Witaj GOŚCIU ( Zaloguj się | Rejestracja )
 
 
Reply to this topicStart new topicStart Poll

> Atomowa tarcza Rosji., Marek Depczyński
     
Gajusz Mariusz TW
 

Ambasador San Escobar
*********
Grupa: Moderatorzy
Postów: 6.257
Nr użytkownika: 98.326

M.
Stopień akademicki: Korvettenkapitan
Zawód: Canis lupus
 
 
post 31/10/2017, 0:14 Quote Post

Witam!

Zapraszam Szanownych Forumowiczów do dyskusji o książce Marka Depczyńskiego pt. Atomowa tarcza Rosji. Strategiczne wojska rakietowe

https://ksiegarnia.bellona.pl/?c=ksiazka&bid=9257

Ponieważ otrzymałem dziś paczkę z arosa, mogę podrzucić także spis treści:

Wstęp - 7

ROZDZIAŁ I
Geneza Strategicznych Wojsk Rakietowych - 13
1.1. Radziecki dekret i niemiecka technologia rakietowa - 16
1.2. Pierwsza radziecko-niemiecka technologia rakietowa - 19
1.3. Radzieckie jednostopniowe rakiety balistyczne do 1959 - 26
1.4. Pierwsza międzykontynentalna oraz rozwój struktur - 39

ROZDZIAŁ II
Strategiczne Wojska Rakietowe w latach 1959-1965 - 57
2.1. Radzieckie rakiety balistyczne średniego zasięgu w latach 1959-1965 - 61
2.2. Radzieckie R-12 oraz E-14 na Karaibach - 76
2.3. Pierwsze wielostopniowe rakiety międzykontynentalne w latach 1959-1965 - 81
2.4. Zmiany struktur organizacyjnych SWR do 1965 roku - 98
2.5. Podsumowanie pierwszego etapu rozwoju SWR - 100

ROZDZIAŁ III
Strategiczne Wojska Rakietowe w latach 1965-1973 - 105
3.1. Radzieckie lekkie i ciężkie MRB na paliwo ciekłe w latach 1965-1973 - 108
3.2. Radzieckie lekkie i ciężkie MRB na paliwo stałe w latach 1965-1973 - 122
3.3. Rozwój SWR oraz ograniczenia nałożone porozumieniem SALT 1 - 134
3.4. Podsumowanie drugiego ego etapu rozwoju SWR - 137

ROZDZIAŁ IV
Strategiczne Wojska Rakietowe w latach 1973-1985 - 143
4.1. Radzieckie MRB trzeciej generacji na paliwo ciekłe w latach 1973-1985 - 145
4.2. Radzieckie MRB trzeciej generacji na paliwo stałe w latach 1973-1985 - 154
4.3. Zautomatyzowane systemy dowodzenia SWR - 176
4.4. Program modernizacji SWR w latach 1973-1985 - 182
4.5. Rozwój SWR oraz ograniczenia nałożone porozumieniem SALT II - 190

ROZDZIAŁ V
Strategiczne Wojska Rakietowe w latach 1985-1991 - 197
5.1. Radzieckie ciężkie MRB czwartej generacji na paliwo ciekłe do 1991 roku - 200
5.2. Radzieckie MRB czwartej generacji na paliwo stałe do 1991 roku - 204
5.3. Głowice (ładunki) manewrujące klasy MARV - 230
5.4. Radzieckie zobowiązania redukcyjne oraz potencjał SWR do 1991 roku - 237

ROZDZIAŁ VI
Strategiczne Wojska Rakietowe w latach 1991-2016 - 253
6.1. Rosyjskie MRB na paliwo stałe do 2016 roku - 259
6.2. Głowice, ładunki oraz systemy ich zwalczania - 286
6.3. Porozumienia redukcyjne oraz reorganizacja SWR - 298

ZAKOŃCZENIE - 341

Bibliografia - 345
Załącznik: Arsenały SWR oraz Wojsk Kosmicznych - 352
Załącznik: Pułki Inżynieryjne OND - 354
Załącznik: Pułki Rakietowe SWR - 357
Załącznik: Dyslokacja ZO i ZT SWR w 1996 roku - 366
Wykaz tabel - 367
Wykaz rysunków - 369
Wykaz skrótów - 373

Ogólnie, pierwsze wrażenie bardzo dobre.

Pozdrawiam!
 
User is offline  PMMini Profile Post #1

     
Barg
 

IX ranga
*********
Grupa: Użytkownik
Postów: 5.879
Nr użytkownika: 56.976

 
 
post 31/10/2017, 18:27 Quote Post

Jak przeczytasz to podziel się wrażeniami. Ja sobie co prawda i tak kupię jak tylko zobaczę w księgarni.
 
