Jak najbardziej merytoryczne, i to nie że kwestia rejestracji, w końcu nowożytne ugrupowania polityczne z przedstawicielami, władzami i programem nie zawsze były rejestrowane przez kogokolwiek, wreszcie nie było czegoś takiego jak partia dążąca do rewolucji.

Kompletnie ahistoryczne widzenie sytuacji w Rzymie,

To kompletny kolejny ahistoryzm, na dodatek absurd, już nie mówiąc o tym, że akurat wprowadzenie pryncypatu Augusta spowodowało np. odsunięcie od decyzji politycznych ludu, decyzji, które za republiki zapadały na komicjach (bądź koncyliach), przesunięcie ciężaru decyzji na pryncepsa i senat, to różne rozdawnictwa nie są żadnym świadectwem lewicowości, bo po prostu chodziło o utrzymanie zaopatrzenia dla Rzymu, w późnym antyku dla Rzymu i Konstantynopola, co by w tych wielkich miastach nie dochodziło do głodu i rozruchów głodowych, po prostu bezpośrednie zaplecza rolnicze tych miast nie mogły dać potrzebnego zaopatrzenia. I akurat z powodu tego, cesarstwo nie upadło.

Wszystkich, członków, struktur, władz, ani określanego przez członków i władze programu.

Popularzy i optymaci to raczej określenie postaw, ideologii poszczególnych koryfeuszy, jak dla mnie upraszczając na zasadzie jak dziś mówimy sobie o ideologiach typu liberalizm, konserwatyzm, komunizm itd.

Podczas gdy ja nie pisałem o rozróżnieniach majątkwoych, tylko posługiwałem się ogólnym pojęciem "arystokracji", bo takie wyżej próbowano wiązać z optymatami. Cóż trudno w pojęciu rzymskim znaleźć kogoś lepszego pochodzeniem niż Grakchowie, Korneliusz Cynna (L. Cornelius Cinna), czy G. Juliusz Cezar.

Poza tym mylą Ci się Pawlebochu pojęcia społeczne Rzymu, plebs to nie była pozbawiona w II-I w. AD praw politycznych grupa społeczeństwa rzymskiego,

wprost nie - zdarzali się i to dość często trybunowie nie popularzy, a raczej optymaci; to, że Sulla ograniczył uprawnienia trybuńskie wynikało z tego, że one zagrażały supremacji nobilitas, że napiszę tak dość upraszczając kwestię.

Tak dokładnie, to Tyberiusz, po tym jak jeden z pozostałych trybunów, Marek Oktawiusz, jakby nie patrzeć skorzystał ze swoich uprawnień i zawetował projekt ustawy agrarnej, sprokurował złożenie tegoż z urzędu przez concilium plebis, na zasadzie, że trybun ludowy nie może działać na niekorzyść ludu, co samo w sobie było złamaniem zwyczaju nietykalności-nieusuwalności już sprawującego funkcję urzędnika. Konflikt z innymi trybunami nastąpił również przy okazji kolejnego wyboru Tyberiusza na trybuna na 132 r. przed Chr.

Tak dokładnie, to Tyberiusz, po tym jak jeden z pozostałych trybunów, Marek Oktawiusz, jakby nie patrzeć skorzystał ze swoich uprawnień i zawetował projekt ustawy agrarnej, sprokurował złożenie tegoż z urzędu przez concilium plebis, na zasadzie, że trybun ludowy nie może działać na niekorzyść ludu, co samo w sobie było złamaniem zwyczaju nietykalności-nieusuwalności już sprawującego funkcję urzędnika. Konflikt z innymi trybunami nastąpił również przy okazji kolejnego wyboru Tyberiusza na trybuna na 132 r. przed Chr.

Dokładnie. Bo Tyberiusz to jeszcze tak naprawdę był "prynceps" a nie "cesarz" (choć często wszystkich od Cezara się zalicza do "cesarzy" moim zdaniem błędnie) więc nie mógł (lub nie mógł z powodów politycznych sobie pozwolić żeby) na delikwenta po prostu nasłać "frumentarii" albo (później) "agentes in rebus". O podziale na pryncypat i dominat się często zapomina.

Chyba trochę tak.
Czytałem ostatnio trylogię Roberta Harrisa (Cyceron, Spisek, Dyktator) i w momencie, gdy przeczytałem, jak Cezar odsłania swój plan zapewnienia bezpłatnego zboża mieszkańcom Rzymu, to miałem dość jednoznaczne skojarzenia...

Czy można uznać popularów z czasów Republiki Rzymskiej za odpowiedników współczesnych narodowych populistów?
Z tą różnicą, że polityka starożytnego Rzymu była znacznie okrutniejsza i brutalniejsza.