmierci Saadjasza (942 r.) zgasł ostatni promień wieczorny akademii w Surze. Ostatecznie, uczelnia została zamknięta w 948 r. Punktem centralnym w Persji została uczelnia w Pumbadicie. Działał tam wówczas Aron Ibn-Sardżadu (943-960), który napisał komentarz do Pięcioksięgu. Czas Babilonu jednak nieodwołalnie przemijał.
    Po upadku egzylarchatu (w 940 r. został zamordowany przez Arabów ostatni egzylarcha, Jehuda) i akademii w Surze (zamknięta w 948 r.), Azja straciła pierwszeństwo w świecie żydowskim.

(...)

W 948 r. z miasta Sura w Persji wyruszyło czterech młodych uczonych, którzy roznieśli naukę Talmudu po świecie. Szemarja Ben-Elchnan osiadł w Kairze (Egipt), Chusziel osiedlił się w Kajrunie (Afryka północna), Natan Ben-Izaak Kohen osiedlił się w Narbonie (Francja), a Mojżesz Ben-Chanoch osiedlił się w Kordowie (Hiszpania).

(...)

W owym czasie działał jeszcze w Persji gaon Szerir (930-1000). Uważał on Talmud za źródło wszelkiej mądrości, a jakichkolwiek idei naukowych nie tolerował. Zasłynął z napisania kroniki, która stanowi główne źródło historii talmudycznej, potalmudycznej i gaońskiej. Jemu zawdzięcza historia żydowska ciągłość swego pasma.
    W 998 r. rektorem uczelni w Pumbadicie został gaon Haj. Odznaczał się on doskonałą znajomością Talmudu. Jego erudycja i prawy charakter zjednały mu szeroką popularność. Rabbi Haj i jego ojciec Szerir zostali nazwani przez potomnych mianem "ojców i mistrzów Izraela".

(...)

Do roku 1000 większość Żydów żyjących pod panowaniem Islamu mówiła i pisała po arabsku. Arabski stał się dla wielu językiem żydowskim.


(...)

W 1014 r. kalif Hakim nakazał w Egipcie zburzyć kościoły i synagogi. Wypędzono też z kraju wszystkich Żydów i chrześcijan. Państwo Fatymidów obejmowało wówczas Egipt, Afrykę północną, Palestynę i Syrię. W zaprzyjaźnionym kalifacie bagdadzkim wprowadzono w życie podobne antyżydowskie prawo. W obliczu tych prześladowań, wielu Żydów przyjęło Islam.

(...)
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
Kosmateusz
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 14
Nr użytkownika: 49.377

Jurand Kosmateusz
Zawód: student
 
 
post 24/01/2009, 10:16 Quote Post

Racja, racja... Przepraszam za błędną tezę.

Ale dlaczego większośc Izraelitów nie powróciła do swojej ziemi i zostali w Mezopotamii?
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #4

     
Rovan
 

III ranga
***
Grupa: Użytkownik
Postów: 234
Nr użytkownika: 39.022

Stopień akademicki: magister
Zawód: historyk
 
 
post 24/01/2009, 14:38 Quote Post

QUOTE(Kosmateusz @ 24/01/2009, 10:16)
Ale dlaczego większośc Izraelitów nie powróciła do swojej ziemi i zostali w Mezopotamii?
*


Cóż, pół wieku to szmat czasu - znaczna część zdążyła zapewne zapuścić korzenie w Babilonii. Mieli swoje domy, warsztaty pracy, interesy - to wszystko, co przywiązuje ludzi do danego miejsca.

Per analogiam - dlaczego znaczna część Polaków którzy po II WŚ znaleźli się na emigracji nie powróciła do Kraju po '89?
 
User is offline  PMMini Profile Post #5

     
Bazyli
 

VII ranga
*******
Grupa: Użytkownik
Postów: 2.066
Nr użytkownika: 13.822

Stopień akademicki: jakiś jest...
Zawód: handlowiec pogl¹dami
 
 
post 7/02/2009, 14:47 Quote Post

Zasadniczy błąd. Przecież Izraelici nie są przywiązani do określonego terytorium. Ich plemienny bóg pamięta o nich bez względu na to czy zamieszkują Andaluzję, Mezopotamię czy też Pomorze Wschodnie.Nasze indoeuropejskie przekonanie, iż dany człowiek czy dany etnos nierozerwalnie związany jest z danym terytorium nie dotyczy plemienia Izraela. Stąd też wzięły się legendy o disporze żydowskiej, która miała zaistnieć po zburzeniu świątyni jerozolimskiej przez Tytusa. Kolonie żydowskie istniały w Cyrenejce, Azji Mniejszej czy Babilonii już na długo przed wojną rzymsko-żydowską.
 
User is offline  PMMini Profile Post #6

     
PPP
 

I ranga
*
Grupa: Użytkownik
Postów: 20
Nr użytkownika: 68.960

Stopień akademicki: magister prawa
 
 
post 23/07/2012, 21:33 Quote Post

Według angielskiej wikipedii (klik):
1. po najazdach mongolskich w XIV wieku większość Żydów z Mezopotamii została wymordowana lub rozpierzchła się po innych krajach (to chyba wtedy centrum żydowskiej kultury przeniosło się z kolonii babilońskiej do Europy), natomiast po jakiś czasie na ich miejsce nadciągnęli Żydzi z innych obszarów Bliskiego Wschodu; nie ma ciągłości między starożytną a nowożytną kolonią żydowską w Mezopotamii,
2. w latach 1948-1951 z Iraku do Izraela emigrowało 121 tys. Żydów, pozostałe 12 tys. emigrowało do końca XX wieku.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #7

 
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej