Rywalizacja angielsko-holenderska o azjatyckie rynki osiągnęła kulminację w połowie XVII wieku, kiedy to doszło do serii wojen między oboma krajami, w których nikt nie odniósł decydującego zwycięstwa. Zakończył je kompromis zawarty wraz z powołaniem na tron angielski Wilhelma Orańskiego. Rynki zostały podzielone, a kupcy londyńscy i holenderscy dopuścili się nawzajem do swoich spółek wschodnioindyjskich. Sęk jednak w tym, że podział rynków na dłuższą metę okazał się korzystniejszy dla Anglików. Holendrzy założyli, że bardziej lukratywny będzie cały czas tradycyjnie kolosalnie dochodowy handel przyprawami, dlatego postawili na Indonezję. Anglicy dostali możliwość dominowania w Indiach, a w perspektywie - jak się okazało - nieograniczony dostęp do towaru, na który popyt w Europie okazał się w zasadzie nieograniczony. Czyli do tanich indyjskich tekstyliów. Tak w każdym razie opisuje i wyjaśnia ten niezwykle ważny moment w historii Europy i świata Niall Ferguson.