| |
|
|
 Dlaczego Ententa Nie Wszczęła Wojny Z Serbią?
| |
|
|
|
|
Po zakończeniu I wojny światowej Czarnogóra(członek Ententy) została zjednoczona względnie anektowana przez Serbię(inne państwo Ententy).
Rząd emigracyjny i król Czarnogóry dowiedzieli się o tym fakcie na emigracji (rząd emigracyjny we Francji) z której już nie wrócili. Poparcia dla planów Serbii udzieliły czarnogórskie elity, w tym wielu byłych ministrów. 26 listopada 1918 r. Wielkie Zgromadzenie Narodowe Czarnogóry, obradujące w Podgoricy, ogłosiło jednomyślnie decyzję o detronizacji, znajdującego się na emigracji, króla Mikołaja i połączeniu z Serbią w jedno państwo pod władzą Karadziordziewiciów. Próba zbrojnego powstania, przywracającego obalonemu monarsze władzę, nie powiodła się(Przeciw inkorporacji wybuchło powstanie bożonarodzeniowe 1919 r., kilka lat trwała partyzantka i silna była frakcja tzw. zelenasów).
Pytanie -dlaczego Ententa w 1918/1919 nie wszczęła wojny z Serbią (członkiem tejże Ententy) względnie nie wymusiła przywrócenia państwowości Czarnogóry?
Dlaczego nie zapewniła władzy rządowi emigracyjnemu Czarnogóry we Francji i królowi Czarnogóry?
Ten post był edytowany przez wolf2: 16/06/2021, 17:44
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Państwa Ententy (szczególnie Francja i Rosja) wspierały wielkoserbską agresję terytorialną. Nie mieli żadnego interesu w wyrażeniu sprzeciwu wobec okupacji Czarnogóry przez Serbię. Dodatkową legitymację stanowiło poparcie serbskiej okupacji przez "zgromadzenie narodowe" niemające żadnej legitymacji do reprezentowania Czarnogórców. Można to porównać tylko do samozwańczego przedstawiciela Chorwatów Trumbicia i deklaracji z Korfu która oddała Chorwację pod okupację serbską. Dodatkowo już w trakcie trwania I wojny światowej ani Francja ani Anglia ani też USA nie były zainteresowane przywróceniem niepodległego państwa serbskiego (kwestia pozycji międzynarodowej Czarnogóry jest dobrze przedstawiona w książce Balkan Anschluss: The Annexation of Montenegro and the Creation of the Common South Slavic State S. Pavlovic). Pewnym czynnikiem podkopującym pozycję Czarnogóry jako podmiotu międzynarodowego była również rozsiewana przez Serbów propaganda o bliżej nieokreślone kontakty synów króla Mikołaja I z Państwami Centralnymi.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Czy Francja po okupowaniu terytorium Czarnogóry przez państwa centralne uznawała oficjalnie czarnogórski rząd emigracyjny we Francji?
QUOTE Powstanie Bożonarodzeniowe (serb. Божићна побуна) – czarnogórskie powstanie skierowane przeciwko unifikacji Królestwa Czarnogóry z Królestwem Serbii, do którego doszło 7 stycznia 1919.
Spis treści
1 Historia
2 Pamięć o powstaniu
3 Przypisy
4 Bibliografia
Historia
Jeden z przywódców powstania, Krsto Popović
Powstanie zwolenników czarnogórskiej niepodległości (tzw. Zelenaši - zielonych) wywołała decyzja Wielkiego Zgromadzenia Narodowego Czarnogóry (obradującego w Podgoricy), które przegłosowało unifikację Królestwa Czarnogóry z Królestwem Serbii. Zdecydowała większość parlamentarzystów, zwolenników unii (tzw. bjelasi - białych). Przeciwnicy unii, na czele z Krsto Zrnovem Popoviciem wywołali powstanie, zaś powołany ad hoc komitet wydał deklarację, w której uznawał za niekonstytucyjne decyzje podjęte w Podgoricy. Przywódcą politycznym powstania był dyplomata Jovan Plamenac. W dniu prawosławnego Bożego Narodzenia, 6 stycznia, główne siły powstańcze zostały rozbite na przedmieściach Cetynii przez jednostki armii serbskiej. Do walk doszło także w rejonie miasta Nikšić i wokół Rijeka Crnojevicia. Około 200-300 uczestników powstania zostało ujętych i osadzonych w więzieniu w Zenicy[1].
Część powstańców, która nie trafiła do niewoli uciekła do Włoch i tam tworzyła armię Czarnogóry na wygnaniu[2]. Niedobitki powstańców (oddział Savo Raspopovicia) kontynuowały opór aż do roku 1929.
Ten post był edytowany przez wolf2: 16/06/2021, 17:45
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
QUOTE(wolf2 @ 16/06/2021, 17:32) Czy Francja po okupowaniu terytorium Czarnogóry przez państwa centralne uznawała oficjalnie czarnogórski rząd emigracyjny we Francji?
Odpowiedzi wprost na to pytanie nie znam, lecz przy rządzie był obecny niewielki korpus dyplomatyczny, na który składali się przedstawiciele Francji, jak również Rosji, Serbii, Włoch i Wielkiej Brytanii. Przypuszczam, że te państwa uznawały zatem władze emigracyjne.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Oczywiście uznawały do czasu.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Oficjalnie Francja gościła króla Czarnogóry i rząd oraz przekazywała środki finansowe (z biegiem czasu stopniowo zmniejszane), jednak uniemożliwiła udział w konferencji wersalskiej. Francuzi sprzeciwili się utworzeniu ochotniczej jednostki złożonej z emigrantów Czarnogórskich celem wysłania jej do Albanii, jak również sabotowali wcielenie w życie tego pomysłu w Stanach (przy czynnym współudziale serbskiego rządu Pasicia). Ponadto zablokowali powrót króla do ojczyzny w listopadzie 1918 roku.
Z jednej strony oficjalnie Paryż zapewniał poparcie dla króla, rządu i suwerenności kraju, ale faktycznie wspierał serbską ekspansję.
Ten post był edytowany przez 7799: 16/06/2021, 20:47
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Na postawę mocarstw mogła wpłynąć postawa Czarnogóry podczas 1 wojny bałkańskiej? Mam na myśli oblężenie i zdobycie Szkodry pomimo apelów i próby "przekupienia" Czarnogóry aby odstąpiła? Serbowie w przeciwieństwie do nich się posłuchali.
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
Zapewne-dość miano awantur na Bałkanach pamiętając jak strasznie zakończyła się ta rozpoczęta w 1914. Czarnogóra w wyniku kolejnych wojen poszerzała swe terytorium teraz karta odwróciła się.
Reasumując:
-Czarnogóra po swojej wojennej klęsce i pełnej utracie kontroli nad terytorium okupowana była przez Austro-Węgry i Niemcy.
-Król i rząd emigracyjny(w Bordeaux)przebywali na obczyźnie, armia po klęsce się nie liczyła ani nie była samodzielnym, niezależnym oddziałem wojska.
- 11 punkt wśród 14 punktów ogłoszonych w styczniu 1918 r. przez prezydenta USA Wilsona głosił:
Rumunia, Serbia i Czarnogóra odzyskają utracone w czasie wojny terytoria, Serbii zostanie przyznany wolny dostęp do morza, stosunki między różnymi państwami bałkańskimi muszą być oparte na przyjacielskich porozumieniach, uwzględniających linie podziału wspólnot i narodowości.
-W listopadzie 1918 na terytorium Czarnogóry po klęsce wojennej i rozpadzie państwowości Austro-Węgier/usunięciu jej armii była już regularna armia serbska mająca wielu miejscowych zwolenników zaś sami Czarnogórcy byli podzieleni politycznie na 2 przeciwstawne sobie orientacje (Zelenasi i ich adwersarze spod innej barwy)
-Francja popierała Serbię, Rosja wyłączona była chwilowo z Wielkiej Gry, Czarnogórę(niepodległościowy nurt) popierała jedynie Italia mająca między innymi spór graniczny z przyszłym Królestwem Serbów, Chorwatów i Słoweńców(Dalmacja i coś tam jeszcze).
Wersal ostatecznie pogrzebał międzynarodowo państwowość Czarnogóry (przekreślenie państwowości Czarnogóry w tle konfliktu francusko-włoskiego oficjalnie tam wówczas przypieczętowano użyciem formuły „byłe Królestwo Czarnogóry”).
Wojować w sprawie Czarnogóry z opromienioną zasługami w Pierwszej Wojnie Światowej Serbią i wysoko wtedy ocenianą armią serbską nikt poważny się nie wybierał, nawet Włochy popierały niepodległościowy nurt w Czarnogórze w sposób wybiórczy i instrumentalny, zaś po dokonanej w ramach koalicji Osi inwazji Jugosławii wiosną 1941 r. zmierzały do powołania fikcji państwowości Czarnogóry pod swoim protektoratem. 2 czołowi przywódcy Zelenasów/Zielonych w tym i wspomnianego w tym temacie powstania bożonarodzeniowego 1919 zginęli potem z rąk titowców jako czynni wrogowie Jugosławii.
Kilka lat po zakończeniu PWS i śmierci na emigracji zdetronizowanego króla Czarnogóry rząd emigracyjny zamknął interes i zakończył swoją działalność.
QUOTE Rada Najwyższa Głównych Mocarstw Sprzymierzonych i Stowarzyszonych (ang. Supreme Council of the Principal Allied and Associated Powers, fr. Conseil suprême des principales puissances alliées et associées) − główny organ konferencji pokojowej w Paryżu (1919), złożony z szefów rządów Wielkiej Brytanii, Francji, USA, Włoch i Japonii. Czterech pierwszych określano mianem wielkiej czwórki.
W tym organie Francja popierała Serbię, zaś Włochy - niepodległościowy nurt Czarnogóry.
Tytuł tematu -pytanie czemu zwycięska Ententa po zakończeniu 1 wojny światowej nie wszczęła wojny z członkiem tejże Ententy w celu zapewnienia władzy w kraju emigracyjnym władzom b. członka Ententy jest świadomy. Innej bowiem niż wojna drogi zapewnienia Czarnogórze odzyskania niepodległości, a ekipie emigracyjnej -uzyskania/odzyskania władzy wtedy nie było.
Ten post był edytowany przez wolf2: 17/06/2021, 19:23
|
| |
|
|
| |
|
|
|
|
PS. Gdy w okresie przed konferencją w Wersalu rząd emigracyjny przestał być przydatny/tolerowany przez Francję przeniósł się do Włoch, gdzie w San Remo przewegetował jeszcze kilka lat.
Ten post był edytowany przez wolf2: 18/06/2021, 17:23
|
| |
|
|
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:
Śledź ten temat
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym temacie dodano odpowiedź, a ty nie jesteś online na forum.
Subskrybuj to forum
Dostarczaj powiadomienie na email, gdy w tym forum tworzony jest nowy temat, a ty nie jesteś online na forum.
Ściągnij / Wydrukuj ten temat
Pobierz ten temat w innym formacie lub zobacz wersję 'do druku'.
|
|
|
|
|
historycy.org > Historia powszechna > I WOJNA SWIATOWA I OKRES MIĘDZYWOJENNY > Liga Narodów i ład powojenny
16/06/2021, 15:12
