|
|
Wołosate, ścieżki dydaktyczne
|
|
|
|
"Ścieżka przyrodnicza Ustrzyki Górne-Wołosate"
Jedną z pierwszych ścieżek wytyczonych na terenie BdPN była ścieżka przyrodnicza "Ustrzyki Górne-Wołosate" oznakowana symbolem salamandry. Liczy ona około 4 kilometrów, ma 19 przystanków, czas przejścia około 2,5 godziny. Rozpoczyna się w Ustrzykach Górnych, w jednej z najbardziej znanych bieszczadzkich miejscowości turystycznych, na węźle szlaków, a kończy na torfowisku wysokim Wołosate. Wiedzie ona "krainą dolin" przez obszar ochrony częściowej parku narodowego, gdzie jest prowadzona ekstensywna gospodarka rolna. Część tutejszych pól i łąk jest wykaszanych, w okolicy można spotkać pasące się konie huculskie. Lubię to miejsce wczesną wiosną lub bardzo późną jesienią, latem raczej odradzam wędrówkę. Nigdy tam nie byłam na szkoleniu, kilka razy prosiłam Kolegów ale nie zgodzili się nią oprowadzać. Powód prozaiczny: w sezonie letnim w tej okolicy można spotkać bardzo często żmije. To prawda, kilkakrotnie obok torfowiska, gdzie czasami zatrzymuję się widziałam te piękne gady. Oczywiście, nie stanowią zagrożenia dla człowieka, czasami tylko broniąc się potrafią "dziabnąć". Moim zdaniem najważniejsza jest profilaktyka więc łażąc po tym terenie należy pamiętać o dobrym, wysokim obuwiu trekingowym i o ostrożności. takie obuwie jest potrzebne także z innego powodu. Trasa bowiem wiedzie miejscami przez podmokle łąki. W okresie późnowiosennym te okolice wyglądają bajecznie, pokryte są łanami kwitnących m.in. ostrożeni, firletek, jaskrów, wełnianki czy mięty.
Przewodnik po ścieżce został wydany jako jeden z pierwszych z serii poświęconej ścieżkom dydaktycznym Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Jest objętościowo skromniutki, liczy tylko 32 strony, opisy przystanków i atrakcji przyrodniczych są skrótowe, niekiedy tylko sygnalizują problematykę. Najlepszym przykładem na ową lapidarność to charakterystyka przystanku nr 18 "Dolina roztokowa. W miejscu tym nurt Wołosatki rozdziela się. O takim wyglądzie doliny potoku górskiego, gdzie płynie on kilkoma korytami pooddzielanymi łachami kamienistymi mówimy, że ma charakter roztokowy." Niewątpliwym plusem są tu bardzo liczne ryciny oraz wkładka z fotografiami. Na tylnej okładce znajduje się schemat trasy.
Spis treści Przystanek 1. Olszynka karpacka Przystanek 2. Erozja rzeczna Przystanek 3. Łęg wierzbowo-olchowy Przystanek 4. Geologia Przystanek 5. Życie w martwych drzewach Przystanek 6.Przykłady zależności między gatunkami Przystanek 7. Ślady historii Przystanek 8. Łąka Przystanek 9. Sukcesja roślin Przystanek 10. Ekoton Przystanek 11. Trzcinowisko Przystanek 12. Dół potorfowy i podmokłe łąki na torfowisku Przystanek 13. Wpływ odwodnienia na przyrodę Przystanek 14. Ślady gospodarki pasterskiej Przystanek 15. Grobla Przystanek 16. Torfowisko wysokie Przystanek 17. Ekosystem potoku Przystanek 18. Dolina roztokowa Przystanek 19. Powstawanie starorzecza.
Tytuł: "Ścieżka przyrodnicza Ustrzyki Górne-Wołosate" Autor: Barbara Ćwikowska, Cezary Ćwikowski Wydanie: I Stron: 32 plus wkładka ze zdjęciami ISBN: 83-903209-7-5 Wydawnictwo: Ośrodek Naukowo-Dydaktyczny Bieszczadzkiego Parku Narodowego Ustrzyki Dolne 1998
"Przystanek nr 13 Wpływ odwodnienia na przyrodę Kolejny przykład ingerencji człowieka w naturalny ekosystem. W opisywanej części doliny Wołosatki występują gleby torfowe, torfowo-glejowe i gruntowo-glejowe. Typowe dla nich procesy glebotwórcze przebiegają w warunkach stałego uwilgotnienia terenu. W związku z występowaniem w podłożu warstw słabo przypuszczalnych łupków poziom wód gruntowych znajduje się bardzo płytko. Głębokie rowy melioracyjne naruszyły strukturę warstw geologicznych. Wraz ze systemem rur drenarskich odprowadzają znaczne ilości wody obniżając poziom wód gruntowych nawet o 2-3 metry. Woda stagnująca dawniej w zagłębieniach terenu odprowadzana jest do Wołosatki. Po osuszeniu zmienił się zarówno skład gatunkowy zespołów roślinnych, jak również fizyczne i chemiczne właściwości gleb. Przyjrzyjmy się bliżej glebie odsłoniętej przy rowie melioracyjnym. Wyraźnie widać występujący proces obsychania powierzchniowej, organicznej warstwy gleby, która uwilgacane jest tylko w okresie silnych opadów. ulega wtedy spęcznieniu, przez co powstają warunki beztlenowe. Wielokrotne zmiany warunków wilgotnościowych w glebie powodują zmniejszenie się stopnia zagęszczenia masy organicznej, przez co zmniejsza się porowatość ogólna i pojemność wodna. Masa organiczna zatraca strukturę włóknistą i przybiera postać ziarnistą. Postępuje proces tzw. murszenia gleb. Zasypywanie rowów melioracyjnych spowoduje zatrzymywanie większej ilości wód opadowych oraz podniesienie poziomu wód gruntowych, nie dopuszczając do wysychania okresowo powstających "oczek" wodnych będących miejscem rozrodu płazów oraz środowiskiem życia wielu gatunków bezkręgowców."
|
|
|
|
1 Użytkowników czyta ten temat (1 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|