User is offline  PMMini Profile Post #2

     
Morgenes
 

I ranga
*
Grupa: Użytkownik
Postów: 35
Nr użytkownika: 79.427

Andrzej
 
 
post 6/12/2017, 21:19 Quote Post

Jestem po lekturze książki. Mogę polecić tą pozycję każdemu zainteresowanemu tematem Ziemnej Wojny i broni jądrowej. Autor przedstawia całą historię ewolucji radzieckich i rosyjskich rakiet balistycznych. Niestety nie znajdziemy poza kilkoma wzmiankami i informacji o pozostałych elementach triady atomowej. Aktualnie nie znam podobnych polskojęzycznych publikacji tak dobrze opisujących historię i aspekty techniczne dotyczące rakiet bazowania lądowego produkcji radzieckiej. Opis konstrukcji z USA można znaleźć w archiwalnych numerach nowej Techniki Wojskowej. Ci sami autorzy nie podjęli się opisania tematu z drugiej strony Żelaznej Kurtyny. Pojawiły się oczywiście artykuły w tej tematyce innych autorów i w mojej ocenie nie dorównywały w żaden sposób publikacją o rakietach z USA. Temat potraktowano na skróty. W dwóch częściach artykułu próbowano upchać i ewolucję, technikalia i organizację. Były jeszcze artykuły o rozwoju rakiet Topol ale lektura artykułu była męcząca, ponieważ było to tłumaczenie rosyjsko języcznego autora i brakowało kontekstu do całości ewolucji. W bibliografii opisywanej książki nie ma śladu żadnego z tych artykułów.
Temat Strategicznych Wojsk Rakietowych wymagał większego opracowania. W mojej ocenie książka wypełnia tą lukę. Napisana przystępnym językiem, bardzo dużo informacji, kilkanaście rysunków i zdjęć, dużo tabeli z danymi. Zabrakło mi tabelarycznego ujęcia parametrów technicznych opisywanych rakiet. Plus za opisanie aktualnego stanu Wojsk Strategicznych na rok 2017. Jest kilka wpadek ale drobnych. Przy opisywaniu potencjału jądrowego Chin, autor podał, że na uzbrojeniu znajdują się przestarzałe kopie bombowców Tu-4. Ewidentny błąd, chodziło o kopię Tu-16. Takie wpadki zdarzyły się w kilku miejscach, jednak nie wpływają na całość odbioru.
Książka systematyzuje wiedzę o radzieckich i rosyjskich rakietach strategicznych. Po jej lekturze nieliczne artykuły w polskich magazynach militarnych zyskują kontekst, którego wg mnie dotychczas brakowało. Ja osobiście na taką książkę czekałem. Niestety okładka miękka, przez co już po pierwszym czytaniu książka jest trochę zmęczona. Ilość dobrych informacji zmuszać mnie bedzie do częstego sięgania do niej, co nie wróży jej żywotności. Polecam.
 
User is offline  PMMini ProfileEmail Poster Post #3

     
Gajusz Mariusz TW
 

Ambasador San Escobar
*********
Grupa: Moderatorzy
Postów: 6.257
Nr użytkownika: 98.326

M.
Stopień akademicki: Korvettenkapitan
Zawód: Canis lupus
 
 
post 5/03/2018, 16:03 Quote Post

QUOTE(Barg @ 31/10/2017, 18:27)
Jak przeczytasz to podziel się wrażeniami. Ja sobie co prawda i tak kupię jak tylko zobaczę w księgarni.


Po tym co napisał przedmówca właściwie zostało mi tylko dopisać kilka rzeczy. W części w której autor maksymalnym skrótem opisał historię broni rakietowej był widoczny brak wzmianki o jej posiadaniu przez wojsko Królestwa Polskiego i jej wykorzystaniu w Powstaniu Listopadowym. Nie żeby to był fakt znaczący na skalę światową, ale raczej u polskiego autora spodziewałem się tego. Gdy czytamy o wprowadzaniu pierwszej generacji rakiet balistycznych do uzbrojenia ZSRR autor ubarwia rozdział jakże znanym oporem w różnych armiach oficerów starszej generacji gdy kosztem starych, sprawdzonych rodzajów broni wprowadzano nowe (np mechanizacja kawalerii)

QUOTE
W trakcie testów pierwszych R-1 jeden z radzieckich generałów stwierdził, że zastosowanie rakiety balistycznej napędzanej 4 tonami spirytusu do wykonania pojedynczego uderzenia na środek miejski i zniszczenia obiektów w promieniu ok. 25 m należy traktować jako szkodę w mieniu. Przekazanie 4 ton spirytusu do jednej dywizji piechoty gwarantuje większą pewność całkowitego opanowania miasta.

(pogrubienie już mojego autorstwa wink.gif )

Nie oceniam się jako znawca tematu lecz zupełnie zaskakującej mnie rzeczy raczej nie oczekiwałem. I to był błąd! Zautomatyzowany system kierowania uderzeniem odwetowym 15P011 Perymetr z jego rakietami... dowodzenia 15A11 (15E601) określany na zachodzie mianem Dead Hand (martwej ręki) był tym zaskoczeniem. Już nawet nie poziom automatyzacji w opóźnionym technologicznie UW ale wykorzystywanie do tego rakiet balistycznych stworzonych tylko i wyłącznie do aktywacji po swym starcie systemu radzieckich Strategicznych Wojsk Rakietowych. Przedmówca pisał o kilku wpadkach jak przy Tu-16. Ogólnie po poprzedniej lekturze Pretorian Putina i tejże (trzeciej wydanej przez wydawnictwo nie czytałem) wydaje mi się ze autor specjalizuje się w radzieckich/rosyjskich wojskach doby współczesnej. W innych armiach widać dość dziwne, proste błędy. Czytamy o pokładowych Super Etenderach, trochę później o Super Etandarach (czyli Super Étendard), OPARB-ach klasy Triomfan (czyli Le Triomphant), OPARB-ie klasy Inflexbil (L`Inflexible), o OPARB-ach klasy Vangard (Vanguard), o OPARB-ie klasy Ksia (Xia), o OPARB-ach klasy DŻIN (Jin). Oczywiście sama narzuca się podpowiedź: autor próbował zastosować transkrypcję. Lecz po prostu tego się nie robi! Zresztą w takim razie czemu OPARB-y klasy Ohio za każdym razem pozostają Ohio? smile.gif No i wpadka przy B2A. Na rok 2017 U.S.Air Force miała ich mieć 20 B2A w linii oraz 16 w rezerwie. Otóż nie. Po katastrofie jednego z nich 23 lutego 2008 jest ich już tylko 20 sztuk i więcej nie będzie. Książka zawiera mnóstwo zdjęć, rysunków, schematów wyrzutni, tabel, wykresów. Tu tylko do jednej można się doczepić. Wyraźnie ta przedstawiająca dynamikę redukcji liczby MRB w latach 1991-2017 oryginalnie była kolorowa. Ponieważ jest czarno-biała trzeba się wspomagać tekstem by wiedzieć która linia dotyczy jakiego systemu. Od kiedy pamiętam (ojciec "sprzedał" mnie i bratu zainteresowania) miałem pod ręką taką oto pozycję https://pictures.abebooks.com/ANTYKWARIATPO...18817818248.jpg gdzie schematy ówczesnych silosów i dane rakiet balistycznych państw NATO były dostępne (z racji ich przedstawiania w oficjalnej publikacji MON dostępne także w publikacjach zachodnich, wynikami prac wywiadu raczej w 1973 by się nie chwalono). Po latach doczekałem się w tym samym wydawnictwie schematów silosów i danych taktyczno-technicznych strony przeciwnej smile.gif

Podsumowując: uwagi mimo że liczne (jak to u marudy Gajusza) dotyczą właściwie rzeczy na marginesie głównego tematu. Ten zaś został przedstawiony w sposób który niestety niezbyt często występuje w wydawnictwie. A więc mamy wszystko czego szukamy na temat lądowej (strategicznej) części radzieckiej/rosyjskiej triady. Gdzie, co, kiedy, ile, w jakim tempie. Może nawet lekko zbyt nużące są fragmenty z dyslokacjami, rozformowaniami, przeformowaniami, przezbrojeniami poszczególnych jednostek. Tylko najwytrwalsi świadomie mogą śledzić czy aby ten i ten pułk ciągle w tym i tym roku należał do tej i tej dywizji i czy czasem autor się gdzieś nie pomylił. Dla mnie najciekawsze były fragmenty o konstruowaniu kolejnych systemów, powodach ich powstania, fazach testów i prób, skali produkcji i tempie wdrażania do wojska. Bardzo ciekawie czyta się także rozdziały o negocjacjach i umowach redukcyjnych. Smaczku dodają próby wzajemnej oceny obu głównych adwersarzy (wychodzi że zawsze się przeceniali). Na koniec na ile autor mógł opisał aktualny stan rosyjskich Strategicznych Wojsk Rakietowych i dającą się przewidzieć jej przyszłość. Tak więc Bargu, jeżeli jeszcze nie czytałeś, spokojnie polecam jak i wszystkim innym zainteresowanym tematyką.

Pozdrawiam!
 
User is offline  PMMini Profile Post #4

 
2 Użytkowników czyta ten temat (2 Gości i 0 Anonimowych użytkowników)
0 Zarejestrowanych:


Topic Options
Reply to this topicStart new topic

 

 
Copyright © 2003 - 2023 Historycy.org
historycy@historycy.org, tel: 12 346-54-06

Kolokacja serwera, łącza internetowe:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej