Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Przypisy do źródeł : konstrukcja
     
tabitha
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 6
Nr użytkownika: 1.459

 
 
post 19/04/2007, 7:40 Quote Post

Mam wielki problem z tworzeniem przypisów do źródeł antycznych (korzystam z Liwiusza, Polibiusza i Appiana w pracy rocznej) - na zajęciach niestety nikt nas nie uświadomił, jak sie to robi, a w każdej publikacji, z której próbuję ściągnąć pomysł wygląda to inaczej. Zdążyłam zauważyć, że raczej nie praktykuje się podawania stron w książce, tylko rozdziały (periochy) w podziale, który stosował sam autor.
I na przykład mam taki przypis:
Liwiusz (XXVI 35,6) - i ok. XXVI - księga, 35 - rozdział, ale co to jest to 6? confused1.gif Nie potrafię tego rozgryźć. Nie jest to wers, ani akapit. I jeśli ktoś mógłby mi pomóc, to byłabym wdzięczna. Bardzo.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #1

     
Vapnatak
 

Od Greutungów i Terwingów zrodzony z Haliurunnae
*********
Grupa: Użytkownik
Postów: 8.441
Nr użytkownika: 26.201

 
 
post 19/04/2007, 12:12 Quote Post

Liwiusz, Ad Urbe conditia, (inicjał imienia i nazisko autora opracowania, wstępu, przypisów itp.), XXVI, 35, 6, (miejsce wydania i rok). + numery stron z opracowania (nie zawsze, wystarczy podać księgę, rozdział i werset).
Inna szkoła powiada, że inicjał imienia i nazwisko autora, który opracował źródło lub napisał wstęp i opatrzył przypisamy, podajemy po księdze, rozdziale i wersecie, czyli:

Liwiusz, Ad Urbe conditia, XXVI, 35, 6, autor opracowania, miejsce i rok wydania.

Tak powinien wyglądać przypis do jakiegokolwiek źródła.
XXVI - to zapewne księga.
35 - to rozdział.
6 - to werset w rozdziale.

To dosyć skomplikowane, ale do opanowania wink.gif Pozdrawiam.

vapnatak
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #2

     
Vapnatak
 

Od Greutungów i Terwingów zrodzony z Haliurunnae
*********
Grupa: Użytkownik
Postów: 8.441
Nr użytkownika: 26.201

 
 
post 19/04/2007, 12:33 Quote Post

Jeśli masz tego typu problemu, to polecam książkę Benona Miśkiewicza, Wstęp do badań historycznych. Są tam przedstawione wszystkie sposoby i szkoły pisania przypisów. Od siebie dodam, że trzeba zwracać szczrgólną uwagę na znaki interpunkcyjne, typu: "," "." ":" ";" "..." i inne.

vapnatak
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
tabitha
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 6
Nr użytkownika: 1.459

 
 
post 20/04/2007, 10:29 Quote Post

Z panem Miśkiewiczem się dobrze znamy ale tam jest tylko konstrukcja przypisów do zwykłej literatury, nie do źródeł. A mi tylko o ta trzecią liczbę chodzi i niestety to nie jest wers smile.gif Też tak myślałam na początku, ale nie zgadzało mi się to z żadnym przypisem, który znalazłam w innych opracowaniach. Autor podawał na przykład liczebnośc wojsk w jakiejś bitwie i pisał (przytocze ten sam przykład) - Liwiusz (XXVI 35,6), a interesująca mnie liczba była w wresecie 14 smile.gif albo 27. Albo pod sam koniec rozdziału. Tak czy owak - nie widzę w tym żadnej reguły, a jakaś zapewne jest.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #4

     
Żmij
 

Nowicjusz
Grupa: Użytkownik
Postów: 5
Nr użytkownika: 24.537

Jakub Zielina
Stopień akademicki: mgr
Zawód: muzyk
 
 
post 4/03/2009, 9:19 Quote Post

No właśnie. Zwykle spotykam się z czymś takim, że autor daje do zwykłych źródełprzypis dolny a przypis do źródła historycznego wplata w tekst. Co o tym sądzicie?
 
User is offline  PMMini Profile Post #5

     
Vapnatak
 

Od Greutungów i Terwingów zrodzony z Haliurunnae
*********
Grupa: Użytkownik
Postów: 8.441
Nr użytkownika: 26.201

 
 
post 4/03/2009, 9:57 Quote Post

Ależ to zwykły zabieg pisarski. Podam przykład. Interesuje nas fragment Germanii Tacyta:
"Za Lugiami żyją Gotonowie rządzeni przez królów, nieco surowiej niż inne ludy germańskie, wciąż jednak bez utraty wolności. Tuż obok, przy Oceanie, Rugiowie i Lemowiowie. Typowe dla wszystkich tych ludów są okrągłe tarcze, krótkie miecze i posłuszeństwo wobec królów" (Germania 44)

Jak widzisz, po fragmencie w nawias wziąłem informację jakie to dzieł oraz z którego wiersza lub wersetu skorzystałem.
W przypisie zamieszczasz natomiast informację typu:

P. C. Tacyt, Germania, przekł. T. Płóciennik, c. 44, Poznań 2008, s. 95.

W przypisie możesz, np. umieścić łacińską wersję tego fragmentu, lub na przemiennie - wpierw w tekście umieszczasz łaciński tekst, a w przypisie jego tłumaczenie z odpowiednimi informacjami bibliograficznymi oraz namiarowymi na wykorzystany fragment źródła.

Nie musisz podawać w przypisie informacji o źródle, wystarczy ta po skończonym cytacie. Nie musisz też kończyć cytat informacją o źródeł, bo możesz to zamieścić w przypisie do tego fragmentu. Wiem, że to skomplikowane, ale przy obyciu z pisaniem i częstym stosowaniem podobnych reguł, z czasem robi się to machinalnie. smile.gif

vapnatak
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #6

 
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej